Ab Vermazen

Kleuterschooltijd.

Kleuterschooltijd. Herinneringen aan de juffen heb ik niet meer. Later ben ik er, dankzij Piet Baljeu, achter gekomen dat mijn juf juffrouw de Bree was (zie klassenfoto). Wat ik me wel herinner is het buiten spelen. Bij tikkertje hoefde je hem nooit te zijn want je kon het hele schoolgebouwtje rond rennen. Er was een fantastisch klimrek en een enorme zandbak met een muurtje één tegel breed waar je over kon lopen, spannend. In het eerste jaar stonden er twee houten banken haaks tegen elkaar waarop wij kleuters konden zitten en de juf op een stoel ertegenover voor de dialoog. Gezeten naast mijn buurman, het verhaal zal me wel niet hebben kunnen boeien, leek het mij wel leuk om een wedstrijdje te doen wie er het verst kon spugen. Juf kon dit niet waarderen en voor straf moest ik op de gang en ik snapte niet waarom. Van het eerste jaar weet ik ook niet veel namen meer, zie klassenfoto, als iemand er weet hoor ik ze graag en zal ik ze toevoegen. Wat ik me wel goed kan herinneren is mijn eerste grote liefde, zie wederom klassenfoto, amoureus tête-à-tête van haar met mij. Datzelfde jaar is zij verhuisd naar een voor mij onbekende bestemming. Helaas einde relatie. Wie weet haar naam? Ze woonde in het Zanddorp noodwoning, ik dacht de woning waar later de familie de Vries woonde. In de tweede klas was er een kist met grote blokken die je met een touw over een katrol tot aan het plafond op kon hijsen. Los laten van het touw bij het bereiken van het hoogste punt gaf een geweldig resultaat van een snel dalende kist gevolgd door rond stuiterende blokken. Ook was er een grote vrachtauto waar je lekker mee kon rauzen. Vooral de poppenhoek onveilig maken was een geliefde bezigheid. Ten tijde dat ik de kleuterschool bezocht woonden wij op de Langevieleweg. De weg naar school begon aan de achterdeur, via de tuin door de brandgang, die was toen nog onverhard en stortplaats voor slakkenresten uit de kolenkachels, naar de Burgerweidestraat. Vanuit de Burgerweidestraat de Oude Koudekerkseweg oversteken en via de Kerkstraat, tegenwoordig Vogelstraat, langs de molen zonder wieken maar wel als molen in gebruik en leuk om tijdens het in bedrijf zijn naar binnen te koekeloeren. Door het Kerksteegje naar de Breeweg, daar kwam je bij de smid rechts en links een kruidenierszaakje uit, nu zijn beide panden in gebruik bij fietsenhandelaar Voskamp. De smid was dikwijls een spannend theater op de terugweg naar huis als er paarden beslagen werden, rook en stank en vooral spannend als het dier angstig en daardoor onwillig was. Verder de Breeweg uit en links het Zanddorp in, hier kwam je langs een soort sociale werkplaats waar onder andere oud papier werd verwerkt. Hier naar binnen gluren kon onverwachte reacties bij de daar te werk gestelde personen teweeg brengen wat daardoor een spannende en voor mij verleidelijke bezigheid kon zijn. De terugweg ging vice versa, maar soms als leuk alternatief langs de vest. Zeker als er flink gemalen en daardoor de waterstand laag was, was de droog vallende blauw zwarte blubber een bijzonder aantrekkelijke plaats om te kliederen. Ook op de heenweg wilde ik daar nog wel eens langs gaan. Dit speelterrein oefende een grote aantrekkingskracht op mij uit waardoor ik niet meer op school aankwam. Mijn moeder kreeg dan de boodschap dat ik niet op school was aangekomen, zij hoefde niet lang te zoeken ze kende mijn zwakheden. Na thuis opgefrist, verschoond en bestraft te zijn werd ik dan alsnog op school afgeleverd.

Kleuterschool 't Zanddorp, 1954