Ging het op elke school hetzelfde? De schoolfotograaf is er, de schoolfotograaf! Iedereen werd een beetje nerveus van de man die aan het begin van de dag zijn lampen en een achtergrondscherm in de toneelzaal aan het opbouwen was. Een voor een mocht iedereen op de foto – en dat werden foto’s die je nog jarenlang aan de muur bij opa en oma zag hangen.
Op internet en in de fotoalbums van mijn ouders zie ik zwart-wit foto’s waarop alle kinderen keurig op een rij zijn opgesteld, met de lange kinderen in het midden en de kleintjes meer naar de zijkant. Op de bankjes zitten de meisjes, de jongens staan er allemaal netjes achter. De leraar staat streng naast de rij, een stuurse uitdrukking op z’n gezicht. Nee, die ouderwetse klassenfoto’s zien er niet gezellig uit.
De cavia mag er ook op
Neem dan mijn schoolfoto’s: ik zat in de jaren zeventig op de basisschool en dat stralen de foto’s ook uit. Ze hebben allemaal die nostalgische oranje-groene gloed van foto’s uit de seventies, kinderen hebben broeken aan met wijde pijpen en bloesjes die hun moeder heeft gemaakt van roodbonten boerenzakdoeken. We mochten op het klimrek klimmen en eraan hangen, de leraar met zijn lange hippiehaar staat ergens tussen iedereen in, iemand houdt de klasse-cavia vast en we lachen allemaal breed naar de camera – behalve één jongetje dat net moet niesen, die heeft zijn ogen dicht en zijn mond wijd open.
Zit stil, dan knip ik je pony
Mijn moeder schrok altijd van die briefjes die ons moesten voorbereiden op komst van de schoolfotograaf. Je pony is wel erg lang, zei ze dan. En dan wisten we hoe laat het was: mam ging met de keukenschaar aan de slag. Op de helft van mijn schoolfoto’s is mijn pony dus te kort of een beetje scheef, want ik zat niet stil en dan lag er alweer een plukje op de grond en moest mama aan de andere kant knippen om het allemaal nog een beetje recht te krijgen. We hebben er allemaal van geleerd dat nat haar een beetje uitrekt en als het opdroogt dus nog korter lijkt dan het tijdens het knippen al was.
Ik wil met die strik!
Een vriendin vertelde me dat ze in de tweede klas helemaal verliefd was op de fluwelen knalroze strik die om een doos bonbons had gezeten. Ze had die strik mee naar haar kamer genomen en als ze hem in haar haar had, zag ze een prinsesje in de spiegel, zo mooi vond ze zichzelf. Voor roze romantiek was weinig geduld in die tijd, haar moeder had in de geest van de jaren zeventig praktische klompjes gekocht voor haar kinderen en een stoere tuinbroek. Die kermisstrik mocht ze natuurlijk niet op haar hoofd. Maar toen de schoolfotograaf kwam, rook mijn vriendin haar kans. Ze stopte de strik in haar broekzak, om hem vlak voordat de fotograaf afdrukte snel in haar krullen te frommelen. Haar ouders keken stomverbaasd naar de foto’s die een paar weken later uit de envelop kwamen. Wat ze zagen? Een grietje van zeven jaar met een lelijke grote strik schuin in het haar en een enorme grijns op haar gezicht. Achteraf gezien een fantastische foto, maar papa en mama waren niet meteen enthousiast…
Ik in het blauw, zus in het roze
Het spannendste: samen met je broer of zus op de foto! De fotograaf hield op een lijstje bij wie er met andere gezinsleden gefotografeerd moest worden. Dan mocht je je jongere zus of broer uit de klas ophalen om samen naast elkaar op stoeltjes voor de fotograaf te poseren. Mijn moeder zorgde ervoor dat mijn zus en ik bijpassende outfits aan hadden: had ik een blauwe trui aan, dan had mijn zusje zoiets in het roze. Voor de schoolfotograaf waren die familieportretten dubbel zo moeilijk, want lachte de ene, dan had de ander een woeste blik in de ogen en keek nummer twee lief in de camera, dan stak nummer één net z’n tong uit. Sommige kinderen in mijn klas hadden wel drie of vier broertjes en zusjes, wat een logistieke operatie om die allemaal leuk in beeld te krijgen.
En dat voor de tijden van digitaal beeld bewerken! In Amerika gaan ze daar trouwens wel ver in, zorgen voor een mooie schoolfoto. Daar worden foto’s digitaal bewerkt zodat elk schoolkind een fotomodel lijkt. Beugel weg? Geen probleem, Photoshop! Puistjes op de kin? Poetst de computer wel glad! Nee hoor, op mijn schoolfoto’s heeft iedereen gewoon piekhaar, muggenbulten en een krab van de kat over het gezicht – daar was niks aan te doen, zo zag je er gewoon uit.
Grijnzen naar alle visite
Gelukkig werden de schoolfoto’s dankbaar besteld door mijn ouders. Allebei de opa’s en oma’s kregen een setje, ze bestelden er nog een paar na in kleiner formaat om in de huishoudportemonnee achter het raampje te stoppen, ze werden in het foto-album geplakt en met Moederdag cadeau gedaan, in een leuk lijstje, aan de moeder van mijn oma. Zelfs de raarste foto’s, met een scheve pony, een scheel oog en een wisselgebit bleven nog jaren bij opa en oma aan de muur hangen. Ook toen ik al lang en breed volwassen was, grijnsden mijn zus in roze t-shirt en ik in het blauwe vanaf de muur naar alle visite. Die schoolfoto’s blijven je nog jaren achtervolgen, dan blijkt maar.
Hoe zien jouw schoolfoto’s eruit? Ken je alle kinderen nog die op de klassenfoto staan?
Sta je keurig met je armen over elkaar op de kiek? Keek je nog wat zuur van het levertraan (waar je tegenwoordig een alternatief voor hebt: vitamine abonnementen, zoals Today Rocks)Of mocht jij ook wat losser poseren, met speelgoed en in de klas?
Reacties 13
gewoon geweldig goed
In de jaren '50 was het precies hetzelfde. Superscheve ponies en lachende wisselgebitjes, een potlood krampachtig boven een schriftje, en in een ,met een handnaaimachine gemaakte , zondagse jurk naar school. Maar je mocht er gelukkig (glim)lachend op... Wat een verschil met de zeer oude schoolfoto's van mijn vader uit de jaren '20. Ieder kind in donkere, ouwelijke kleding, en ze keken allemaal somber. En ja, ik weet nog heel veel namen, gelukkig.
adendiet@gmail.com
Tja, die schoolfoto's, ik ben bij dat ik ze nog heb, maar sommige waren echt niet geslaagd, zoals die ene op de lagere school met die gekke sprietenplant op de achtergrond net achter m'n hoofd of die foto uit de middelbare schooltijd, een kleurenfoto waarop alle acnépukkels en m'n rode neus (ik was op dat moment snipverkouden) onbarmhartig tentoongesteld werden......
Ja, die klassecavia hadden wij ook op de kleuterschool in de jaren 60. Ook samen met mijn jongere zusje op de foto. Van de klassefoto uit die tijd herken ik iedereen maar niet alle namen meer.
hoe kan ik voor een maand proeflidmaatschap mij aanmelden en overmaken?
Dag Margo, het is helaas niet mogelijk om een gratis proeflidmaatschap af te sluiten. Je hebt op SchoolBANK keuze uit 2 verschillende lidmaatschappen: een lidmaatschap van 12 maanden voor 19,99 of 24 maanden voor 34,99. Bij een tweejarig lidmaatschap profiteer je dus van extra voordeel. Betalen kan met iDEAL of per automatische incasso. Klik bovenaan in de rode balk op 'Meer', vervolgens op 'Instellingen' en scroll naar het blok ‘SchoolBANK PLUS’. Klik op ‘Ja ik wil SchoolBANK PLUS' en maak een keuze. Groeten, Team SchoolBANK
IK vind het gewedig .
Heel herkenbaar leuk
Goedendag ik heb op zoek naar mijn broertje en zusje wil graag klassefoto.s van hun ze heten vidjindre en soesila ramcharan 1980 tot 1986 ik ben oesha ramcharan hoop dat iemand mij kan helpen gr
Schoolfoto's vanaf 1945 heb ik ooit eens op deze site geplaatst.Nu ik deze foto's zie is alles nog net zo leuk als toen. Al ben ik nu 81,ik smul er nog steeds van.
Een foto uit 1952 uit bergharen
Herkenbaar. Ook mijn lagere schooltijd in de jaren 70 doorlopen.