De Netflix-generatie zal zich er maar weinig bij kunnen voorstellen: het gelukkige gevoel van twee rijksdaalders in je zak, het weekend voor de boeg en de volle rekken van de videotheek voor je neus. Welke film gaan we dit weekend kijken? En denk je eraan om de videobanden op tijd en teruggespoeld weer in te leveren?
Ongelofelijk, maar pas in februari 2020 sloot de laatste videotheek van Nederland de deuren. Met de komst van online streaming is er natuurlijk niet genoeg vraag vraag naar dvd’s en videobanden. Toch mis ik de videotheek af en toe. Wat ik dan mis?
Een film kijken was iets bijzonders
Naar de bioscoop was het ultieme geluk, maar dat gebeurde wel hooguit een keer in de kerstvakantie en een keer in de zomer. De komst van een videotheek in het kleine dorp waar ik woonde, was een indrukwekkende gebeurtenis. Op de vloer lag strakblauw velours tapijt, waar de eigenaar strepen in stofzuigde. En langs de kant allemaal boekenkasten met rijen en rijen films. Voor een paar gulden mocht je die drie dagen meenemen. Tenzij het een nieuwe film was, dan mocht je ‘m maar 24 uur houden. Om alles eruit te halen wat erin zat, keek ik zo’n film dan wel twee keer achter elkaar, en de volgende ochtend nog een keertje. Waar voor je geld!
Wat wordt het: Dirty Dancing of Fame?
Zoals je nu door Netflix scrollt op zoek naar een geschikte film of serie, hingen we makkelijk een uur rond in de videotheek om die ene fantastische film te vinden. Al die rijen met alle films waren behoorlijk imponerend. Om samen met iemand anders een film uit te zoeken was niet makkelijk, helemaal niet samen met je zusje van twee jaar jonger. We kozen er dan allebei een paar die ons leuk leken en stonden dan middenin de videotheek met onze persoonlijke selectie stevig te onderhandelen. Soms hadden we mazzel, dan was er een aanbieding: drie films voor het hele weekend met flinke korting. Vierkante oogjes gegarandeerd! Uiteindelijk kozen we toch vaak dezelfde films: Flashdance was erg populair, net als Labyrinth en The Goonies. Eén vriendinnetje wilde altijd dezelfde film zien: Dirty Dancing. Waarschijnlijk heeft ze ‘m wel dertig keer gekeken. Op een slaapfeestje bij een andere vriendin keken we een film die haar oudere broer voor ons had gehuurd. Ik heb nog nachten enge dromen gehad van de film The Exorcist… Geweldig uitgekozen door een puber van zestien, veel te griezelig voor meisjes van elf.
Terugspoelen of boete betalen
Bij onze videotheek moest je de film teruggespoeld weer inleveren. Deed je dat niet, dan kreeg je een boete. Dagfilms moesten om vijf uur weer in de videotheek zijn, dus om tien voor vijf stond ik dan wanhopig naar de videospeler te kijken: schiet op, schiet op! Ook als je te laat was met inleveren kreeg je een boete. Die werd in eerste instantie opgeschreven op een kaartje in een kaartenbak, maar na een tijdje hadden we een pasje met een barcode, dan werd de status bijgehouden in de computer.
Soms waren er ook films te koop. Die waren dan zo oud, dat ze niet meer vaak genoeg werden verhuurd. Ze waren dan al tientallen, misschien wel honderd keer, gekeken door andere mensen, dus als je voor een paar euro zo’n videoband had gekocht, was de kans op een streperig beeld en een beetje vervormd geluid best groot. Toch waren we er trots op dat we videobanden in de kast hadden. Af en toe kregen we er eentje cadeau, een nieuwe, maar dat was best uitzonderlijk. Eigenlijk gebeurde het vaker dat we zelf films opnamen van de televisie, netjes een stickertje op de band plakte en die film trots toevoegde aan onze eigen thuis-videotheek. Een trots bezit, totdat iemand anders er een aflevering van Sterrenslag of Medisch Centrum West overheen tapete.
Ah mam, mogen we ijs?
Op de toonbank stonden bakjes met Raider’s en Treets (kun je je die nog herinneren?) maar dat namen we eigenlijk nooit mee, en ook de blikjes cola konden gewoon in de koelkast blijven liggen. Mijn moeder regelde met de weekboodschappen wel wat lekkers voor bij de film. Tot er in de videotheek een kleine vriezer werd neergezet. IJs! Van Ben & Jerry’s! Mijn moeder vond het belachelijk duur voor een klein bakje ijs, maar wij wilden niks liever. Die koeien op de zijkant van de vriezer! Die rare namen en smaken! M’n moeder won, het ging niet door. Toen ik jaren later op kamers ging wonen, had ik nog voordat de gordijnen hingen, mezelf ingeschreven bij de videotheek in de buurt, een film gehuurd en daar een emmer Ben & Jerry’s bij gekocht, helemaal voor mezelf alleen. Wat een luxe!
Als je die mooi vindt…
Net zoals bij een bioscoopfilm begon de videoband met aankondigingen van andere films. Ik schreef op in een schriftje als het me leuke films leken, zodat ik de volgende keer in de videotheek gericht op zoek kon. Maar dat hoefde niet altijd: de jongen achter de toonbank van de videotheek had ook goeie tips. Hij wist wat je had gekeken – dat zag hij in de computer – en gaf op basis daarvan de beste filmtips. Dat leek me als tiener echt een droombaan: werken in de videotheek en dan alle films kijken. Met zo’n abonnement om op mijn computer films te kijken, is die droom eigenlijk uitgekomen – maar zonder de blauwe velours vloerbedekking en die koelkast Ben & Jerry’s in de hoek is het ineens een stuk minder leuk.
Wist je trouwens dat er tegenwoordig echt bijna overal abonnementen op zijn? Naast een abonnement op films bestaat er tegenwoordig ook een koffie abonnement, lego abonnement, parfum abonnement en bijvoorbeeld een fiets abonnement.
Mis jij de videotheek? Huurde je vaak dezelfde film? Welke was dat?
Heb je wel eens per ongeluk een Betamax-film gehuurd, terwijl je een VHS-speler had?
Reacties 16
Ik heb genoten van je stukje! Wat je verteld klopt van de eerste letter tot en met de laatste punt. En inderdaad, wat een magische dag was de vrijdag! Groetjes Dennis (1987)
Er zijn nog steeds videotheken in Nederland en België. Niet veel maar ze zijn er nog. Ik heb er 23 jaar een gehad en 27 jaar op het hoofdkantoor van een van de ketens gewerkt waar ik inkoop en marketing deed. Leukste tijd van mijn leven.
In het begin van de jaren 60 bestonden video’s nog niet eens dus het was hooguit enkele keren per jaar naar de bioscoop, ik geloof dat de eerste ‘echte’ film die ik ooit zag West Side Story was en daar kijk ik nog steeds graag naar als het op TV is. Toen ik klein was in de jaren 50 ging ik vaak met mijn oma naar de Cinema in Amsterdam waar je voor 1 toegangskaartje zo lang kon blijven als je wilde, met afwisselend nieuws en films.
Leuk stuk, herken ik wel wat in ja. Had zelf tot een paar jaar geleden zelf nog ongeveer 300 films op videoband op zolder. Nu zelf nog een kast vol dvd's.
Mooi verhaal, het had toch wel zijn charmes toen. Ik ben ooit eens bezig geweest om alle muziek en films die ik had te ordenen in de computer maar dat was niet te doen zoveel werk. Dan hebben we het nu toch wel goed met alle streamingsmogelijkheden.
Geweldig leuk beschreven. Herkenbaar en met nostalgische gevoelens. De lampen uit en popcorn erbij voor een beetje bioscoopsfeer! Een aantal oudere films nog steeds op DVD omdat die online niet te vinden zijn cq te huren zijn :-)
Ja dat was nostalgie 😃onze dochter heeft er nog gewerkt voor haar studie begon. We hebben wat Films gekeken toen. Ze waren gratis voor het personeel 😃
was een geweldige tijd de videotheek
Good memories !
Oh ja ..Top Pop...! Op onze wart/ wit t.v....! Heerlijk was dat!
Leuk artikel! Heel herkenbaar :-)
Misschien was het wel de eerste vorm van 'binge watching' door 3 to 4 films op vrijdag- en zaterdagavond achtereen te kijken toen ik net samenwoonde. Meermalen meegemaakt dat we een band opzette en al snel bleek dat we die film al eens gezien hadden. Heel herkenbaar ook het moeten rennen naar de vidotheek om op tijd alles in te leveren, gelukkig was daar later de automaat waar je ze niet alleen kon inleveren maar ook met je pas andere films kon huren buiten de openingstijden om. Ideaal!
Ooh ja de videotheek, De wereld ging voor je open daar. :) Idd uren rondkijken met je vriendin of Broers en zus En dat onderhandelen hahaha Beste tijd ooit En de tijd dat de spelcomputers er gehuurd kon worden. Wij mochten 1 a 2x in de maand een spelcomputer huren voor 1 weekend . Eerst De Nintendo en later kwam de Sega De spellen die we speelden. Mario natuurlijk haha Road rash, Wat mis ik die tijden zucht ;)
Nog steeds draai ik videobanden, die het nog goed doen op een enkele na. Eens mocht ik enkele videobanden in de videotheek uitzoeken, ivm een actie en nog steeds kijk ik deze graag; de comedy "King Ralph" en "The Goonnies", zo gaaf! Eens kreeg ik een "the sound of music"pakket kado, met o.a. een videoband van de film en 'n gesproken toelichting door Charmian Carr, die toen Liesl speelde.
Eén van de mooiste tijden van mijn leven, de videotheek !! Met name de eerste videotheek, Videotheek2000 van ene Peter is me altijd bij gebleven. Als klein mannetje van een jaar of 14 haalde was ik daar altijd te vinden in mijn vrije tijd en ik moest toen wel eens boterkoek van de Hema voor Peter halen want daar was hij helemaal gek van. Wat later mocht ik zelfs ook videobanden enz. uitgeven/verkopen als hij een paar uurtjes weg moest en als beloning mocht ik dan een paar films mee naar huis nemen of een spelcomputer van Atari of Videopac2000. Werkelijk een toptijd gehad !!
[…] Het is weekend, laten we naar de videotheek gaan […]