Caspar Vermeulen
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Caspar Vermeulen en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Caspar Vermeulen heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenLeuke, goede, normale school, voor iedereen toegankelijk.
Leuke, goede, normale school, voor iedereen toegankelijk. Had aanvankelijk best wel een religieus tintje, maar was niet storend. Het ritmische stampwerk en op de tafel roffelen van dhr. Sul, om de onrgelmatige werkwoorden erin geramd te krijgen, heeft blijvend gewerkt. Broeder Pasifico / Pacifico: kort, maar driftig. Had ook wel vaak zijn gegronde redenen. Effect: een ster in het schoolbord geslagen en een schoolbord-lineaal door de helft, naast het hoofd op schoolbank van een slapende leerling (ene Piet), doodvermoeid door het vele werk in de kassen van zijn ouders. Medeleerlingen: er zaten ook echte aandachttrekkende figuren tussen. Meestal was het gezellig en verliep bijna alles goed georganiseerd en er moest gepresteerd worden. Markenhage blonk toen in ieder geval uit door goede leerkrachten, die een stevige basis hebben gelegd voor later. De Markendaalseweg: HAVO. Was gezellig gesitueerd in centrum. Een uitje, buiten historisch Breda natekenen. Het ging eingelijk allemaal te vluchtig voorbij. Die culturele avonden: prachtig. Ik speelde een keer hobo, begeleid door piano en het licht viel uit. Het was modern klassiek, dus dan heeft de luisteraar toch niet gauw door of je precies speelde wat op muziekpapier stond. Ik heb er vooral veel zelfvertrouwen op de school gekregen, als bescheiden manneke, vroeger altijd te klein en mager voor de leeftijd. Vrijwel alle leerkrachten hadden iets bijzonders meegemaakt, waren leuk, markant, sociaal,of ronduit grappig. Ik heb maar één echt kreng meegemaakt, waarvan ik de naam gelukkig vergeten ben. Het was een uit het klooster getreden non, die in het huwelijksbootje stapte met een eveneens uitgetreden, maar dan een pater. Ze zei soms dat 'wij', ik meen 3e jaars MAVO, toen Duits kregen van haar, en zei dat het vreemd was als wij iets niet wisten, want wij waren nu eenmaal 'dom'. En dat zouden we ook blijven ook. Wat zou ik haar nog graag eens hierover spreken. Ik heb een 'iets' andere mening. Verder niets dan lof. Ach ja, ook haar rijtjes onregelmatige werkwoorden kan ik vrijwel allemaal zo opdreunen... Zoals het riviertje de Mark is voor Breda, zo is Markenhage voor mij de belangrijkste leerbasis, plaats voor leerstof en ervaringen altijd geweest. Markenhage forever!
Scholengemeenschap Markenhage, 1972
Dat was een zeer gedegen, nette school.
Dat was een zeer gedegen, nette school. Een van de betere in Breda. Ik weet nog dat ik in de meeste vakken voorsprong had op klasgenoten vanwege de meestal goede leraren. Er heerste discipline zonder echte autoriteit. Kattekwaad en ruzie waren er haast een zeldzaamheid. De lieve juffrouw De Kort in de eerste klas had ik helaas maar kort, een half jaar door ziekte. Opvallend vond ik de heer Voorbraak in klas twee, een talent verhalenverteller/-voorlezer. Bij hem noteerden we al latijnse plantennamen, met een korte beschrijving naast de plantjes. Dat schriftje heb ik nog steeds. Lerares mevrouw Smolders maakte een sfeervolle eenheid van de klas, en gaf me meer vertrouwen. Net als het muzikale hoofd van de school, dhr. T.J.H. van der Net. Van hem mocht ik de bibliotheek bijhouden in de klas, en alle buitendeuren opendraaien en weer op slot. Ik zie hem nog voor me hoe hij de maat dirigeerde, fanatiek meezong in zijn beige pak. Mooi vond ik hat dat we bijzondere films te zien kregen, zoals van Noordpoolreiziger Amundsen. Onvergetelijk. Ik zat in een klas met prettige klasgenoten. Een jaar of vier na de lagere school, was ik nog op een reünie van mijn klas.
Sint Michael basisschool, 1965