Leraren bij hun voornaam aanspreken, niet luisteren, door de les heen praten of de leraar zelfs zo erg pesten dat ze huilend het klaslokaal uitlopen… We hoefden het vroeger niet te proberen, maar nu lijkt het op scholen dagelijks te gebeuren. Is er tegenwoordig een gebrek aan respect voor leerkrachten?
Of is het gewoon een kwestie van ‘de tijden zijn veranderd’?
Respect of angst?
Vroeger hadden we een stuk meer respect voor leraren, hoor je de oudere generatie nu vaak tegen de jeugd zeggen. Leerkrachten werden met hun achternaam en ‘u’ aangesproken en als er niet geluisterd werd, waren er stevige consequenties. Weten jullie het nog? Van in de hoek staan tot het krijgen van klappen met de liniaal: er werd regelmatig op school gestraft, al dan niet lichamelijk. Hoe dat straffen er vroeger in de klas nog meer aan toeging, dat lees je hier. Dat wekt natuurlijk wel de vraag op: hadden kinderen vroeger meer respect voor docenten, of was het vooral angst dat ervoor zorgde dat de kinderen meer in het gareel bleven?
Vervaagde grens tussen ‘leuk en goed’
Tegenwoordig is dat vaak andersom: docenten moeten respect van hun leerlingen ‘verdienen’, vinden kinderen zelf. Daarnaast krijgen leerlingen tegenwoordig ook respect van hun leerkrachten en worden als gelijke behandeld, iets dat vroeger zeker niet altijd het geval was. Leerlingen hebben tegenwoordig een stuk meer inbreng. Dit zorgt echter voor lastige verhoudingen: tot op welke hoogte staan leerlingen op gelijke voet met hun leerkracht, en wanneer moeten zij gewoon het gezag van de leerkracht accepteren en luisteren? Jonge kinderen zijn niet altijd in staat in te zien dat zij naar school gaan voor hun eigen bestwil. Ze worden in hun ogen immers van hun vrijheid ‘beroofd’, iets wat kinderen vroeger ongetwijfeld ook al zo zagen. Nu kunnen ze het echter ook hardop zeggen.
Leren = leuk?
Een andere oorzaak van een ogenschijnlijk gebrek aan respect is dat school en leren vooral ‘leuk’ moet zijn, althans, dat is wat er in de maatschappij verteld wordt. De populairste leraren zijn daarom vaak de leraren die er iedere les een lolletje van maken, op een speelse manier lesgeven, en die wel tegen een grapje kunnen. Toch dreigt er in dat geval een gevaar dat leerlingen de leraar als een maatje gaan zien, in plaats van als een gezaghebbende waar ze ook naar moeten luisteren. Een leuke leraar is niet per definitie een goede leraar, en andersom.
Respect leren
De veranderingen op school en de manier waarop er met leerlingen omgegaan wordt, heeft goede en slechte kanten. Leerlingen worden als individuen met een mening behandeld, en hebben meer inbreng in hoe zij graag willen leren. Maar door de vervaagde grenzen tussen kind en volwassene, kan een kind nog wel eens vergeten dat ze wel gewoon moeten luisteren. Een groot deel daarvan ligt natuurlijk ook bij de opvoeding: kinderen moeten leren respect te hebben voor iedereen, of ze het nu met de ander eens zijn of niet. Door een les heen praten of een leerkracht wegpesten is gewoon onbeschoft, en geen natuurlijk gevolg van ‘veranderende tijden’.
Hoe zie jij dat? Heb je het idee dat er minder respect voor leerkrachten is dan vroeger? En ligt dat aan het gebrek aan straffen, of iets anders?
Meer blogs:
Reacties 36
Destijds had ik wel respect voor de leraren. Niet doordat er gestraft werd (wat eigenlijk niet gebeurde) maar omdat ze bijna allemaal aardige mensen waren die het beste met je voorhadden. Toch heb ik hen niet altijd met respect behandeld omdat ik te vaak zweeg. Dat kwam omdat ik banger voor mijn vader was dan voor de leraren. Praten buiten het gezin was verboden want dan wel eens uit zou kunnen komen wat er thuis allemaal gebeurde. Dingen die je nergens kwijt kon. Leraren vonden mij daarom ook heel raar. Konden niks met mij denk ik. Toch had ik voor de meesten heilig respect. Voor enkele niet, omdat die zichzelf niet konden inhouden, ze zich lieten gaan en me belachelijk maakten voor de hele klas vanwege mijn zwijgen. Ze op die manier dus lieten zien van wat voor laag allooi ze echt waren. Sommige leraren hebben dat nou eenmaal nodig om de populaire kinderen in de kont te kruipen over de rug van mislukte kinderen zoals ik. Toch was het ook wel interessant om het gedrag van de leraren te bestuderen.
Respect? Ik weet niet of ik respect had voor mijn docenten, maar ik nam ze wel serieus. Op de opleiding hebben we zelfs een advocaat van de studentenbond ingeschakeld. Dit om dat de docent geen respect had voor ons studenten. Dit bracht wel een verandering in hun zienswijze. Wat je van de student verlangt op dit vlak, moet je van je zelf als docent naar de leerling ook verlangen. En ja, ik eis in de klas respect in mijn richting. Als ze kletsen tijden de uitleg geef ik aan dat ik dat onbeschoft vind. Ik vertel dan, ik doe mijn best om iets goed uit te leggen en de persoon in kwestie geeft door dat kletsen aan dat het geen bal interesseert. Daar buiten is ook ruimte voor mij als de leerling wat onzin er uit te slaan. Dat moet wederzijds gebeuren. Dan weet ik dat de leerlingen niet bang voor me zijn. Ze gaan slechts héél zelden over de streep. Dat pareer ik dan met humor. Leren hoeft niet leuk te zijn, maar mag wel. Straks als je een baan hebt is ook niet alles leuk. Dat moet je ook leren. Verder heb ik weinig te klagen op dit respect gebied. Waar ik mijn leerlingen ook tegen kom, een groot deel groet mij met een lach op het gezicht. Dan denk ik, ik doe het toch niet slecht. Wat de studieresultaten aan gaat, vind ik volgend stukje wel toepasselijk: De evolutie van rekenproefwerken op school Lagere school 1950 Een boer verkoopt een zak aardappelen voor 20 gulden. De productiekosten bedragen 4/5 van de opbrengst. Hoe hoog is de winst? H.B.S. 1960 Een boer verkoopt een zak aardappelen voor 20 gulden. De productiekosten bedragen 16 gulden. Bereken alstublieft de winst. Gymnasium 1970 Een boer verkoopt een verzameling aardappelen (A) voor een verzameling geld (G). G heeft de machtigheid 20. Voor de elementen uit G geldt: G = 1 gulden. In de streepjesverzameling zou je voor de verzameling G nu 20 streepjes moeten zetten. (////////////////////). Voor element G één. De verzameling van de productiekosten (P) is ‘vier’ (////) streepjes minder machtig dan de verzameling G. Teken het beeld van de verzameling P als deelverzameling van de verzameling G en geef de oplossingverzameling (O) aan voor de vraag: Hoe machtig is de winstverzameling? Vrije school 1978 (antroposofen) Een zak aardappelen kost 20 gulden. Een koper betaald voor een zak biodynamische aardappelen 30 gulden. a. Vul de pagina in met harmonische, driedelige, vijfhoekige vormen, die de tekst behoedzaam omsluieren. Gebruik daarvoor lila ‘Stockmar’- waskleuren. b. Wie leeft langer? Middenschool 1986 Een boer verkoopt een zak aardappelen voor 20 gulden. De productiekosten bedragen 16 gulden. De winst bedraagt 4 gulden. Opgave: Onderstreep het woord aardappelen en discussieer met je buurman/vrouw daarover. Verder hervormde school 1990 een kapitalisatie bevooregte boer verreikt zig geheel ongegront aan een zak aardappele voor 4 gulde. Onderzoek de tekst op inhoudelukke gramatikale en interpunktievauten. Korrisjeeer de vormuleering van de opgave en demonstreer tegen de oplossing! Tweede fase 2005 Een boer verkoopt een zak aardappelen voor 40 gulden. De productiekosten bedragen 32 gulden. Hij maakt per zak een winst van 8 gulden. Zoek met google op wat ‘gulden’ betekent. Vraag aan je opa of oma of ze het willen omrekenen naar euro. Maak al knippend en plakkend een verslag hierover en lever dat op een tijdstip dat jou het best uitkomt in.
Briljant Rob.. hilarisch zelfs, de glimlach staat nog steeds op mijn gezicht. Zelf niet uit het onderwijs, heb ik wel altijd respect gehad voor mijn leerkrachten. De eerste tijd, MULO, puur vanwege hun autoriteit. Daarna MTS, vanwege hun kennis, op de HTS was het losser en gingen we met de leraar in discussie over hoe je een opgave nou beter zou kunnen oplossen en wat nou het goede antwoord was. Maar nog steeds was het “meneer” en “U”, hoewel we over vele zaken konden spreken. De TU daarna was weer heel anders, de prof stond simpelweg op afstand en de assistenten waar je veel mee maken had, voelden op hetzelfde niveau. Toch wel altijd respect gehouden voor hen die goed functioneerden en meer wisten. Pas later in het bedrijfsleven raakte ik het respect kwijt voor mensen die niets uitvoerden, ik heb gemerkt dat dat er best veel waren, en raakte ik het respect kwijt voor mensen van “dure” bedrijven die heel veel pretendeerden, veel geld kostten en eigenlijk van nul en generlei waarde waren (ik denk even aan het recente rapport van DeLoitte). Gelukkig zijn er in het bedrijfsleven ook een grote groep zéér capabele en hardwerkende mensen op meerdere niveaus in de organisatie.
Toen ik voor de klas stond in de 70'er en 80'er jaren was het al precies hetzelfde. Ook toen ik zelf nog op school zat als kleine jongen gebeurde het pesten van de leerkracht al. Niks nieuws dus. Respect heb je als leraar; respect kun je niet afdwingen. Als je het zover laat komen dat je jankend de klas verlaat, kon en kun je beter een andere baan zoeken.....
Vroeger kreeg je nog een draai om je oren als dat nu gebeurt heet het meteen mishandeling of komen de ouders je even een met een mes bedreigen of nog erger met een pistool of wordt een leraar thuis opgezocht met een paar mensen. Maar ook mogen kinderen Je tegen een leraar(es) zeggen en ook dat is een drempel die ze eigenlijk niet moeten toe laten.
je of jij zeggen heeft niks met respect te maken, Alexander. Incidenten (pistool; mes of 'bezoekje') kwamen in mijn tijd ook al voor en is niks van nu. We moeten randstedelijke of zo u wilt grachtengordel dwaasheid niet verwarren met de dagelijkse praktijk. M.a.w. het lijkt alleen maar of het erger is, maar dankzij massamedia weten we nu heel snel alles. Maar voor de leraar is er niks veranderd.
PS ik ben 10 jaar ouder dan jij!!!!!!
Dat er geen respect voor leerkrachten klopt maar veel leerkrachten willen dat je ze bij hun voornaam noemt dus dat komt niet door de kinderen. Maar vind wel dat kinderen tegenwoordig meer respect moeten hebben, en niet alleen op school.
Dat er nu Renaissance scholen worden opgericht is een teken aan de wand en broodnodig.
ja veel minder respect. leraren worden bij de voornaam genoemd . op de mulo een steng hoofd niets werd getolereerd en op de HBS wat het niet anders . de leraren liepen ook keurig in het pak sommigen lijken nu wel zwervers en het onderwijs was in dieperiode 1955-1963 denk ook beter
De omgangsvormen zijn misschien veranderd, maar mijns inziens heeft dat met respect niets te maken (ik woon al 25 jaar in Noorwegen, waar iedereen met jij en jou wordt aangesproken, en heb niet het gevoel dat men hier minder respect voor elkaar heeft dan in landen waar de beleefdheidsvorm 'u' nog in zwang is). Bovendien, ook in mijn middelbare school tijd (1967-1974) waren er leraren die huilend de klas verlieten, en zelfs het beroep leraar opgaven.
Vroeger werd inderdaad veel meer tegen 'meester/juf' opgekeken dat nu in zwang schijnt te zijn. Dat respect nam na het massaal invoeren van 'noemen jullie mij maar..." zienderogen af. Dat leraren er tegenwoordig regelmatig als schobberdebonk bij lopen helpt natuurlijk ook niet echt. Overigens, in mijn tijd (toen dit alles nog niet speelde) werd een lerares-Engels zodanig gepest (al werd dat toen niet zo genoemd) dat zij huilend de klas in de steek liet. Waarmee gezegd zij dat ook voorheen al onbetamelijk gedrag onder leerlingen voorkwam.....
Ha Quirine Zelf ben ik van 1954 tot 2011 naar school gegaan. Vanaf 1972 eerst als leerkracht, daarna als leraar Nederlands en vervolgens 25 jaar als ditecteur van een basisschool en weer eindigend als leraar Nederlands. Als leerling toch wel tot mijn 15e ontzag/beetje bang gevoeld voor de zwaarrokende leraar voor de klas met vaak cynische opmerkingen en veel te hoge straffen bij gebeurtenissen, zelfs collectieve straffen. Tussen de leraarperioden zaten 30 jaar. Ik ben me toen bewust geworden hoe weinig de leraar soms is meegegaan met de veranderende jeugd. Het onderwijssysteem heeft de vroegere makkelijker doorstroommogelijkheden volledig losgelaten. Als 12 jarige zit je door CITO oa meteen in een hokje wat vaak frustratiegevoel tot gevolg heeft. Daarnaast is de druk vanuit ouders op de leerkracht hierdoor immens toegenomen. Veel te veel zaken zijn naar de scholen doorgeschoven, omdat ouders vaak minder tijd kunnen/ willen steken in de opvoeding van hun kind. Ik zou nu het onderwijs niet meer ingaan als ik voor de keus zou staan. De overheid heeft door jarenlange versluierde bezuinigingsmaatregelen het onderwijs en zijn aantrekkelijkheid volledig ondergraven. Het is jammer maar helaas.. vriendelijke groet Ron Abel
De verandering van mentaliteit heeft niet alleen met de opvoeding van de ouders te maken, maar ook de docenten maken daar zich schuldig aan, ze denken dat ze ook psycholoog en opvoed deskundige zijn, ze houden zich niet alleen met onderwijs bezig en dat is fout. Vraag de kinderen maar een de tafels uit hun hoofd op te zeggen, geen 1 weet het, daar leid je een hoop van af.
Ik ben gepensioneerd leekracht basionderwijs. Dat ik daarnaast ook psycholoog en opvoed deskundige heb "moeten" zijn is allemaal door hogerhand op ons bordje gegooid.......
WAAROM IS HET TOCH ZO MET ONS ONDERWIJS AFGELOPEN? Wat ONDERWIJS- herinneringen op een rijtje gezet. In 1967 kwam ik als leerling van de laatste lichting van de Gemeentelijke Kweekschool voor onderwijzers/onderwijzeressen met mijn MULO-A met Wiskunde diploma op zak het onderwijsvak binnenrollen. In 1972 ging deze lichting als afgestudeerd leerkracht met Hoofd-akte de praktijk in. Toen was de Mammoetwet al in werking getreden: MAVO werd een soort van MULO- light HAVO werd een soort van HBS- light . Waarom zouden we de kindertjes nog met een veelheid van vakken lastig vallen ? Een examenpakket van zo’n zes vakken was toch meer dan genoeg? Ikzelf kwam als onervaren leerkracht terecht op een school in Rotterdam- Spangen, waar ik tot mijn grote genoegen geconfronteerd werd met de instroom van zes zo goed als onaanspreekbare, maar zeer leergierige, Turkse kinderen naast de 25 Nederlandse. Gelukkig wist ik helemaal niet hoe ik deze situatie aan zou moeten pakken en werd ik gesteund door het onderwijsprogramma “En nou JIJ” met een rondtrekkende bijles- leerkracht. In 1977 vertrok ik als leraar Nederlands naar een grote scholengemeenschap van 1500 leerlingen en meer dan 100 man onderwijzend personeel. Kinderen hoefden niet zo nodig meer gekoesterd te worden: een leerfabriek waar de leraren alleen hun eigen leerlingen in de massa probeerden te herkennen (en omgekeerd) was hun deel. Daarmee ontstond een anonimiteit die allerlei ongewenst gedrag meer dan mogelijk maakte. Ook ervoer ik bij mijn vertrek in 1981 dat het aantal uren leerlingbegeleiding drastisch door onze overheid werd gekort. Zelf werd ik in 1981 Hoofd van een Lagere school met een kleuterschool ernaast. Mijn taak was het om daar één school van te maken. Een meer leerstofgericht type leerkracht koppelen aan een meer kindgerichte kleuterjuf. De KLOS, de kleuterleidsteropleiding die zich volledig toelegde op de ontwikkeling van 2 tot 6 jarigen werd in 1984 opgeheven. Hierdoor konden zeer gemotiveerde MAVO diploma bezitters niet meer naar deze opleiding. Deze werd slechts een veel beperkter onderdeel (“het Jonge Kind”) van de Pabo (Pedagogische Academie voor het Basisonderwijs). In 1985 moesten de kleuter- en lagere school samengaan in de basisschool. Binnen korte tijd zagen we de expertise van de kleuterleidsters voor een groot gedeelte verdwijnen uit het onderwijs. De hoofden en hoofdleidsters werden in plaats van onderwijzer van de zesde klas/ leerlingeninschrijver opeens DIRECTEUR van een basisschool. Of zij dit konden of niet: we gooiden er een schoolleidercursus tegenaan en dan zou alles wel op zijn/haar pootjes terecht komen. Personeelsbeleid met functioneringsgesprekken daar draaiden die directeuren hun hand toch niet voor om? De leraar basisonderwijs moest ook ineens les kunnen geven aan de gehele basisschoolleeftijd. Hoezo voorkeur, hoezo deelexpertise? De meeste directeuren hadden tijdens hun opleiding vaak de WISKUNDE kant gekozen en daarom leek het logisch om deze mensen de financiële verantwoordelijkheid voor de hele school in hun pakket erbij te geven van vaak wel meer dan een miljoen aan jaarbegroting. Wonder boven wonder brachten sommigen dit er ook nog goed van af. Vanaf 1997 werden er o.a. in het blad Trouw overzichtslijsten gepubliceerd, waarin scholen publiekelijk beoordeeld werden. Hierna was het logisch dat scholen zich helaas meer met de onderlinge concurrentiestrijd bezig gingen houden dan met de èchte kwaliteit van het totale onderwijs. Een glossy schoolgids en site werden een “must”. In 1998 worden de scholen voor Moeilijk Lerende Kinderen (MLK) en de scholen voor Kinderen met Leer- en Opvoedingsmoeilijkheden (LOM) samengevoegd tot het Speciaal Basis Onderwijs. Ineens moeten leerkrachten van LOM- kinderen ook met de MLK- kinderen om kunnen gaan en omgekeerd. In 2003 treedt de Leerling Gebonden Financiering( LGF) in werking: de rugzak .Dit is een extra budget voor kinderen met een beperking of handicap binnen het reguliere onderwijs. Alleen leerlingen met een indicatie komen in aanmerking voor deze financiële hulp. Nu gaan we er vanuit ,dat leerkrachten in het regulier basisonderwijs ineens de expertise hebben om speciaal onderwijs kinderen langer in het gewone basisonderwijs te kunnen houden zonder dat dit nadelig is voor de overige leerlingen en dat zij ook meteen vinden dat dit tot hun takenpakket hoort. Als steuntje worden leerkrachten die in het speciaal onderwijs werken en die zelf nog nooit met de combinatie “gewone” klas+ zorgkinderen hebben gewerkt gebombardeerd tot deskundigen. In augustus 2006 wordt de Gewichtenregeling in het onderwijs aangepast. Ter verduidelijking: Bij een leerling- inschrijving vroeg de directeur van de school aan de ouders/ verzorgers naar het land van herkomst van de ouders en het opleidingsniveau van de ouders. Hierna kon een leerling bij combinatie van factoren een leerlingtelling krijgen van 1,90 in plaats van 1,0. Regelmatig schamen ouders zich voor hun eigen opleidingsniveau, zijn bang dat hun kind hierdoor mogelijk geweigerd zou kunnen worden en geven dan b.v. als antwoord 9 jaar “ATTENNEUM”. Door de wijziging in de regeling verviel de “land van herkomst-factor” ook nog. Hierdoor werd het voor scholen met veel van deze kinderen (b.v. zoals op mijn school 60 landen van herkomst) moeilijker aan de juiste faciliteiten te komen. Daarnaast maakten scholen op grond van hun religieuze denominatie gebruik om leerlingen te weigeren, die daardoor in het vergaarputje “Openbaar Onderwijs” terecht kwamen, waardoor die met onevenredige aantallen moeilijk inpasbare leerlingen te maken konden krijgen. Ondertussen kampte het onderwijs al met een personeelstekort. Als oplossing zag de overheid de mogelijkheid om SPW-4 gediplomeerden (Sociaal Pedagogisch Werk) in te laten stromen op de Pedagogische Academie. Het feit, dat deze personen in het verleden misschien niet tot het HAVO- onderwijs waren doorgedrongen omdat zij aan het eind van de basisschool bij de CITO-eindtoets mogelijk te laag hadden gescoord bij rekenen en taal, drong onvoldoende door. Tot de invoering van de reken- en taaltoets zijn deze ,overigens natuurlijk zeer gemotiveerde, personen dus waarschijnlijk in ons onderwijspersoneel terecht gekomen en gebleven en geven nog steeds naar beste eer en geweten reken- en taalonderwijs. Daarnaast hebben wij in het basis- en voortgezet- onderwijs zij- instromers met al dan niet verkorte opleidingen toegelaten en staan er nog steeds noodgedwongen een aantal onbevoegde, wel goed willende, leraren voor de klas. De reguliere lerarenopleiding wordt door het te gemakkelijk in laten stromen van andere HBO opleidingen ten onrechte gereduceerd tot een niet noodzakelijke vooropleiding, waardoor het vak onderwijsgevende de volgende knauw in het aanzien binnen de maatschappij heeft gekregen. Vanaf 2016 wil de overheid nu weer “Passend Onderwijs”. Al vanaf de jaren zestig heeft de overheid nagelaten goed en gericht te investeren in het onderwijs en nu is het te laat. Ervaren 60+ ‘ers verlaten met hun berg aan expertise vervroegd het onderwijs, teleurgesteld door de enorme hoeveelheid onnodige administratieve rompslomp, de verkeerde, controlerende, niet- vertrouwende bemoeizucht vanuit het management en de inspectie. Natuurlijk is deze lijst niet af en volgens sommigen misschien ook helemaal niet kloppend...... Het zijn ook alleen maar mijn herinneringen. Ron Abel Oud-onderwijzer in Spangen1972-1977 Oud- leraar Nederlands 1977-1981 Oud- basisschooldirecteur Schiedam -Oost 1981-2006 Oud- interim-directeur 2008 Oud- Tweede Kamerlid voor het basisonderwijs/ integratie 11/2006- 1/5/2008 Vanaf 1970 lid van de onderwijsvakbond ABOP/AoB Ron Abel
En zo zijn we nu dus geworden tot een zeer slecht functionerend onderwijsland. Zelfs mensen van de universiteit presteren het om hun dissertaties in te leveren barstens vol taalfouten.Televisie ,kranten of waar dan ook staan vol taalfouten .Rekenen kunnen we ook niet meer en ga zo maar door. Laat de oude manier van lesgeven terugkomen,dan valt er nog misschien iets te redden. Ouders hebben geen opleiding hoeven te doen,maar weten het altijd beter. Leerkrachten hebben hier 5 jaar keihard voor moeten studeren. Je moest als vooropleiding mulo B met wiskunde hebben.Herstel ook de scholen voor speciaal onderwijs weer.Deze kinderen komen dan weer tot z’n recht en presteren meer. Laat de ambachtsscholen en huishoudscholen weer terugkomen.Kortom haal het oude onderwijs weer terug.
Duidelijk overzicht van Ron Abel over wat er zoal in de laatste zestig jaren met het onderwijs is gedaan of misdaan. Ik was tussen 1964 en 1969 docent aan een HBS in het zuiden van het land. Mijn insteek was bij elke nieuwe lichting 'van gezag naar ontzag' en ik meen daar goed in geslaagd te zijn. Jeugd in de leeftijd van zo'n 12 jaar tot 17 jaar had niet alleen toen maar ook heden ten dage sturing nodig in de verwerving van kennis en wetenschap. Het gedoe van voornamen gebruiken en je en jou naar en van docenten, om maar populair te kunnen worden en blijven, ondermijnt het groeiproces waarin ieder zijn eigen respect jegens een ander opbouwt. Dan komt er ook geen storing in de relatie. Het lijkt erop dat vooral leken vinden dat ze overal verstand van hebben en ook de grootste mond. Daar heeft het onderwijs van te lijden. De Nederlandse voorsprong op het gebied van kwaliteitsonderwijs is niet zomaar achteruit gehold... Jaap Bijleveld
Ron, je had het niet duidelijker en completer kunnen uitleggen. Ik onderschrijf je betoog volledig. Ik ben afgestudeerd aan de Pedagogische Academie in 1976, dus ik herken alles wat jij hebt opgeschreven.
Eigenlijk waren we toen bang voor de leerkrachten en hadden ontzag. Keurig aanspreken en niet jou en jij. Er werd meer geslagen en niet altijd terecht. Nu is dat grotendeels verdwenen, maar de hele maatschappij is verhard. Het begint ook al in het gezin maar daarna overal. Als ik ergens wat van zeg op straat of in een winkel, zeggen ze soms oud wijf houd je kop of anders..... Ontzag verdwijnt en tegen alle gezagsdragers.We zagen het afgelopen dinsdag bij prinsjesdag. Ik vind het verontrustend.
Toen de leraren niet langer met "u" werden aangesproken en ze bij de voornaam genoemd werden is het hele onderwijs achteruit gegaan. Kijk alleen maar naar het slechte Nederlands, de spelfouten etc. die je overal tegenkomt. Wat ik vroeger op school geleerd heb weet ik nog steeds en ik vraag me af of dat bij de latere generaties nog steeds zo is.
Helemaal mee eens. Hoofdrekenen kunnen ze ook niet meer omdat ze telmachientje mogen gebruiken. En niet iedereen stelt er prijs op om met je aangesproken te worden of met je voornaam. Er is niet voor niets zoveel rotzooi onder de jeugd tegenwoordig. Zelf zal ik nog steeds niet iemand die ik niet ken of een oudere met voornaam of je aanspreken. Vind het onbeschoft.
Denk dat het een pendelbeweging is: eind zestiger jaren moest met de opkomende generatie alles anders op het anarchistische af. Gegarandeerd dat in de toekomst weer een beweging terug komt en discipline weer toeneemt en gewaardeerd zal worden als een belangrijke bijdrage in een goed functionerende maatschappij/bedrijfsstructuur. Dit hebben we ook gezien met de sexuele moraal. In de Victoriaanse tijd was een enkel al een schandaal later werd het losser en eind zeventiger begin tachtiger jaren was voor vrouwen topless heel gewoon en mannen liepen in de kleinste zwembroeken mogelijk. Dat is nu heel anders. Geen probleem de toekomst wordt anders. Kijk maar bijvoorbeeld naar operaties in ziekenhuizen: de arts heeft absoluut de bepalende stem zonder tegenspraak, Kun je denken wat er gebeurt als er een onverwachte bloeding optreden en er zou overlegd moeten worden: stoppen we de bloeding of niet.
Als docent natuurkunde heb ik ontzettend veel genoten op een MAVO in Delft. De leerlingen mochten de docenten tutoyeren; er was veel respect voor elkaar. Later lesgegeven aan een VO-school in Beverwijk. Lumpsum financiering van scholen zorgt ervoor dat de directie van scholen de leerlingen en hun ouders op de eerste plaats zetten. En dat heeft grote gevolgen voor de houding van de leerlingen naar de leraren toe. De leerlingen moeten vousvoyeren en dat betekent niet automatisch dat ze respect voor je hebben. Er komen van daag de dag veel meer burn-outs voor in het onderwijs dan vroeger. In Delft (80er jaren) vonden de leerlingen het heel leuk om veel practicum te doen. In Beverwijk (2000-2010) vonden de leerlingen het interessant om het practicum materiaal te slopen en elkaar er mee te bekogelen.
Docenten en politie moeten een bepaalde autoriteit uitstralen. Dat is er niet meer. Het ligt toch aan de opvoeding van tegenwoordig.
De jeugd is veranderd, maar het respect hebben voor de leraren en onderwijzers is gestopt toen we de betreffende personeelsleden met de voornaam mochten benaderen. Dat is hetb grootste probleem geweest.
Als leerkrachten zijn we hier ook zelf schuldig aan.Toen ik als leerkracht voor de klas stond ben ik nooit gewicht Tot aan het eind van mijn loopbaan ben ik altijd juffrouw van Gortel gebleven .Nu ik geen leerkracht meer ben noemen veel oud leerlingen mij gewoon bij mijn voornaam.
Ik sta voor de klas en heel eerlijk? Mijn salaris is prima, maar dat we "alles binnenboord" moeten houden is slopend voor het onderwijs. Ik zie collega's afbranden op een leerling die zo'n ongewenst gedrag vertoont dat hierdoor amper lesgegeven kan worden. Ik zie dat het plezier in het lesgeven, het omgaan met de kinderen afneemt. Ik zie de vermoeidheid en de machteloosheid in hun ogen staan. Daarnaast worden kinderen tegenwoordig opgevoed als prinsen en prinsesjes die gewend zijn dat alle ogen op hen gericht zijn, ze accepteren geen 'nee', mogen alles beslissen thuis. Ze zien dat hun ouders laatdunkend doet tegen de leerkrachten, het is ook altijd de schuld van de leerkrachten. Kinderen kopieren dit gedrag, vinden dit de norm. Dit gecombineerd heeft ervoor gezorgd dat ik van een fulltime baan een paar jaar geleden naar een parttime baan nu gegaan ben.
En dat wordt via allerlei TV programma's nog eens gevoed. Bijvoorbeeld dat ongelooflijk stomme programma waar de kinderen een huis uitzoeken voor paps en mams omdat het wel een huis moet zijn wat de prinsenkindjes aanstaat. Walgelijk! Heb zelf in het onderwijs gezeten en gaandeweg de jaren gezien hoe het respect voor de leerkracht naar de galemiesen is gegaan, zowel door de ouders als door de kinderen. Hoe vaak ouders geen "verhaal komen halen" omdat hun prinsje/prinsesje onheus bejegend is....maar ja, veel pappies en mammies zijn zelf geboren in de jaren 90 en dat was ook al een periode van luxe, alles is mooi, te veel cadeutjes met verjaardagen en sinterklaas, een prutstekening maken die "fantastisch" gevonden wordt en als je trouwt begin je meteen in een superdeluxe huis, dus die zijn zelf ook al opgegroeid als verwende koters. Dat resulteert nu in een generatie kinderen waar je absoluut geen eisen aan mag stellen.
Samengevat: de teloorgang van een volk. Wellicht een gedachte het geheel te sturen aan bevoegde §en onbevoegde :-( :-) § instanties. F. Bakkes, Haarlem.
In mijn MAVO-tijd hadden we op school een onderdirecteur die veel strenger was dan de directeur zelf. Als de directeur binnenkwam praatte men gewoon door, maar kwam HIJ binnen, viel iedereen echt letterlijk muisssssstil. Je kon werkelijk een speld horen vallen. Helaas had ik nooit een speld bij me, anders had ik dat zeker geprobeerd. Hij heeft mij echter nooit zijn geheim onthuld, ik had echt willen weten hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen. Nu snap ik het wel, het was charisma, geloof ik. Onze muziekleraar kon geen orde houden, de arme man heeft HEM wel eens in de klas gehaald om naar een platenspeler te kijken. Ik heb aldoor het vermoeden gehad dat dat een smoesje was, de man wist zich gewoonweg geen raad. En ja hoor....ssstttt........daar was hij weer. Frappant, het is me altijd bijgebleven. Op die manier dwong HIJ gewoon respect af.....maar of het de juiste manier is...... Ik vond het wel absurd, hoe vond hij het zelf?
Relatie, geloof in autonomie en competentie zijn de sleutelwoorden voor de leerkracht.
Leg uit.......
Ik heb geen enkel respect meer voor leraren...ze hebben mij getreiterd, geslagen en bespot. In de zak gestopt van Sinterklaas zonder dat iets had gedaan .Een als Piet gesminkte juf beet me toe dat ze dat allemaal zeggen toen ik mijn onschuld betuigde. Ik hoorde hen overleggen mij buiten Groningen los te laten. Later besprak ik dat met mijn leraar, dhr. Zijlsta en beet hem toe dat zoiets "kidnapping" wordt genoemd en dat ik mij had voorgenomen naar een advocaat te gaan en hem te zeggen dat hij iedere cent mocht houden die hij van Zijlstra af kon pakken en dat ik alleen wraak wilde. De zak scheurde en ik kon er uit kruipen. Later wilde hij mij straffen voor een ruzie op het schoolplein. Een ander vertelde hem dat ik niet had meegedaan maar hij werd weggestuurd. Even later lag Zijlstra te schokken op het schoolplein en even later was hij overleden door een hartinfarct. Het schoolhoofd dat mij beschuldigde kreeg ook een hartaanval waaraan hij overleed. Toen zijn vrouw stennis begon te maken, overleed ook zij op dezelfde wijze. De politie en de officier van justitie kwamen mij ondervragen en ik verweet hen dat ik mijn verwondingen aan mijn billen op het bureau had moeten laten zien bij wat grijnzende agenten en dat zij mij hadden moeten beschermen tegen die kinderbeulen. Ik vertelde de officier dat ik van hem eiste dat hij deze zaak moest seponeren op gronden aan het algemeen belang ontleend. "Ze hebben je goed geinstrueerd ", zei hij....
ik vrees van wél, ze hebben immers voor niemand meer respect.. totaal respectloos, zonder interesse, harteloos, egoïstisch, ordinair, zelfingenomen , hondsbrutaal en nog veel meer.... dat is de huidige jeugd.... uitzonderingen daar gelaten.. maar dat zijn er maar heel erg weinig.
Ik denk dat het vroeger beide was, en respect maar ook angst. Dat men tegenwoordig de leerkrachten bij de naam noemt is geen kwestie van disrespect. Ik vindt dat respect niet in het woordje U zit of meneer of mevrouw zeggen. Men kan nog zo netjes iemand met U en meneer of mevrouw toespreken, als men erg brutaal of erger bezig is, ( schoppen en slaan bij voorbeeld) het zit dus niet in het woordje U, of meneer of mevrouw. Respect toont men door gedrag en de ander in zijn waarde laten.