Angelique van Aken

Eerste klas bij zuster Cordula, zij viel breiend voor de klas in slaap en wij gingen zoet door met onze schrijfoefeningetjes, onvoorstelbaar in deze tijd! Ik weet nog heel goed dat ik samen met Liesbeth voor het bord moest komen en dat we ons schrijfschri

Eerste klas bij zuster Cordula, zij viel breiend voor de klas in slaap en wij gingen zoet door met onze schrijfoefeningetjes, onvoorstelbaar in deze tijd! Ik weet nog heel goed dat ik samen met Liesbeth voor het bord moest komen en dat we ons schrijfschriftje boven ons hoofd moesten houden, ik dacht omdat we het zo mooi hadden gedaan, maar Liesbeth had het heel mooi gedaan en ik was het verkeerde voorbeeld! In de tweede klas bij juffrouw de Wolf, een hele lieve juf, die een dochter had die ook juf was.Heel soms kwam ze wel eens mee, kleine juffrouw de Wolf noemden wij haar. Dan vroeg de juf wie er moest voorlezen en dan kozen wij allemaal kleine juf de Wolf. In de derde klas hadden we eerst juffrouw Thijssen, die ging toen weg omdat ze ging trouwen, toemba toemba.....tralalala leve juffrouw Thijssen....en toen kregen we een meneer! Meneer Hendriks. Ik weet nog dat zuster Henriette altijd erg bloosde als ze hem iets kwam zeggen. Bij juffrouw Thijssen gaven wij haar een dictee en dat schreef zij dan op het bord en dan mochten wij de fouten eruit halen, geweldig vonden wij dat. Ze speelde het helemaal mee, dat zuster Henriëtte het niet mocht zien en mocht weten, hartstikke leuk! In de vierde hadden we juffrouw Klück, die kon de zon niet erg in het water zien schijnen, we leerden breuken, met een appel die ze prachtig in parten uiteen kon vouwen en weer terug. Vijfde klas juffrouw Weerdenburg, die altijd waarschuwde voor tocht, want daar kreeg je lonontsteking van en een neefje van haar was daaraan gestorven, dat maakte wel indruk. Ze leerde ons van die liedjes die ik nu nog allemaal ken, dona nobis pacem, es zogen zwei spielleut, daar was laatst.. tweestemmig een soort canon, enzovoort. Ik kan me nog heel goed herinneren dat zuster Generosa zangles gaf en dat ik dan samen met iemand het traporgeltje mocht halen. Dan had je van die lange gladde granieten vloeren en dan gaven we dat orgeltje een duw....gieren van het lachen. Het was sowieso heel spannend om door de gangen te dolen als iedereen in de klas was. Je liep iets verder dan waar je moest zijn richting fietsenstalling, daar had je zo'n doorgang waar wij nooit kwamen. Ook herinner ik me het rode poortje, een speciale ingang voor bezoekers, de kinderen die bij zuster Henriette zaten mochten die altijd binnen laten en ook de telefoon opnemen, dat was voor ons niet weggelegd, immers zesde klas bij juffrouw De Leeuw. Ik kan me nog goed herinneren dat kapelaan Hamman dan kwam en van die verhalen vertelde, bijbelverhalen natuurlijk, maar hij vertelde ze zo mooi dat dat niets uitmaakt. Ik zie nog voor me dat Ans Gieskens met haar ellenboog op tafel wilde leunen en haar ellenboog ernaast zette en dus half voorover duikelde...lachen om nooit meer mee op te houden!!

Jozefschool, 1962