Afval scheiden, dat deden onze moeders ook al. Nu in bijna elke wijk wel een paar containers (voor papier, glas, oud papier en textiel) staan is het scheiden van afval een stuk makkelijker geworden. Al moet je er wat vaker de deur voor uit. Tenzij je met de auto alles in een keer wegbrengt. Bijna iedereen is ervan doordrongen dat we zuinig moeten omgaan met grondstoffen en de opwarming van de aarde een groot probleem is of gaat worden.
Hoe raakten wij vroeger van ons afval af?
Allereerst waren daar de vuilnismannen die met een grote wagen de zinken vuilnisbakken kwamen legen. Afval werd nog niet gescheiden maar wel kwamen de vodden- en schillenboer langs. Wat misschien nog bruikbaar was kon je met de voddenman meegeven. De schillenboer kwam ook met, eerst een paard, een wagen langs waarin je je keukenafval kon gooien. Het werd als veevoer gebruikt, zo hadden wij begrepen.
Verder ging ook de melkboer langs de huizen. Op de melkflessen stond statiegeld dus die gaf je netjes retour. De doppen spaarden wij voor de ‘zending’.
Oud papier
Oud papier werd meestal verzameld door clubs die met de opbrengst de clubkas konden spekken. Alle beetjes helpen nietwaar? Nu wordt het niet vaak meer gedaan omdat het te weinig opbrengt.
Vintage of van de voddenboer?
Wat nu de kringloopwinkels zijn noemden wij de voddenboer. Er zitten vaak leuke dingen tussen. Is dat toevallig ook jouw hobby, zoeken naar vintage pareltjes en je verbazen over wat die niet moeten opbrengen? En zien wat jij hebt weggegooid? En nu komen sommige dingen terug. Statiegeld op blikjes en kleine flesjes, plastic rietjes worden vervangen door papieren. Maar een ding, of iemand komt zeker niet terug, namelijk de kolenboer. Te vervuilend maar wel gezellig. Die gloeiende kooltjes en dan voor de kachel zitten. Misschien zet het niet veel zoden aan de dijk maar ik blijf doorgaan met afval scheiden.
Reacties 6
Ik herken alles in bovenstaand bericht.Bij ons ging het vroeger ook zo. De schillenboer kwam langs, De kolenboer, de melkboer . En dan nog dat kleine zinken vuilnisemmertje. Toen kon alles erin. Nu hebben we 4 containers. Toch mooi om dat nog eens te vergelijken.
Naast dat kleine zinken vuilnisemmertje hadden we ook nog een groot gat in de grond naast de boerderij. Al het grote spul dat wat we kwijt moesten stookten we daar in op. Graskuilplastic, ouwe jute zakken, kapotte creosootpalen of plastic emmers, rot hout, enz. Ook de schapenstaarten gingen in het gat. Die werden toen nog gecoupeerd ter voorkoming van myiasis. Zelfs glas ging in het gat en smolt.
Tja, Ben Budding, helemaal mee eens! Grootste reden van het vele afval nu , is natuurlijk het plastic. Een complete ramp voor de aarde! Hier in Italie, waar ik woon, drinken heel veel mensen alleen maar flessenwater, tel maar uit hoeveel miljoenen flessen per dag aldus bij t afval belanden!
Afval hadden wij hel weinig vroeger Wij hadden thuis 2 varkens die kregen al de overgebleven etens resten Vroeger werd er bij ons thuis veel hout gestookt in een driegaats kachel Ook die heeft veel afval verbrand zoals oud papier ed. Werd het wat te warm met de kachel dan gooide mijn ouders er wat aardappelschillen om hem te temperen Men had geen papierversnipperaar nodig dat was bij ons de kachel,
weg werp maatschappy
Schillenboer, groenteboer, bakker, melkboer, en heel af en toe een scherensliep. Dat waren heel normale "huis-aan huis" ondernemers. En ja, al eerder genoemd: de kleine metalen vuilnisbak in de jaren 60. Ieder had zo'n bak met een eigen nummer er op. Ik weet nu het nummer van de onze nog: 613, dat stond op de deksel. Dat ik dat onthouden heb komt omdat mijn moeder niet van die bijster groene vingers had. Als er dan weer een kamerplant gestorvan was of dreigde te sterven dan pakte ze die op met de woorden: "Zo, en jij wou het dus niet doen? Dan ga je maar onder 613" en vervolgens verdween dus de plant in de vuilnisbak.