Zat jij ook elke zaterdagavond met een glaasje limonade en een bakje met Nibbits op de bank? Want dan mocht je wat langer opblijven om lekker met z’n allen tv te kijken! Wat kwam erop?
Avro’s Wie-Kent Kwis
“Dames en heren op de eerste rij, wat denkt u dat dit is?” Fred Oster had elke uitzending een bijzonder cadeautje voor alle toeschouwers in het publiek. Een aansteker die eruit zag als een doosje lucifers, een puntenslijper die eruit zag als een aansteker, of… En iedereen mocht er eentje mee naar huis nemen! De rest van de show was al even spraakmakend. In het programma streden bruidsparen om een keuze uit de prijzenwinkel van Fred, bijvoorbeeld met een rebusspel, en het gokken van de prijs van artikelen.
Vooral de marmottenrace was onvergetelijk, vooral omdat er geen marmotten, maar cavia’s voor werden gebruikt. Ze hadden namen van beroemde Nederlanders, zoals André van Duin, Mieke Telkamp of Rita Corita en liepen door een doolhof naar een vakje met een geldbedrag. Zo kon het winnende bruidspaar zomaar duizend gulden winnen! André van Duin begon altijd heel snel, maar bleef dan halverwege het doolhof ergens snuffelen…
Berend Boudewijn Kwis
“En Pierre, wat hebben ze gewonnen?” En dan ging Pierre van Ostade vertellen: vouwfietsen, bandrecorders, een fotocamera, een brommer… Prachtige prijzen voor de deelnemers! En net als bij de Wie-Kent-Kwis streden echtparen tegen elkaar. Zeven, in de show van Berend Boudewijn, waarvan slechts drie koppels de finale haalden. De Berend Boudewijn Kwis werd ook wel ‘de show met 1001 prijzen’ genoemd – met als beroemdste prijs de kleurentelevisiestoel. Later gaf de producent toe dat hij een grote partij van die stoelen voor een zacht prijsje op de kop kon tikken, daarom móest er elke aflevering zo’n stoel uit.
Honeymoon Kwis
Het gezelschapsspel Toren van Pisa, met balancerende plastic poppetjes op een wankele toren, werd populair door de Honeymoon Kwis. Drie bruidsparen streden tegen elkaar om een mooie huwelijksreis, maar het kon ook heel akelig uitpakken: dan vielen ze met trouwjurk en al in de soep of in een bak vla. Een hevig zwetende Ron Brandsteder presenteerde de kwis, samen met de beer Bella. Ken je dat liedje nog? “Want engelen bestaan niet, maar een meisje zoals jij…”
Ted’s Familieshow
Die krulsnor, die prijzen, die vragen.. Ted’s Familieshow was een grote kwis voor het hele gezin. Gezinnen streden tegen elkaar, met vragen om te testen hoe goed ze elkaar kenden. Bijzonder aan deze kwis – en goed voor gillende kinderen op de bank – was de mispoes. Winnaars dachten dat ze een enorme prijs in de wacht hadden gesleept, maar ze werden gefopt, het was een enorme bak pingpongballen in plaats van een reis naar China of een levenslange voorraad kattenvoer…
Een van de acht
Alle kijkcijferrecords werden verbroken door 1 van de 8, van Mies Bouwman. Eens per maand, live op televisie vanuit het Kurhaus in Scheveningen (later: Beatrixgebouw in Utrecht). Allemaal spelletjes, natuurlijk, waarbij steeds deelnemers afvielen. In de finale moesten de twee deelnemers vragen beantwoorden in de spotlight. Wist je dat hier de uitdrukking: ‘licht uit, spot aan’ vandaan kwam? Het allerspannendste was de lopende band, waar de winnaar een minuut lang naar mocht kijken. Achter elkaar kwamen daar voorwerpen op voorbij die een prijs representeerden. De voorwerpen die hij of zij zich na die minuut nog wist te herinneren, mochten als prijs mee naar huis.
Sterrenslag
Presentatoren en bekende Nederlanders van verschillende omroepen, maar ook politici en artiesten, streden tegen elkaar in allemaal sport- en spelactiviteiten. Eigenlijk een soort sportdag van de lagere school, maar dan voor volwassenen. Aansprekende deelnemers: Piet Römer, Anne van Egmond, Frits Bom en natuurlijk Piet Bambergen. Musicus Tonny Eyk en zwemster Ada Kok waren de scheidsrechters, André van Duin kwam soms als Simon Naaigaren voorbij om de boel op stelten te zetten.
Willem Ruis Show
Het mooiste, grootste en spannendste programma: de Willem Ruis Show. Later heette het de Willem Ruis Lotto Show en de Willem Ruis Sterrenshow, maar dat maakte voor de inhoud niet zoveel uit. Showballetten, koren, circusolifanten en internationale artiesten, het kon niet gek genoeg. Willem Ruis leefde zo mee met de kandidaten, dat hij ook wel de ‘kissmaster’ werd genoemd. Allerspannendste: de spiraal. Deelnemers moesten met een ring een metalen spiraal volgen, maar de ring kon het metaal niet raken want dan klonk er een woedende zoemer en moesten ze opnieuw beginnen. Dat ding werd niet voor niks de ‘zenuwenspiraal’ genoemd, want iedereen zat met verhoogde bloeddruk op het puntje van de bank te kijken.
Ben ik nog een televisieprogramma vergeten? Waar mocht jij later voor opblijven? En welke shows ben je nooit vergeten?
Bron: Wikipedia, Beeld en Geluid
Reacties 45
Hai, de 123 show van Rudi Carell, Avro's weekend quiz met Fred Oster en natuurlijk andre van Duin sjakie Swart en Albert Mol als cavia's. Verder de shows van Frank van Masmeijer : de Frank en Vrij show Verder presenteerde hij de Holidayshow en Dinges wat erg grappig was om te zien hoe kinderen woorden proberen uit te leggen. Frank Kramer met de Frank Kramershow.
wat dacht je van de miniplaybackshow met henny huisman?
Leuke toevoeging Geertje!
Dorus niet vergeten (Tom Manders) met Saint Germain des Prais op zaterdagavond, heel gezellig programma.
wie van de drie stuives in en voor de vuis weg andre van duin de mounties
Rons Honeymoon Quiz heb ik gewerkt en een Een van de acht afleveringng heb ik "gewonnen" samen met mijn moeder.
Swiebertje, een van de acht, AVRO`s weekend kwis, Willem Ruis.
Het ' Spel zonder Grenzen ', geweldig was dat. Ik kan nog steeds de melodie vd Europese TV mee neuriën als het songfestival begint. En dan met een Tompouce of een stukje Sneeuwster, uit de diepvries maar met advocaat. En echte cola en paprika chips. Die avonden waren fantastisch.
Wat was dat eigenlijk een heerlijk ongecompliceerde tijd in je pyjama, idd met een zoutje bijvoorkeur Nibbet staafjes, genieten van de zaterdagavond met 1v/d 8 de voorkeur maar eigenlijk alle quizzen met als hoogtepunt daarin eerst BB erna Willen Ruis. Gossie zou best nog een avondje terug willen 😉
Wij keken altijd naar Ron's honeymoonquiz, Wie kent quiz, In de hoofdrol met Mies Bouwman, één van de acht show en ook voor de shows van Willem Ruis bleven we thuis.
Ik heb nog meegedaan aan Een van de acht. Ik zat toen in een groep die internationale volksdansen deed. Wij waren verdeeld in 3 groepen, gekleed in de klederdracht van 3 landen: Rusland, Israël en Nederland. De kandidaten moesten met ons meedansen en kregen daar punten voor van Penny de Jager. Ik heb nog een korte, slechte opname ervan op een super 8 film, slecht omdat gefilmd van de TV. Een videorecorder had ik nog niet. Een nicht van mij heeft met haar nieuwe man meegedaan aan Ron's Honeymoonquiz en heeft toen nog gewonnen ook. Hiervan heb ik wel een videoopname.
Afgelopen najaar was er weer eenmalig kopspijkers met Jack Spijkerman als presentator. En ook zijn vaste vrienden waren van de partij en het beroemde kopspijker spel met Brigitte Kaandorp en Bert Visscher.Vaste items waren ook de Gouden Ezel of Gouden knuppel met verkeerde uitspraken. Je mist op de Zaterdagavond echt een leuk programma.Het gaat nu meer om de kijkercijfers en misschien minder om de kwaliteit van een programma. En bepaalde dingen worden ook vaak hetzelfde ik hou van vernieuwing ook op televisie! Ik ben meer iemand die naar de Radio luistert dan naar televisie kijkt.Een radioprogramma is afwisselend ook wie er te gast is en je hebt tussendoor ook muziek.
Was een geweldige tijd
Ik vond het allemaal niks, plat vermaak. Niks voor jongeren, de enige die me overeind hield was Swiebertje.
Uit mijn jeugd herinner ik me Rudi Carrell met Esther Ofarim als zeemeermin op dat onbewoonde eiland. "O, een ladder!" kreet Esther, toen ze naar haar staart keek. Daarna dat liedje met Rudi. Ik was direct betoverd. Wat een stem, fantastisch! Met Cinderella Rockafella begon mijn voorliefde voor Esther, vanaf mijn tiende ongeveer. Mooie vrouw, met een dijk van een stem.
1 van de acht wat genoot ik daar als kind van. Deed actief mee om veel prijzen binnen te slepen. Willem Ruis kiwis altijd een fijne man. Rons Honymoon kwis en voor de vuist weg daar mocht je voor opblijven met een glaasje Sandy of excoita bruin of wit met doppindaas wat een fijne zaterdagavond had je dan met je familie. Daar kan ik erg naar terug kijken. Heel gezellig.
Bovengenoemde programma van vroeger werd erg veel naar gekeken. Je ging er gewoon van zitten en keek er naar uit met de hele familie. Er waren niet veel andere mogelijkheden.
Ik vond het leuk, maar swiebertje ook
Zaterdagavond was nog echt een familieavond. In het voorjaar en in de zomer waren wij mijn ouders, zussen en ik in het weekend op de camping in de chalet. Na een dag heerlijk buiten spelen in het bos met mijn zussen en vrienden en vriendinnen, zaten we 's avonds met zijn allen voor de kleine zwart wit tv. Met wat drinken, sinas-cola en een bakje chipito 's keken we eerst naar Q & Q. En dat was me toch spannend ! Daarna kwam de Sterrenshow met Willem Ruis. Onvergetelijk ! Geweldige shows maakte hij in de tent met zang, dans en spel. Weet je nog het spannende spel met de spiraal ? Toen hij zo onverwacht stierf was het ook een hele schok... Zijn shows waren uniek. En zijn nu een dierbare herinnering aan gezellige tv avonden met de hele familie. En de kleine zwart wit tv ging met mij mee toen ik als studente op kamers ging. Deze was niet kapot te krijgen. Ging jaren mee !
Ons hele gezin luisterde zaterdag avond’s naar de Familie Doorsnee. Daarna speelden we mens-erger-je-niet. Allemaal kregen we een bakje pinda’s om te pellen en op te eten.
Super tv op de zaterdag!!! Als je nu kijk is het echt kut. Alleen de mol maakt het goed, even!
Andre van duin mies bouman cavia schouw
Ik heb de tijd nog meegemaakt, dat er geen tv. was. We luisterden toen altijd naar de bonte dinsdagavondtrein op de radio. Was ook leuk.
Lees ik daar een reactie van mijn oud-collega Herman Schuiveling?
Wat dacht je van Café Saint-Germain des Prés met Dorus (Tom Manders), Snip en Snap (Willy Walden en Piet Muijselaar), de zaterdagavondshows met Willy -en Willeke Alberti, de Mountiesmet Piet Bambergen en Rene van Vooren, Voor de vuist weg (Later "De Vuist") met Willem Duys, In de hoofdrol met Mies Bouwman, André van Duinshow, Een paar apart met Rijk de Gooyer en Johny Kraaikamp , de Brekers,
Bonanza, Rawhide en Dorus Floris en Yvanhou
Fijne herinneringen allemaal. Wij keken ook naar Het Gulden Schot. Dit was een spelprogramma van 1965 tot 1968. Het werd gebracht op de zaterdagavond door omroep KRO en eerst gepresenteerd door Lou van Burg, later door Kees Schilperoort. De deelnemers aan het spel zagen op hun televisiescherm thuis het vizier van een kruisboog, en gaven via de telefoon instructies ("links", "naar rechts", "lager", "vuur") om zo te pogen een doel te raken.
Ook keken wij naar Wie van de drie, gepresenteerd door Herman Emmink. Het programma begon met drie schimmen achter een gordijn. Het gordijn werd opengedaan en de drie personen stelden zich voor, steeds met dezelfde naam. Vervolgens herhaalde de spelleider de naam en gaf een toelichting over het beroep dat de desbetreffende persoon uitoefende.Het panel moest raden wie de echte was. Wij deden thuis ook mee, met een bakje borrelnootjes en een drankje.
Wat denk je van saartje. Malle pietje . Bromsnor en zwiebertje
Stiefbeen en zoon
ik keek toen en nu nog steeds naar studiosport,ben er mee opgevoed.verder wel kwissen maar daar hield ik niet echt van,ik was liever buiten aan het spelen.
Geweldig wat een hoop gezellige herinneringen, in familie zaterdagmiddag/avond televisie kijken! Dat mis ik echt wel.
Ja ik wel naar Mies Bouwman een van de acht was erg leuk helaas is Mies 2 jaar geleden overleden ik heb leuke herinneringen aan haar
Dat waren echt prachtige tijden en er was gewoon altijd wat leuks op televisie.Toen die tijd had je alleen Nederland 1en2 en 3 Duitse zenders ARD,ZDF en WDR.Er was ik nog kind was altijd wat leuks op tv.Bijvoorbeeld Pipi Langkous,Swiebertje,Peppi en Kokkie,Pipo de Clown,Lassie,Skippy enzovoort.Later De man van zes miljoen,Man van Atlantis,De A Team,De Hulk enzovoort.Maar ik keek toen ook veel op de Duitse zenders.Vooral ZDF had mooie kinderprogramma's.Bijvoorbeeld Karlson van het dak en ook Pipi Langkous.Of op ARD Die Sendung mit der maus en PanTau.Maar voor Nederland was Stuif's In een succes of Ren je Rot.En je had toen goede politieseries zoals Streets of San Francisco,Kojak,Vegas.Ik verlang weleens terug naar die tijd waarbij het hele gezin gezellig voor de buis zat.Ik zeg altijd"Das war einmal".
Fantastisch toen was t.v. kijken nog leuk!! Samen op de bank op zaterdagavond heerlijk! Toen hadden we ook nog Johnny en Rijk en de Mounties. Of Dorus met Cor Steyn. Memories!
Zaterdags avond met Sonja Barends vergeet ik niet meer. Maar wij waren al getrouwd en vader en moeder toen wij tv kregen,dus begin 1960
Axel Nort, Floris en Cindela, Skippy, Ren je rot, Wie van de drie. Met een zak dop pinda,s op schoot en een biertje. Om nooit weer te vergeten
DAT PROGRAMMA WAAR JE MOEST RADEN WIE DE VADER OF MOEDER WAS ? WIE VAN DE DRIE ? GELOOF IK DAT HET GENOEMD WERD.
Dat was "Zo vader, zo zoon
Voor 5 cent kon je bij een gezin die t.v. had op zaterdagmiddag een kinderprogramma kijken, ik denk dat het Swiebertje . Bonanza of het sprekende paard was (Mr. Ed)
Mijn tijd bij de krijgsmacht als Garde Jager Opgeroepen als lichting 58-4 bij het regiment Garde Jagers in de Frederik Hendrik Kazerne in Vucht ben ik mijn hele diensttijd Gardist gebleven. Na de eerste twee maanden in een oude kazerne met gebrekkig niet altijd even smakelijke eten in je mesting in een oude garage zonder verwarming aan lange houten tafels en zittend op houten banken, kreeg ik mijn vervolgopleiding als infanterie verbindingsman ook in deze kazerne. Het was een hele overgang toen ik in Blerick het laatste deel van die opleiding als chauffeursopleiding kreeg. Hier was het eten voortreffelijk en kreeg je meer dan voldoende. Na deze opleiding ging ik naar de Orange Kazerne in Schaarsbergen en kwam in de staf compagnie terecht als ordonnans chauffeur op een Nekaf jeep. Het liefs was ik in het veld in plaats van de hele dag zitten te kaarten en poetsen. Dit hielt wel in, dat je voor alles en nog wat werd gevraagd te rijden tijdens oefeningen, zoals fourage rijden en als chauffeur bij kaartleesoefeningen van officieren. Op een avond ging ik na een weekend verlof met de trein vanuit Gouda op het perron werd aangeroepen door een dienstdoende luitenant en daar geen gehoor aan gaf omdat hij soldaat riep. Direct kwam er een soldaatje op me af en zij dat ik bij de luitenant moest komen omdat ik geen gehoor had gegeven aan zijn roep. Mijn verweer was, dat ik geen soldaat was maar aangeroepen wilde worden als Jager. Hier zou ik wel meer van horen, wat ik tot nu toe noch moete krijgen. In 59 gingen we naar La Courtine om daar te oefenen. Daar leerde je pas echt chaufferen in bergachtig terrein. Ja ook daar kreeg ik meestal een rijopdracht, omgeving oefenterrein, wat inhield dat er heel veel vrijheid was om daar te rijden waar jij dat het meest geschikt vond. Tot dat ik het verzoek kreeg om met kokkie naar in het veld gelegen onderdelen gamellen eten te brengen. Toen we dat hadden gedaan vroeg kokkie aan me of we even bij zijn broer langs wilden gaan. Deze had in de buurt een boerderij. Nou dat leek me wel wat, maar dat liep qua tijd een beetje uit da hand en we moesten ook nog terug naar de kazerne. Alleen had ik het geluk dat de motor van mijn jeep stationair regelmatig sneller ging lopen en dan moest het camouflagenet worden losgemaakt, motorkap open en stelschroef terugdraaien. Nou dat gaf met wat aandikken de reden waarom we zo laat terug waren. Iedereen was gelukkig blij dat er niets ernstigs was gebeurd. De feesten in La Courtine dorp zal ik niet gouw vergeten. Op de terugweg kreeg ik echt panne, er brak een stangetje bij de carburateur af en daar hadden ze geen vervanging voor. Zodoende werd ik ingedeeld bij de colonne achterblijvers en moest ik stoppen door de versnelling uit zijn stand te slaan en weer wegrijden in de versnelling en op de startmotor en daar na schakelen zonder koppeling. We zijn in ieder geval heelhuids in Holland aangekomen. Na het afzwaaien heb ik mijn rijbewijs voor f 5,- laten overschrijven naar het burgerrijbewijs. Direct daarna gelijk heb ik het vrachtwagenrijbewijs gehaald en ben vrachtwagenchauffeur geworden. Ik 62 ging ik na, twee weken getrouwd te zijn, voor vijf weken op herhaling naar La Courtine. Er werd toen een nieuwe 5e Divisie opgericht waarbij gebruik werd gemaakt van afgezwaaide Garde Jagers die elkaar korter of langer hadden meegemaakt. Ik had het geluk dat ik zo’n beetjes in het midden zat en ik bijna iedereen in mijn parate tijd wel had meegemaakt. Het leek wel of we van een weekend verlof terug waren gekomen en je al je oude maatjes weer terug zag Ook konden we onze werkzaamheden die we hadden aangeleerd gewoon weer oppakken of er niets was veranderd. Ik werd toen weer ingedeeld bij staf cie als chauffeur, maar dan als chauffeur van de Battalionscommandant. Mijn maatje die achter de radio zat en ik moesten ons melden bij de commandant om kennis met hem maken. Toen hij hoorde dat ik vrachtwagenchauffeur op een kombinatie was, kreeg ik de volledige vrijheid over mijn jeep. Als colonnecommandant waren we verantwoordelijk voor een goed verloop van de colonne tijdens de hele rit naar La Courtine met alle doorgangen in plaatsen en dorpen, maar ook om de boel bij elkaar proberen te houden. Óók de jongens van de Ost comp. die met de hoge TLV’s op hun jeeps in de bochten heel instabiel waren en moeilijk mee konden komen. Maar na de route gedeeltelijk te hebben teruggereden en een teken te hebben gekregen dat alles in orde was, konden we weer omdraaien en proberen de colonne in te halen voor de volgen doorkomstpost. We zouden 14 juli in La Courtine aankomen en die avond de kazerne niet uit mogen om het feest van de Fransen niet te verstoren. Na een gesprek van m’n maatje en mij hebben we de commandant kunnen overtuigen dat zoiets geen goed idee en Garde Jagers na drie dagen hobbelen in die Daf echt niet aan een bed dachten, maar meer aan samen met de Fransen feesten. Dus is deze eerste dag in La Courtine een waar volksfeest van verbroedering geworden. Het leek wel of we nooit weg waren geweest en draaiden de oefeningen beter dan welk paraat onderdeel ook in Holland. Volgens de Battalionscommandant althans, die heel trots was commandant te zijn van een Garde Regiment wat erg goed draaide. Én dat in vijf weken van een burger geen militair kon worden gemaakt. Deze commandant was zo geliefd, dat waar we ook kwamen de mannen niet wegkropen maar rond om hem heen gingen staan. Op een nacht vroeg hij me om uit mijn tentje te komen en ondanks de regen mee te gaan het veld in, daar hij niet droog in zijn tent kon blijven liggen, terwijl de jongens doornat door de manshoge varens moesten kruipen. Zulke dingen gaven hem veel aanzien bij zijn manschappen. In de periode waarin we daar voor herhaling waren was het Franse Moulinex zeer in trek in de Nederlandsche huishoudens én goedkoper dan in Nederland, dus werd er ruim ingekocht en meegenomen naar huis. De terugweg naar Nederland verliep nagenoeg gelijk aan de heenreis met dien veranderig achter de jeeps de trailertjes vol zaten met Moulinex apparatuur die we buiten de douane om het land binnen kregen. Deze hele herhaling heb ik het bijzonder na mijn zin gehad en ben altijd Jager gebleven.
Sabina ik woon in Adelaide in zuid Australia , jaren geleden herik geprobeerd om info te krijgen van de van Hoogstraten school in den HAAG Bezuidenhout , geen geluk kun jij misschien helpen , bedankt en Cheers . o ja ik ben 82 . Wij woonden in de Johannes Kamphuis straat 20 .?!?!?!Adriaan
Hoi Adriaan, Is dit de school waar je naar op zoek bent? https://www.schoolbank.nl/school/hoogstraaten-mulo/ Groeten, team SchoolBANK
Mies Bouwman was als omroepster en presentatrice de stijlicoon van de Nederlandse Televisie in de jaren vijftig, zestig en zeventig van de vorige eeuw. Een voorbeeld voor veel vrouwen van de generatie van mijn ouders. Haar broekpakken waren flatteus en modieus. Mijn Noorse moeder Solveig was fan. Van Mies en van haar broekpakken. Het was hip en toch stijlvol. Vooruitstrevend en toch netjes. We praten over een halve eeuw of meer geleden. Toen stak het nog best nauw wat je droeg en wat je aanhad. Mies en mijn moeder waren twee handen op één buik. Alsof ze dagelijks aan de koffie zaten. Niets was echter minder waar. Het was de buis die het 'm deed. De beeldbuis wel te verstaan. Maar beide vrouwen verstonden elkaar goed. Daar kon geen afstand tegenop! Goede groet, Henk Sverre Haan
Één van de acht, de lopende band en spel zonder grenzen….. GEZELLIG JÒH