cok holverda

Nu zo'n 40jaar later en in Drenthe wonend denk ik regelmatig terug aan mijn schooltijd.

Nu zo'n 40jaar later en in Drenthe wonend denk ik regelmatig terug aan mijn schooltijd. Heerlijke tijd zonder zorgen. In de lagere klassen slingers rijgen van bladeren in de herft, schoolmelk rondbrengen. Eerst in flesjes en later in die kartonnen driehoeken.Als je erop ging staan knalde het hard in de hal. De pret was pas compleet als je er een volle tussen deed. Er was altijd wel een sukkel die er op wilde trappen. Als je werd gesnapt moest je voor straf bij de paal in de hal gaan staan. Later is daar de uitdrukking vandaan gekomen: voor paal staan. De grote kaarten ophalen voor de lessen geschiedenis. Vol aandacht hing je aan de lippen van de meesters en de juffen. Wat konden die prachtig vertellen. Ik ruik nog die muffe lucht uit de houten kisten op de gang. Voorzichtig je stoeltje op je tafeltje zetten aan het einde van de dag. Want als je het te hard deed en het schuifje van het inktpotje stond nog open vlogen de inktspetters in het rond.Snel in de pauze achter het fietsenhok naar de volkstuinen glippen om appels te jatten. En op eens was ze daar. De deur ging open en daar kwam die lange binnen. Schooltandarts Balts.Zelf een gebit waar Bon Fire jaloers op was. Je moest dan voor het raam gaan staan, je hoofd tegen haar borst en o wee als ze die cijfers en letters ging opnoemen. Nou dan wist je het wel.Een gaatje! Het duurde soms weken voordat je werd opgehaald en de martelgang naar de dokter van voorthuizen school moest maken.Ik hoor nog steeds het piepen van het koord en de wieltjes van de boorinstallatie. Na afloop mocht je kiezen tussen een knikker of een plaatje. Ze konden me allebeide gestolen worden. Het heeft jaren geduurd voordat ik na de lagere school weer een tandarts heb bezocht.

kareldoormanschool, 1962