“In de jaren 50 en 60 was spijbelen een gevaarlijke onderneming in Den Haag. Wanneer een politieagent je tijdens schooltijd aantrof op straat, werd je in je nekvel gepakt en terug naar school gebracht. Natuurlijk met allerlei nare gevolgen; nablijven, strafwerk, van je ouders op je donder, enz.”
“Alhoewel ik niet goed durfde heb ik het toch eens gewaagd. Maar ik had een verkeerde ochtend uitgekozen. Allereerst was het een gure en koude dag in oktober. Op een terrein waar sloopauto’s stonden had ik mij een beetje verstopt en klom in en uit half gedemonteerde autowrakken. De ochtend duurde erg lang, ik verveelde me al snel, er waren geen kinderen om mee te spelen en verder geen mens te zien. Rillend van de kou en rammelend van de honger kropen de uren langzaam voorbij. Ik kreeg spijt van mijn daad en verlangde naar het warme klaslokaal. Eindelijk was het twaalf uur. Ik liep naar school en was blij dat het achter de rug was.”
“Toen ik mijn vriendjes tegenkwam vertelde ik trots wat ik had gedaan die morgen. Ze vertelde me dat ze ’s morgens met een bus waren vertrokken naar het park Meijendel om kastanjes en beukennootjes te zoeken. Na afloop was er chocolademelk. Ik heb nooit meer gespijbeld.”
Dit verhaal is ingestuurd door SchoolBANK’er Jan.
Heb jij tijdens jouw schooltijd wel eens gespijbeld? Weet je nog wat je dan deed? En tijdens welke vakken je spijbelde? Deel jouw verhaal in de reacties.
Reacties 49
Nee aan spijbelen deed ik nooit,heb ik nooit bij stil gestaan .Ik ging graag naar school.
Ik kwam met mijn familie in maart 1946 na een vreselijke oorlog meegemaakt te hebben in het voormalige Nederlands Indie met Japan in Nederland aan. Eerst in Nijmegen een vervolgens in 1949 in Hengelo (O) wwar mijn vader toen met Indies pensioen een baan vond. Ik ging voor het eerst naar school in Nijmegen naar de Sint Willibrordus school, want in de gevangenis Banjoe Biroe waar wij van 1943 tot 1945 in opgesloten waren mocht er geen school zijn want dat verboden de Jappen !! Ik weet niet hoe mijn vader het voor elkaar had gekregen dat wij een zolder verdieping bij de Weduwe Courbois in de Dr. Jan Berendsstraat konden huren met een eigen voor deur. het was de familie Courbois met o.a. de kinderen wijeln Kitty Courbois en de bekende drummer Pierre Courbois, die net 1 dag ! ouder was dan ik. Hij was toen al erg muzikaal want hij kon erg mooi zingen en was in het kerk koor. Van vroeg aan hield ik enorm van beesten. Elke morgen ging ik met de tram naar de binnenstad van Nijmegen en dan liep het laatste stukje naar de Willibrordus school. Die morgen was er een ciscus in de binnenstad met ald die prachtige wagons met allerlei dieren en ik had dat nog nooit in mijn leven gezien want ik was vier jaar opgesloten geweest. Dus ik vond dat allemaal enorm interessant en liep van de ene prachtig geschilderde wagen naar de andere met dieren en bestudeerde al die dieren tot in de treuren en vergat de tijd helemaal !! Eindelijk keek ik naar de klok en zag dat het veel te laat voor school was, waarvan ik wel een beetje schrok, maar besloot door te gaan met kijken en dan naar huis zou gaan voor het middag eten. En dat is wat ik deed maar als je 6 jaar oud ben dan weet je alles niet zo preciesen ik had uiteraard geen horloge want mijn ouders hadden in Nederlands alles en werkelijk alles (huis, boedel, geld bij de bank, enz. ) verloren gedurende de oorlog, we waren gewoon straat arm ! Dus ik kwam zo ongeveer om 12 uur thuis. belde als gewoonlijk aan de voordeur welke een heel lang touw had, dat van helemaal boven van de vliering afdeling aan getrokken werd om de voordeur te openen. Mijn moeder die reuze bij de tijd altijd was, zei meteen - gut ben jij er al - wat zou dat betekenen dacht ik al ?? Toen ik boven aankwam zat daar in de keuken mijn geweldige broeder (hij was echt een hele geweldige onderwijzer) die naar ons huis was gegaan omdat hij mij die morgen miste en hij vroeg mij dus wat er b gebeurd was. Ik vertelde in geuren en klueren wat er die morgen gebeurd was, want ik heb nooit eigenlijk gelogen of niet de waarheid verteld dus alles kwam er gewoon uit zoals het gebeurd was en toen ik uitgesproken was, zei die fantastische broeder - Gerardje ik begrijp dat gedurende de oorlog jij heel veel dingen hebt moeten missen en dat je nooit een circus hebt gezien dus ik vind het niet zo erg dat je deze morgen hebt gemist op school, dus ga maar heerlijk u eten met je moeder en daarna gaan dan maar rustig naar school. Dat deed ook ook dan.
Ik spijbelde bijna nooit maar als (h)erkend stijve hark heb ik me wel eens onttrokken aan de gymles.
Vooral de examenklas over doen omdat je op een paar tiende puntjes het jaar daarvoor gezakt was bracht mij ertoe te gaan spijbelen want de stof die ik beheerde hoefde ik absoluut niet meer voorgekauwd te krijgen. Het avontuur opzoeken dus: vanaf school lopen naar de tram, die mij zonder overstappen naar het strand zou brengen en de duinen. Daar verbleef ik liever dan in de schoolbanken. Eigenlijk is het een fout in het onderwijs om leerlingen alle vakken over te laten doen als je maar op 1 of 2 vakken gezakt bent !!!
Ik kwam met mijn familie in maart 1946 na een vreselijke oorlog meegemaakt te hebben in het voormalige Nederlands Indie met Japan in Nederland aan. Eerst in Nijmegen en vervolgens in 1949 in Hengelo (O) war mijn vader toen met Indies pensioen een baan vond. Ik ging voor het eerst naar school in Nijmegen naar de Sint Willibrordus school, want in de gevangenis Banjoe Biroe waar wij van 1943 tot 1945 in opgesloten waren mocht er geen school zijn want dat verboden de Jappen !! Ik weet niet hoe mijn vader het voor elkaar had gekregen dat wij een zolder verdieping bij de Weduwe Courbois in de Dr. Jan Berendsstraat konden huren met een eigen voor deur. het was de familie Courbois met o.a. de kinderen wijlen Kitty Courbois en de bekende drummer Pierre Courbois, die net 1 dag ! ouder was dan ik. Hij was toen al erg muzikaal want hij kon erg mooi zingen en was in het kerk koor. Van vroeg aan hield ik enorm van beesten. Elke morgen ging ik met de tram naar de binnenstad van Nijmegen en dan liep het laatste stukje naar de Willibrordus school. Die morgen was er een ciscus in de binnenstad met ald die prachtige wagoens met allerlei dieren en ik had dat nog nooit in mijn leven gezien want ik was vier jaar opgesloten geweest. Dus ik vond dat allemaal enorm interessant en liep van de ene prachtig geschilderde wagen naar de andere met dieren en bestudeerde al die dieren tot in de treuren en vergat de tijd helemaal !! Eindelijk keek ik naar de klok en zag dat het veel te laat voor school was, waarvan ik wel een beetje schrok, maar besloot door te gaan met kijken en dan naar huis zou gaan voor het middag eten. En dat is wat ik deed maar als je 6 jaar oud ben dan weet je alles niet zo precies en ik had uiteraard geen horloge want mijn ouders hadden in Nederlands Indie alles en werkelijk alles (huis, boedel, geld bij de bank, enz. ) verloren gedurende de oorlog, we waren gewoon straat arm ! Dus ik kwam zo ongeveer om 12 uur thuis. belde als gewoonlijk aan de voordeur welke een heel lang touw had, dat van helemaal boven van de vliering afdeling aan getrokken werd om de voordeur te openen. Mijn moeder die reuze bij de tijd altijd was, zei meteen - gut ben jij er al - wat zou dat betekenen dacht ik al ?? Toen ik boven aankwam zat daar in de keuken mijn geweldige broeder (hij was echt een hele geweldige onderwijzer) die naar ons huis was gegaan omdat hij mij die morgen miste en hij vroeg mij dus wat er gebeurd was. Ik vertelde in geuren en kleuren wat er die morgen gebeurd was, want ik heb nooit eigenlijk gelogen of niet de waarheid verteld dus alles kwam er gewoon uit zoals het gebeurd was en toen ik uitgesproken was, zei die fantastische broeder - Gerardje ik begrijp dat gedurende de oorlog jij heel veel dingen hebt moeten missen en dat je nooit een circus hebt gezien dus ik vind het niet zo erg dat je deze morgen hebt gemist op school, dus ga maar heerlijk nu eten met je moeder en daarna gaan dan maar rustig naar school. Dat deed Gerard at front second from left with the fab brother as schoolmaster
Echt gespijbeld tijdens mijn MULO schooltijd, begin jaren 60, heb ik niet, maar na een dokters of tandarts bezoek, waarvoor een excuusbriefje van mijn ouders beschikbaar was, nam ik niet bepaald de kortste weg terug naar school! Kilometers werden er omgefietst met het aangename gevoel even 'ontsnapt' te zijn!
Wij gingen altijd als we spijbelde,naar HC. En zongen in de bus het liedje 🎼🎶Hoog Catharijne..Spijbelstad van Nederland!🎶🎼
Mijn man zat op dezelfde school als ik. Het volgende verhaal is echt een mooie anekdote. De dag na het eindexamen werden de scholieren gewoon verwacht op school, terwijl andere scholen vrij hadden. Daarop besloten de leerlingen allemaal te bellen dat zij ziek waren. Zij hadden afgesproken met elkaar om naar de stad (Utrecht) te gaan. Daar gebeurde het volgende: er was een auto te water geraakt in de catherijne singel en de leerlingen waren er allemaal getuige van dat de auto door de brandweer opgetakeld werd. Echter de pers was er ook. Toen zij de volgende dag weer op school kwamen vroeg de directeur waar zij waren. Iedereen meldde dat zij ziek waren. Toen liet de directeur een krantenfoto zien waar zij allemaal opstonden. Gelukkig kon hij er hartelijk om lachen.
Ja, ik heb een keer gespijbeld op de lagere school. Het was in de winter en er ;ag veel sneeuw op een dijktalud, waarvan af je geweldig kon sleeën.
Ik ben in mijn lagere school (Karel van Gelder school) tijd (en later ook wel 😉) behoorlijk braaf geweest, maar ik kan me herinneren, dat ik op de kleuterschool (4 jr. ??) een keer "eerder naar huis" ben gegaan dan de bedoeling was. Gelukkig wist ik de weg (drukke Velperweg oversteken) en was mijn moeder thuis en onaangenaam verrast. Nooit meer gedaan !! 🙂
In de jaren '50 van de vorige eeuw ,zat ik op de M.M.S in Oss. Ik had een verschrikkelijke hekel aan Engels, mijn uitsprak was verschrikkelijk.Wat een rot vak,dus ging ik tijdens zo'n les mij wel eens verstoppen in de bosjes in de buurt van de school.Men ontdekte dat dus op school en toen kreeg ik van de directeur een brief mee voor mijn vader ,die mijn vader moest ondertekenen. Wat heb ik toen een werk gehad , om zijn handtekening na te maken. Maar het was mij gelukt en niemand heeft het ooit gemerkt!
....ik weet een ding zeker dat in de beginjaren ‘60 een poging tot telefonische ziekmelding beginnen met: “U spreekt met mijn vader ......!” bij het Caland-Lyceum in Rotterdam niet werkte!
Onze buren hadden een verhuisbedrijf en in mijn vrije tijd ging ik ze weleens helpen. Vooral als er een ritje in zat naar voor mij onbekende oorden. Op een middag zei één van die buurjongens: "We hebben volgende week een verhuizing naar Zaandam, ga je mee?" Wouw, Zaandam, dat was nog eens lekker ver van huis. "Dat zou ik wel willen, maar ik moet toch naar school? " was het enig mogelijke antwoord van mij. "Jij kan best een smoes verzinnen", verzekerde hij me. 's Maandags, de dag voor die verhuizing, had ik inderdaad mijn smoes verzonnen en ik zei tegen onze klassenleraar dat ik de volgende morgen er niet zou zijn omdat mijn ouders twaalf en een half jaar waren getrouwd en we feest hadden. "Natuurlijk" zei hij en ik was verbaasd hoe gemakkelijk dat ging. Toen ik 's woensdags het schoolplein op fietste stond meneer Visser, zo heette die leraar, me kennelijk op te wachten want hij stond mij vanaf het bordes voor de school naar zich toe te gebaren. "Oei," dacht ik," dat gaat niet goed." Met een heel streng gezicht zei hij met een wel heel ernstig klinkende stem: "Zo, twaalf en halfjarige bruiloft hè? En moest jouw oudere zus daar dan niet bij zijn?" Mijn oudere zus zat twee klassen hoger op diezelfde school. "Hoe oud ben je trouwens zelf?" ging hij verder. Het was even stil omdat ik niet wist wat te zeggen en toen barstte hij in lachen uit en riep: "Dat lap je me niet meer snotaap!
Het lijkt wel of spijbelen zelden het gewenste gevolg heeft. Pret is er meestal niet bij en veelal blijft het bij een keer. De enige keer dat ik me kan herinneren was in de 2e of 3e klas Mulo. Die was zo'n kilometer of tien bij huis vandaan. Dus ik bevond me in een andere plaats. De hoofdstraat was de winkel straat en er was dus he een en ander te kijken. Tot ik werd aangesproken door een mevrouw van middel bare leeftijd, maar als jongen van een jaar of vijftien was iedereen al gauw middelbare leeftijd. Misschien was het vroeger normaal dat iemand zich met iemand anders bemoeide en ik kan me niet herinneren dat ik het vreemd vond. Moet je niet naar school? Nee, halve vrije dag en naar huis is te ver. Nou kom maar mee dan voor een kop koffie. Vreemd genoeg anno 2010 maar toen blijkbaar niks aan de hand. Het vreemde begon pas toen we daar thuis waren. Ze zat al snel naast me op de bank en al gauw had ik een hand op mijn schouder. Een jongen van zo'n 15 of 16 jaar heeft al aardig wat hormonen en dit begon mee te spelen. Geen idee wat de bedoeling was maar het was wel opwindend. Ik zal de rest maar achterwege laten maar het werd een aardig ongewone ochtend. Waas misschien niet mijn eerste sex avontuur maar wel een aardig opwindend. Heb nooit de dame iets verweten en heb altijd wat moeite met de jongens die ineens zo nodig iemand bloot moeten stellen.
Heb samen met een ander klasgenootje op een mooie zomerdag gespijbeld. Zijn naar het strand gweest en heerlijk liggen zonnebaden. Waren op tyd weer thuis Mijn moeder vroeg hoe mijn dag was was en wij zeiden goed hoor. Zegt mijn moeder dat de concierge van de school kwam vragen of ik ziek was! Ik mocht behalve naar school een week de deur niet uit !
In de winter ging ik met mijn schaatsen in mij pukkel van huis. Niet naar school, maar naar de ijsbaan. De directeur van mijn school ( HBS, MMS) was zelf ook een schaatsfanaat. Niet wetende dat ik spijbelde heeft hij me leren walsen op het ijs. Ik heb het geweten toen hij er achter kwam.
Ja hoor tijdens de gymlessen. Dan moesten we van school naar een gymlokaal een eind verderop fietsen. Nou dan sloeg ik weleens de verkeerde afslag in. Ha ha. En dan had ik de rest van de dag lekker vrij. Want mijn moeder had geen idee hoelaat ik vrij was.
Ben een keer stiekem met een vriendje naar de zuidlaardermarkt gegaan. We konden met een veerijder mee . We zijn toen op een stropak zittend met een fles bier gefotograveerd door een fotograaf van het nieuwsblad van het noorden. De volgende ochtend op school werd ik geconfronteerd, door een leraar, met een grote foto op de voorpagina van de krant. Met als koptekst : liefde en drank op zuidlaardermarkt. Ha ha.
Ik spijbelde omdat ik liever naar mijn tante een boterham met kaas ging eten als naar school gaan,na een paar x dat gedaan te hebben was die tante het echter zat en stuurde me naar school, zei woonde toen op de route naar school
Hallo, Ik heb twee keer gespijbeld en wel een hele week lang. Reden was de schooltandarts (1966 en 1967) met zijn horrorpraktijken. Dit heeft geleid dat ik na mijn lagere schooltijd in 18 jaar slechts twee keer een tandarts heb bezocht en wel voor het trekken van een kies. Op mijn dertigste heb ik de moed verzameld om weer na de tandarts te gaan. Nog steeds ga ik niet graag naar de tandarts, echter is er wel veel veranderd sinds die tijd.
Spijbelen was thuis niet toegestaan tot er in de strenge winter een molentocht werd gehouden op zaterdag. Ik zat op de ambachtschool en op zaterdagmorgen was er ook les. Ik mocht van mijn vader bij hoge uitzondering weg blijven van school om te gaan schaatsen in de alblasserwaard. Hij was schaatsliefhebber en ik ook vandaar. Nico.
Spijbelen vond ik erg leuk, eigenlijk spannend, tijdens de gymlessen en ik maakte er een sport van. Deed het ook een hele dag , met een jongen uit de klas ging ik naar Rotterdam west, daar woonde hij. Ik schreef zelf de absent briefjes, naar mijn weten zijn mijn ouders daar destijds nooit achter gekomen. Maar later heb ik mijn acties wel aan ze verteld. Ben er niet slecht van geworden, zou het zo weer over doen
Onze secondary school was naast mijn lagere school en toen het gevroren had spuitte de directeur van de lagere school het schoolplein vol water zodat de kinderen konden schaatsen. Ik dus al op de secondary school had zin om daar te gaan spelen dus hup gespijbeld. Toen kwamen journalisten even langs om foto's te nemen en stond ik de volgende dag met foto en al in de krant. Gelukkig hadden de leraren er niets van gemerkt, het was voor mij toch best wel spannend ! Een andere keer ging ik met een schoolvriendinnetje van toen even op de fiets naar haar oma om pannenkoeken te eten het was toch best wel 30 km ver weg. Op de terugweg kwamen we klasgenoten op de fiets tegen die ons vroegen : wat doen jullie hier ? En wij vroegen en jullie ? Jullie hebben toch franse les nu ? En toen zeiden ze dat ze een vrije middag hadden want het was vergadering ! Ook gingen we tafeltennissen bij mij thuis onder schooltijd toen we voor ons eindexamen moesten werken. Dat hielp best. Niet naar les even ontspannen en dan studeren dus niet moe van de lessen. En we hebben het nog gehaald ook, daar snapte de buurvrouw niets van :D
Spijbelen ? Ik heb het op de Koningin Wilhelmina Kweekschool in Rotterdam in 1965 uitgevonden. Net voldoende op school te zijn om cijfers te scoren. Halve ochtenden of hele dagen niet komen. Het klassenboek achterover drukken en daarna omruilen voor het reserve klassenboek. De prijs was hoog, maar wel waard: zitten blijven, tijdelijk van school getrapt en gezakt voor het examen. De berge boze brieven van de directiemaakten op mij geen indruk. De meeste kweekschool leraren hebben niet veel meer in hun mars, dan matige onderwijzers van een lagere school. Dat verklaart tegenwoordig het niveau e het klimaat op de basisschool. Gediplomeerd sta ik nu nog voor de klas en mijn leeftijd van 71 heeft geen invloed.
Dat is wel heel kort door de bocht Jaco!
De eerste keer dat ik spijbelde wasop de KLEUTERSCHOOL. Met mijn buurjongen Gerry van Dijk de buurt onderzocht en opgepakt door de melkboer en netjes thuis gebracht. De straf niet buiten spelen en 2 lijtjes vol met kruisjes invullen. Juffouw van Amsterdam..
Ik heb vaak gespijbeld we woonden op Scheveningen dus als we spijbelden waren we op het strand te vinden ik werd vaak door mijn vader van het strand afgehaald en werd weer naar school gebracht ik zat op de kon.emmaschool in Scheveningen daarna op de prins willemsschool
Ik heb heel veel gespijbeld ik had niks met school ik was liever buiten op het strand wij woonden op Scheveningen of we gingen naar het blauwe tram bos ik zat eerst op de koningin Emma school daarna op de prins willem school in Scheveningen mijn vader wist altijd waar ik was dus kwam die weer van het strand en bracht me weer naar school dus weer nablijven en strafwerk maken
ik heb wat gespijbeld zeker toen bij ons in de buurt een zwembad werd geopend Dan ga je toch niet met het warme weer op school zitten zo dacht ik toen over want ik vond school helemaal niet leuk .
Ik ging naar een nieuw Mulo in Den Haag en was nog niet bekend bij de gymleraar. Ik besloot toen om niet aan de gymlessen deel te nemen. Pas toen er een eerste rapportcijfer gegeven moest worden kwam uit dat de gymleraar mij niet kende. Wat ik al die uren gedaan heb? Geen idee, maar in ieder geval niet de gymlessen gevolgd. Ik heb trouwens nog steeds een hekel aan sporten!
Zwemmen...een bloedhekel had (heb) ik er (nog steeds) aan. Als we met onze school gingen zwemmen, was ik meestal ongesteld en dat was soms elke week!!!🤣
Hangen op station, Hema (wip-inn). 2 maanden briefjes onderscheppen, en eentje gemist. 180 uur terugkomen en een maand huisarrest. 1970. Wel goed terecht gekomen. Maar bleef een hekel aan school houden.
Ik heb maar eenmaal gespijbeld. Niet omdat ik een hekel aan school had, want ik was juist graag op school. Ik heb een aantal dagen gespijbeld om een moeder van 6 kinderen te helpen omdat ze ziek was. Tot mijn moeder erachter kwam en toen waren de rapen gaar. Zelfs de leraar zei er een aantal keren heel hatelijke dingen over, terwijl ik dacht dat ik juist het beste had gedaan wat ik kon doen
Dat deed je ook Frieda maar in die tijd gingen regels vóór zoiets als iemand helpen. In deze tijd zou je misschien op zijn minst óók een complimentje hebben gekregen.
Ik heb een keer uit nood gespijbeld, ik durfde niet meer naar school die middag. Op tienjarige leeftijd heb ik een ongelukje gehad met mijn voortanden, die in een halve cirkel afbraken. Dus ik liep met een halfrond gat in mijn mond. De tandarts zei toen dat ik te jong was om al "stifttanden"te krijgen. Dus ik moest met die gekke tanden blijven lopen tot mijn gebit uitgegroeid was. Maar afijn, ik moest toch naar school. Eén van de meest gemene klasgenotes zei dat het "een stom gezicht was, zeg!" Van lieverlede raakten ik en de school gewend aan die rare tanden, waarvan er één tevens zwart werd. Toen werd ik zeventien en vond mijn moeder het tijd dat ik stifttanden/kronen kreeg. Afspraak met de tandarts gemaakt, nog steeds dezelfde. Inmiddels zat ik op het MAVO. Ik trots naar de tandarts, straks had ik weer mooie rechte tanden. Maar wat gebeurde? Ik schrok me helemaal wezenloos. Die gekke tandarts plaatste slechts één kroon!! De volgende kwam volgende week. "Doet u er maar één??" riep ik. Waarop de tandarts bevestigend knikte. Ik rende weg, naar school, ik had die middag biologie nog, het laatste uur. Ik vloog met opeengeklemde lippen de gang in, griste mijn tas bij het klaslokaal weg, ving nog net de verbaasde blik van de leraar op en rende naar de fietsenstalling. Zo ging ik ECHT niet naar school!!!
Ik heb nooit gespijbeld omdat ik een braverik was die het doorgaans -behoudens een dramatisch jaar op de ULO-school van de Theresia-parochie in Tilburg- goed naar zijn zin had in de schoolbanken. Maar er is wel iets waar ik graag bij had willen spijbelen. Dat was die vermaledijde wekelijkse biechtgang met de hele klas naar een kerk in de Gasthuisring. Wat een gewelddadige onzin om onschuldige kinderen daaraan te onderwerpen. Een misdadig plan dat in de 30-er jaren in Rome uitgedacht werd en dat na de oorlog zijn beslag kreeg middels het ronselen van een heel contingent nieuwe kapelaans en diakens die -via een versoepeld aanname-beleid en een verkorte studieduur- de seminarie's en vervolgens de R.K. professie binnendrongen. Aan die gemankeerde instroom (gekoppeld aan het riskant curriculum aldaar aangaande de 'zedenleer') hebben we uiteindelijk die golf van misbruik overgehouden die de slachtoffers ervan nog altijd achtervolgt.
Ik heb weleens proberen te spijbelen in de jaren 70 toen belde ik op en zei dat mijn zoon ziek was zei die vent aan de telefoon ik heb die zoon zelf aan de lijn dus het feest ging niet door.
Ik heb inderdaad een keer gespijbeld tijdens een Franse les, had geen zin in een Franse toets. Tegenover de school was er kermis dat was veel leuker. Had mij ziek gemeld bij de directeur en wat ik niet wist dat hij mij allang in de gaten had dat het nep was, maar hij liet mij gaan. Thuisfront was al ingeseind. Mijn mentor liep in de middagpauze ook over de kermis en hij liet mij weten dat ik niet handig bezig was. Maar ach het interesseerde mij niet. Bij thuiskomst vroeg mijn mams waar ik vandaan kwam. Heb eerlijk gezegd van de kermis. Zij liet mij weten dat school allang gebeld had dat ik mij ziek gemeld had.....ook dat deerde mij niet. Maar doordat ik eerlijk was heb ik niet echt op mijn kop gehad. Kreeg wel een vette 1 voor mijn Franse toets maar ook daar werd ik niet warm of koud van.
Ik
Heel wat klappen gehad met de liniaal.Maar weet ik wat het verkeer vandaag Ik was geen makkelijker heel veel spijbelt dat niet niet terugdraaien.
Ik heb 1x gespijbeld maar wel met de hele klas. We waren kwaad op juffrouw Storm, iemand had "een witte muis in zijn trui" en die moest ze buitenzetten. We waren zó verontwaardigd dat we allemaal gingen spijbelen. Iemand kocht een witte muis en die hebben we later in de klas losgelaten bij dezelfde juf. Althans dat is wat ik me er van herinner. Handig was dat natuurlijk niet, gezien de eerdere ervaring. Later, hoeveel later weet ik niet meer, zijn we met een stel mensen bij juf Storm op bezoek gegaan en toen vonden we haar toch wel heel aardig. Of onze actie nog straf heeft opgeleverd kan ik me niet herinneren.
Op de lageronderwijs niet maar op de middelbaar onderwijs wel
Het volgende stukje is als dank aan mijn leraren en conector van mijn middelbare school (ie ik zag mijn stommiteit in ;-) ) Toen ik in de 4e bleef zitten, heb ik mijn "tweede" vierde klas VWO heeeeeeeeeeeeeel veel gespijbelt. Ik was vaak ziek , dus het viel niet op. Saillaint detail: op de eerste dag van een migraine aanval was ik dus daadwerkelijk thuis.... en de conrector belde. "Wat lief dat u belt!," zei mijn moeder nog. Oh hij is dus echt ziek? Pardon" Ja... hij is al drie weken ziek toch???? mijn moeder ontplofte en ik kon na mijn migraine aanval me gaan melden op school bij de conrector ...nee nog niet het einde Ik dus naar de conrector, en die keek me een beetje meewarrig aan. Tsja.... je hebt heel veel spijt dat je ons voor het lapje hebt gehouden, weet niet wat je moet doen op school, alle leraren nemen het voor je op om je mild aan te pakken en ze zijn allemaal dol op je... ik weet nie thoe ik je eigenlijk moet straffen om je stommiteit in te zien, want dat doe je eigenllijk al... Misschien het schoolplein en de plantsoenen eromheen schoonmaken? opperde ik. Goed idee vond ook mijn conrector! Na drie dagen fluitend (en zwetend van het keiharde werken) mijn straf te hebben gedaan en nog twee dagen te gaan, stond de conrector naast me. Dit is niet echt een straf voor je, he? En je bent zelfs al bijna klaar. Harold (sic onze concierge) zei daar doet ie twee weken over! Je hebt echt hard gewerkt! .... Weet je wat: we spreken het volgende af: je bent over de 18 en hebt dus geen schoolplicht meer. Maak met je leraren afspraken als je een proefwerk hebt gemist om het in te halen. Mag je nu gaan en denk erom: probeer zoveel mogelijk te komen als je kunt!
Ik weet nog dat ik mij ziek wilde melden, want er draaide een mooie film, daar wilde ik heen en opbelde naar school met de woorden: U spreekt met mijn vader!
ER draaide een mooie film waar ik heen wilde, ik belde naar school en ik zei: U spreekt met mijn vader! Niet naar de film geweest dus!
Vroeger als ik spijbelde( St.Jansschool Hengelo) was ik altijd te vinden bij Dolf Gerritsen de meelboer met paard en wagen,of bij diverse bakkers in de buurt die ik vaak hielp. Op de VGLO was ik bijna nooit op school.
Heb een keer hele dag gespijbeld op de lagere school (school De Hoge Bomen R,dam-West nabij het Witte Dorp) en ben toen i.p.v. naar school naar R,dam centrum gelopen en een zak patat gekocht voor 15 cent zonder mayo (want dat koste 5 cent extra) bij de nu alom bekende Bram Ladage kraam op de markt aan het Boterdiep. Thuis aten we zelden patat zodoende lopend heen en weer die 12 km had ik er wel voor over ! fantastische dag gehad en niemand is er ooit achter gekomen ! was medio 1962 !!
Ik heb in 1957 of 58 op de kleuterschool n middag gespijbeld samen met wat jongens en meisjes. We gingen spelen op de boerderij/tuincentrum van een van de meisjes. Na een uurtje kwam juffrouw Messing aangefietst en werden we betrapt. Of en wat voor straf we hebben gehad weet ik niet meer
Tijdens de LEAO en LTS, van 1976-1979. Eindelijk een brommer en lekker stoer doen in Zeist. Slotlaan op en af. V&D boven zitten in restaurant en frikandellen eten. En dat alles zonder schuldgevoel.