Zingen met mijn haarborstel

Mijn haarborstel was van donker hout. Zo een met een roze kussentje waaruit keiharde metalen pinnen staken. Er zaten geen bolletjes op dus als ik geen antiklitspoeling gebruikte, bleef hij halverwege het borstelen vaak steken. En zat hij muurvast. Auw!

Toch was ik dol op mijn borstel. Want naast de pijnlijke kambeurten ging hij met mij mee avontuur. Om meteen maar concreet te zijn: de bühne op.

Mijn haarborstel was namelijk ook een microfoon. Staand voor mijn slaapkamerspiegel zong ik ‘Rivers of Babylon’ woord voor woord mee. Het was altijd even zoeken, want deze tophit van Boney M was niet het eerste nummer op mijn dubbelelpee. Dus zocht ik op gevoel en belandde vaak halverwege ‘Ma baker’. Was niet erg, zo had ik voldoende tijd om in de juiste pose te gaan staan. De armen laag, microfoon in de rechterhand, de benen lichtjes gespreid en het hoofd gebogen. Kei stoer vond ik dat. 

‘hmm hmm hmm hmm

hmm hmm hmm hmm

hmm hmm hmm hmm

hmm hmm hmm hmm’

Mijn blik was nog steeds naar beneden gericht. Maar dan:

‘Aah, aah, aah, aah

Aah, aah, aah, aah

Aah, aah, aah, aah

Aah, aah, aah, aah’.

Tijdens de vijfde aah kwam mijn hoofd langzaam omhoog. Mijn linkerhand voegde zich bij mijn rechterhand en mijn ellebogen kwamen omhoog, tot ze evenwijdig aan de grond waren. Daar stond ik, in een perfecte übercoole pose. Licht uit, spot aan! Ik waande me in een volle Kuip, slechts verlicht door duizenden aanstekers. De stilte was oorverdovend. Iedereen wachtte op mijn eerste voluit gezongen woorden:

‘By the rivers of Babylon, there we sat down

Ye-eah we wept, when we remembered Zion’

Vanaf hier ging ik los. Ik danste, zong en liep van de ene naar de andere kant van het podium. Soms stopte ik en zong ik die ene knappe jongen van school toe, die mij adorerend vanaf de eerste rij aanschouwde. Ik ging op mijn knieën, gaf hem een handkus en stond weer op.

Iets te hard, want de elpee sloeg over. En opeens was de muziek halverwege Daddy Cool. Ik stond weer in mijn slaapkamer. Maar mijn houten haarborstel was nog steeds mijn microfoon. En dat blijft hij stiekem voor altijd <3. 

Meer blogs:

• Zat jij vroeger ook bij de keurploeg? Dit zijn 9 nostalgische herinneringen
• Ken je jouw eerste liefde nog?