Het was 29 Mei 1989. Ik zat op scholengemeenschap Zomerhof in Rotterdam. Een meisje in mijn klas deed vervelend en zat me constant te sarren. De leraar had ons een tijdje alleen gelaten, met het idee dat hij pubers tussen de 14 en de 16 jaar, die een horeca opleiding volgden wel alleen kon laten.
Al een behoorlijke tijd was het enorm warm buiten, daarom kwam hij op een gegeven moment het lokaal binnen en zei dat het te mooi weer was om binnen te zitten, we mochten eerder naar huis. Ik liet het me geen twee keer zeggen en pakte snel mijn tas in, hoe eerder ik weg kon hoe beter! Op de gang ging ze weer verder en wou me aanvallen. Ik glipte langs haar heen naar buiten naar mijn fiets en zei tegen een schoolvriendin dat ik zin had om me de hele week ziek te melden… Het was maandag dus het zou werkelijk een volle schoolweek zijn.
Thuis had ik ook aardig wat problemen rondom mijn ouders. Door mijn adrenaline die door alle spanningen ging oplopen reed ik veel te hard met mijn fiets. Ik reed van het Oostplein naar IJsselmonde. Waar ik normaal aardig stevig moest trappen op de van Brienenoordbrug, reed ik nu in luttele seconden de brug op. Ook bij het dalen bleef ik doortrappen, al gauw verloor ik de macht over het stuur en zag ik een scooter aankomen. Ik besloot in een keer te remmen en ik vloog door de lucht. Met een keiharde smak viel ik op het asfalt, zwaar gewond ben ik toen naar huis gelopen, ik voelde me te ziek om te fietsen. Gelukkig was de brandweer die op de route lag, zo aardig mij het laatste stukje naar huis te brengen met twee brandweerwagens, ik in de terreinwagen en mijn fiets in het blusvoertuig!
Thuis aangekomen adviseerde de brandweerman die met mij meegelopen was aan mijn moeder om zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te gaan of de huisarts. Omdat de huisarts niet thuis was, zijn we naar het Clara ziekenhuis gegaan op de Olympiaweg in IJsselmonde. De broeder stond met zijn handen in het haar, omdat mijn wonden gecompliceerd waren: schaaf- èn brandwond in één over mijn hele lichaam! Na ontsmetting en de tetanusprik kreeg ik een heel leuk advies: Ik mocht de hele week niet naar school! Ik bofte ook met het mooie weer. Het beste was volgens die broeder om mijn wonden aan de zon te laten drogen: “Ga maar lekker zonnen op je balkon.” Vanaf dinsdag -je raad het al- de hele verdere week regen, 1 week lang!
Om mijn verhaal geloofwaardig te maken heb ik die week letterlijk mijn gezicht (en de rest van mijn lichaam uiteraard) even laten zien op school…
Dit verhaal is ingestuurd door SchoolBANK ‘er Bianca.
Reacties 1
Een mooi verhaal met een boodschap over pesten. Een gegeven dat oh zo bekend voorkomt. Meer wil ik er niet aan toevoegen.