Verliefd op de gitarist van Roberto Jacketti & the Scooters

Zijn naam moest ik googelen, omdat ik het niet meer wist. Hoe heette die jongen met dat rechtopstaande bruine haar van Roberto Jacketti & the Scooters waar ik in de jaren ’80 zo verliefd op was ook alweer? Hier thuis weet niemand het. Ik vind hem snel. Erik van der Hoff. Je schrijft zijn achternaam met 2 ff-en. Ik lees op Wikipedia dat Erik de gitarist is. Dat was ik ook vergeten. Hij zong toch ook? Ook dit kon in natuurlijk gewoon googelen. Dat was 40 jaar geleden wel anders. In die tijd kon je niks googelen, laat staan ‘factchecken’ wat vrienden toentertijd beweerden.

Ik woonde in het dorp waar hij ook woonde

Het was 1984. Ik was toen 13. En smoorverliefd op Erik van der Hoff van Roberto Jacketti & the Scooters. Ik at niet, ik sliep niet. Ik kon alleen maar aan Erik denken. Ik had wel mazzel, want ik woonde in West-Graftijk en daar woonde hij toevallig ook. 3 straten verderop woonde hij. In een grote boerderij. Tenminste, dat had een klasgenootje uit de 6e klas (wat nu groep 8 is) mij wijs gemaakt. En ik geloofde dat maar al te graag.

Dagenlang hing ik uit mijn raam 

Dagenlang hing ik uit mijn raam met de verrekijker van mijn vader voor mijn ogen. Ik begluurde urenlang die boerderij van Van der Hoff. Veel kon ik niet zien door de grote bomen die rond dat huis stonden. Ik zag nooit veel. Een enkele keer zag ik een arm achter een raam dat een gordijn dichttrok. Of ik zag een hand die het slaapkamerraampje op een kier zette. Het zal 9 van de 10 keer de moeder van Erik zijn geweest. Maar in mijn beleving was het altijd Erik. Het was ook altijd Erik’s dekbed dat uit het raam hing. Het waren altijd Eriks T-shirts en shorts die daar aan de waslijn hingen. En als ik niks zag, dan fantaseerde ik dat hij daar op zijn zolderkamer aan het oefenen was met zijn bandleden. 

Het gaf mij vlinders in mijn buik. Het idee dat Erik zo vlak bij mijn huis woonde. Ook maakte ik tijdens mijn dagdromen een beeld van de spontane ontmoeting met hem in de Spar, de enige winkel die we hadden in het dorp. Hij zou mij dan zien staan en ik zou dan zijn vriendin worden. 

Ik heb hem nooit in het echt ontmoet of gezien in het dorp. De enige keer dat ik hem zag was tijdens een concert in de grote kerk van De Rijp.

Gelukkig was het 1984 en niet 2023

Ik had geluk dat het 1984 was en niet 2023, want ik was ik er dan snel achter gekomen dat hij daar helemaal niet woonde. Dan wist ik allang dat het bijvoorbeeld het huis van zijn grootouders was en dat het zijn opa’s onderbroeken waren die daar hingen te wapperen. En misschien woonden daar helemaal geen familie Van der Hoff.

Over Robert Jacketti & the Scooters

Robert Jacketti & the Scooters is een Nederlandse band die in 1980 opgericht werd door Robbert Jak. Het begon als een middelbare school bandje. De band bestond uit gitarist Erik van der Hoff, bassist Rob Blanchemanche en drummer Jeroen Booij. Kort daarna kwam daar ook gitarist en toetsenist Bart Corver bij. De band speelde in het begin alleen skacovers en om die reden werd later ook saxofonist Barend Middelhoff bij de groep gehaald. 

Roberto Jacketti is een veritaliaanste naam van toetsenist Robbert Jak. Omdat Jak veel in Italië kwam. The Scooters werd als groepsnaam gekozen, vanwege het populaire Italiaanse vervoermiddel. Jak was al uit de band weg toen ze landelijk doorbraken, maar de groepsnaam bleef hetzelfde.

3 jaar na oprichting werd de groep ontdekt door Dolly Dot Angela Groothuizen. Ze werd getipt door haar chauffeur Jaap Booy, de vader van drummer Jeroen Booy. Groothuizen was enthousiast over de groep en via haar leerden de band gitarist Ruud Mulder van het populaire Spargo kennen. Mulder werd de producer van de band.

De 1ste single ‘Hot Summernight’ haalde de Tipparade. Met de opvolger ‘I save the day’ braken Roberto Jacketti & the Scooters definitief door in Nederland. Herinner jij je deze band nog?

Meer blogs:

• Was jij vroeger ook verliefd op John Travolta?
• Jongen uit mijn klas is nu een junk