Clemens Ros

Omdat het een katholieke school was, moesten we klassikaal gaan biechten.

Omdat het een katholieke school was, moesten we klassikaal gaan biechten. We liepen dan door een poortje in de hoek van het schoolplein, door de tuin van de pastorie, naar de kerk. Na het biechten (welke zonden moest je nou weer verzinnen) liepen we dezelfde weg terug. Het was dan een grote verleiding om van de fruitbomen in de tuin wat te plukken. Daardoor had je gelijk weer je eerste zonde te pakken. In de 1e klas kregen we nog les van juf Veldbrugge, eentje van de oude stempel. Als je wat verkeerd gedaan had moest je naar voren komen en kreeg je met een lineaal een tik over je hand. In de tweede klas hadden we een lieve juf, wiens naam ik vergeten ben (een paar jaar later mocht ik nog zingen tijdens haar bruiloft). De derde klas hadden we van juf Hettie. Ik vond haar heel aardig. Wat dat betreft was het vierde jaar weer een afknapper: juf Remkes. Het enig leuke aan haar klas was dat je af en toe voor de koffie mocht zorgen, die in de pauze in de lerarenkamer klaar moest staan. De vijfde klas hadden we van meester Kenge, een aardige man. Ik heb nog een klassefoto, met de namen van de leerlingen. De zesde klas hadden we meneer Dito, ook een toffe peer. Daar merkten we dat we niet allemaal gelijk waren. Je werd ingedeeld naar groepjes, die naar verschillende scholen zouden doorgaan. Later kwam ik in het huis van mijn vriendin weer een klasgenoot uit de vijfde tegen: Jos ten Berge. We zijn nog steeds zwagers van elkaar (de werld is klein!)

Sint Ludgerusschool, 1957