Onderwijs door de jaren heen: van kweekscholen tot digitale klassen

Doe even je ogen dicht en beeld je in: een klaslokaal zonder iPads, zonder digiborden, maar met dat nostalgische geluid van krijt op het bord. Toen was alles simpel en ging alles op papier. Je handschrift was je trots en alles nam z’n eigen, gezellige tijd. Je tocht naar de bibliotheek? Een eigen avontuur op zoek naar dat ene plaatje in een stoffig tijdschrift.

Een ongeschreven regel

Weet je nog? De meester of juf begon te praten en als bij toverslag was de hele klas stil. Iedereen hing aan de lippen van de leraar, want hé, je kon niet zomaar iets googelen als je iets miste. O ja, en stout zijn? Dat was er niet bij, tenzij je zin had in een avondje strafwerk schrijven tot je handen zeer deden.

Huishouden of techniek

Geloof het of niet, er was een tijd waarin jongens en meisjes verschillende lessen kregen! Meiden leerden over huishouden en jongens doken de wereld van techniek in. Tegenwoordig zijn we blij dat iedereen leert wat hij of zij leuk vindt, toch? De wereld is van ons allemaal, en techniek of koken kent geen geslacht!

Ieder talent moet gestimuleerd worden, zoals ze ook doen bij Florencius. Dit doen ze onder andere door met kleine groepen te werken.

Geen druk gewoon doen

Het contrast kan niet groter zijn. Vroeger, vooral in de jaren na de oorlog, was de school een plek zonder druk om per se de beste te zijn. Gaan studeren was niet de norm en kinderen werden niet gepusht om per se meer te bereiken dan hun ouders. Er was ruimte, vrijheid, en een tikje minder stress, misschien?

Je toekomst in de sterren of je adres geschreven

Een bizar idee misschien, maar je afkomst speelde vroeger een gigantische rol in wat je later zou worden. Woonde je in een rijke wijk, dan waren de verwachtingen hooggespannen. Kwam je uit een arbeidersgezin, dan lag de lat een stuk lager. Gelukkig is er sindsdien heel wat veranderd en krijgt iedereen nu meer kansen.

Naar de kweekschool

Je had de kweekschool, waar je na je middelbare school naartoe ging om het nobele beroep van leraar te leren. 2 tot 4 jaar, afhankelijk van je vooropleiding, en je stond al voor de klas! Met een focus op vakkennis en praktische vaardigheden werd je klaargestoomd om jonge geesten te vormen.

Jouw klas, jouw regels

En als je dan die leraar of lerares was in de jaren ’50, dan had je echt je eigen kleine koninkrijkje. Jouw klas, jouw regels, jouw methode. Je gaf les zoals jij dat wilde, zonder je veel aan te trekken van wat er landelijk verwacht werd. Klinkt als een droom? Of geef je toch maar liever les met de technologie van nu?

Wat een verschil met nu, hè? Welke herinneringen heb jij aan de lagere school – nu basisschool, middelbare school en/of kweekschool?

Meer blogs:

• Basisschool herinneringen uit de jaren 60
• De eindmusical: “Ik zie het mezelf niet meer zo makkelijk doen!”