‘Ik lag in mijn tuintje en sliep,
toen was er een engel die riep:
“… je moet ontwaken,
Om een versje voor … te maken.”
‘Tip tap top, de datum heeft een hoedje op’.
‘Rozen verwelken,
schepen vergaan.
Maar onze vriendschap,
blijft voor altijd bestaan.
Deze en vele anderen versjes schreven we vroeger op school in elkaars poëziealbum, vaak met mooie tekeningen, stickers, poëzieplaatjes en andere decoraties erbij.
Vaak mochten de beste vriendjes of vriendinnetjes vooraan in het schrift schrijven, de minder goede vriendjes of vriendjes achterin en was het ook gebruikelijk dat de juf of meester ook een bijdrage deed. Sommige kinderen hadden wel meerdere albums! Mooi om nog eens terug te lezen.
Heb jij jouw poëziealbum nog? Wat is het mooiste versje uit jouw album?
Nog meer nostalgie? Klik hier voor het volgende artikel.
Reacties 16
Al van heel jong had ik een poezie album. Mijn ouders . opa en oma van mijn moeders kant waren de eersten die erin stonden. Verder mijn buren, schoolvriendinnetjes en leiding van de kleuterschool Kleuterdal en van Fransiscusoord, maar ook kinderen die naast mij in het ziekenhuis hebben Ik heb hem nog steeds. Hij moet ergens in een kist liggen
Waai waai windje daar buiten loopt een kindje .als het windje niet waaien wil staan de molenwiekjes stil waai waai windje daar buiten loopt een kindje ... wees een flinke ferme meid die in bange uren moedig door een appel bijt ook al is het een zure .
Frappant dat ik hier een artikel over het poesiealbum zie. Al jaren verzamel ik poesiealbum-versjes en -plaatjes. Veelal lijken vele versjes op elkaar. Meestal zijn enkele woordjes en/of zinnen iets omgedraaid maar ze gaan toch bij mijn verzameling. mijn eigen 3 poesiealbums koester ik dan ook nog steeds. Mijn favoriete versjes zijn vooral die, die door de familie zelf bedacht zijn. Sommigen die beginnen iedere nieuwe regel met een letter die dan van boven naar beneden de naam van de persoon vormt waarvoor het gedichtje speciaal bedacht is. Poesieplaatjes hebben ik ook een grote verzameling van. Zelfs antieke van stof. Die zijn me erg dierbaar. Bij gelegenheid zal ik wel eens wat foto´s plaatsen.
Mijn leukste versje was van een tante; Boven op de bergen van Zimme zamme zom Daar wonen zeven dwergen ze lachen zich haast krom Wees even als die dwergen zo opgeruimd van aard Dan is voor jou dit versje wel duizend gulden ;-) waard
Ja, ik heb ze nog allemaal. En al word ik ouder toch haal ik hun gezichten zo voor mijn geest als ik hun versjes lees. Ze vallen nu bijna uit elkaar, maar ik ben er zuinig op. En het herinnert mij aan een onbezorgde jeugd!
Ik had ook een poeziealbum helaas ben ik het kwijtgeraakt weet nog precies hoe het eruit zag. Rood in de vorm van een hart erg jammer hoor.De juf van de lagere school had erin geschreven zij heette juffrouw meyers. Was een lieve juf. Er zijn bijna geen foto's van de st.annaschool in de Doelstraat in Zevenbergen ook best jammer.
dit schreef ik voor mijn zusje in 1970: "riana, als je later bent getrouwd, zorg dan goed voor kachelhout"
tja ik heb mijn poezialbum ook nog ik heb het altijd als een havik op gepast.... en het dierbaarste gedicht is van mijn moeder die met moeite het gedicht er in heeft gescheven omdat ze moeilijk kon leren en schijven..... en ook nog van klasgenoten jetty palstra en verder uit mijn hooft marjan Jansma...………...
Ik ben 81 jaar en heb myn poeziealbum nog, het dierbaartste bericht was geschreven by myn Vader verder vriendinnen scherevn de normale gedichtjes
De tante van mijn oma werd geboren in 1887. Haar album heb ik nog en sommige namen van de meisjes die erin staan ken ik nog uit de verhalen van mijn oma. Het album van wijlen mijn zusje Janneke zou ik ook graag terugvinden. Het is een geel album met voorop een eenvoudige tekening van een meisje met een klein paardje als ik het me goed herinner. Dus mocht iemand het vinden en het kwijt willen..... Als degene die het heeft er erg aan gehecht is en het niet kwijt wil is het ook goed.
Ik heb mijn poëzie en van mijn moeder nog.. leuk om soms nog even in te bladeren.
Wat ik zo apart vind is dat het alleen voor meisjes op de lagere school is. Waarom niet voor volwassenen, dan wel met aangepaste tekst? Handgeschreven tekst is een heel persoonlijke herinnering...
Jammer genoeg heb ik mijn poëzie-album niet meer. En ik zou het zooooo graag weer terug willen hebben. Heb hem uitgeleend en nooit meer terug gekregen. Dus.....kijk nog eens goed tussen je oude spullen, wie weet zit mijn poëzie-album daar tussen. Mijn meisjesnaam is Willy Bakker en ging op school in Middenmeer. Please !!!
Ook ik ben 1 van mijn albums kwijt. Rood en hartvormig. Ik denk van ongeveer 1958. War zou ik hem graag terug willen hebben. Toen woonde ik op de Uiterwaardenstraat in Amsterdam.
Ik heb zeker mijn poësie album nog. Erg dierbaar bezit!
Leuk , oude Poësie albums. Ik heb er 2 en daar staan gedichtjes in van vriendinnen, klasgenoten , familieleden en juffrouwen uit de klas. Als ik er een mee naar huis nam ( St. Alphonsus school , Rauwenhofstraat in Rotterdam) , schreef ik er een gedichtje in en mijn moeder schilderde dan met plakaatverf zo'n elfje op de bladzijde ernaast. Die stonden toen altijd in het midden van de Donald Duck : de Flower Fairies. Toen mijn klasgenootjes dat eenmaal doorhadden , kreeg ik stapels albums mee....mijn moeder heeft ze allemaal voorzien van zo'n prentje. Denk dat er nog wel klasgenootjes zijn die het in hun album hebben......