Op een dag kreeg Marja een berichtje in haar SchoolBANK postvak. Ze wist toen nog niet dat dit ene berichtje haar hele leven op zijn kop zou zetten. Ze werd mede dankzij SchoolBANK verliefd op een oud-schoolgenoot en deze verliefdheid was door niets of niemand meer tegen te houden. Lees hier het hele verhaal…
“In 1970 zat ik in de 6e klas van basisschool Het Vogelnest in Hoogeveen. Ik had het daar heerlijk. De kinderen konden goed met elkaar overweg, de juffen en meesters waren leuk en ik voelde me op mijn plek. Van alle kinderen in mijn klas viel Ronald altijd op, links omcirkeld op deze foto.”
“Hij was de absolute lolbroek van de klas. Hij maakte de ene grap na de andere grap en was de echte gangmaker. Ik was daarentegen veel meer verlegen. Ik kende Ronald best wel goed en wist zo bijvoorbeeld dat hij een jonger broertje had, Alfred, die ook op Het Vogelnest zat. Omdat Alfred een klas lager zat kende ik hem echter toen niet zo goed. Nooit had ik kunnen bedenken dat dit jaren later zo zou veranderen.”
Berichtje via SchoolBANK
“Alfred heeft denk ik altijd al een fotografisch geheugen gehad. Toen hij in juli 2011 spontaan bij SchoolBANK op zoek ging naar oud-schoolgenoten en foto’s van Het Vogelnest, zag hij daar een foto van mij. Hij herkende mijn gezicht, maar kon het in eerste instantie niet helemaal plaatsen. Het kwartje viel later en in een opwelling van nieuwsgierigheid stuurde hij mij een berichtje…”
“Hallo Marja, ik keek naar een foto op je profiel, waar ik je een bekend gezicht vond hebben. Je naam deed een belletje bij me rinkelen en ik zag net dat je bij mijn broer in de klas hebt gezeten bij Het Vogelnest. Ik las dat je net als mijn familie oorspronkelijk uit Rotterdam komt. Wilde ik alleen even kwijt. Het ga je goed. Alfred.”
Twijfels
“Ik was toentertijd erg actief op SchoolBANK, maar keek vooral bij de mensen die ik goed gekend had in mijn jeugd. Een berichtje van Alfred had ik niet verwacht, maar ik voelde me gevleid. Op een luchtige, vriendschappelijke manier stuurde ik iets terug. Ik wilde absoluut niet de illusie wekken dat ik open stond voor eventuele avances van zijn kant. Ik had toen namelijk een relatie en, hoewel ik niet gelukkig was, vond ik flirten met een ander niet kunnen. Hij leek daar echter niet op uit te zijn en na een paar berichten over en weer voelde ik een klik. Langzaam liet ik mijn voorgenomen afstandelijkheid steeds meer los. Er ontstond een vertrouwdheid, omdat we merkte dat we alles bij elkaar kwijt konden. Iets wat ik nooit bij een andere man zo had ervaren. Mijn relatie ging bergafwaarts, de berichten met Alfred gingen door; mijn gevoelens raakten in de knoop. Na een mislukte vakantie kon ik bij thuiskomst niet wachten om Alfred weer te spreken, zo erg zat hij al in mijn hoofd. Maar wat moest ik doen?”
Samen fietsen naar Het Vogelnest
“De weken vlogen voorbij en zoals te verwachten was strandde mijn relatie langzaam maar zeker. Naast een gevoel van opluchting, was er ook veel verdriet. Maar de manier waarop Alfred me steunde maar me ook alle ruimte gaf, was bewonderenswaardig te noemen. Dat moet ook niet makkelijk voor hem zijn geweest. Hij stelde na een tijd van berichten sturen en veel telefonisch contact voor om samen door Hoogeveen te fietsen en Het Vogelnest te bezoeken. De plek waar we beiden zo gelukkig waren geweest in onze jeugd en wat ons met elkaar verbond, leek nu de perfecte aanleiding om elkaar voor het eerst echt te ontmoeten. Ik kon niet wachten!”
“Ook in het echt sloeg de vonk gelijk over en zat ik met vlinders in mijn buik op de fiets naast hem. Verliefd zijn hou je simpelweg niet tegen, ondanks mijn intenties om het rustig aan te doen. Dit zal ook gekomen zijn door de berichten die we al zo’n tijd naar elkaar stuurden, de vertrouwdheid, de telefoongesprekken en de ogenschijnlijke vanzelfsprekendheid van onze connectie. Eenmaal aangekomen bij Het Vogelnest op die dag in april 2012, was de school erg veranderd, maar de blije herinneringen kwamen voor ons beiden gelijk terug.”
Verliefd en op een roze wolk
“Toen we die dag op de terugweg al fietsend met elkaar kusten, vielen we pardoes van onze fietsen af! Het maakte ons echter helemaal niet meer uit. We waren verliefd en zaten vanaf dat moment op een roze wolk, daar in onze oude buurt. Het was dik ‘aan’ en dat is het sindsdien ook gebleven.
Na ongeveer 2 jaar zijn we gaan samenwonen en heb ik op een gegeven moment de moed verzameld om hem ten huwelijk te vragen. Ik wilde zo graag dat hij de mijne was.”
Ja, ik wil
“De bruiloft vond plaats op 23 oktober 2015 en het was fantastisch. Een dag om nooit te vergeten en dat dat allemaal begon op SchoolBANK! Ongelofelijk. Als ode en dank aan de website hebben we op de uitnodigingen en dankkaarten van de bruiloft onze eerste SchoolBANK-berichten geplaatst. Zonder SchoolBANK had Alfred me na al die jaren niet herkend en dan hadden onze levens er nu vast heel anders uit gezien!”
De redactie van Schoolbank is meer dan trots dat wij deze twee mensen hebben kunnen helpen om met elkaar in contact te komen. En we zijn blij dat we hun verhaal mogen delen met andere SchoolBANK’ers. Heb jij ook (een bijzonder) iemand teruggevonden via SchoolBANK of een mooi verhaal? Laat het ons weten via service@schoolbank.nl, met als onderwerp ‘Verhaal’. Wij zijn benieuwd!
Op zoek naar meer verhalen over toen & nu? Klik dan hier!
Reacties 6
Ik was verliefd op twee meisjes, niet tegelijk hoor. Eerst op Tjakje Kruit, maar die was zo mooi, was onbereikbaar. Wel een aardige meid hoor, geen kapsones en ik praatte gewoon met haar. Maar ze had al een vriend en die kon ik ook, dus kansloos, hoewel ze mij ook wel mocht dacht ik. DE tweede heeft het nooit geweten, dat was Gerda Zwerus, veel dollen met haar en gelachen. Maar ik heb het nooit durven zeggen, ze had prachtig mooi haar, maar was van de zware kerk,. nou merkte je daar niet veel van hoor. Maar ik had ook lang haar, een echte rocker, dus dat had nooit wat geworden. Die vader ziet mij al binnen komen, langharig tuig, en ongelovig ( hoewel dat niet helemaal waar was ). Op de Kuyperschool was ik smoor op Gerrie Hattu, een heel mooi meisje, met prachtig haar. Een Molukse vader en een Nederlandse moeder, wat een schoonheid. Heb ook een paar maanden "verkering "met haar gehad. Je kent dat wel, altijd samen, stiekem een zoentje op de mond, hand in hand lopen. Briefjes in de klas naar elkaar sturen. Heeft maanden geduurd, maar ja ik voetbalde ook graag, en die meiden claimen je helemaal, dus ik ging ook wel eens voetballen of zo. Het is toen uitgeraakt, maar hoe dat weet ik niet meer. IK weet ook niet of zij het nog weet, we waren nog zo jong, een jaar of 10 misschien. IK ben ze uit het oog verloren, zag haar later op facebook, gescheiden, maar wel een vriend. En ik ook gescheiden, maar hertrouwd. IK heb haar toen aangeschreven, maar of ze heeft het nooit gelezen, of ze wist het niet meer./ Waren leuke onschuldige jaren. Ook op de middelbare school hoor. Maar mijn eerste echte grote liefde, zat niet bij mij op school, 8 maanden verkering gehad, later weer ontmoet, maar getrouwd, toch best nog veel met el kaar omgegaan. IK ben nu verhuisd, dus ik zie ze nooit meer, ze kwam wel eens een bakkie doen, tot ik verhuisde toe. daarna HEBBEN WE EEN ENKELE KEER CONTACT VIA FACEBOOK, MAAR DIE EERSTE LIEFDE, BLIJFT ALTIJD IN JE HART ZITTEN EN DAT GELDT VOOR HAAR OOK DENK IK. Maar ik was een jongen die gauw verliefd was hoor, maar Ria blijft altijd in mijn hart, net als die "liefdes " toen ik nog een jongen was. Maar daarna heb ik jaren lang behoorlijk veel hele leuke meisjes gehad, maar Ria is een apart verhaal, ben niet met haar getrouwd, door ouders en dergelijke, maar dat is een te lang verhaal. Maar altijd naar mijn zin gehad en op een zeker moment aan eentje blijven hangen, de verkeerde natuurlijk. IK had veel leukere meisjes gehad, vreemd hè. Maar nu voor de tweede keer gelukkig getrouwd hoor./ Aan iedereen die dit leest en mij kent, de hartelijke groeten.
Wat een mooie verhalen. Ik heb de jongens waar ik [stiekem] verliefd op was, nooit iets verteld. Veel te verlegen. Later in het leven nog wel eens gezien/gesproken... Ze weten het nu nog niet... Dat hou ik maar voor me, maar kan er nog weleens om lachen als ik de verknipte verhalen lees in mijn [versleten] dagboeken.
verliefdheid niet tegen kunnen houden ,onzin heb het altijd tegen gehouden , je werd ook openlijk belazerd ,alleen om je in bed te krijgen !!!!!! hou niet van suiker , en al helemaal niet van sprookjes. volwassen jongemannen er zat altijd wel een reden aanvast en daar trappen we niet in onderwijs.
Ben bang dat je een paar pijnlijke ervaringen achter de rug hebt. Verlies svp niet het vertrouwen in alle mannen.
Je hoeft toch ook niet met iemand in bed te belanden? Daar moet je gewoon niet in trappen. Gewoon afhouden die handel, dan zie je vanzelf of hen het wel echt om jou gaat. Iemand die echt om je geeft respecteert dat. Die wil ook met je omgaan ondanks dat je hem wat dat betreft dat soort zaken afwijst. Het is juist prachtig om zo het kaf van het koren te kunnen scheiden! Als je weduwe wordt (ben ik twee keer geworden) krijg je ook van dat soort mannen op je pad. Getrouwd en wel. Die zien hun kans en willen je 'troosten'. Je weet wel. Nou geef mijn portie maar aan fikkie.
Mijn eerste verliefde gevoel kreeg ik op de lagere school, toen ik een jaar of tien was. Er kwam een nieuwe meisje in onze klas: Marloe (of Marlou). Ik had voortdurende de neiging om achterom naar haar te kijken, maar begreep zelf niet wat dat voor gevoel was. Dat snapte ik veel later pas. Op de middelbare school was ik op zowat alle meisjes verliefd, maar ik was veel te verlegen om daar iets mee te kunnen. Als er op school in de gang in de verte een meisje aan kwam lopen, kreeg ik al een rooie kop en durfde ik alleen maar een andere kant op te kijken. Wederzijds maakte ik mezelf daardoor natuurlijk ook voor meisjes onbereikbaar. Gelukkig kreeg ik steeds meer zelfvertrouwen en werd die verlegenheid steeds minder, waardoor ik in hogere klassen normaal vriendschappelijk met meisjes kon omgaan.