Ik was vroeger een echte poppenmoeder. Nu had ik hele creatieve ouders die zonder dat ik het wist zelf een poppenhuis maakten. Een grote verrassing voor mijn verjaardag (eind jaren 60).
Hallo, Poppenhuis
Het was een heel groot poppenhuis geworden. Beneden de kamer en keuken, boven de slaapkamer en badkamer en daarboven de zolder (de muziekkamer/wasruimte). Nog leuker was het dat in het keukentje dezelfde Novilon lag, als in onze echte keuken. Ook de vloerbedekking, behang en gordijntjes waren herkenbaar. Er zaten zelfs piepkleine stopcontactjes en schakelaartjes in en dus echte verlichting.
Ik had heel veel poppetjes en meubeltjes. Die waren gekregen of gekocht in verschillende winkels waardoor de verhoudingen niet overeenkwamen, maar wat maakte het uit, het was geweldig. Door de vele poppetjes en meubeltjes konden ze niet altijd allemaal in 1 huis wonen. De creativiteit zit in mijn bloed, dus met een kartonnen doos op z’n kant, had ik een appartement. Wat heb ik me vermaakt met dit speelgoed en ook samen met mijn vriendinnetjes.
Ik ben altijd heel zuinig geweest op mijn speelgoed en mijn ouders bewaarden dan ook alles ‘voor later’ op zolder, wellicht voor kleinkinderen. Toen ik ging samenwonen kreeg ik alle spullen mee. Hup, naar de volgende zolder. Uiteindelijk heb ik zelf niet gekozen voor kinderen en mijn dierbare spulletjes kon ik niet wegdoen. De tijden waren veranderd en ook mijn nichtjes waren niet blij te maken met dit ‘oude spul’ en mijn broer maakte natuurlijk voor hen, zelf een poppenhuis.
Daaag, Poppenhuis
Steeds als ik de spulletjes tegenkwam op zolder (zo’n poppenhuis staat ook nog behoorlijk in de weg), dacht ik, daar kan ik niks meer mee. Het was toch wel behoorlijk ‘versleten’. Ik besloot het poppenhuis uit elkaar te halen (snif) en de meubeltjes en poppetjes op Marktplaats te verkopen. En wat fijn dat er ineens een oma van mijn leeftijd reageerde. Ze was op zoek naar deze spulletjes omdat ze er vroeger mee gespeeld had en er goede herinneringen aan had. Ze wilde er nu samen met haar kleinkind van gaan genieten. Zucht, wat doet dat dan goed!
Gekke poppetjes
Toen ik overigens de spulletjes bij elkaar zette, kwam er nog een andere herinnering boven. Er waren ook minder favoriete poppetjes. Ik heb me altijd afgevraagd wie zoiets heeft kunnen maken. Poppetjes met geplakte kleding en wijde armen en benen. De plak van de kleding liet uiteindelijk los en het buigen van de armen en benen werkten niet, dus ze zaten altijd met hun armen en benen wijd. Erg onhandig. Ik weet zeker dat als je deze poppetjes kent, er dezelfde gedachtes bij je boven komen en bij het zien van de foto’s je er nu om moet lachen.
Meer blogs:
Reacties 3
Ik had van kennissen een eigengemaakt poppenhuis gekregen. Twee verdiepingen. In de zeer creatief gemaakte lampen en kachels zaten fietslampjes op Witte Kat batterijen! Het dak was bekleed met papier met dakpan motief. Ik vond het prachtig en heb er heel lang mee gespeeld. Toen ik ouder werd, werd het op een zij zoldertje gezet en elke keer als ik de trap op/af ging, zag het staan en had heimweh naar de tijd dat ik er mee speelde. Mijn moeder hield niet van bewaren en toen we gingen verhuizen is het gewoon weggegooid... Vind ik nu, op 76-jarige leeftijd, nog steeds jammer.
Ik had er dolgraag een willen hebben. Had dat gezegd, zei mijn moeder, je vader had er graag een voor je gemaakt...... Tja......te laat.
Ik maakte ze wel zelf van schoenendozen. Maakte van karton de hele inrichting. Ik plakte luciferdoosjes op elkaar en frunnikte splitpennen in de bakjes, maakte zo ladenkasten. Het was heel provisorisch, maar ik kon heerlijk fantaseren op die manier op over een vrij leven zonder zeurende ouders.......