Ziet u dat ook niet meer, of niet meer zo vaak, spelen op het schoolplein of daarbuiten waarbij nagenoeg iedereen hetzelfde speelt en over een vrij lange periode.
Speelplaats
Als ik doordeweeks door het dorp fiets en de nodige speelplaatsen van zowel scholen als openbare veldjes passeer zijn kinderen toch anders bezig dan wij in de jaren 60. Ze draaien rondjes op een hoverboard of zitten op hun mobieltje filmpjes te kijken, daarnaast hebben ze de beschikking over een grote hoeveelheid klimtoestellen, glijbanen, wipwap ’s en een tokkelbaan.
Zelf zat ik op de lagere school van 1966 tot 1972 en terugdenkend moesten wij veel onze eigen fantasie gebruiken en daar waren we best druk mee. Hoeveel de gemiddelde tijd dat wij buiten speelden meer was dan nu kan ik niet becijferen, maar het was heel veel.
Televisie
Begin jaren 60 had immers nog niet iedereen televisie en toen die er was, was het aantal zenders en programma’s zeer beperkt. Hier keek je dan samen met de rest van het gezin en vriendjes naar, want dat grote oog in de kamer was wel heel interessant. Als de kijkkast werd uitgeschakeld vertrok je massaal weer naar buiten om verder te gaan waar je mee bezig was of om iets nieuws te bedenken.
Spelletjes
Buiten het schoolplein was je speelgebied veel groter en was verstoppertje spelen, stoepranden, vliegeren, cowboytje en indiaantje spelen (kon toen ook nog) en natuurlijk had je een klappertjespistool. Later kwam de eenvoudige walky talky maar een batterij met lange levensduur was er nog niet. Ook waren we uren bezig met het bouwen van hutten in struiken, bomen of in de zandbak door het graven van tunnels met daar weer een zeil overheen getrokken.
Ook het bouwen van een skelter, veelal met het onderstel van een oude kinderwagen, werd in de buurt massaal gedaan. Sommige vaders werden daarvoor ingeschakeld en de meest luxe skelters hadden dan ook een stalen frame met stepbanden en een echt autostuur. Natuurlijk werd er toen ook al geschaatst, niet op skeelers, maar op rolschaatsen (waar zijn ze gebleven) en uiteraard werd er ook gevoetbald.
Op de speelplaats hadden we bij toerbeurt de volgende periodes: Touwtjespringen, Elastieken, (Prik-) Tollen, Annemaria koekoek, Ra-ra-ra wie heeft die bal, Knikkeren, Trefbal, Hinkelen, Bikkelen, Haasje over, figuurtjes maken met een draad tussen je vingers waarbij het maken van een kop-en-schotel al best pittig was. We hadden jojo’s en klikballen aan een touwtje waarbij het handig was een bodemloos conservenblikje om je pols te schuiven, anders kon je hand na enkele missers een week lang niet gebruiken.
Vroeger en nu
Per saldo kan ik zeggen dat we aardig wat keuze hadden, maar ik denk ook veel meer vrije tijd, we hadden immers minder verplichtingen m.b.t. sportclubs, tv-programma’s en de broodnodige computerspelletjes of schermtijd op de tablet.
Ik zie het bij mijn kleinkinderen gebeuren, ik kijk er naar en toon belangstelling, maar als het even kan probeer ik ze toch over te halen, een rondje door het dorp te gaan en een paar speeltuinen te bezoeken, waarbij opa op een bankje zit en geniet. Tot nu toe lukt me dat nog steeds.
Én gelukkig ben ik niet de enige en zien veel scholen ook dat ‘spelen en bewegen’ meer moet worden gestimuleerd. Bewegend Leren is dan ook een begrip die ik steeds vaker voorbij hoor komen op het schoolplein.
Meer blogs: