Knap hoor wat de Oranje leeuwinnen hebben bereikt. Echter nooit is het bij mij opgekomen om op voetbal te gaan, ook al heb ik heel wat uurtjes en ook een heel spannend avontuur bij en langs het voetbalveld doorgebracht en bestaat het al sinds 1955.
Hoe dat zo kwam? Twee broers heb ik, één 4 jaar jonger en één twaalf jaar jonger. Een nakomertje zogezegd. De eerste wilde op voetbal maar daar had mijn moeder echt geen tijd voor, om hem naar en van de trainingen en wedstrijden te begeleiden. Trouwens, toen hadden niet veel mensen een auto dus dat ging meestal per fiets. Hij mocht dus wel op voetbal alleen werd mij gevraagd hem naar het vertrekpunt te begeleiden en weer op te halen.
De voetbalclub in onze buurt was WFC, Wormerveersche Football Club, opgericht 1 november 1907. Bijna alle buurjongetjes zaten erop. Dus werd hij lid. Ik herinner mij nog de avond waarop een spelertje langskwam met een kaartje waarop tijd en plaats stonden waar verzameld werd. Hij mocht meespelen! En zo togen mijn broer en ik op een zaterdagmorgen naar het verzamelpunt. Langzamerhand raakte ik zo thuis in het voetbal dat ik er zelfs een spreekbeurt over heb gehouden.
Het complex
De velden lagen langs de provinciale weg en op een gegeven moment werd er een grote vijver gegraven, geen idee waarom. Er lag een lange, hoge hoop zand dat wij als strandje gebruikten en waar wij pijpenkoppen vonden. Spannend allemaal! Ook was er een sloot waar wij zo nodig over moesten springen. Het was alleen drijfzand waar ik in terecht was gekomen. Eruit gekomen ben ik wel, alleen met een schoen minder.
Zondagmiddag
WFC speelde in de zondagcompetitie en de thuiswedstrijden werden door ons bijna allemaal bezocht. Met wat centen op zak gingen we dan naar de kantine om snoep te kopen. Het was echt een buurt-ding. De middag dat WFC kampioen was geworden, reed een buurman, met zijn dochter en ik, rondjes in zijn auto, net zoals je nu wel eens op tv ziet.
En nu woon ik al jaren in de hoofdstad van Nederland, in een straat waarvan aan het einde een zorginstelling staat. Een van de bewoners vroeg mij ooit waar ik vandaan kwam. ‘Uit Wormerveer’ antwoordde ik. En wat denk je dat hij zei? ‘WFC forever’.
Deze litho, door de kunstenaar Frans Room gemaakt ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van WFC in 1983, heb ik van mijn zus gekregen voor mijn 60e verjaardag. En zo herinner ik mij het ook.