colette permanne

Ik, mijn oudere zus Micheline, mijn jongere zus Rosine?, en mijn nichtje Chantal liepen school in de Karel L.

Ik, mijn oudere zus Micheline, mijn jongere zus Rosine?, en mijn nichtje Chantal liepen school in de Karel L.Dierickxstraat van het 1ste leerjaar tot en met het 6de leerjaar. (1956-1961) Wijzelf woonden in de Nekkersputstraat, uitgevend op de Rooigemlaan, en 4x/dag trapten wij gedurende telkenmale 20' heen en terug van huis naar school, en omgekeerd. Aan deugddoende wandelingen ontbrak het ons dus niet. Regelmatig wat zuurstof bijtanken in het parkje rechtover de gevangenis, dat deed pas deugd! En maar herfstbladeren bij elkaar rapen, en beukenootjes, en eikels, kastanjes, enz... Ik herinnerde me de lat van de zuster van het 1ste leerjaar die altijd klaar stond om me op de vingers te tikken..... vreselijk! ik was nl linkshandig. In het vijfde leerjaar was ik een hele tijd afwezig omwille van geelzucht, maar ook mijn leerkracht heeft het dit jaar bijna helemaal laten afweten ; ze was ziek en moest rusten. In die tijd was er nog zaterdagles. 'k Herinner me dat me te jong overleden moeder toen een briefje had geschreven voor de zuster directrice om ons één zaterdagvoormiddag van school te houden ; papa wou met ons voor één keer naar de kermis. Het vriendelijk verzoek van ons mama en papa werd echter gewoon 'afgewezen'.... een grote ontgoocheling! vooral voor mijn ouders dan... Toen mijn nichtje Chantal en mijn oudere zus Micheline van school zouden veranderen (naar St.Bavo), heeft zuster Directrice persoonlijk onze ouders aangeschreven om toch nogmaals te willen overwegen terug te komen op hun besluit. Wij, de Permannekes en Anthonis, wilde deze school echt niet kwijt ! Wat ik me nog herinner zijn de tombola's.... Bijna elk jaar zat ik ernaast.... op één keer na.... Jammer genoeg won ik slechts een O.L.Vr.beeld (of was het een H.Hartbeeld?), en we waren al zo devoot..... Ik zie nog de rechthoekige breitas waarin het gewonnen beeld vertransporteerd werd naar huis. Ik was één van de muzikale talenten op school, en, verlegen als ik was, was ik toch zo blij als de juffen me op mijn muzikale ambitie wisten te bestoefen. En dan waren er de 'horlix'-momenten, de chocoladedrank die we in de vm kregen.... of de flesjes melk die bij winterdagen op de kachel opgewarmd werden en versierd werden door een dik vel melkroom ... bah... dit alles prijkte in elk klaslokaal, pal in het midden.... Verder herinner ik me nog een meisje, Jacqueline. Zij zat bijna elk schooljaar vlak voor mij in de klas. Zij droeg een lange staart, zo kon ik altijd maar weer haar sterk bevuilde hals observeren..... en ik bedacht me hierbij altijd een triestig familieverhaal..... Dan was er ook nog Jacqueline Semay met haar spraakgebrek. Ik echter nam het steeds voor haar op.

Zusters van de Visitatie, 1955