Vandaag op 31 januari begint in Nederland en Vlaanderen de Poëzieweek. Traditiegetrouw start de eerste dag van deze week met een Gedichtendag. Wij vonden het een goed moment om dit mooie poëtische verhaal van SchoolBANK’er Paula over de koude wintermaanden te delen.
Denkend aan winters van vroeger
zie ik, ruik ik, en beleef ik ze weer.
Ik hoor het krassen over het ijs
van krabbelaars en sprinters.
De kleuren, de geuren,
de wind om je oren.
De vrienden, de blijheid,
het licht.
“Het vriest, het vriest”,
zingt mijn moeder”.
De bloemen op de ruiten,
maar wij, wij gaan naar buiten.
Het is wel koud
maar dat houdt ons niet tegen.
Muts op, das om, wanten aan
want morgen kan ‘t weer dooien.
Achter de dijk, de Boerenwetering
de polder met veel slootjes.
Wij hebben geen doel
en ook geen haast.
We dollen en schaatsen,
van vroeg in de morgen
tot bijna ongemerkt
de avond valt.
Zwart en donkerblauw is het ijs.
boink, boink!
schalt het onder onze voeten.
Geen zorgen, kraakijs is geen breekijs.
Koek en Zopie langs de kant.
Een man met bezem roept:
“centje voor de baanveger!”
Wie niet schaatst kan wat verdienen.
Hallo, hallo!
Ben jij er ook?
Samen gaan we verder,
het groepje wordt steeds groter.
Pas op, een brug!
houdt het ijs wel?
Diep door de knieën, handen vooruit
en denk aan je hoofd, oei!
Warm hè?
handschoenen uit,
muts in de zak.
Wind door je haren.
Ontmoetingen in de vrieskou,
nieuwe vriendschappen, prille liefdes.
Onbezorgd het moment beleven,
Het moment is nu, nu is eeuwig.
Lekker ritme hebben we.
steeds harder – nog een rondje?
Daarachter, langs die boerderij
en terug voorbij de molen.
Donker al – de schoenen weer aan.
de benen weten van geen ophouden
de weg golft onder m’n voeten.
De volgende dag weer.
Heb jij ook een mooie tekst of gedicht over de winter? Deel hem in de reacties.
Wil je nog meer mooie verhalen over vroeger lezen? Klik hier voor het volgende verhaal.