Mijn moeder knipte eerst nog mijn haar, en dan met zo’n hele rechte pony. Ik had veel slag, net geen pijpenkrullen, daar hoefde niet veel aan te gebeuren. Staartjes, strikje erin en klaar.
Soms mocht ik met mijn moeder mee naar de kapper als zij een afspraak had. Mijn vader bracht ons dan met de auto.
Twee mannen met hondjes
De kapperszaak was van twee kappers (een stel). Aardige mannen met twee hele leuke hondjes en dat maakte het voor mij extra interessant om mee te gaan. Het waren volgens mij King Charles Spaniels. Ze mochten normaliter niet in de kapperszaak rondlopen, maar daar de mannen boven de zaak woonden mocht ik de hondjes altijd even begroeten en met ze spelen terwijl mijn moeder haar haar werd gedaan. In die tijd wassen, knippen en watergolf. Dat was dus ook lang onder een droogkap. Thuis hadden we ook zo’n draagbare kap, leek op een soort ballon, gek ding eigenlijk.
Toen ik ietsje ouder was, een jaar of zes denk ik werd mijn haar daar ook weleens geknipt.
Nieuwe kapper zoeken
Na de verhuizing van Westzaan naar Heiloo op zoek naar een kapper aldaar en ook nu ging ik weer mee met mijn moeder natuurlijk. Toen ik een jaar of 15 was vond ik het tijd voor een flink knipbeurt, ik besloot mijn lange haar een stuk korter te laten knippen in het destijds zeer moderne pagemodel.
Ik weet nog dat ik voor de spiegel zat en mijn moeder vroeg “weet je het zeker?”. Heel even die twijfel, maar toen toch. “Ja, doe maar!”.
Was even wennen natuurlijk, maar ik vond het wel passen bij die tijd en mijn leeftijd.
Toch heb ik een jaar of wat later weer laten groeien tot mijn twintigste of zo.
Meer blogs: