“Ik keek al maanden uit naar de reünie van mijn oude basisschool. De gedachte om mijn klasgenoten van toen weer te zien en herinneringen op te halen, maakte me enthousiast. Ik had me voorgesteld hoe leuk het zou zijn, maar helaas werd ik al snel teleurgesteld,” vertelt Marina (58).
Na 20 jaar mijn jeugdliefde weer zien
Ik ben sinds een paar jaar weer vrijgezel. Ik dacht regelmatig nog wel na over Mark, de jongen op wie ik vroeger stiekem een oogje had. Mark was een van de eerste die ik zag. Hij was altijd zo mysterieus en fascinerend. Maar nu, nu was hij saai en voorspelbaar geworden. Hij praatte alleen maar over zijn werk en leek totaal geen interesse in anderen meer te hebben. De vonk die ik vroeger voelde, was compleet verdwenen.
Het stilste meisje van de klas
En dan was er Emma, het stille meisje van de klas. Ze was altijd verlegen en sprak bijna nooit. Maar nu was ze veranderd in een schreeuwlelijk. Ze schreeuwde boven iedereen uit en vertelde luidruchtig over haar wilde avonturen en feestjes. Ik kon mijn oren niet geloven. Het leek alsof ze haar verlegenheid had omgeruild voor een overdreven extraverte persoonlijkheid.
Lachen met Kevin
En tot slot was er Kevin, een echt rampfiguur. Vroeger was hij al een beetje onhandig en klunzig, maar nu was het bijna hilarisch hoeveel pech hij had. Hij struikelde over zijn eigen voeten, morste eten op zijn shirt en liet zijn glas zelfs een keer uit zijn hand vallen, waardoor alles onder zat. Het was zielig, maar ook grappig tegelijk.
Romantische versie van mijn klasgenoten
Terwijl ik mijn klasgenoten observeerde, merkte ik dat ik mezelf ook was veranderd. Ik had misschien een romantische versie van mijn oude klasgenoten in mijn hoofd gecreëerd, maar nu zag ik hen zoals ze echt waren: gewone mensen met hun eigen gebreken en eigenaardigheden. Misschien was het naïef om te denken dat iedereen na al die jaren hetzelfde zou zijn gebleven.
Toch een bijzondere avond
Maar ondanks de teleurstelling besloot ik er het beste van te maken. We haalden herinneringen op, lachten om oude grappen en maakten nieuwe herinneringen. Hoewel het niet was zoals ik had verwacht, was het toch een bijzondere avond. En wie weet, misschien zouden we elkaar over een paar jaar weer zien en zouden we allemaal weer anders zijn gegroeid. Het leven is tenslotte een constante reis van verandering en groei.
Heb jij ooit een reünie gehad?
Meer blogs: