Over ongeveer 1 week komt Sinterklaas weer aan in Nederland, in sommige plaatsen zonder Pieten. Hopelijk ook zonder relletjes dit jaar. Daar wil ik het ook niet over hebben. Wel over hoe wij, 60+ers, Sinterklaas vierden op de lagere school.
Hoe vierden wij dat grote kinderfeest?
Een hoogtepunt in het schooljaar was het zeker, het sinterklaasfeest. Niet dat wij het in een grote, versierde gymzaal vierden, nee Sinterklaas kwam gewoon langs met zijn helpers op zijn paard en er werd lekkers gestrooid. Hij kwam wel langs in de klassen, las wat en noemde wat namen uit het grote, rode boek en ging weer verder.
Onze school was ook niet zo groot, zes klassen maar. Maar eenmaal vertrokken begon het feest pas echt. De cadeautjes! Wie kreeg wat en hoe groot was de verpakking? Wat voor een surprises waren er allemaal gemaakt?
Natuurlijk geloofden wij allang niet meer in Sinterklaas, maar cadeautjes wilden we wel. Dus organiseerde juf de lootjestrekking. Je moest je naam op een papiertje schrijven, dat opvouwen en in een bakje gooien. Hierna ging juf hiermee rond en trok je een lootje. Had je jezelf getrokken moest het opnieuw gedaan worden.
Wie had wie?
En dan las je voor wie jij een cadeautje moest kopen. Wel met een zeer beperkt budget, ongeveer anderhalve gulden! Verder was het een hele kunst om je mond te houden en niet te laten blijken wie jij had getrokken. Zo spannend!
De surprises!
Een surprise bedenken was ook een hele opgave, je probeerde er wel iets leuks van te maken. Ook mocht het niet al te smerig zijn. Op deze manier nam de sinterklaasviering al gauw de hele ochtend in beslag.
Een onvergetelijk cadeautje!
Een cadeautje dat ik gekregen heb, ben ik nooit vergeten. Een zakdoekje! En van wie weet ik ook nog!
Meer blogs: