SchoolBANK redacteur Ellenor las een leuk verhaal van collega auteur over zwemles vroeger. Heel herkenbaar en dat riep ook direct weer herinneringen bij haar op.
Zwemles
Er was wekelijks zwemles in het sportfondsenbad, zoals dat genoemd werd. De lessen werden verzorgd door een aardige ook wel wat strenge zwemjuf en een badmeester. Hij maakte veel grapjes en dat nodigde dan ook weer uit tot dollen. In die tijd ging je nog “aan de haak” als het even niet helemaal goed ging. Zo wilde hij mij ook een keer begeleiden, alleen deed ik maar alsof het even niet lukte, ik pakte snel de haak beet en trok eraan met als gevolg dat de badmeester zelf in het water belandde. Tja de grapjas zelf gefopt. Gelukkig kon ik een “potje bij hem breken”.
Zwemmen na sluitingstijd
Mijn broers deden aan wedstrijdzwemmen, mijn vader zat in het bestuur. En wij kenden de dame van de kassa/administratie goed. Dat hield in dat ik regelmatig mee mocht naar het zwembad voor- of na sluitingstijd. Met nog enkele andere kinderen die in dezelfde bevoorrechte positie verkeerden hadden we dan dat hele grote binnenbad voor ons alleen. We hadden dan een hele grote binnenband van een tractor waarmee we te gekken stunts uithaalden. Wat een pret.
Poetsen
Wat ik ook leuk vond was helpen met medailles en bekers poetsen. De dame bij de kassa had ook als taak om regelmatig alles weer te laten glanzen en een beetje hulp was altijd welkom. Dan zaten we gezellig in het kantoortje achter de kassa.
Hoe hebben jullie de zwemlessen beleefd? Ben benieuwd
Reacties 2
Het sportfondsenbad noemden wij altijd het spatbordenfonds... maar dat kwam later pas, in de 4e dacht ik. Daarvóór had de waterpret plaats bij een van de ouders die een zwembad hadden. De ouders regelden dan ook het vervoer van de klas; met zes of acht kinderen in een auto, dat kon toen nog...
hallo met Bianca dat bad ik ken ook nog wel.