cobi stratingh

Nedelands: mevrouw Stapert, die uren op de verwarming zat.

Nedelands: mevrouw Stapert, die uren op de verwarming zat. Jan de Zanger, die onze mentor werd. Hij kwam vanuit Schiedam naar Barchem en wij hebben als MMS-klas geholpen zijn huis op de berg schoon te maken. Juffrouw Tonino van scheikunde stimuleerde en coördineerde dit. Engels: meneer Fischer, die door zijn vrouw met de auto naar school werd gebracht. Bij hem haalde ik bijna nooit een voldoende op het rapport, maar bij meneer Camstra altijd. Frans: meneer Stapert,die op een vleiende toon les gaf. Toon de Vroom. Ik geloof niet dat iemand in de wandelgangen over meneer de Vroom sprak, altijd Toon. Hij lokte graag discussies uit. Een kleine rebel. Duits: Mevrouw Prins. Ze liet ons een middag nakomen en had om de klas te pesten een lelijke zwarte jurk aangedaan.Waarschijnlijk had ze zelf niet gezien, dat die jurk een hilarisch effect had op de leerlingen. Juffrouw Schaafsma. Let op Niet mevrouw! Bij haar ooit een -2 gehaald, want zij cijferde onder de 1 door.Gelukkig had een vriendin een -4 voor de proefvertaling. Biologie: Meneer Kruzeman. Te goed voor deze wereld.Ik denk dat iedere klas zich bij hem regelmatig misdragen heeft. Meneer Wijbrands:Klein maar dapper en na de pauze kon je door de hele school ruiken, waar hij met zijn pijp gelopen had. geschiedenis: meneer De Boer.Ik verstond hem erg slecht en hij dicteerde eigenlijk aan een stuk door. De meest vreemde dingen stonden daardoor in mijn aantekeningen. Het geschiedenisboek was door meneer Moora geschreven? Meneer Hutjes en daarvoor was er nog een strenge leraar ( militaire achtergrond? Biesheuvel?? tekenen: meneer Hopman. De dikke rooie tekenmeester. Zo noemde hij zichzelf altijd. Aan het begin van de les werden de tekeningen besproken, die achterin het lokaal hingen. Zijn witte jas en krakende hoge schoenenzijn de herinneringen. handwerken!!! Hiervoor hadden we een lerares (Lensink?) die we niet zo aardig vonden. Iedere les hoopten we dat ze met zwangerschapsverlof zou gaan. Helaas nooit gebeurd. Voor de opening van de school aan de Van Disselweg hebben we uren een wandkleed geborduurd. Hing destijds in de Kuip. Conciërges Max ( Bourgonje) en Beumkes. In beige stofjassen deden zij hun werk. Van de eerstgenoemde was de uitspraak: "Ik en de directeur." De schoolavonden, waarvoor we mimosacorsages maakten. In de winter met een dunne feestjurk op de fiets naar Lochem. Toneelrepetities. Sporttoernooien met andere scholen. Met de stoet vanuit Borculo of Ruurlo meefietsen. Was 's morgens de familie Van Drooge uit Borculo al uit Barchem verdwenen, dan wist je dat je te laat op school kwam. Gelukkig zijn er ook nog veel herinneringen aan klas- en schoolgenoten.

Rijks HBS, 1959