Sijbrand Houten

Ik ken praktisch alle namen van de medeleerlingen nog.

Ik ken praktisch alle namen van de medeleerlingen nog. Weet ook nog dat bij sommige leraren (meesters, zeiden we) noet zo veel geleerd kon worden. Er werd soms de hele dag getekend, of iets anders, behalve leren. Ook werden ze flink gepest, hoewel het vaak om onschuldige dingen ging. Pannekeet smeet eens een borstel tegen het hoofd Jan (?) Hoffer, waarop een delegatie van de leerlingen naar het politiebureau ging voor 'aangifte'. Meester Lundgren's hoed lag in de diepe vensterbank van het raam naar de gang. Meester was even de klas uitgelopen en Sjaak van Vugt zette de hoed op zijn hoofd, maar meester kwam net terug langs het raam door de gang aangelopen en zag het tafereel. Sjaak grimaste naar de klasgenoten, maar meester stormde naar binnen en gaf hem een ongenadige klap in zijn gezicht. In de consternatie deed hij het in zijn broek: Op de grond onder de bank zag ik tenminste een plasje 'water'. De school was een klein gebouw, met 4 lokalen. De hoogste klassen werden samengevoegd. Buiten op het schoolplein was bokspringen een favoriete bezigheid, en ook het z.g. 'landje-pik', dat kon achter de school vlak bij het dokterskamertje, waar tjdens de 'controle' zr. Karthaus de bevelen uitdeelde. Het waren maar zes jaren, maar het leek een eeuwigheid te duren. Op het dagelijks kerkbezoek werd ook toezicht gehouden. Wij woonden vlak bij de kerk, maar mijn moeder liet het aan mij over om te gaan. Gevolg minimaal kerkbezoek, en soms meende ik te moeten liegen. Dan somde de meester de namen op (of je naar de H. Mis was geweest) en dan zei ik soms ook 'ja, meester' terwijl het 'nee' had moeten zijn. Soms was het leuk, soms helemaal niet, maar je moest. Toe ik op de ULO kwam, had ik wel een achterstand in rekenen.

St. Laurentiusschool, 1947