Annelies De Visser
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Annelies De Visser en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Annelies De Visser heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenNu we ouder zijn
Maar nu ben ik 33 met een mooie dochter van 4 en een stiefdochter van 12. Een man en en mooi huisje, mijn eigen webshop en kan ik eerlijk zeggen dat dit verleden tijd is en niemand mij kapot heeft gekregen. En meis je weet wie je bent, ik zal het nooit vergeten dat jij met mij gesproken hebt. Chapeau!
St Martinus, 1991
Nu we ouder zijn
Vandaag kwam ik iemand tegen in de binnenspeeltuin. Ik herkende haar van gezicht maar ik wist niet meer wie het was. Ik sprak haar aan en ze herkende mij nog wel. Het bleek dat ze mij graag aan wou spreken maar niet wist hoe. Want zij zat al die jaren al met het feit dat ik vroeger zo enorm was gepest op deze school. Natuurlijk ging er een belletje rinkelen. We hebben even staan praten over vroeger. Ik heb haar verteld dat zij de eerste was die dit ooit tegen mij heeft gezegd. Want ik ben zeker 5 jaar gepest. Iedereen kende mij wel. En die tijd was voor mij heel zwaar in die periode. Ik vond het echt bijzonder dat zij hier nog zo veel van wist, dingen die ik zelf niet meer wist. Ik heb haar verteld dat ik niet haatdragend ben en dat zij zich niet meer rot hoeft te voelen. Na deze school ben ik naar de middelbare gegaan en daar heb ik alles ingehaald wat ik hier niet had. Ik ben gelukkig geworden daar en heb daar geleerd wat vrienden waren en hoe leuk dat was. Misschien daar door extra gewaardeerd. Ik heb niets aan deze tijd op het martinus overgehouden. Ben nu volwassen met een gezin en die tijd heeft mij niet gevormd tot wat ik nu ben. Wel vond ik het enorm bijzonder dat zij dit mij vertelde want uiteraard doet dit een mens goed. Ik vind haar heel stoer dat zij sorry heeft gezegd. Er zijn veel meiden die nog steeds boos naar me kijken als ik ze tegenkom maar dat zegt meer over hun dan over mij uiteraard. Maar ik vergeef ze. Wel wil ik zeggen dat het martinus zelf nooit mijn vergiffenis zal krijgen. De manier waarom de leraren en directeur mij hebben laten vallen in die tijd, mij nooit hebben geholpen en mij niet maar een andere school wilde laten gaan omdat dat niet goed was voor hun reputatie. Dat een meisje van 11 jaar eerst naar een maatschappelijk werker moest om het voor elkaar te krijgen naar een andere school te kunnen. Terwijl heel rucphen wist hoe het mij daar verging. Ik weet de naam van de directeur niet meer maar had je dat maar anders gedaan.
St Martinus, 1991