Anne-Margot van Eijck
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Anne-Margot van Eijck en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Anne-Margot van Eijck heeft 3 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenOp een reunie hoorde ik veel kritische geluiden over het Juvenaat.
Op een reunie hoorde ik veel kritische geluiden over het Juvenaat. Zelf heb ik vooral goede herinneringen aan mijn middelbare-schooltijd. Een klein schooltje, de meeste mensen kende je wel. Geweldig spannende disco-avonden, eerst op de begane grond, later in die geweldige kelder. En genoeg bijzondere leraren en leerlingen om de school kleur te geven: Blom, Schoutens (schat van een man), Quinten en nog heel veel meer. En dan die paters, gaf toch een unieke sfeer. Mijn broer Hans zei eens dat er bij het Roncalli veel meer ruimte was voor creativiteit en zelfexpressie. Hij kan het weten en misschien heeft hij wel gelijk ook. Bij ons was het vooral veel stampwerk. Maar de echte creatievelingen vonden wel hun weg. Kijk naar Vincent van Baar, redactieleden van de Cordaat etc. Veel BN-ers heeft onze school overigens niet opgeleverd. Is het alleen Cornald Maas of doe ik nu iemand tekort?
Juvenaat Heilig Hart, 1972
Juf Coremans, die was lief en heel erg geestig - wat zou ik die graag nog 's spreken.
Juf Coremans, die was lief en heel erg geestig - wat zou ik die graag nog 's spreken. En juf Lazeroms was leuk (met dikke vlecht), een - figuurlijk - stevige vrouw. Maar helaas... ik zat drie jaar bij mw. Somers en die moest me niet erg. Ook heel aardig was mw. Van Gurp, van de parallelklas. De eerste persoon in mijn leven die stierf aan kanker. Ze staat nog in mijn poezie-album. Verder vooral veel nonnen, waaronder de muzieklerares zuster Angele, inclusief handorgeltje. Ik heb trouwens ook daar op de kleuterschool gezeten, bij zuster ('soeur') Fernanda. Dat was gemengd, de lagere school niet. Als je stout was geweest, moest je een tijd met haar meelopen door de klas, terwijl je het houten kruisbeeld vasthield dat aan een kralensnoer om haar middel hing. En dan maar hopen op vergeving van boven. Als ik naar de rapportjes kijk die ze volschreef had ze trouwens een bijzonder groot psychologisch inzicht (echt!). En dan dat prachtige kapelletje in de klas...
Sancta Maria, 1966