Het waren nog winters met veel ijs en als kind wilde je zo jong mogelijk leren schaatsen. Het waren zogeheten “klompjes” die je onder je schoenen moest binden. En dan de eerste stappen op het gladde ijs. Natuurlijk hielpen ouders of oudere broers, maar als je het een beetje onder de knie had ging je achter een keukenstoel verder oefenen.
Van klompjes naar Friese doorlopers
Na verloop van tijd was er een doorgroei naar grotere schaatsen, de Friese doorlopers. Ook deze waren van hout, maar met langere ijzers en een soort van krul aan de voorkant. En hoe vervelend was het als je langzaam met je schoenen begon te schuiven en je letterlijk een “scheve schaats” reed. Niettemin de doorzetter wint en met elkaar op het ijs gaf ook veel plezier. Mocht je in het begin alleen op het slootje voor de deur, langzaamaan steeds wat verder weg. Mijn oudere broers konden best goed schaatsen en op een dag hadden ze het plan om van Westzaan naar Koog aan de Zaan te schaatsen, een prachtige rit door de toen nog open velden. Ik mocht mee op de slee, best spannend. Onderweg kwamen we oudere paren tegen die echt konden “zwieren” – mooi om te zien. Bij onze oom en tante wat lekkers halen en dan weer terug.
Jaren later, inmiddels verhuisd naar Heiloo, had ik de mazzel dat voor ons huis een stuk braakliggend terrein lag ietwat lager gelegen. Na een natte herfst en begin van de winter zorgde de vorst daarna voor een geweldig veilige ijsbaan voor de deur. In huis de schaatsen onder en meteen het ijs op.
Het werd tijd voor kunstschaatsen, schoenschaatsen, geen gedoe meer met onderbinden, wat een luxe. En dan proberen pirouetjes de draaien al had ik daar niet heel veel talent voor, we genoten met alle jeugd uit de buurt. Uiteindelijk heb ik besloten over te stappen naar noren, het zou toch niets worden met de rondjes draaien.
Geen Elfstedentocht
Een enkele keer gingen we een tochtje schaatsen zoals bij de Rijp vlakbij Alkmaar, dat was erg leuk. Daar stonden kraampjes met “koek-en-zopie” op het ijs. Lekker aan de warme chocolade. En al was het geen Elfstedentocht we voelden ons dan toch trots als we zo’n tocht hadden gereden.
Nu we de afgelopen tijd door de Olympische Spelen weer veel schaatsen op tv hebben gezien kwamen alle herinneringen weer boven. Ik ben reuze benieuwd of jullie ook zo’n diversiteit aan schaatsen hebben gehad en je ervaringen.
Meer blogs: