Was jij vroeger bang voor de schooltandarts? Onze SchoolBANK-gastredacteur Elly deelde haar herinnering aan de schooltandarts en zo kwam die tijd weer even tot leven…
“Al een paar weken maak ik me erg druk. Ik slaap slechter, poets mijn tanden beter, flos en spoel mijn mond met allerlei middelen. Ik zal het maar eerlijk zeggen: ik moet naar de tandarts. Waar komt mijn angst vandaan? Komt dat nog van vroeger?
Onwillekeurig gaan mijn gedachten terug naar het begin van eind 50-er, begin 60-er jaren. Je voelde het al. Het leek of het in de lucht zat. Je schrok op als ze binnenkwam: de tandartsassistente. Ze had een stapel kaarten in haar hand. Je hoopte dat het nog lang zou duren, maar het tijdstip waarop jij naar de tandarts moest kwam steeds dichterbij. Je naam werd opgenoemd en je stond op. Keus had je niet.”
“Met lood in je schoenen beklom je de hoge, granieten trap in die school in Amsterdam. De Spieghelschool. De tandarts zat helemaal bovenin het gebouw. En daar wachtte je tot je naar binnen mocht. Voor de tandarts was je één van de velen. Je moest je mond opendoen en daar voelde je het haakje. Au, dat deed pijn. In die tijd werd je nog niet zo met tandhygiëne opgevoed. Je poetste je tanden, en als je het niet deed viel het niemand op.
Mijn ouders moesten hard werken. Ze zorgden goed voor ons, maar van tandverzorging wist men nog niet zoveel. Zo ging het toen in veel gezinnen.”
De fluorbehandeling
“De tandarts had het al gezien. Ik moest terugkomen. Met zweet in mijn handen zat ik dan weer in die stoel. Een tandarts die zich niet zo goed in kon leven over hoe het kind zich voelde. Een boor met waterkoeling was er nog niet. Als de tandarts dus met de boor in mijn mond bezig was, leek het net een stratenmaker die met een boor op straat bezig was. Wat was ik blij als de vulling erin zat en ik weer weg mocht gaan. Dan waren er ook nog die keren dat je alleen voor een fluorbehandeling moest. Dan werden er drie of vier kinderen achter elkaar gezet, allemaal met wattenproppen, in fluor gedrenkt, in de mond. Je kon niet praten, niet slikken en het was heel erg zuur in je mond. Je kaken werden er helemaal stijf van. Maar je werd in ieder geval niet geboord.”
“Wat was ik altijd weer blij als de schooltandarts vertrok. Hij kwam pas weer over een half jaar terug en dat was nog zo ver weg…”
Hoe ging dit vroeger bij jou? Heb jij ook zulke slechte herinneringen aan de schooltandarts? Zet jouw verhalen nu op Schoolbank.
Op zoek naar meer verhalen over toen & nu? Klik dan hier!
Reacties 12
Ik herinner me de schooltandarts nog zo goed, dat ik nu nog enorme stress heb als ik naar de tandarts moet. We moesten op de St Josephschool in Eindhoven allemaal in de gang wachten in een rij. De tandarts was gestationeerd in een van de klaslokalen. Je moest op je beurt wachten met de hele klas en dat waren er vaak 30 tot 35. Mijn achternaam begon met een W dus was ik altijd een van de laatsten die naar binnen moest. Een nachtmerrie, want je hoorde al het gehuil, geboor, gebrom van de tandarts en kinderen die niet wilden en gingen krijsen. Tegen de tijd dat ik aan de beurt was, was het stresslevel al tot 10+ gestegen. Ik zie stoel nog staan, van staal met beige leer en gewoon rechtop met van die mooie voetsteunen. Zo, doe je mond maar eens open; met een krassend haakje werd alles snel onderzocht en meteen geboord. Boor was ouderwets met een pedaal, de geur die van geboord tandsteen af kwam (zonder koeling) ruik ik nog steeds. Een slokje water om alles weg te spoelen tussendoor. Geen uitleg over goed poetsen of zo of geruststellende woorden. Maar....ik had later ook erge medelijden met de tandarts, die de hele dag krom moest staan(!) en moest dealen met 100 overspannen kinderen per dag. Dat is tegenwoordig zó veel beter geworden.
Toen ik op Mythielschool/ Revalidatiecentrum Fransicusoord zat kwam 1x per week de schooltandarts. Weet niet meer hoe hij heette maar wat ik nooit ben vergeten is dat het een rooie was. Ik was banger voor hem zelf dan voor de behandeling zelf
Ja schooltandarts was een enge en angst aanbrengende aangelegenheid met name om dat je vaak moest wachten vlakbij waar tanden en kiezen werden gevuld of getrokken. Huilende en schreeuwende klasgenootjes hielpen niet om de ervaring aangenamer te maken. Beurten over het algemeen waren alfabetisch; een achternaam met een V voerde de spanning op. Ik herinner me dat meer dan een keer dat ik al huilde voor ik aan de buert was. Ik denk dat ik uit deze periode mijn levenslange aversie aan tandartsen heb te danken.
De tandarts was een regelrechte nachtmerrie !!
Wat een verschrikking naar de schooltandarts . Een naar mijn mening een slager die grof was en veel teveel boorde. Veel pijn en ongemak van deze man gehad .Gelukkig is dat nu veel beter.Ook als we eens naar de Sarto gingen wisten we hoe laat het was dan werd er flink op in gespoten voor allerlei ziektes ?
Verschrikkelijk vond ik t als de Schooltandarts er was. Ik probeerde altijd thuis te blijven door zogenaamd ziek te zijn. Mn moeder had t altijd door. Het boren zonder water en zonder verdoving was echt een marteling. Ik had altijd gaatjes, ja logisch, hagelslag, jam en speculaas op witte boterhammen en maar matig poetsen. Mn vriendin op de tweede Dalton school op de appollolaan in Amsterdam, Babette moest mee naar binnen om mn hand vast te houden. Een klasgenoot klom boven op de boekenkast om niet naar de tandarts te hoeven. Echt een nachtmerrie was t voor mij.
School tandarts gebouw op de turfmarkt in zwolle ,met de hele klas naar dat gebouw Veel geleden en tanden veknald ,gevolg met 18 jaar al een protece !!
Het was meestal in het speelkwartier als je van het schoolplein werd geplukt en achterin de bus moest plaatsnemen, die je 's-morgens al voor de school zag staan. Wat een beulen waren dat en heb later van m'n vaste tandarts vernomen dat ze best veel en diepe vullingen hadden achtergelaten. Ik weet nog goed dat een van die dames jarig was en of een van ons maar even gebak wilde halen bij de plaatselijke bakkerij en zij lekker snoepen terwijl jij daar met je mond open lag. Ik heb er geen goede herinneringen aan.
De school tandarts heeft in mijn kiezen zitten boren terwijl mijn kiezen geen gaatjes hadden. Hij heeft mij misbruikt om geld te verdienen en meer kinderen van onze school zijn door hem misbruikt voor eigen geld gewin. Schandalig.
Schooltandartsen waren het méést slechte idee van de regering geweest. Die tandarts heeft wel mijn gebit verpest, door lukraak kiezen en tanden te trekken !!! En niet te vergeten in bijna alle kiezen te boren...... Blij dat schooltandartsen uit de school zijn verdwenen, mijn kinderen hebben een prachtig gebit ....
Ik herinner mij de schooltandarts als iemand die preventief je kiezen boorde en vulde. Ik kan mij niet herinneren dat ik met een slecht gebit rond liep. Vreselijk. Een jongen uit mijn klas op de lagere school hebben ze door de hele school achterna gezeten om hem in die grijze bus te krijgen. Martelaren waren het .
Op de lagere school moesten ze me naar de tandartsbus sleuren. Zo bang was ik. Ik had altijd gaatjes terwijl ik toch altijd goed poetste. De tandarts vond ik ook doodeng, met dat lange zwarte haar van hem. Later kwam hij weer op mijn pad, toen hij zo'n 20 jaar later mijn tandarts werd. Hij was een aardige en goede tandarts. Maar dat zag ik niet toen ik klein was.