Op maandag 22 augustus 1996 kwam er een einde aan 185 jaar, 4 maanden en 12 dagen dienstplicht. Jongeren van nu, zowel meisjes (sinds 2018) als jongens krijgen nog wel een oproep maar ze hoeven hier niets mee te doen. De militaire dienstplicht is voor hen opgeschort.
Veel mannelijke lezers van schoolbank.nl zijn verplicht in dienst geweest of hebben in ieder geval een verhaal over de diensttijd, het opgeroepen worden en de keuring. Ik ben wel benieuwd naar jouw verhaal over die tijd?
De oproep en de keuring
Weet jij dat nog? Het moment dat je voor je achttiende verjaardag die oproepkaart binnen kreeg? Wat dacht je toen? Vond je het verschrikkelijk of dacht je, Yes! een mooie kans om eens weg te komen en iets te beleven?
De keuring
De keuring bestond uit een medische en een psychologische keuring. Als je goedgekeurd werd dan kwam vervolgens het gesprek waar je ingedeeld wilde worden, bij de marine, de landmacht of de luchtmacht.
Een kennis van mij zei “je kon je groot rijbewijs halen (rijbewijs c) tijdens de diensttijd. Dat was mooi meegenomen, dan kostte het mij niets. Je kon ook doorstromen naar een andere opleiding al dan niet als militair, voor mij was het een kans”. Een andere vriend van mij heeft zich gruwelijk geërgerd aan de diensttijd en vond het afschuwelijk dat hij daardoor 18 maanden van zijn leven verloor aan deze ongein. Hij belandde dan ook 2 keer, een week in de gevangenis vanwege insubordinatie wat zoveel betekent dat hij zijn meerderen niet gehoorzaamde.
Tja, dat moest je wel doen, gehoorzamen en daar moet je wel tegen kunnen. Kon jij dat?
Wat haalde jij uit de kast om te voorkomen dat je in dienst moest?
Een andere kennis van mij, die een aardige lengte had en om die reden wellicht afgekeurd kon worden, presteerde het om zo lang mogelijk te blijven liggen tot vlak voor de keuring. Het is bekend dat je ’s ochtends als je opstaat net ietsje langer bent dan aan het einde van de dag. Wat gebeurde er? Hij bleek net een centimeter te lang zodat hij werd afgekeurd.
S5
Vaker gebeurde het dat jongens zich lieten afkeuren op stabiliteit. Er werd nogal wat uit de kast getrokken om afgekeurd te worden op S5. Afgekeurd op stabiliteit. Hieronder staan allerlei trucs die werden toegepast om dat te bereiken.
Stotteren, hysterisch lachen, a-sociaal gedrag laten zien, onzin uitkramen, met je moeder op de keuring komen, een sigaret verpulveren in water en dat opdrinken (zodat je doodziek en inwit bent), pindakaas in de bilnaad smeren en dan likjes daarvan nemen, in janken uitbarsten.
Kortom, als je niet werkelijk instabiel was dan moest je creatief zijn om de stempel S5 te krijgen. Kun jij die rij met trucs en listen nog aanvullen?
Was je homofiel (zo werd het in die tijd nog genoemd) dan werd je ook afgekeurd voor militaire dienst. Dat is in de latere jaren overigens terug gedraaid.
Was je wel goedgekeurd dan kon het beginnen!
Welke herinneringen heb jij aan jouw militaire dienstplicht? Waar kreeg jij je opleiding en waar was je gelegerd? Ik noem een paar mogelijkheden, Garderen, Ermelo, Nunspeet, Oldebroek, Steenwijkerwold, Wezep en Breda. De plaatsnamen die ik tegenkom.
Ik heb 4 broers waarvan de oudste graag in dienst wilde maar het lukte mijn vader om hem uit dienst te houden omdat zijn aanwezigheid in zijn bedrijf noodzakelijk was. Mijn tweede broer moest dus in dienst en is met plezier toegevoegd wachtmeester geweest.
Mijn derde broer moest, omdat mijn oudste broer niet in dienst ging, dus broederdienst doen. Eigenlijk ken ik van hem alleen maar verhalen over hockeyen in het Nederlands militaire team. Hij had een geweldige tijd, trainde en speelde toernooien. Mijn vierde broer hoefde niet. Hoe was dat voor jou? Wat deed je tijdens de diensttijd?
Op bivak
Wat weet jij nog van het op bivak gaan? Er werd vanaf de jaren vijftig van de 20ste eeuw tot 2000 veel geoefend op de Lünenburger heide in het Noord Oosten van Neder Saksen. Een andere bekende plaats is La Courtine in het Franse departement Creuse dat in de periode tussen 1959 en 1964 gebruikt werd als militair oefenterrein bij de Koninklijke Landmacht. Rijk de Gooyer zong daarover een melig lied met verslag uit la Courtine. “Beste ouders, lieve Ine”.
Voor sommigen was het een kans om eens uit hun eigen regio weg te komen en een andere wereld te verkennen, een echt avontuur. Anderen hebben de diensttijd vreselijk gevonden, tijdsverspilling en verveling voerden de boventoon.
Wat vind je ervan dat de huidige jeugd niet meer in dienst hoeft?
Door: SchoolBANK redacteur Helga Walter
Reacties 154
Ik was 2 keer afgekeurd omdat ik "zogenaamd" niks kon horen, zien of zwijgen. Tenslotte toch goed gekeurd maar tegen die tijd was ik 21. En sommige die er wel op hun 18de ingingen waren al korporaal of sargeant. Ik nam dus geen orders van die jongere gasten en ik deed wat ik wilde en niet wat ik moest doen. Ik was wel eerlijk, en was een goede vrijwilliger als er een foodfight in de kantine georganiseerd moest worden. Door de modder kruipen? Doe dat zelf maar. Ik kwam dus al snel "achter de wacht", en geduurende mijn 18 maanden had ik alles bij elkaar 83 dagen achter de wacht door gebracht. En vaak met andere soldaten. We klommen dan savonds over de muur en gingen dan naar de kroeg. Op terug komst waren we te dronken om weer over die muur te klimmen en moesten dus naar de wacht om ons erin te laten. Die waren altijd blij dat we terug waren want op wacht staan en "gevangenen" late ontsnappen was niet een goed idee. Er zijn meer verhalen over mijn dienst tijd en misschien komt er een vervolg verhaal.
Ik werd gekeurd in 1962, kort na mijn eindexamen. Tot mijn verbazing moest ik na afloop naar de psychiater, die in vijf minuten constateerde dat ik moest worden afgekeurd met een S5; geestelijk instabiel. Toen ik vijftien jaar later wat beter in mijn slappe was zat nam ik vlieglessen en werd later goedgekeurd voor verkeersvlieger, al is het nooit mijn bedoeling geeest om van vliegen mijn beroep te maken. Verder zijn mijn militaire ervaringen beperkt, hoewel opmerkelijk, want rond 1973 heb ik 60 paar amandelen verwijderd uit dienstplichtige kelen. Dat was in het Centraal Militair hospitaal in Utrecht. Mijn operatiebroeder was sergeant 1e klas en de anesthesist was een kolonel. Aan de poort van het ziekenhuis stond een bord: parkeren alleen voor artsen en vlagofficieren. In die volgorde! Ik mocht dus braaf parkeren met mijn Fiat 600-met-aesculaap. Op een dag was het programma uitgelopen en moesten ik blijven lunchen. Probleem: ik moest naar de officiersmess òf de onderofficiersmess, maar ik had geen rang. Na raadplegen van een meerdere kwam er een compromis: eten in de officiersmess, maar betalen voor een onderofficier. Het enige ziekenhuis waarin ik ooit aan tafel ben bediend. Rond 1979 kwam er een oud-klasgenoot bij me. Hij was F16 instructeur, maar had problemen met een neusbijholte en dreigde te worden afgekeurd. Ik heb hem geopereerd en na zes weken gingen we naar het caisson in Soesterberg. Dat ging goed: de luchtdruk werd verlaagd tot 300 hPa (zoals op een hoogte van 10 km) en daarna weer snel naar zeeniveau gebracht en dat ging goed. Later kwam zijn collega, ook met een bijholteprobleem. Ook dat ging goed. Beide hebben ze toen aan "Den Haag" gevraagd of ik een keer mee mocht op hun F16. Dat werd afgewezen, maar ik mocht wél mee met een Starfighter. Daarvoor ben ik van Schiphol naar Leeuwarden gevlogen in een Mooney 201 van de Vliegclub Schiphol. Helaas bleek de Starfighter een probleem te hebben, dus terug en een volgende keer opnieuw. Nu ging alles goed. We hebben 1 h 20' gevlogen, waarvan ik 20' mocht sturen van de majoor-vlieger, die werkelijk zijn uiterste best heeft gedaan om het feest voor mij zo groot mogelijk te maken. Ik had overigens inmiddels een brevet als beroepsvlieger met bevoegdheid blindvliegen. Ook zijn we ten noorden van de Wadden door de geluidsbarrière gegaan; uiteraard stuurde de majoor toen. Op de terugweg kwam een van genoemde F16vliegers op een mijl afstand voor me langs en vervolgens kwam hij naast me vliegen. De mooney liep plm. 150 knopen; de overtreksnelheid -met-power van een F16 schijnt 120 knopen te zijn, dus het kon nèt, en dan niet met "nèt" op zijn Fries, al kwamen we van Leeuwarden. Formatievliegen met een F16; een heel bijzondere ervaring.
In dienst geweest periode mei 1966 t/m januari 1968. Buitengewoon leerzame periode. Opkomst met 22 onbekende jongens op 1 kamer. Alle vooroordelen over Groningers, Friezen, Amsterdammers, enz. , Katholieken, Protestanten, bleken niet te kloppen. In no time ontstond kameraadschap onder elkaar. Je moest n.l. wel alles met elkaar doen en tegenwerking werd stevig bestraft. Ik trek een parallel naar heden. Als wij als WITTE en BONTE Nederlanders, met allemaal verschillende achtergronden onder vergelijkbare omstandigheden zouden moeten samenwerken zouden wij elkaar veel beter leren begrijpen. Ook omdat je in je vrije tijd NIET van de kazerne mocht was er geen/weinig mogelijkheid te ontsnappen aan de "vereiste regels". Een geweldig socio/psychologische ervaring. Dat je eigenlijk met oorlogswerk bezig was beseften de meesten nauwelijks.
Jawel hoor ik ben in dienst geweest 57/2 was de lichting die ik vertegenwoordigde op gekomen in Breda en geëindigd in t'Harde bij de parate hap. Ik was een sportief baasje en heb de diensttijd dan ook gebruikt om beter te worden in mijn sport ,en ik heb het fantastisch gehad. Iedere middag vrij van dienst om te trainen en dat was best lekker, maar ik trainde wel natuurlijk. Ook vervelende dingen meegemaakt in de tweede periode die ik in Amsterdam mocht doorbrengen in de Oranje Nassaukazerne ging het niet voor de wind ik kreeg een middenoorontsteking en heb hiermee 6 weken in Utrecht in het hospitaal gelegen ook heel apart om dat te mogen meemaken want in zo'n militair ziekenhuis gebeurde natuurlijk ook van alles. Op bezoek in Duitsland reed van de dikke DAF van de koks in de sloot en de chauffeur wilde niet verder rijden ik had toen al een groot rijbewijs (burger) en heb toen samen met kapitein Tusveld de wagen naar het Harde gereden een aparte ervaring die je niet zo snel vergeet ik zat op de rustkamer bij Sgt. Majoor Lamslag ook hij vond dat voor een soldaat schrijver best tof dat dit zomaar kon. Ik heb in ieder geval veel geleerd in dienst, en een fijne tijd gehad.
ref mil.dienst. lichting '62-4. generaal de bons kazerne in grave. daarna simon stevinkazerne in ede. samen met ruud en riem de wolf (blue diamonds). de verschrikkelijke winter '62/'63. met 18 graden onder nul 1 week bivak. je waswater bevroor in je buiten-helm. in pup-tentje met zn tweeën dicht tegen elkaar. geen kleren en schoenen uit. met diezelfde temperatuur stormbaan gedaan; eerst als filler en daarna als flank commandant. opgeroepen voor de strijd om nieuw guinea. de cuba crisis was een spannende periode en de dood van president kennedy. (22 -11-'63). hele diensttijd paraat geweest. heel veel oefeningen en met vele diverse wapens geschoten. ook fors wat strafdagen opgelopen; haast nieuwersluis om na te dienen. ik had een zeer opmerkelijke diensttijd met als grootste beloning een ontmoeting met een meisje (1963) waar ik nog steeds getrouwd mee ben !!!!!
Mijn dienstverhaal staat uitgebreid beschreven op deze website: http://www.forten.info/index.htm?http://www.forten.info/reisverslagen/klu1968/hoofd.htm
Ik was er al vroeg bij, ik was nog maar 18 jaar. Ik ben op gekomen lichting 62-2 in Bleric. Daar 2 maanden geweest toen ben ik in Roosendaal bij de Comando opleiding gekomen 2 maanden opleidingscamp dan 2 maanden voort gezette opleiding waarvan 3 weken Vaarschool op de punt bij de Moerdijkbrug. Daarna ±3 maanden naar Hone Bergen Belzen Duitsland. Dan weer 6 maanden in Roosendaal. waarna we weer naar Duitsland gingen. November 1963 afgezwaaid.
In 1971 mocht ik voor de keuring komen. Ik had al wat uitstel i.v.m. studie gekregen. Ik was inmiddels bijna 21 jaar toen ik als bol van lichting 72-1 mocht melden in Ede. Daar was de Eltro school van de verbindingsdienst KL gevestigd. 2 maanden duurde de opleiding tot telefoononderhoudsmonteur. Dat ik daarvoor geselecteerd werd was niet vreemd. Ik werkte bij de toenmalige PTT (nu KPN) als telefoonmonteur. Na de opleiding naar de parate troepen. Je hoopte natuurlijk dat je zo dicht mogelijk bij huis werd geplaatst. Den Haag en omgeving had mijn voorkeur. Maar zo werkte dat niet in het leger.... Het werd Harderwijk. Niet bepaald naast de deur! Op de WGF-kazerne heb ik 14 maanden mogen vertoeven. Een andere uitdrukking heb ik er niet voor. Ik had daar op de kazerne niet veel te doen. Dat werden dus lange dagen. Ik geloof dat ik daar het woord Balen een extra dimensie heb gegeven. Op oefening was ook zo iets. Buiten de oefeningen in eigen land kwam het met regelmaat voor dat we voor oefening naar Duitsland mochten. Dat waren oefeningen die ongeveer 3 weken duurden (4 weekenden). Ook daar had ik niet veel te doen. De apparatuur die de KL in hun verbindingswagens gebruikt is oerdegelijk. Er ging niets kapot, dus weer niks te doen. Op de kazernekamer had iedere dienstplichtig militair een meetlint van 1m. hangen. Met het uitzicht op je ontslagdatum scheurde je iedere dag een cm van jouw meetlint af. Eindelijk tegen de zomer van 1973 zwaaide ik af. Toen ik het kazerneterrein verliet dankte ik …. op mijn blote knieën dat het voorbij was. Nooit meer iets met het leger te maken hebben, was de belofte aan mijzelf. Maar hoe anders kan het lopen. Na mijn studie elektrotechniek kwam ik bij de PTT op een bijzondere projectenafdeling te werken. En, je raadt het al, een afdeling die zich bezig hield met telecommunicatie projecten voor onze nationale krijgsmachtdelen, NATO, Civiele Verdediging, enz. Uiteindelijk gaf ik leiding aan deze bijzonder club. En weet je, het was een prachtige tijd. Ontzettend veel geleerd en met heel veel plezier samengewerkt met alle geledingen binnen de krijgsmacht. Nog een leuke bijzonderheid. Mijn compagniescommandant (CC) in Harderwijk is nu één van mijn buren. We kunnen het goed met elkaar vinden (toen niet overigens).
Ik ben van lichting 65-2 en moest (als 4e zoon) toch nog opkomen. Mijn oudste broer was vlak voor hij in dienst moest ge-emigreerd naar Canada. Ben opgekomen in Vught in de Prins Hendrikkazerne. Uiteraard de normale militaire opleiding gevolgd. In de laatste maand werden veel jongens getest voor allerlei onderdelen. Mijn test kwam in de laatste week voor de overplaatsing: muziektest slagwerk. Na twee maanden overgeplaatst naar Den Haag en ingedeeld bij het Tamboerkorps van de Koninklijke Militaire Kapel. Van slapen op strozakken naar een normaal bed met lakens. Geen stapelbedden meer, geen wachtlopen alleen muziek maken en eens in de twee weken schieten met een pistool op de schietbaan. Veel optredens, taptoes (2 x Delft) begravenissen, beedigingen erewachten etc. Prima tijd gehad waar ik met veel plezier op terug kijk
Lichting 74/1 begonnen rijopleiding in Venlo daarna Breda radio/telefonie en daarna parate troepen in t harde
Opgekomen voor de dienstplicht op 18 januari 1971, lichting 71-1 heette dat. Begonnen met chauffeursopleiding in de Cort Heyligers kazerne te Bergen op Zoom voor groot rijbewijs, klein rijbewijs had ik al. Eerste twee maanden de basisopleiding en les in de YA328 ( Dikke DAF), de meeste gingen daarna naar hun volgende legerplaats, maar ik moest samen met een aantal blijven voor nog twee maanden lessen op de YA616, een trekker voor oplegger/dieplader of takelwagen. De takelwagen was mijn missie. Na deze 4 maanden heb ik de rest van de dienstplicht vervuld op de legerplaats Steenwijkerwold bij Havelte. Werd ingedeeld met mijn takelwagen in een klein detachement wat het vervoer en andere werkzaamheden verrichtte voor een Amerikaans legeronderdeel wat gelegerd was in Darp , net onder Steenwijk. Het detachement had als kenteken 8KL(US) Detachement er bestond een soortgelijk detachement in legerplaats t Harde 23KL(US) Detachement. Mijn taak was het onderhouden van de takelwagen en een paar keer per jaar op de Amerikaanse Site raketten takelen op een lanceerwagen van het 119e Veldartillerie, de raket was van t soort Honest John. Vreemde naam! Verder werd je automatisch per toerbeurt "dutydriver" voor de Amerikanen. Betekende na "werktijd" een soort van taxibusje richting de kroeg of andere instellingen waar de kans op aanwezigheid van aantrekkelijke meisjes te vinden waren. Voor straf moest je zelf weer terug naar de basis om later op de avond de Amerikanen weer terug te halen, soms miste je er eentje en die moest dan ergens vandaag geplukt worden. Er werd ook elke dag boodschappen gedaan op de vliegbasis Soesterberg/HuisterHeide, daar hadden de Amerikanen een soort van supermarkt en liquorstore ( PX) Via de Amerikanen kwam je zo goedkoop aan sigaretten en drank. Al met al een geweldige tijd, met een Amerikaanse luitenant nog een aantal jaren contact gehouden. De schaduwzijde bestond uit de momenten dat leeftijdsgenoten van het Amerikaanse leger terugkwamen uit Vietnam, om proberen te socialiseren, het soms erg zwaar hadden met hun opgedane ervaringen uit de Vietnam oorlog. Ik heb nooit de behoefte gehad om me te drukken of om dienst te weigeren. Had ook geen economische of religieuze bezwaren. Heb wel het idee dat ik na t lyceum meer man ben geworden door saamhorigheid, ontberingen -21graden oefening in Duitsland en kameraadschap. Dat er jongens waren die niet wilden om economische, religieuze of andere redenen dat waren hun keuzes.
Het hele gebeuren van keuring en later de dienstplicht,vond ik toen een giller,met zoiets van WAAROM,als je nu terugkijk,heb ik zoiets,ik ben er groter en veel wijzer uitgekomen,men had de dienstplicht in mijn ogen nooit moeten stoppen.
68/2 was ik in Seedorf/Zeven/ Niedersachsen geplaatst. En nu woon ik al meer als 50 jaar met veel plezier in Oyten Duitsland.
Van boord gehaald in IJmuiden omdat ik te laat thuis was om op te komen bij de Marine .Na 6 weken voor het eerst verlof in verband met de pokkenspuit.Na mijn opleiding in Hollandse rading overgeplaatst naar de Kleine vaartuigendienst in Den Helder .Na twee dagen overgeplaatst naar een schip van het torpedo inschietbedrijf , en vandaar na drie weken op de A 828 een marinesleper .Bijna de hele dienstijd 17 van de 21 maanden daarop doorgebracht , op drie weken na , toen werd ik opgeroepen om uitgezonden te worden naar Ned . Nieuw Gunea .helaas was de oorlog toen al verloren , dus nooit aangekomen daar ( was 1962 ?? ) Geen spijt gehad van mijn diensttijd , maar wel 21 maanden bitter armoe wegens Geldgebrek . Van omgerekend +/- 23 Euro per maand doe je erg weinig !!
Binnen enkele weken komt mijn levensverhaal op internet in krantvorm met veel foto's en documenten en daarin ook een uitgebreid verslag van mijn "militaire carrière". Ik ben nu 87 jaar en ik kwam in 1952 op in de Tapijnkazerne; daarna ben ik in de School Militaire Inlichtingendienst geweest en daar sergeant moeder van der week geworden; na herhalingsoefeningen teruggesteld naar soldaat munitiedrager en bij de volgende herhalingsoefeningen net op tijd afgekeurd, wegens ongeschikheid voor militaire dienst. Maar dit wist ik al heel veel eerder. Als ik uw e-mail-adres krijg, stuur ik u mijn concepttekst van dit gedeelte van mijn levensverhaal. Anders kunt u over een aantal weken mijn hele levensverhaal gratis downloaden van internet - gewoon onder mijn naam.
Ton Verweij. Mijn jongste zoon wilde liever niet in dienst ook al liep hij dagelijks op hoge militaire kistjes. zaten het fijnste want hij had hamertenen, (2e teen langer als grote teen en beetje krom) toen hij gekeurd moest worden trok hij overmaats gympen aan en zei tegen de keuringsarts dat die kistjes onmogelijk was. Die bekeek de voeten en zei inderdaat jongen dat is onmogelijk en hij werd afgekeurd. Toen hij thuis kwam gympen uit en kistjes weer aan.
Omdat ik ben gaan varen bij de Koopvaardij ontliep ik de dienstplicht maar bleef wel lange tijd 'vaarplichtig' ik geval van oorlog.
Algemene ( sociale ) diensplicht invoeren. Goed voor acceptatie van gezag,integratie en volwassen worden.
Ik was van lichting 84-3 ben gekeurd in Delft ging in opleiding in Ede-Wageningen en paraat in Ermelo bij de Generaal Spoorkazerne bij 115 algemene bevoorradings diensten compagnie regelmatig op oefening in Seedorf Duitsland schietoefening in Harskamp en als er geen oefeningen waren onderhoud materieel op de kazerne. Ik was korporaal specialist verbindingsdienst
Ik hoorde bij de lichting 86-2 en ging bij de luchtmacht, ik baalde enorm want iedereen die was geboren voor 21-03-1966 hoefde niet in dienst. Ik was eigenlijk op 20-03-1966 geboren om 23:55, echter vonden mijn ouders het leuk om 21-03 aan te houden, een lentekindje. Dat heb ik geweten. Voor mij is het goed geweest, ik woonde al vanaf mijn zeventiende op mezelf, bepaalde mijn eigen leven en liet mij niets zeggen. De structuur, regelmaat en het moeten conformeren aan de regels heeft een positief effect gehad. Ik heb, vanwege mijn gedrag, de nodige weekenden zwaar gehad totdat het kwartje viel en ik mij ging in het gareel. Uiteindelijk ben ik hofmeester geworden in de officiersmess te Soesterberg en heb er daarna een burgerfunctie als chef hofmeester in de Knoopkazerne aan over gehouden. Voor mij was het uiteindelijke een goede leerschool en ben derhalve ook van mening dat de leerplicht weer wordt ingesteld. Dienstplicht zou wou mij betreft ook goed kunnen worden ingezet als eventuele verkapte taakstraf.
Voor alle duidelijkheid wil ik melden dat in Nederland er nog steeds een dienstplicht bestaat. Dus niet afgeschaft, doch alleen een opschorting van de opkomstplicht sinds 1 mei 1997. Defensie roept daarom sinds 1 augustus 1996 geen nieuwe dienstplichtigen meer op. Ook 17-jarige mannen en vrouwen ontvangen wel een brief over de inschrijving voor de dienstplicht. De dienstplicht geldt sinds 1 januari 2020 ook voor vrouwen. Vrouwen die in 2020 17 jaar worden, ontvangen een brief van de overheid waarin staat dat ze zijn ingeschreven voor de dienstplicht.
Ja, ik moest in militaire dienst, terwijl ik afgekeurd zou worden, ik was net klaar met m'n hoofdakte opleiding en begonnen aan mijn baan als onderwijzer. Als een donderslag bij heldere hemel moest ik toch opeens naar de militaire keuring. Daar bleek dat ik ingedeeld zou worden bij de opleiding voor onder officieren. Wat ik ook aanvoerde ik moest in dienst. Ik kwam terecht in de Simon Stevin Kazerne in Nunspeet. Een kamer met 9 andere jonge mannen. Theorie lessen werden gegeven door sergeanten en enkele daarvan schreven op een bord en maakten taalfouten ik heb een rood krijtje bemachtigd en ging die fouten na een les verbeteren, dat heeft me m'n eerste vrije weekeinde gekost. We kregen les in hoe te handelen bij een kernbom aanval, heel zielig, ga onder een tafel zitten waarop kranten liggen zorg voor water en een paar blikken bonen met opener en wacht tot de fall=out weg is. Mijn opmerkingen daarover kostten me weer een vrij weekeinde. Na een maand kregen we les in het hanteren van ons persoonlijke wapen, een ouzi. Toen bleek dat ik niet kon schieten, ik kon mijn hoofd niet zodig buigen dat ik door het vizier kon kijken, daarom had ik afgekeurd moeten worden, mijn halswervels waren beschadigd toen ik bij een auto ongeluk nogal vreemd terecht was gekomen. Maar goed het legert wist raad ik ging twee keer per week naar de fysio.Op een tijdstip dat er gegeten werd, ik kreeg bonnen waarmee ik in een restaurent in Nunspeet een goede maaltijd kon krijgen. Niet verkeerd. M'n mede kamergenoten vonden dat ik wel erg in de watten werd gelegd en gaven me een wasbak speciaal. Op een avond naakt meegenomen naar het washok, met zeep ingesmeerd en buiten door het zand gerold, een heel vervelende ervaring. Maar goed je kon daar niets tegen beginnen want klagen zou betekenen dat ze nog meer leuke dingen zouden uithalen. De fysio liep totaal niet en na drie maanden werd ik met groot verlof gestuurd. Dat gebeurde in Brunssum. Ik kon gaan met de opmerking dat ik een burger was gebleven en geen goed soldaat. Ik dank u wel heb ik toen gezegd en ben voorgoed vertrokken en kon onmiddellijk m'n baan als schoolmeester weer oppakken en met veerl plezier heb ik 41 jaar voor de klas gestaan.
Triest verhaal en ook nog wat taalfouten.
Eén jaar diensttijd en 3 weken herhaling als - eerst landroverchauffeur, de herhaling in een Necaf (Jeep). Zes maanden stierlijk verveeld,maar vooral de oefeningen in Duitsland waren leuk. En !! het sporten was wel goed, als enige van ons peleton, deelgenomen aan het ZMV (zwaar militair vaardigheid). En de herhalingsoefening in Zeeland was echt te gek, wat een puinoop !! Over het algemeen was mijn diensttijd een verkwisting van (belasting)geld en voor mij - qua tijd - totaal overbodig betreffende mijn 2e studie.
Ik hoorde bij de lichting 1966-1. Ik moest naar Ossendrecht om daar de eerste twee maanden de basis opleiding te volgen. Wat een discipline was het daar. Slapen op met stro gevulde matrassen. Er brak hersenvliesontsteking uit en we moesten aan de jodium pillen en mochten niet in het weekend naar huis, kregen ook geen zware diensten. Na 2 maanden naar de rijopleiding in Tilburg, de Willem 2 kazerne, rijopleiding voor de vrachtwagen YP314 of YP328. Nadat de rijopleiding klaar was werd ik gestationeerd op de Harskamp bij de 113de intendance compagnie. Mooie tijd daar gehad met een kleine groep militairen en veel mensen die op herhaling waren en schietoefeningen kregen. We reden door heel Nederland om spullen weg te brengen. Verder elke avond op de bromfiets heen en weer naar huis, als je maar voor 24.00 uur weer binnen was. Veel meegemaakt daar.
Ik was van lichting 68.6 en werd gekeurd in Delft eerste maanden in breda daarna naar steenwijkerwold en van daar een jaar in Seedorf gelegerd alleen de laatste 3 maanden een door gebracht in nieuwesluis maar al met al toch wel een leuke tijd geweest
Als ik begin te vertellen over mijn ervaringen in dienst is het eind zoek. Daarom een kort overzicht: lichting 75/2, opkomst te Ede, Verbindingsdienst Opleidingscentrum, Radiocompagnie, functie radiotelefonist/telexist. Vier maanden opleiding, daarna paraat op de Gen. Winkelmankazerne in Nunspeet, Ststcie 12 Painfbrig. Veel op oefening geweest, ook naar Duitsland. Laatste lichting die 16 maanden diende; 75/3 zwaaide gelijk met ons af.
Dit klopt niet Frits, ben zelf van 75-6 en zou 16 maanden moeten dienen.
Ik ben van de lichting 70-6. Kwam in Kampen op, administratie. Eerst geplaatst als schrijver. Na een paar uur kwamen ze er achter dat ik bij de boekers hoorde. Dus verhuizen. Opleiding met 9 man, was een mooie tijd. Wij (de boekers) hoorden bij het puikje van de administratie volgens onze meerderen. Wij waren natuurlijk gewoon dienstplichtigen die ook dezelfde opleiding volgden als de schrijvers. Na mijn opleiding naar Assen gegaan. We mochten met ons negenen zelf uitzoeken waar wij naar toe wilden. Dat was voor mij makkelijk, Assen was het dichtste bij. Kwam bij de TD (Bevo) terecht om de voorraden onderdelen en gereedschappen bij te houden en bestellingen te doen. Mooi tijd. Wanneer ik mijn werk goed deed had ik alle vrijheid op mijn werk. Ook dankbaar gebruik van gemaakt. Een fijne tijd gehad. Weinig geleerd behalve zelfstandigheid.
Ja, ook ik moest als 1 na oudste zoon in dienst. Had daar helemaal geen zin en interesse in. Zonde van mijn tijd vond ik het. Al moet ik naderhand toegeven dat het eigenlijk een deel van je opvoeding is. Je leerde daar sociaal gedrag, discipline (heel belangrijk in het latere leven) de keuring op zich stelde niet veel voor. Alleen van enige privacy hadden ze daar nog nooit van gehoord, gewoon onderbroek uit waar iedereen bijstond, en je piemel en ballen uitgebreid laten bekijken door een medewerker. Omdat ik als 1 v.d. weinigen al over een rijbewijs beschikte, werd ik direct tot chauffeur gebombardeerd. En gezien mijn hobby, radiotechniek, als 2de functie draaggolf bedienaar. Opleiding in Amersfoort en Ede, Elias Beekman kazerne. Veel tijd doorgebracht in de hobbyclub olv. de welzijnszorg. O.a. tv's repareren voor de jongens op de kamers. Zo veel tijd zelfs, dat ik daarvoor werd vrijgesteld van gewone oefeningen. Haha..maar aan het einde toch maar met groot verlof werd gestuurd, hadden mij in het leger toch maar niet meer nodig.
Ik ben van de lichting 63-4, moest voor de basisopleiding naar de Tapijnkazerne in Maastricht. Na Maastricht naar de rijopleiding in Venlo(Blerick) Onze commandant was de 1e luitenant van Donselaar. Mijn rijinstructeur was soldaat 1 van Kuieren. Voor 14 maanden parate troepen heb ik in Assen gelegen. Van hieruit zijn we naar La Courtine geweest. Wij hadden als compagniescommandant kapitein Hoving. Ik heb samen met mijn dienst maatje Rieks Vinke uit Stieltjeskanaal een gouden tijd gehad in het leger. Wat is er nu mooier dan dat er voor je gedacht werd?
De dienstplicht is er nog steeds, maar er is geen OPROEPPLICHT meer.
Ik had mijn LTS diploma, woonde in Ter Apel NO Groningen en ging in ging in 1954 werken als weefmachine monteur bij de Firma .F. Scholten en Zn. te Enschede. Na 2 jaar opgeroepen in militaire dienst. Werd goedgekeurd en geplaatst in de Bernhardkazerne te Amersfoort. Ik was dus geen soldaat maar Huzaar Prins Alexander. Uiteindelijk via een opleiding tot monteur in de Kromhout kazerne in Utrecht geplaatst en daarna voor vast in de Boskamp kazerne 4e bataljon zware tanks te Amersfoort als wiel en rupsvoertuig monteur. Een prachtige tijd gehad alleen wel 21 maanden dienen in plaats van 18 maanden. De tussenopleiding in Utrecht, de Kromhout kazerne, heeft mij mijn vrouw gebracht waarmee ik 57 zeer gelukkige jaren heb mogen meemaken . Als monteur in de Boskamp werd je vele keren vrijgesteld van bepaalde oefeningen omdat je het te druk had in de garage om defecte voertuigen, motoren en centouriontanks te repareren. Dit hield ook in dat je vaak moest overwerken waardoor je te laat in de kazerne kwam voor de avondmaaltijd en er vervolgens nasi voor ons werd gemaakt wat leidde tot afgunst voor de maten op de kamer. Bij oefeningen in Duitsland was ik verantwoordelijk voor de gereedschap wagen en reed dus als laatste wagen in de colonne om gestrand materieel te repareren. Naast mij in de 6 tonner DAF zat een wachtmeester (zelfde functie als sergeant) die ik na 8 uur rijden vroeg om het stuur over te nemen omdat ik moe was en slaap kreeg. Tot mijn ontsteltenis kreeg ik te horen dat hij geen rijbewijs had en niet kon rijden. Ik heb even met mijn tanden geknarst en ben verder gereden. Even later een stuurfout en reed met wagen en aanhanger de greppel langs de weg in. Gelukkig zat er op deze vrachtwagens een zgn. lage gearing waarmee je de wagen met heel veel kracht de weg weer kon optrekken. Na nog 2 uur aangekomen in de RAF kazerne te Hamburg om vervolgens 10 uur te slapen. Ik vind het jammer dat de dienstplicht is opgeheven (hiermee vloek ik in de kerk denk ik) maar heb veel geleerd, zelfs een vak als monteur en geleerd wat kameraadschap betekent! Dit laatste zou voor de huidige jeugd best handig zijn. Ik was van lichting 56/4 dus augustus 1956 tot mei 1958 in dienst. En door mijn opleiding direct na deze diensttijd aangenomen als machinist bij de Nederlandse Spoorwegen.
Ben van lichting 73.2 opleiding chauffeur Harskamp ,naar Vught opleiding aggregaat monteur. Daarna parate hap in Ede mooie tijd oefening big ferro Duitsland. Ik was chauffeur aggregaat monteur op een straal zender voertuig 314 als dpl kol.
In 1985 na mijn MBCS opleiding dienst kunnen weigeren via de procedure erkend gewetensbezwaar. Je moest toen wel 18 maanden vervangende dienstplicht vervullen ipv 12 of 14maanden dienstplicht. Dat was prima voor mij want ik heb prima werk gevonden wat mij toen als heel goede ervaring werd aangeschreven. S5 was geen optie omdat mij verteld werd dat je dan nooit geen werk bij de overheid kon krijgen. Dienstplicht zelf.... heb ik zelf NOOIT willen doen.
Ben van lichting 1-8-RI 1949 goede diensttijd maar verplicht Indonesie en daar zwijgen we maar over vanwege alle onbegrip .
Lezers, Lichting 55/4 oftewel 4 augustus 1955 infanterie. Aantreden in de Tapijnkazerne te Maastricht. na ' lange treinreis uit het hoge noorden vermoeid en onzeker over wat je te wachten staat. Maar tussen de Limburgers en Brabanders was het goed vertoeven. Regelmatig lopende richting Ambie om te oefenen. De conditie werd met de veldlopen per week beter en kon je meekomen bij de beste lopers. Na vier maanden opleiding overgeplaatst naar de Saksen Weimarkazerne te Arnhem. De meeste maten gingen daar ook heen. om enkele namen te noemen Legierse,Koreneef, Haenen, Clavoux, Kindermans,Rongaerdt enz. Wachtlopen bij de pontons die konden worden gebruikt bij het afsluiten van de Oude Rijn in Oosterbeek. Naast deze plek was 'n klooster en daar is eens 'n geweerkogel door 'n raam gegaan van 'n in paniek geraakte soldaat .Op geklommen tot Soldaat 1 Radio ordonnans. Wij hebben 'n uitstapje gedaan van enkele weken naar Vogelezang in Duisland. Ik moet niet vergeten Sergeant Vermeulen. Deze heeft mij bij 'n gesprek op de weg geholpen voor mijn verdere loopbaan die ik heb gevonden bij PTT Post. In Febr.1957 afgezwaaid. In 1958 en 1960 herhalingsoefeningen uitgevoerd. Al met al 'n periode die veel indruk op mij heeft gemaakt en ook in 'n periode dat gelukkig geen echte strijd behoefde te worden geleverd. Hier moge wij dankbaar voor zijn. Voor de jeugd zou het voor velen 'n goede manier zijn om positief in het leven te komen te staan. Kameraadschap, samenhorigheid, verantwoording, elkaar steunen.
Ik ben naar de keuring geweest vlak voor mijn 18e. Ik was net begonnen met de opleiding ziekenverzorging en kreeg dus uitstel. Tijdens die dag werd mij gevraagd of ik naar de Militaire kapel wilde want ik speelde destijds in een harmonie orkest. Dat heb ik niet gedaan. Na mijn opleiding ziekenverzorging kreeg ik snel de oproep om te verschijnen in Nijmegen bij de Luchtmacht Kazerne voor de eerste drie maanden training. Daarna werd ik samen met anderen opgeleid tot hospik. Er waren er bij die niets met verpleging hadden maar wel alles moesten leren. De rest van mijn diensttijd zat ik in Gilze Rijen. Daar moest ik nog een keer voor de Generaal verschijnen omdat ik tijdens een avond nachtdienst met de VW kever een rondje over het terrein had gemaakt en in een onbewaakt ogenblik op de start en landingsbaan terecht was gekomen. Was niet helemaal de bedoeling maar nooit echt straf gehad, wel een berisping. Mooie tijd
Tja, 4 augustus 1980 melden in Nijmegen op het station stond het transport al klaar om naar de LIMOS te gaan {luchtmacht). Daar aangekomen naar het kledingmagazijn de plunjezak werd steeds zwaarder en daarna alles controleren, en omkleden in militair. Opleiding duurde 14 maanden viel reuze mee,behalve de stereo prik ik heb velen onderuit zien gaan, met als afsluiting de meerdaagse met een halve tent op je rug 3 dagen lopen. Nee geen slechte tijd gehad na de opleiding geplaatst op vliegbasis Eindhoven nou je hoefde weinig te doen bed was `savonds rechtgetrokken, ontbijt schoof je aan tafel keuze uit koffie of thee, melk allemaal bediend door hofmeesters. Ook bij de lunch altijd iets extra`s. Eten was prima vooral als er Indisch op het menu stond. Leuke tijd gehad, nee geen herhaling want dat vond men ouderwets.
Ik ben 22 november 1971 (lichting 71-11 dus) opgekomen op de LETS in Arnhem. Saillant detail is dat we bij aankomst in de kantine te horen kregen dat wij geselecteerd waren om onze diensttijd in de Bondsrepubliek Duitsland te mogen volbrengen. Leuk ?? Achteraf wel. Beetje militaire opleiding gehad en opleiding Hulp Lanceerder Nike gevolgd op Vreeland. In februari 1972 in de (militaire) bus naar Hesepe waar onze slaap en eetbarak was. De volgende dag in de bus naar Vörden waar de lanceer site was van de NIKE HERCULES raketten met de sectie Alfa, Bravo en Charlie waar ik dus als vaste crewlid te werk gesteld werd. Ik was de nr 4 die zorgde voor de stroomvoorziening tijdens de drills (oefening) die we deden. Het overschakelen van netspanning naar aggregaat spanning. Verder was ik reserve nr 2 die de LCT bediende om de missile te lanceren. Mooie tijd en liepen vroege dienst, late dienst , nachtdienst en ook dagdienst. Soms wisselden van sectie en moest je naar de Alfa of Brave waar de nukes lagen en bewaakt werden door de Amerikanen. 1 Stap binnen het gele lijntje of je hoorde klik van zijn wapen. Dit was bittere ernst. deed het ook niet als grapje want dan had je wel een rapport aan je kont. In juli 1972 ben ik samen met mijn maten naar Kreta geweest om een Nike af te schieten. Bloed heet was het die week. We hadden een goed score. In mei 1973 afgezwaaid maar heb er een leuke tijd gehad. Pakje caballero voor 60 cent en een fles vieux voor 5 gulden Ronson aanstekers, Parker ballpoints en LP 's allemaal rete goedkoop. Als men het nu zou vragen zou ik het zo weer overdoen. Maar dat zullen ze niet doen omdat de Nikes er niet meer zijn , ja museum NMM in Soesterberg en omdat ik inmiddels 67 ben.
De keuring voor het korps commando's kan ik me nog goed herinneren. Alle testen behaald en blij knikte ik ja, toen mij gevraagd werd of ik eventueel interesse had voor de officiers opleiding. Ook daar haalde ik bij de keuring een maand later alles en toen kwam het gesprek met de arts waarbij alles ok was... nou ja .. dat bleek dus niet zo te zijn. Bezorgd keek de arts me aan en zei toen: hoeveel weeg je eigenlijk want je sport zie ik hier wel 4 uur per dag? Vol trots zei ik: 56 kilo. Waarop hij een beetje me beteuterd aankeek en daarop zei: "het spijt me, maar dan kan je niet bij de commando's, want je bepakking is meer dan 80 kilo en dan ga je kapot." Ik dacht dat de grond onder me wegviel! Wat ik dan WEL wilde, vroeg hij (want hij vond het echt heel sneu)? TANKS zei ik, en zogezegd zogedaan (of was het gewoon toeval???), enige tijd later kon ik me aanmelden in het "Opleidings centrum voor de Cavalerie" in Amersfoort. Nadat we onze kleding hadden gehaald werden we naar ons gebouw toegewezen. Daar zaten bij de deur een sergeants en (wat later bleek) onze vaandrig, die ons vertelden welke kamer we heen moesten. Alle functies zaten bij elkaar op de kamer om roostertechnische redenen: we konden elkaar beter helpen met de studie men kon zo ook makkelijker appel houden, bleek later. Aangezien ik 1.70 en Peter 180 was, werd besloten een kleine wijziging te maken: Ik werd schutter op een Leopard A4 tank, en hij werd chauffeur, ook op een Leopard A4. Later in Seedorf bleken we aan dezelfde tank te zijn toegewezen (tot ons grote plezier overigens).
Wie is Peter???
Ik werd opgeroepen voor de lichting 64/4 Ik moest opkomen , voor 2 maanden, bij de Genie in de Lunettenkazerne in Vught voor de basis opleiding. Daarna , voor 2 maanden, naar de opleiding voor schrijver mechanische administratie in de van Heusdkazerne in Kampen en daarna voor 12 maanden als schrijven bevo bij de genie in Maarn. Met andere woorden 18 maanden en ik ben bevorderd tot soldaat1e klasse , dat had als voordeel, dat ik niet meer buiten aan de poort behoefde te staan, maar ik werd commandant van aflossing.
Ik ben gekeurd aan de Hereweg in Groningen en ingedeeld bij de verbindinstroepen. Ik had een oproep voor ergens in mei om me te melden in Ossendrecht. Op 19 mei 1964 werd onze tweede zoon geboren en dat was de reden dat ik alsnog vrijstelling van de militaire dienst kreeg. Ik was hier verschrikkelijk blij mee want in woonde inmiddels met mijn jonge gezinnetje zelfstandig. Wel moest ik me melden bij de vervangende dienstplicht.
Myn broer werd opgeroepen in 1952, maar omdat hy variete artiest was en veel reisde heeft hy 2 jaar kunnen ontlopen om op te komen, maar toen hy de grens over kwam in 1954 werd hy gegrepen
Grappig verhaal IJvonne
Ben van lichting 87/3 mijn opleiding begon op de Pontenierskazerne te Keizersveer. Daar werden we opgeleid tot chauffeur van een 4 tonner. Dit is mij helaas niet gelukt.. teveel gefeest in Raamsdonksveer. Maar enkele weken later op naar Duitsland naar kazerne Langemanshoff voor onze verdere dienstplicht. Daar veel beleefd en geleerd en te vergeten gefeest. Al met al een super tijd gehad. Zou het zo weer over willen doen!
Mijn lichting was 78 -6, na mijn opleiding in Soesterberg ben ik naar Duitsland gegaan, 103 verkenningseskadron, veel geoefend op de luhnebergerheide. Veel schietoefeningen met de Leopardtank . Wel een leuke tijd gehad daar, s,avonds een lekkere pint drinken in de peletonsbar.l
Gekeurd in Delft (dacht ik) 1968-juli opkomen voor de Verbindingsdienst in Harskamp voor een rijopleiding. Opleiding voor monteur wielvoertuigen in de Kromhoutkazerne in Utrecht. Bij de 11e Vebindings cie in Schaarsbergen als monteur/chafeur tot nov. 1969.
Was in dienst voor 20 maanden in 1953/54 en nog eens voor een maand in 1956 voor herhaling. Het waren de meest nutteloze en onnodige tijden in mijn leven. In mijn mening dienstplicht is de beste manier om iemand om te scholen tot pacifist.
Geen dienstplicht, 7 jaar vrijwillig. Heerlijke tijd
41 e Intendance Cie Ermelo diensttijd 58-2 regelmatig oefeningen -o.a. in het bos Atoomalarmoefening er werd door een van de instructeurs verteld dat ik achter een dikke boom moest schuilen, daar ging ik op in en vroeg of ik wat mocht zeggen: Ja dat mocht. De atoombom op Hiroshima was in 1948 gebeurd en daar had ik de nodige verwoestingen van gezien. Mijn reactie was dan ook als die atoombom hier in Ermelo valt dan is Nederland - België en Duitsland verdwenen. Het heeft toch geen zin om achter een dikke boom te schuilen. Niks mee te maken ,de Graaf achter die boom. Na 60 jaar vindt ik het nog altijd een dwaze vertoning. Trouwens het hele oorlogvoeren. Het leuke is dat ik in mijn diensttijd tijdens de vierdaagse mijn vrouw heb leren kennen niet gelopen -maar tijdens fourageren. mvg Clemens de Graaf
Ik ben van 69/6 en werd ingedeeld bij van hertz bewaking zowel kazerne als mobiel, en mijn opleiding was in s,hertogenbosch en na 2/3 maanden mijn vast aanstelling in breda
Ik was gelegerd in de Tapijnkazerene in Maastricht bij het 1e peloton Echo cie lichting 66-6. Dit peloton had een traditie dat het werd gevormd door muzikanten, die na hun verplichte oefeningen en diciplines s,avonds werden geinstrueerd door een sergeant majoor om een militaire maers en muziek te leren. Ik was een van gelukkigen die op een trommel mee kon drummen. Hier heb ik ven genoten ondanks alle vernederingen en drillingen tijdens de basisopleidng.Omdat de kazerne over genomen werd door de NATO waren wij de laatste lichting in Maastricht en hebben op de Vrijthof samen met het korps Limburgse jagers de afscheidsparade gelopen . Onvergetelijk een volle vrijt en dan die mooie parade. Na deze opleiding werd ik overgeplaatst naar Veldhoven om op de P.I.R.O.C. het rijbewijs voor de YP 408 te behalen. Hier ben tot einde diensttijd gebleven als hulp rijinstructeur. Ik heb daar een mooie tijd gehad waar ik nog vaak aan terug denk, met jongens waar ik mee op de kamer lag heb ik nog steeds contact, en zien we elkaar nog weleens terug op een rëunie. Al met al ik had die tijd niet willen missen.
Ben van 60-2, opgekomen bij de marechaussee, wat ik helemaal niet wilde en mijn uiterste best deed om het kapitein Schippers zo moeilijk mogelijk te maken. Ondanks diverse lichte tot zware straffen,o.a. met kerst vast te zitten, lieten ze me toch niet gaan.Na de opleiding in nunspeet van 8 maanden,werd ik overgeheveld naar de parate troepen. Hier heb ik achteraf geen spijt van gehad want ik kreeg een vrachtwagen om routes uit te zetten naar Duitsland en Frankrijk. Mooie tijd duurde alleen te lang i.v.m de bouw van de muur in Duitsland,22maanden gediend.
Ik ben van 1927 en ben in het legeer geweest en o/a naar Indonesie gegaan.
Tja, die militairen en die diensttijd. Zelf zag ik het als een naderend groot onheil. Een vriend had me te pakken door me op te geven voor de opleiding O.S.D.( officier speciale diensten) en mijn moeder at licht in paniek aan tafel met een kolonel...ik dacht "wegwezen"en rende naar buiten. de vriend "teruggepakt door 'm voor K.V.V.-er op te geven..hij ging maar ging af als een gieter, hijj viel alsmaar uit de touwen. Naar de keuring voor m'n nummer...bosjes jongelui vielen flauw, ik wist niet wat ik zag. De arts vroeg of ik last had van m'n rug gezien m'n lengte. Dat had ik. enorm ( niet dus) en als numoro uno kon ik retour thuis en voelde een fikse last wegvallen...
ik ben van 1927 en ben in het leger in Nederald geweest en als militair in Indonesie Heb op school C in Winterswijk gezeten
Ik ben van lichting 64-6 en was de laatste lichting met het "ouwe stomp systeem". Mijn eerste twee maanden in Bleric waren de laatste twee maanden voor de ouwe stomp die daarna afzwaaide. Na deze twee maanden opleiding tot mortierrist in Roermond en daarna als mortierrist voor 14 maanden naar de Johan Willem Friso kazerne in Assen. Tijdens mijn diensttijd in Assen ging ik ook naar de Handelsavondschool om mijn diploma Nederlandse Handelscorrespondentie te halen. Mijn legereenheid werd na twee maanden overgeplaatst naar Zuid-laren. Omdat ik 's avonds in Assen naar school ging, werd ik over geplaatst naar de Staf-Staf verzorgingscompagnie van het 43-ste Infanterie bataljon en kwam ik bij een verkennersgroep als korporaal. Mijn sergeant in die tijd was sergeant Kosse een beroepsmilitair die nog in Korea had gevochten. Regelmatig hield hij voor onze verkennersgroep een mars met pukkel vol en met je FAL-geweer. Als bleek dat je niks in je pukkel had zitten, deed hij er bakstenen in. Tijdens deze marsen liepen we in de lengte door sloten en een van mijn collega's was dusdanig klein dat hij op een gegeven moment gewoon kopje onder ging in die sloot. Een beruchte oefening was Grauwe Razer. Hierbij moesten we drie nachten lopen en proberen door de "vijandelijke linies" heen te komen. Overdag ging je slapen in de bosjes om niet gezien te worden door de "vijand". Je had je pukkel met je "berenlul" (slaapzak gewikkeld in de helft van een tentje) en je FAL-geweer mee. Daar lag je in de stromende regen in je slaapzak met de helft van je tentje over je heen. Als verkennersgroep reden wij in Negafs met .50 mitrailleur voorop als we met het Bataljon op oefening gingen. Aangezien mijn sergeant andere zaken te doen had moest ik als korporaal voorop rijden met mijn collega's. Het was midden in de nacht en ik wist dat we na een bocht naar rechts moesten. Dus zo gedaan met de hele compagnie met 3-tonners en al achter ons aan. Verscheen na ongeveer 100 meter opeens een groot landhuis in onze koplampen. Dus de hele compagnie voorzichtig achteruit het landgoed af. Bleek dat de juiste afslag 50 meter verderop lag. Dit heb ik tijdens mijn diensttijd in Assen nog vaak moeten horen van mijn sergeant. Na mijn afzwaaien in 1966 waarbij ik al mijn dienstspullen heb moeten inleveren, moest ik na ongeveer 2 jaar weer opkomen voor herhaling van drie weken. Kreeg toen een compleet nieuwe uitrusting en heb denk ik driekwart van deze drie weken in militaire huizen gezeten en verder bijna niets gedaan. Dat was een enorme geldverspilling door defensie.
Ik ben in nieuwguea geweest in 1963 tot begin 1965 moest alles in schepen want het was niet meer van ons
Mijn diensttijd in Suriname vervuld was een geweldige mooie tijd de reis met de boot was een leuke ervaring van 11 dagen op zee
Ik heb heel goede herinneringen aan mijn diensttijd. Geboren in augustus 1937 in IJmuiden, ben ik gekeurd in Alkmaar. Ik herinner mij het laten lopen van de waterkraan, omdat je moest plassen. Ingedeeld 1957-2 in Amersfoort bij de huzaren van Sytsema. Na 4 maanden naar Hooghalen voor de opleiding van sportinstructeur. Geslaagd en gelegerd in Leiden(Kokschool) en na 3/4 maanden naar Haarlem, Koudenhornkazerne. Thans politiebureau. Ingeschakeld ivm ziekte in de Ripperdakazerne in Haarlem, bij van Heutz in Velsen-Noord en in Den Helder. Een fantastische tijd, 23 maanden, en heb er nog na vele jaren plezier van gehad o.a. het valbreken.
Ik keek er niet tegenop zolang ik maar niet bij de zandhazen hoefde te komen. De keuring was waardeloos maar er was een marine officier die blijkbaar in de gaten had wat ik ik wilde. Ik neem nog steeds mijn petje af voor deze man. Helaas was mijn carrière van korte duur maar de marine was wel waar mijn hart toen lag. Mede dankzij de officier bij de keuring.
Voormalig Nederlands Nieuw Guinea: https://www.antoniuniphotography.com/f573204363
het was niet altijd even fijn in dienst, maar le leerde er tegenslagen door overwinnen. 58-1 was een goede lichting, met 1500 jongens opgeroepen voor Ossendrecht. 300 daarvan wilden sportinstructeur worden. na 2 maanden mochten er 10 daarvan naar de kaderopleiding en later maar 5 naar de militaire sportschool in Hooghalen. op mijn 18e mocht ik al voor de groep staan als sportinstructeur. ik snap nog steeds niet hoe het leger mij, zo jong al, zo'n opdracht durfde te geven. het dienstjaar als instructeur als schitterend ervaren en veel ervaring opgedaan voor mijn latere carriere als gymleraar op school en sportleraar op de universiteit. ben daar erg dankbaar voor. ook voor het feit dat ik op dit moment (inmiddels 80+) nog steeds beweeglessen mag geven aan dementerende ouderen, maar ook als trainer bij de Ski Vereniging.
Lichting 1979-5. Dienstplichtig onderofficier geweest bij het wapen der Artillerie. 12 e Afdva te Oirschot als paraat onderdeel. In totaal ben ik 26 maanden in dienst geweest, 4 maanden als beroeps. De 12 e afdeling dat is de mooiste tijd van mijn leven geweest! Opleiding was trouwens in Breda, de Chasse kazerne. (tegenwoordig gesloopt) In praktijk was ik dpl. Wachtmeester Artillerie, verbindingen. De oefeningen in Duitsland heb ik machtig, en prachtig gevonden! Alleen al dat bierzuipen... Tja. Ik had de leiding over een peloton van 10 man, en dit ging mij goed af! Maar beroeps, met alle onwillige dienstplichtige trekhonden.... al de negativiteit, nee. Dat werd het dus niet. Mooie tijd! Als ik al de straatschoffies van nu eens 90 dagen zou mogen afknijpen, ik weet zeker, dat ze er wel bij zouden varen.
Slechtste tijd van me leven
Gelukkig niks mee te maken gehad. Ik had broederdienst, dus vrijgesteld gelukkig. Het koste je 1 1/2 jaar van je leven voor Piet Snot, Mijn twee oudere broers hadden minder geluk, die hebben allebei gediend. En ze verveelden zich te pletter, De eerste drie maanden ging nog wel, maar de rest was één grote ruk niets doen. Mijn ene broer was schilder, die moest nog naar Duitsland ook, lijnen trekken op het vliegveld, maar niet meer dan een paar meter per dag, anders ging ie te hard. Volkomen nutteloos. IK merkte het ook op mijn werk, ik had die 1 1/2 jaar gewoon doorgeleerd en degenen die naar dienst moesten, kwamen ouder terug en moesten nog beginnen aan hun studie. Ik lag dus voor en was erg jong toen ik het haalde, en in de jaren dat zij in dienst stonden, verdiende ik lekker gewoon mijn salaris. IK heb wel op tv gezien. De ene dag werk je nog, en de andere dag moest je je melden in kazerne X. Kwam je binnen met je tas en dan stond er zo'n randdebiel met een grote bek, nooit verder gekomen dan sergeant. Tegen je te brullen, niet praten, nee brullen. Wat een zakie joh en wat een lulletjes zeg. IK had dat volgens mij nooit kunnen verdragen die grote bekken om niets. Dus maar beter dat ik niet hoefde dat had vast fout afgelopen.
Na een paar maanden uitstel vanwege studie bij de lichting 73-5 opgekomen in Bussum in de kolonel Palmkazerne. Er werd begonnen met het verhaal dat tenminste de helft van ons de opleiding niet zou halen. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Na een opleiding van ruim 5 maanden tot sergeant verzorging kwam ik terecht in Nunspeet in de generaal Winkelmankazerne bij de statie van de 12e pantserinfanterie brigade. Niet als sergeant verzorging maar bij de sectie 4 en als peletonssergeant. 51/2 maand dure opleiding dus voor niets. Veel oefeningen in Duitsland maar het viel allemaal wel mee. Ik kwam zo bij moederspappot vandaan in een hele andere wereld. Het heeft mij op een goede manier gevormd en heel mij heel snel geleerd voor jezelf op te komen. Ik heb het ook zeker niet als verloren of een vervelende tijd beschouwd.
22maanden militaire dienst goeden tijd gehad gelegerd in Venlo 6maanden 3 maanden Kromhout kazerne 3maanden Ermelo 3maanden Honhe duitsland 7 maanden seedorf lichting 66-1 42paintbad infanterie limburgse jagers.
Verloren tijd naar mijn mening. Ik was in dienst van April 1953 tot November 1954, Daarna nog een maand herhaling in de herfst van 1956. Onnodig geschreeuw en vernederingen, slechte betaling en huisvesting en eten dat nu niet direct smakelijk was. Een goede manier om iemand een pacifist te maken.
Na mijn CIOS opleiding in OVerveen werd ik dienstplichtig sergeant sportinstructeur (na een korte opleiding) bij de Luchtmacht, eerst in Nijmegen en vervolgens op de LKS in Schaarsbergen, Een geweldige (leerzame) tijd
In '92, moest je opdraven voor de keuring, kon je aangeven of je ook wilde of niet. 4 van de 10 goed gekeurden moest dacht ik het leger in (kan me vergissen in exact hoeveel, maar niet alle meer ieder geval). Kon aangeven of je ook wilde of niet, heb de laatste aangevinkt, en niet uitgeloot (hou het maar op) gelukkig.
Eén van de laatste dienstplichtigen die moesten opkomen...91-1. OP 2 januari 1991 's ochtends heel vroeg melden bij de Korporaal van Oudheusdenkazerne in Hollandse Rading. Door de gehele administratie geloodst, dan mocht je kleding ophalen en in plunjebalen proppen en werd je in een gebouw (het nummer weet ik niet meer) gestopt. Ik zat bij de C-cie, opleiding tot hospik. In het begin iedereen natuurlijk heel onwennig en een bont gezelschap, maar je zit in hetzelfde schuitje dus je maakt er het beste van en asociale elementen werden al snel door de groep afgestoten (misschien ook alleen daarom al goed om de plicht weer in het leven te roepen). Onze sergeant kreeg al snel de bijnaam "Calimero"...zij was heel klein en geen helm die op haar hoofd pastte, dus bij het marcheren vloog dat ding elke kant op. In de ijskou en sneeuw op bivak (-15 graden), alles was 's ochtends bevroren...maar mijn pubmaatje en ik hadden toch wat alcoholische versnaperingen mee weten te nemen....geen slecht plan (de sergeant dronk vrolijk mee gedurende de nacht). Overgeplaatst naar de Harskamp na 4 maanden opleiding. Kwam terecht op de MGD. Eén beroepssergeant moest de scepter zwaaien over een stel dienstplichtige artsen, tanarts, fysiotherapeut, hospikken, chauffeur, admeur etc. Was geen beginnen aan voor de arme man. Veel gelachen, gerelaxed, gesport etc. we hadden zo een beetje ons eigen vakantiepark gemaakt. Goeie tijd, veel gelachen, zou het zo weer overdoen !
ik ben op zoek naar Thijs Noordermeer uit Rotterdam. hij heeft met mij een gedeelte van onze dienstplicht doorgebracht bij de marine in de jaren 1965/1966
Ik had een leuke baan bij R.S.Stokvis & Zonen N.V. Den Haag, verantwoordelijk voor de verkoop van Gereedschappen in Den Haag en omgeving. Op 28 november 1962 werd ik opgeroepen; kreeg een gratis reisbiljet en vertrok naar de kazerne in Maastricht, Tappijnkazerne. De volgende ochtend om 5.00 uur met veel fluitlawaai eruit. Ik lag lekker in het wolletje, de vorige avond ontvangen en in elkaar gezet, geen lakens. Koud water om je te wassen. Dit was bepaaldelijk niet leuk. Een groot voordeel, het werd een extreem koude winter; dus veel oefeningen gingen niet of half door. Een nacht voor bivak en in de nacht eruit met een temperatuur van - 22graden Celcius voor wachtlopen. De pelotons commandant, nam mijn opmerkingen serieus bij de keuring gaf ik aan pijn in de beneb. Mede door zijn toedoen, werd in na 2 maanden overgeplaatst naar de Infanterieschool Harderwijk voor opleiding telefonie en telegrafie. Gelukkig haalde ik een niveau voor ontvangen in snelheid van morsetekens. Ik heb mijn werkschriften en lesprogramma bewaard. Wij werden een week naar iemands huis gestuurd voor oefeningen en gingen regelmatig met een Jeep met onze zendapparatuur de weg op. Met een collega soldaat uit Maastricht gingen wij naar de 11e infanterie brigade Schaarsbergen. De hele troep zat al in La Courtine. Wij brachten de tijd door in de kazerne en kregen de opdracht fruitschalen te bezorgen bij de zieken in Utrecht en Den Haag.Ze lagen in de driekleur in bed; de bedankjes varieerden van scheldpartijen tot serieuze complimenten . Dan gingen wij met een colonne naar La Courtine, met stopplaatsen in Oirschot, Bourbourg, Ussel en dan aankomst in La Courtine. Was goed wennen daar in de stof en modder tussen de ilots. De mestings moesten wij in een ton schoon spoelen en als je de 100e was dan was er niets schoon te maken. Wij moesten veel 'pikken' met een slechte hygiene. Als telegrafist maakte je de oefeningen geleid door de commandanten van het 1e Legerkorps mee en dat was dan even luxe met drank en eten. Wij waren vast kampstaf in 1963 en mochten tussendoor met een speciale colonne een paar dagen naar huis. Je beseft dan de luxe van sanitair, WC. We bleven tot ergens in oktober in La Courtine en moeste voor het vertrek een telling doen van materialen in de kamers. De herhalers waren geweest en een Duitse compagnie ging er ook oefenen en voor de overdracht waren de inspecties. Ik heb foto-materiaal van LC bewaard en ook van de uitstapjes. Humor was er gelukkig ook. Enkele weken hebben wij van de verbinding gebivakeerd op een verbindingsheuvel. Daarna enkele maanden dienst gedaan in Schaarsbergen en kreeg ik het idee overplaatsing aan te vragen. Naar 300 sq. Groep Licht Vliegtuigen op Ypenburg en kon ik een start maken met de studie op het Noctua Avondlyceum Den Haag. Combinatie van Luchtmacht en Landmacht en daar een ontspannen tijd doorgemaakt. Ik mag wel zeggen een leuke tijd. Er waren daar helicopters en piper-cups en er was een aangename sfeer. Ik was daar op een gegeven moment de 'oude' en een filler kreeg de opdracht de oude, lachtend in slaap te brengen. Het was een Amsterdammer en die bracht elke avond voor het slapen een mop, die echt leuk was. Op een gegeven moment gingen wij ook naar het zwembad in Delft. Op 27 augustus 1964 (21 maanden) mocht ik de poort uit met toch een gevoel van heimwee.
Na 3 maanden opleiding in Ermelo kwam ik als dienstplichtige in Amsterdam terecht bij de T.D. en heb daar een gouwe tijd gehad en moest in mijn eerste grijs bijna dagelijks het land door om auto onderdelen voorraden te controleren.
1975 gekeurd Engelse kamp Groningen er kwam een tourigcar voorrijden wij met 3 man er in en meer niet andere dorpen geen mens foutje in de afspraak, goedgekeurd, 1976 oproep week naar Soesterberg test keuring waarvoor ???, 77-5 oproep Amersfoort Cavalerie kaderschool ( had ook nog muziekant kunnen worden) door n.d. Kaderschool en6 mnd , daarna 10mnd Seedorf Cavalerie verkenning, 103 verk.bat 1983 4 wk herhaling Ossendrecht 35e lt verk. 1985 2 x 3wk Corps Mobiele Collones redding.nooit geen spijt van gehad nog altijd met4 oud militaire vrienden contakt.
6 jaar ts-er geweest daarna als burger verder bij de landmacht
Samen met, toen, een hele goede vriend naar de keuring. Mijn vriend was zwaar brildragend -8; had een “ban de bom” speldje opgedaan ( we hebben het over 1965) en had zich voorgenomen zich de gehele dag “pacifistisch” te gaan gedragen. Ik geen bril, had besloten gewoon te doen. Ik zou het wel zien. ‘S middags had ik een afrondend gesprek met luitenant- kolonel e.f.k.l Toelaer. Ik zal de naam nooit vergeten. Hij deelde mij mede dat ik was afgekeurd voor alle diensten incl de b.b (bescherming bevolking) I.v.m een lui oog Buiten trof ik mijn vriend weer. Die was goedgekeurd.
Toen ik tijdens de keuring niet kon urineren vroeg ik de jongeman voor me om het potje te vullen. Dat deed hij. Bleek-ie een zo zeldzame ziekte te hebben dat het hoogstonwaarschijnlijk was dat twee mensen in de kleine rij die ziekte konden hebben. Toen werd ik goedgekeurd. Tijdens mijn opleiding kreeg ik een verzoek of ik in mijn eigen werk wilde blijven, want als man met twee linkerhanden bij de OCTD (wel heel dichtbij huis) zag niemand (noch zij en ik al helemaal niet) zitten. Kwam ik in de Alexanderkazerne te zitten en "werkte" in Maasland (DCC) De laatste paar maanden (inmiddels korporaal) werkte ik in Amersfoort, wederom dicht genoeg bij huis om niet meer in de kazerne te hoeven slapen. Leuke tijd gehad van maart 1977 t/m april 1978 die ik achteraf voor geen goud heb willen missen.
Zoals anderen ook al opmerkten, is er ook nu nog dienstplicht; slechts de opkomstplicht bestaat niet meer. Zelf heb ik geen dienstplicht vervuld, wel ben ik tijdens mijn 6 jaar en 3 maanden durend dienstverband als beroeps bij de Koninklijke Marine gedurende 18 maanden buitengewoon aangemerkt als buitengewoon dienstplichtige. Aan die beroepstijd denk ik nog steeds met plezier terug. Na de eerste militaire vorming in het Marine Opleidingskamp Hilversum in Hollandsche Rading (nu de Korporaal van Oudheusdenkazerne) voor 6 maanden naar de Verbindingsschool in Amsterdam. Na voltooiing van de opleiding tot Seiner geplaatst op een ondiepwatermijnenveger met als standplaats Hellevoetsluis. De eerste vaartocht ging in het kader van binnenlands vlagvertoon naar Den Bosch, Venlo, Roermond en Maastricht. Ook anderszins een toffe plaatsing, een ondiepwatermijnenveger had 14 of 15 bemanningsleden en we waren dus op elkaar aangewezen om het mijnenvegen in de kustwateren te klaren. Bijna een jaar later werd ik overgeplaatst naar een fregat en werd Willemstad op Curaçao voor anderhalf jaar mijn thuishaven. Mobiele telefonie en internet en dus ook Whatsapp en Facebook bestonden nog niet en telefoneren was duur. De communicatie met het thuisfront verliep dus per luchtpost. Alle tot het Koninkrijk der Nederlanden behorende eilanden en ook Suriname, Jamaica, Puerto Rico, Grenada en Venezuela bezocht. Vlak na vertrek op 6 december uit Willemstad voor de overtocht naar Nederland bleken we twee verstekelingen aan boord te hebben! Omdat we toch langs Spanje zouden varen, wilden Sinterklaas en één van z'n Pieten wel met ons mee. Na deze mooie tijd weer op een ondiepwatermijnenveger geplaatst in Hellevoetsluis en behalve binnenlandse vaartochten ook meegedaan aan het mijnenvrij maken van de aanvoerroute van de Noordzee naar de toen nog bestaande Lauwerszee, zodat via die route zwaar materieel kon worden aangevoerd voor de drooglegging van die zee. Toen de bouw van de Haringvlietdam en -sluizen bijna voltooid was, werd de standplaats Vlissingen. Omdat een heel erg aardig meisje niet wilde trouwen met een jongen die geregeld weken of maanden van huis was, heb ik de KM vaarwel gezegd. Maar zeebenen heb ik nog steeds en van een overvaart naar Engeland met behoorlijk wat wind geniet ik telkens weer.
Tja, die diensttijd, wat zal ik er over zeggen; de beste samenvatting is: Zonde van je tijd, maar soms ook wel weer handig voor de rest van je leven. Omdat ik tijdens mijn middelbare schooltijd één keer een klas (wegens groot succes) twee keer mocht bezoeken, kreeg ik bij mijn vervolgstudie slechts één keer de kans om een opleiding te gaan volgen. Verder uitstel om een andere studie te gaan volgen, was er niet bij. Toen ik dan ook binnen een jaar mijn carriëre aan de HEAO voor gezien hield, wist ik dat ik eerst in dienst zou moeten, voordat ik een eventuele andere studie zou kunnen aanvangen; laat ik dat laatste nou absoluut (op dat moment althans) ambiëren! Ik had het helemaal gehad met school, studie enzovoorts. Ik diende daarom een verzoek in om vervroegd te kunnen opkomen, want dan had je dat maar gehad! Dat bleek zinloos want ik werd vlak na mijn twintigste verjaardag opgeroepen. Ik mocht me melden op de Jan van Schaffelaerkazerne in Ermelo voor de opleiding tot onderofficier bij de infanterie (c.q. zandhazen). Na 5 maanden verliet ik de opleiding als sergeant-titulair en ik mocht mijn militaire loopbaan voortzetten bij de Stoottroepen, eveneens gelegerd in Ermelo, op de Generaal Spoorkazerne. Ik kwam daar bij een instructie onderdeel, wat inhield dat je soldaten de eerste 4 maanden van hun diensttijd mocht opleiden tot geoefend soldaat. Dat opleiden lag mij wonderbaarlijk goed, wat des te verwonderlijker was, omdat mijn herinnering aan onderwijzend personeel niet onverdeeld positief was. Ik vond het lesgeven zelfs zo leuk dat ik na mijn diensttijd de lerarenopleiding ben gaan volgen, waarna ik 35 jaar lesgegeven heb aan jonge mensen tussen 12 en 17 jaar in de vakken geschiedenis en Duits. Nog eenmaal mocht ik ´s konings wapenrok uit de plunjebaal halen, omdat ik op herhaling geroepen werd; in drie weken werd ik omgetoverd tot commandant van een ziekenautocompagnie bij de Mobiele Colonnes. Positief voor mij was dus dat ik via mijn diensttijd in mijn latere beroep ben verzeild geraakt. Eerlijkheidshalve moet ik erbij opmerken dat ik later fel anti-militairistisch ben geworden, ik heb spijt gehad dat ik geen dienstweigeraar ben geweest, maar blij dat ik er een leuke onderwijs-carriëre aan heb overgehouden. Hier wilde ik het (voorlopig?) bij laten.
De Tweede Kamer heeft in mei 1993, bij aanvaarding van de Prioriteitennota, ingestemd met opschorting van de opkomstplicht. Sinds 22 augustus 1996 werden er al geen nieuwe dienstplichtigen meer opgeroepen. ... De dienstplicht is dus niet afgeschaft, alleen de opkomstplicht is opgeschort.
71-01-19. Eerste opkomst. Felle winter. Amersfoort. Juliana van Stolbergkazene. Opleidingscentrum Militair Geneeskundige Dienst (OCMGD). Tenue ophalen en op maat aanpassen. Onder de krijgstucht geplaatst na een korte toespraak. Nooit een "trauma"van overgehouden. Inenten. De cocktail.(DKTP). Twee weken armspierpijn. Meteen oefening te velde. Vorst tot diep in de grond. Toch een schuttersputje graven, hakken, met... dat openingetje onderin om een granaat in te schoppen. Twee meter diep. Na jarenlange studie echt en voor het eerst fysiek aan de slag. Geen nood. Heerlijk. Lekker aan het werk. Daarna nachtelijke alarmoefeningen. Bed uit midden in de nacht. Opbouwen van je ruglast. De berenlul....(herkenbaar?). Na oefening van een paar dagen in het Hazenwater terug en hongerig naar kazerne. Heerlijke etensdampen zweemden voorbij. Maar neee....doorgaan en geen hap. Training mentaal. fantastisch. Stormbaan onder deskundige leiding. Sporten. Geen hedendaagse onverantwoorde survivalexperimenten met zielige weldoorvoede verwende flutfiguren. Die kreunen om een windje. Eten kwam later wel in orde. Heerlijke maaltijden. Nassie. Erwtensoep. Het beste! Eer aan de koks en de keuken van dien krijgsmacht van toen. Des morgens een kostelijke broodtafel met vele soorten beleg en vette melk en...roomboter. Ja, ROOMBOTER. Kregen we thuis niet. Gehaktballen waren prima. En toch waren er van die verwende zeurpieten. Nooit gesnapt. Dienstplicht was vormend. Fysiek, sociaal, mentaal. Een leerschool die we helaas zijn kwijtgeraakt. Studeren? Alle kansen waren er en die werden benut. Diploma's werden gehaald. Het loon voor wie nog niet gewerkt had was een feest. Ik heb gespaard in dienst. En had een goeie spaarpot daarna. Eten was fantastisch. Fantastisch!! Orde en netheid geleerd en altijd weer toegepast tot op de huidige dag. Voorbeeldje: bed opmaken volgens de envelopmethode. Doe ik nog steeds. Kast met kleren? Keurig geordend. Arbeidsethos? Ja ! Niet luieren, maar aan het werk. Studeren!. Medische kennis uit het "Handboek voor de soldaat der geneeskundige troepen" nooit vergeten. Wij noemden het wel gekscherend het handboek voor de soldaat der "geenszinskrachtige troepen". De Hospik stond namelijk bekend als de"slappe hap". Niets is minder waar en tegenwoordig weten we wel beter gelet op de wereldconflicten. We hebben ontzettend veel geleerd van onze dienstplichtige officier-artsen, waarvan we les kregen. In mijn tijd ontstond ook de doorwerking van de vernietigende uitwerking van het jaren "60 denken. Omver met het gezag! Met de BVD en die zielige Soldatenkrant. Ik heb mij daar altijd tegen verzet. En achteraf volkomen terecht gelet op de uitwerking van deze ondermijnende denktrant van dit soort onruststokers, die nooit hebben bijgedragen aan een evenwichtige maatschappijvisie. De chaos van deze tijd en de ontheemding en stuurloosheid vinden hun oorsprong in de jaren '60. Met dienst was niet mis. Een voorgaand minister van Defensie(!) schamperde over de dienstplicht en gaf in het openbaar toe dat-ie blij was dat gemist te hebben. Schande! Gelukkig is hij scherpzinnig terecht gewezen. Men spuugt niet in zijn eigen nest. De diensttijd is voor mij een onvergetelijke, mooie gezonde en vormende tijd geweest met vruchtopbrengsten tot op den huidigen dag. Ik hoop dat er onder de lezers en schoolbankgenoten deelgenoten van dit gevoelen zijn. Hartelijk groetend Johan
Van Johan, BVD uit onderstaand bericht moet zijn: VVDM
Ik ben van lichting 59-1 en moest opkomen in de Palmboom kazerne in Amsterdam. In mijn recruten tijd moest ik voor een onderzoek naar Utrecht voor een maag onderzoek. Toen ik 's avonds weer terug kwam in de kazerne was iedereen vertrokken omdat het op dat moment de koude oorlog met Rusland aan het opwarmen was. Spoedig daarna werd ik naar Ede Wageningen gestuurd voor mijn opleiding telefoon leidingen leggen in het bos! Ook leered ik een veld telefoon apparaat te bedienen. Na deze opleiding werd ik doorgestuurd naar de Intendance in Ermelo bij de werktroepen, die voor de overslag van benzine, kogels en andere gevaarlijke dingen in pakhuizen moisten brengen. Zelf heb ik dat niet gedaan, want ik was aan gesteld als plaatsvervangend DD MTOO (Dienst Doende Motor Transport Onder Officier). Wat ik zo'n 14 maanden heb volgehouden. Omdat de Technische Dienst een oogje in het zijl hield en ik er steeds goed doorrolde, heb ik de Militaire Dienst als Korporaal verlaten. Een jaar later warden wij onverwachts weer op geroepen voor herhaling en doken wij weer op in La Courtine waar we een hele maand werden bezig gehouden. Toen ik in 1974 naar Can ada emmigreerde heb ik de hele plunje zak weer eerlijk terug gegeven , daar was ik mooi vanaf en ook van een eventuele herhaling.
Ik ben november 1977 tot april 1979 in dienst geweest.Opleiding 2 maanden in Amersfoort.Daarna in Vught en tot slot militair hospitaal in Utrecht.Ik was arts en de opleiding was moeilijk voor de opleiders.Hoefden niet deel te nemen aan de stormbaan en ook niet op bivak, was te koud.Na 8 weken eerste luitenant.Controle arts in Vught met privé chauffeur.Op de afdeling oogheelkunde in het MHAM.Was goed want ik kon zo direct beginnen met mijn opleiding tot oogarts aan het F.C.Donders instituut.Het was dus nauwelijks diensttijd te noemen.
Ik was van lichting 1958. Ik was goedgekeurd maar ik hoefde niet in dienst. Ik kwam bij de BB (bescherming bevolking) bij de afdeling brandweer. Enkele oefeningen meegemaakt tot ik bericht kreeg op mijn 45e jaar dat ik niet meer hoefde te komen
660722068 soldaat de Jong meld zich. De eerste 3 maanden op de Frederik Hendrik kazerne gezeten. Lichting 85-4. Mooie tijd gehad. Mijn eerste keer op wacht vergeet ik nooit meer. Er kwam een luitenant aan en die hield naar ik dacht zijn militaire paspoort omhoog, maar dat bleek zijn visakte te zijn. Dus een uur later werd ik op het matje geroepen. Weekend zwaar zoals dat heette. Een maand later hebben we deze luit teruggepakt, 2 lekke banden. Donderdagavond naar de blauwe druif in Den Bosch. Hilarische tijden, teveel bier maar reuze gezellig. Een mars lopen en iedereen wilde het dragen van de mag, een machinegeweer, zoveel mogelijk mijden. De sergeanten keken dat een tijdje aan en de laatste 15 kilometer waren voor mijn maatje Marcel en mij. Op ons tandvlees kwamen we aan. Later in Seedorf vond ik het minder. Verder prima tijd.
Nadat ik vroegtijdig van mijn HBO opleiding was gegaan, had ik mij opgegeven voor militaire dienst. Ik moest toch nog, dus dan maar gelijk doen. Ben ik er vanaf. Ik werd opgeroepen en kwam in lichting 87-4 terecht. Ik ben als dienstplichtige bij de Koninklijke Marechaussee terechtgekomen en heb daar geen moment spijt van gehad. Ik heb een geweldige tijd gehad. Eerst opleiding in Apeldoorn en daarna bij het 104 MarEsk in Wezep de rest van mijn diensttijd doorgebracht. Fantastische tijd gehad. Geen moment verveeld. Veel tijd doorgebracht op de weg met kolonnes begeleiden. Veel naar Duitsland op en neer rijden. Twee keer (twee weken) mee op schietoefening met de cavelarie in Berg-Hohnen Duitsland, Twee weken met de bruggenbouwers van de genie mee naar Lunenburg in Duitsland. Stafwacht oefening in Duitsland en ga zo maar door. Kortom: heerlijke tijd gehad die ik voor geen goud had willen missen!
1963 lichting 4------ Ossendrecht -Bergen op Zoom en dan het Harde nergens geschikt voor alleen chauffeur jeep
Om aan de tirannie van mijn vader te ontvluchten leek de dienstplicht een uitkomst in 1961. In het begin , Maastricht Menno van Coehoorn, was het een uitdaging,het eten was prima en ik heb me later nooit meer zo fit gevoeld. Na een week of tien brak het gebrek aan vrijheid , waar ik zo naar verlangde , me op. Moeilijkheden met autoriteit en het idee dat je iedereen , tot aan Prins Bernard toe, verplicht was te groeten werd me te veel. Met heel veel moeite is het me gelukt na drie maanden ontslagen te worden ( wegens overmatige vrijheidsdrang) en kon de echte vrijheid beginnen.
Ik ging niet direct na mijn eindexamen studeren. Eerst moest ik het leger nog in. Na twee maanden Ossendrecht en daarna Kampen werd Schaarsbergen mijn definitieve legerplaats. Ik bleef er de rest van mijn diensttijd. Ik heb aan die periode een heel speciale herinnering overgehouden. We gingen een keer voor enkele dagen naar Duitsland om daar oefeningen te verrichten. Ergens op de hei sloegen we een bivakkamp op. Tijdens een van de pauzes gingen twee soldaten wat in de omgeving wandelen. Toen ze een kerkhof zagen betraden ze dat. Een van hen genoot van christelijke symbolen en wilde alle kruisbeelden zien. Toen ze terugkeerden zag hij er een op een vuilnisbelt liggen. Het voorwerp was nog helemaal gaaf, maar klaar om als troep te worden opgeruimd. Dat laatste zou niet gebeuren , vond hij en nam het mee als aandenken. Het zou hem lang heugen, dit souvenir. Zodra hij het kamp genaderd was ontstond er opschudding onder de militairen toen ze hem met dat kruisbeeld van het land zagen komen. Aanvankelijk merkte ik alleen iets van die opschudding zonder te weten waar het om ging. Ik vroeg het aan een dienstplichtig sergeant - met andere sergeanten mocht je als soldaat niet zomaar praten. Ik zag wel dat de iets ouder dan ik zijnde man hevig verontwaardigd was. Hij noemde de naam van de soldaat en zei van hem dat hij "zich misdragen had". Hij vertelde van het kruisbeeld en toen de kompaan van de soldaat, die ook op het kerkhof geweest was , er bij kwam ging hij er wat dieper op in. Voor zichzelf vond hij het niet erg wat iemand met een kruisbeeld deed, zei hij. Hij was niet gelovig en werd later verbrand. Maar de boeren in de omgeving waren ongetwijfeld wel religieus. Je kon het tegenover hen niet maken om geheiligde voorwerpen van hun begraafplaatsen mee te nemen. Het duurde maar even voor ik de soldaat in kwestie zelf zag. Dat kon nauwelijks anders want de kapitein stond zo tegen hem te schreeuwen dat het niemand ontgaan kon waar hij zich bevond en voor wie het geschreeuw bestemd was. Hij had hem gevraagd waarom hij het gedaan had. De jongeman had geantwoord dat hij daar nu eenmaal behoefte aan had. " Die behoefte moet je dan maar onderdrukken." beet de ander hem woedend toe. Maar daar was de aangesprokene het niet mee eens. "Ik ben blij dat ik dat nog heb." zei hij, dus dat hij toch nog niet afgestompt was na zoveel maanden in het leger. Het werd krijgsraad. Ik weet niet wie daar zitting in hadden maar de jongeman werd veroordeeld tot acht dagen zwaar arrest. In de motivatie van het vonnis werden net als in de woorden van de sergeant de boeren als de gekwetste en dus benadeelde partij aangemerkt. Juridisch klopt hier volgens mij niets van. Hoe kunnen mensen door een aanklager als getuigen a charge worden opgevoerd terwijl ze zelf niet worden opgeroepen om ter zitting te verschijnen? Aan niemand van hen was iets gevraagd. En hoe wist je zo zeker dat ze gekwetst waren in hun religieuze gevoelens? Daar zou je juist heel erg aan kunnen twijfelen. Tenslotte had het kruisbeeld open en bloot op een vuilnisbelt gelegen, wie weet hoe lang al. Blijkbaar was de godsdienstige bevolking daar wel tegen bestand geweest. Nu, meer dan een halve eeuw later ken ik nog steeds het gedicht uit mijn hoofd dat de soldaat in zijn gevangenschap geschreven had. God, Die onder ons is, doch ons plaagt met Zijn gemis schenkt ons slechts Zijn Kruis op aard en bij het reiken daarnaar nog acht dagen verzwaard. De onrechtvaardige behandeling behoorde al tot zijn wereldbeeld. Hij werd er niet minder laconiek door. Wie zou zich ook aan laten tasten door onrechtvaardige mensen?
Ik ben van lichting 80-5 opgekomen op het ISK te Harskamp bij de 4e RIC rijopleiding ,daarna naar het OCA in Den Bosch infanterie opleiding strenge maar leuke tijd ,alles in looppas daar!, Daarna naar het GOC in Vught opleiding tot aggregaat monteur en weer daarna geplaatst bij de 541d-vbdbedcie in Kamp holterhoek te Eibergen zeer leuke tijd met oefening wintex in Cloppenburg Duitsland,met de hele compagnie in colonne daar naar toe, verder leuke diensttijd gehad en na mijn militaire dienstplicht heb ik nog 10 jaar tot 1992 vrijwillig dienst genomen bij het Korps Nationale Reserve , peloton 353 te Nijmegen op de LIMOS kazerne te Nijmegen ,we hadden toen als Natres het persoonlijk wapen gewoon thuis! TCB Fleuren (Krakkie)
Ik heb een leuke diensttijd gehad op gekomen in Vucht en uitgezocht voor het korps commando troepen. De opleiding volledig en de groene baret gehaald Bij het korps veel geoefend en ook naar het buitenland geweest en het is nu nog zo dat eens commando altijd een commando.
Lichting 1955, ik ging trouwen in 1976, en werd kostwinner, waardoor ik eerst uitstel kreeg en later afstel. Mocht ik binnen een jaar weer gaan scheiden dan zou ik alsnog de dienst in moeten. In die periode moest ik bij de BB (burgerwacht) echter nooit geweest. Via een oom van mijn vrouw die reserve kapitein was is dit toen in orde gemaakt. Niet als het aan gemeente WEESP lag die wilde dit niet en kregen later een berisping. Ik ben nog steeds bij mijn lieve vrouwtje...
Was 17 jaar en werd gekeurd in Breda aan de Fellenoordstraat in een houten keet. Moest voor mijn nummer in dienst. Lichting 61-5 op reis naar Blerick bij Venlo. Na 2 maanden in het veld met stijve en zere armen van de injecties werd ik ingedeeld bij de Nieuw Guinea compagnie. Daar had ik helemaal geen zin in, Soekarno was in oorlog met Nederland en er werd teveel geschoten wat niet mijn bedoeling was. Moest een list verzinnen. Ik was dan wel soldaat maar op mensen schieten zou ik nooit kunnen. Via via hoorde ik van de mogelijkheid om vrijwillig te tekenen voor Suriname, op dat moment wist ik nog niet eens waar dat lag, maar moest wel een jaar van huis. Ben daar geweest van febr. '62 tot febr'63. In Nederland kregen we soldij, en wel 1,00 gulden per dag ( dat is 45 eurocent) in Suriname kregen we wedde (salaris) Maar je bent jong en dat geld werd dan ook omgezet in veel bier. Heb daar de tijd van m'n leven gehad, blij dat ik toen goed gekozen heb.
Het zou goed zijn als zo wel meisje als jongens b.v. een half jaar maatschappelijke dienst zouden doen. Dan deze mensen inzetten waarvoor ze een opleiding hebben gedaan, dit dan na hun studie. Ze worden hiervan een beter gevormd. Doen ervaring op en kunnen dit voor de maatschappij doen. In mijn tijd mocht je 21 maanden dienen, omdat je een speciaal op leiding had genoten, dit was veel te lang en het soldij in die tijd was karig, hiervoor moest je nog in de houding springen. je kreeg F1,50 per dag. Ik was ven de lichting 1963-3 de laatste lichting met de grove stof.
Ik was van 1963-3 , in Ossendrecht als rekruut begonnen dus 2 maanden opleiding, er stonden elke morgen om 7 uur ongeveer 5000 militairen op appel. Dit zouden ze weer moeten doen maar dat gaat niet meer lukken. We kregen om de 10 dagen soldij 1.10 gulden per dag, later bij de parate troepen werd dat 1.35 per dag. Zeer weinig te beleven daar maar we hadden er ook geen tijd voor. Daarna een opleiding voor kanonnier in de klooster kazerne in Breda, duur ook 2 maanden was een smerig oud gebouw is nu omgebouwd tot casino. De officieren en onder officieren waren allemaal beroeps en dus zeer vervelende en sacherijnige mensen. Iedere soldaat had een bloed hekel aan die lui. Het eten was ook niet om over naar huis te schrijven maar het uitgaan in Breda was al wat beter dan in Ossendrecht. Als ik ergens een bloedhekel aan had dan was het wel wachtlopen 2uur op en 4uur af en dat 24 uur lang. De volgende legerplaats was Oorschot 7km van Oorschot en 10 km van Eindhoven (14 maanden gelegen) Ik heb het filler systeem nog meegemaakt, om de 2 maanden een lichting afzwaaien en een verse lichting binnen komen dat waren de z.g. oliebollen en die afzwaaiden was de oude stomp. Hier werd ik ingedeeld bij de 4de divisie parate troepen. Volgens mij lagen er in totaal 4800 militairen paraat waarvan de helft om de 14dagen met weekend gingen. ik was ingedeeld bij de 12 e afdeling veld artillerie. Er was een mooie bioscoop aanwezig waar je voor 40 cent toegang had en we gingen vaak 2 maal op het zelfde kaartje aangezien dienstplichtigen de kaartjes afscheurden. Er waren twee eetzalen maar de kwaliteit was droevig gesteld stukje vlees was zeldzaam alleen bij feestdagen, voor de rest gehakt of worst. Dit kwam voornamelijk door de koks dat waren allemaal burgers heb ik mij laten vertellen. De jongens die genoeg geld hadden gingen na hun dienst niet naar de eetzaal maar naar keuken 3 zoals ze dat noemden dat was een snackbar net buiten de poort. Maar het vreemde was als we op oefening waren dus niet op de kazerne en onze eigen koks gingen mee dan was er wel eten van goede kwaliteit met vlees. We lagen met ruim 60 man in een barak op stro balen wat best goed is we moesten die zelf opvullen. 3 maal oefening lunenburger heide. Er is nog iets, er lagen twee homofielen op de kamer hebben ze nooit iets van gezegd terwijl dat 100% waar is ik weet hun namen nog. Ik kan nog wel uren door gaan maar ik vind het genoeg zo. Mocht er nog iemand reageren waar ik mee op de kamer heb gelegen dan zou ik dat leuk vinden.
ik ben in juni 1957 in de klooster kazerne te Breda opgeroepen ,daar heb ik drie maanden als recruut geweest.Daarna overgeplaats naar het T Harde bij de 108 Alfa als kanonnier,bij kapitein KOK. In november 1958 afgezwaaid als soldaat,een fijne tijd gehad,vooral oefeningen in Duitsland.
na 2 jaar uitstel opkomst als 65-1 in de Palmkazerne in Bussum. vond het geheel gewoon leuk en verstond toen al de kunst om me te drukken. Door toeval tijdens het een bivak uitgekozen om voor de officieren te zorgen. was immers kelner geweest en had hotelschool gehad. Mede hierdoor kon in doorstromen naar de Mil. Koksschool in Leiden. Geweldige opleiding gedaan: veel vrijheid en kameraadschap. Dan ruim 15 maanden als dpl.sergeant op de A-Instr.Cie , jongens opleiden tot kok in 8 weken! heel veel respons gehad. De mannen leerden uiteindelijk goed koken. Kijk met heel veel plezier terug naar die tijd, had het net niet willen missen!
Ik zie bij schoolbank de rubriek over militaire dienstplicht niet staan. In het verleden toen Schoolbank nog niet commercieel was had je nog naast schoolbank de site dienstmaten of makkers. Is verdwenen, jammer. Dus graag, wat is de link of waar moet ik op klikken voor dienstmaten. Mvg, Roel.
Goedemorgen Roel, Bedankt voor je reactie. Helaas bestaat de rubriek Dienstmaten niet meer. Maar mocht hier meer animo voor zijn dan kunnen wij er over nadenken om deze rubriek weer terug te brengen. Groeten, Team SchoolBANK
Ik vond de keuring vreselijk. En toen maar wachten op de oproep. Toen de oproep kwam, kreeg wel enkele maanden uitstel. En toen toch de in dienst trekking. 60-4. Opleiding van twee maanden in Bussum was uiteraard niet leuk en best wel zwaar. Maar toen vier maanden naar Amsterdam voor de kaderopleiding. Machtig mooi. Ik woonde toen in Amsterdam, dus dat was vaak 's avonds even naar huis. Na die opleiding weer terug naar Bussum om zelf opleiding gaan geven aan de rekruten. Elke twee maanden een nieuwe ploeg. Maar ook nog genoeg tijd om te sporten. Vooral veel basketbal. En in een militair regioteam vaak toernooien spelen. Daarnaast ook nog aan de Vierdaagse mee gedaan. Maar ook het opleiden van rekruten vond ik niet alleen leuk maar ook interessant. En toen na 21 maanden het afzwaaien. Vlak voor het afzwaaien werd ik ontboden bij de commandant van de Intendance Troepen en kreeg de vraag of ik niet over wilde stappen naar beroepssergeant. Ik heb toen nee gezegd na twee dagen bedenktijd, En dat is iets waar ik tot op de dag van vandaag spijt van heb door niet van dienstplichtig over te stappen naar beroeps. Maar ja, ik ben nu 79 dus hoeft het niet meer.
Ongeveer 1959 kreeg ik een liefdes brief = Ministery van Oorlog = of ik naar Den Helder wou gaan voor ==Marine==opleiding. Mijn vader werkte ook voor Min.v. Oorlog in Den Haag en zei: echt niet. Wij gingen emigreren naar Amerika, maar het duurde niet lang of Uncle Sam stuurde mij een uitnodiging om naar FortKnox-Kentucky te reizen "Tankers" =opleiding..daarna FortLeonard Wood Missouri.. signalcorps. Op weg via Fort Dix, NewJersey =was drill instructeur voor 9mnd -- kreeg promotie to sergeant ~~ naar Friedberg,Hessen~Duitsland = waar Elvis Presley was gestationeerd -- helaas was hij bij de Tankers en ik ~~Infantry... Davy Crocket section= secret atomic weapon in mijn tijd. -- op de terug weg naar de Persidio Monterey, USA ( laatste jaar diensttijd) - werd in Fort Dix mijn transfer papieren veranderd - even naar Vietnam was de antwoord --na een tour 9mnd als sniper 82nd Airborne 3rdBGD terug naar USA =diensttijd ( was draftee maar extended dienst-tijd voor 2 years, anders mocht ik niet naar parachute school in FortBenning,NC= moest vrijwilliger zijn- ook meer geld voor jumps natuurlijk..) Jawel had een leuke/ niet leuke dienst jaren - nu lekker van het leven genieten..
Dienstplicht zo gek nog niet: “Noem eens één club in Nederland waar je met een beetje geluk al op je 18e snel en gratis je rijbewijs kunt halen, daarna door het bos mag scheuren, leert schieten met verschillende wapens en nog leuk zakgeld krijgt ook. Een soort commune waar je samen met veel vrienden aan verschillende sporten doet, gaat kamperen in binnen- en buitenland, naar dokter en tandarts mag zonder te betalen en nooit eenzaam bent. Dat is toch de mooiste tijd van je leven?”
prima verwoord ben zelf van 68-4 dientplicht moet weer terug . zeker goed voor de huidige jeugd.
Miltaire dienst, door Erik Kruit Een kennis van mijn ouders – de heer L.- werd begin zestiger jaren, na een aantal jaren als wethouder in Amersfoort, benoemd tot Humanistisch Hoofdraadsman voor de krijgsmacht. Ook hij was nooit in militairedienst geweest en moest eenzelfde cursus aan de KMA volgen, met ongeveer vergelijkbare - positieve - ervaringen en met daarna eveneens een aanstelling als luitenant-kolonel. Maar……. het blijven toch burgers in uniform. Toen ik in 1964 als dienstplichtig soldaat in Amersfoort gelegerd was kwam ik hem vlakbij de kazerne tegen en – omdat we allebei in uniform waren - groette ik hem op de voorgeschreven militaire wijze. Zijn reactie was: “kan je me niet gewoon gedag zeggen?” “Ja”zei ik, ”dat kan wel, maar dan roept die kapitein, die achter me loopt, me terug met de vraag waarom ik die overste niet correct groette”. Daarna vroeg hij me of ik zin had om morgenavond bij hem thuis te komen. Nou, dat had ik wel. Dus ik de volgende avond naar de familie L.. Na een avondje gezellig kletsen en drinken, wilde ik weer terug naar de kazerne lopen (circa 20 minuten), maar dat was niet nodig en hij bracht me met de auto. Toen waren we allebei in burger en moesten ons bij de poort legitimeren. Lekker kletsen kunnen ze in dienst: de volgende dag wist onze hele compagnie dat ik (een gewoon soldaat) door een overste op de kazerne gebracht was. Te beginnen bij mijn eigen maten tot en met de luitenant liepen ze dagen lang bij mij te vissen hoe dat nou zat. En ik maar lekker geheimzinnig doen. Een paar maanden later werd het nog gekker. Aan het begin van een les krijgstucht zei de luitenant: “Kruit, jij moet je over tien minuten, in eerste grijs (het goede pak dus) bij de regimentscommandant melden.” Ik dacht dat ik vast iets ernstigs uitgevreten had, want een dergelijke hoge ome was voor ons net zover als de maan toen was en ook aan het gezicht van de luitenant zag ik dat hij er niets van begreep. Immers als je al bij de majoor geroepen werd, dan zat je meestal al goed fout, maar dan wist de luitenant tenminste wel waar het over ging. Ik me dus rot rennen naar ons legeringsgebouw, me snel verkleden en daarna met een noodgang naar het gebouw waarvan ik wist dat daar ergens de regimentscommandant (kolonel) huisde. Geklopt, hijgend binnengekomen, melden: “de soldaat Kruit”. De kolonel: “Ha, daar zullen we mijn vriend Kruit hebben. Ga maar op je gemak staan, of nee ga maar gelijk zitten en steek een van die sigaren uit het kistje op, dan kom ik er zo bij zitten”. Vervolgens vertelde de kolonel mij – onder een gezamenlijk sigarenrookgordijn - dat er een majoor (die hij ook niet kende) voor mij zou komen die gestuurd was door de overste L. (die hij en ik wel kenden). We mochten zijn kamer wel gebruiken. Toen de majoor er was hebben we met z’n drieën eerst nog koffie gedronken, die binnengebracht werd door een luitenant. Daarna vertrok de kolonel en tijdens het gesprek met de majoor was de middag zo om en was ik van alle vervelende klussen voor die dag af. Sindsdien behandelden officieren en onderofficieren van de compagnie mij anders dan voorheen, kreeg ik nooit meer vervelende klussen en werd als eerste (hoewel dat maar een paar uur scheelde) van mijn klas bevorderd tot korporaal.
Ik ben van 1939 maar door mijn studie moest ik vervroegd in dienst. Ik werd opgeroepen 2 december 1958 bij de huzaren van Prins Alexander. Ik kwam er snel achter dat je daar voor commandant van een tank werd opgeleid, waar ik niet zoveel voor voelde. Ik vroeg dus overplaatsing aan naar de verbindingstroepen omdat ik later elektriciteit zou gaan studeren. Na drie maanden ging ik dus naar Ede waar ik met mijn zwarte pet erg opviel gedurende appel in het begin. Na de militaire opleiding van weer drie maanden naar Utrecht in de Hojel kazerne (hotel Hojel) voor zes maanden technische opleiding. Toen naar Naarden om de weg op te gaan met een “setlorry” om het materiaal te testen van “mob complexen” (magazijnen voor het oorlogsmateriaal gebruikt in geval van mobilisatie), her en der verspreid in het land. Dat was het goede leven! We moesten iedere maand terug naar de kazerne voor het opschroeven van de militaire discipline en na zes maanden werd ik overgeplaatst naar de vliegbasis Iepenburg bij Delft. Ik kwam dus als landmacht sergeant bij de luchtmacht, afdeling lichte vliegtuigen, gedetacheerd om verantwoordelijk te worden van het radiomateriaal van een “mob complex” in de buurt. Ik werd daar met andere collega’s met een jeep iedere dag naar toe gereden. Drie maanden voor het afzwaaien werd me verteld dat ik met de hele club van lichte vliegtuigen naar La Courtine in Frankrijk werd gestuurd. Ik moest daar voor het radio materiaal van de Piper Cub vliegtuigjes en een Bell helikopter zorgen. De rit daar naar toe duurde drie dagen en was erg interessant, ik kon met een ander in onze DAF lichte vrachtwagen kamperen die twee nachten. Wij kwamen aan dicht bij La Courtine op een vliegveldje bij Ussel, een klein stadje. Omdat het radiomateriaal van de vliegtuigjes normaal werkte had ik haast niets te doen en ik vroeg om meer werk en ik werd daarom aangesteld als hofmeester om de belastingvrije sigaretten en sterke drank te verkopen. Omdat ik daarvan te veel had, want er waren militairen die niet rookten of dronken, kon ik de rest negotiëren om een eindje mee te vliegen in de helikopter of de Piper Cubs. Dat was reuze leuk! Na zes weken kreeg ik toch balen van deze nutteloze tijd en werd ik terug naar Nederland gestuurd na een ruzie met mijn luitenant. Eind augustus 1960 was het toen afgelopen en kon ik met mijn studie verder gaan. Ik heb veel geleerd in mijn diensttijd en zie er met veel plezier naar terug.
030463 opgekomen in Ossendrecht depot Art na 2maanden Kloosterkazerne Breda Afd A v Essen hierna naar Assen 42 Afd va B.Bat hier werden de lichtingen bij en uit elkaar gehaald en werd ik overgeplaatst naar Schaarbergen A.Bat 11e Afd .RA toen moesten we Gele rijder worden daar ben ik afgezwaaid 24 september 1964 in afwachting van groot-verlof op 25maart 1965
Heftige herinneringen Voor de keuring was ik er al van overtuigt dat de dienstplicht niet voor mij bestemd was. Alhoewel ik met een M in het paspoort binnen de doelgroep viel, wist ik zeker dat het voor mannen bedoeld was en niet een V met twee pootjes te veel. Gezond als ik was wist ik zeker dat ik niet afgekeurd zou worden en daarom ging ik voor een niet offensieve taak. En zo belandde ik met lichting 76-5 bij de Geneeskundige troepen. Vier maanden opleiding in Amersfoort, de Juliana van Stolberg kazerne het enige vrouwelijke in een mannenwereld. Gelukkig kwam ik al heel snel tot de ontdekking dat een gemiddelde hospik uit een heel ander soort hout gesneden was dan doorsnee Jan soldaat. In vier maanden tijd alles leren wat nodig was om tijdens een oorlog gewonde soldaten te kunnen helpen. Na die maanden wilde ik natuurlijk niets liever dan zo dicht mogelijk bij huis te worden gelegerd. En het werd Assen, op 12 kilometer afstand. En dus hoefde ik normaal gesproken niet meer met 11 mannen op een slaapzaal maar kon gewoon in m’n eigen bed. Het meeste werk op de kazerne bestond uit het up to date houden van verbandmiddelen, medicijnen en ontsmettingsmiddelen. En het onderhoud van de kachels voor de Hospitaaltenten. Daarnaast veel sporten om in conditie te blijven en af en toe naar de schietbaan om met een pistool kartonnen poppen aan flarden te schieten. Tot 23 mei 1977, toen werd het plotseling heel er serieus. Binnen 24 uur was de 42ste Briggnkcie bezig een kamp op te zetten bij De Punt, op een paar honderd meter afstand van een gekaapte trein. Acht Molukse jonge mannen en een jonge vrouw van mijn leeftijd kapen in de ochtend van 23 mei de trein van Assen naar Groningen. Voor heel veel mensen gaat het leven na die dag nooit meer het zelfde zijn. In toerbeurten van drie dagen bemannen we samen met Havelte de Rode Kruis post bij de Drentse Aa. Op vrijdag 10 juni komen wij weer voor een drie daagse wacht. De volgende ochtend breekt de hel los. Een kleine Sergeant met grote snor tracht even voor vijven in de ochtend “ALARM!” schreeuwend boven het geluid van oorlog uit te komen. Wij haasten ons om in de ziekenbakken te komen terwijl er een eindje verderop hevig geschoten wordt en straaljagers met oorverdovend geluid, de heksenketel compleet maken. De angst dat er niemand levend uit die trein gaat komen bekruipt me. En aan de gezichten van de anderen te zien ben ik niet de enige die dit zo voelt… Eenmaal bij de trein zien we de chaos die de aanval veroorzaakt heeft en gelukkig zijn er heel veel overlevenden. Een marinier met zwarte strepen op het gezicht en een kleurrijke doek vol bloedvlekken om zijn middel, staat luchtig te praten met een collega. Achteraf besefte ik dat ze het over de vrouwelijke kaper hadden en hoe ze aan haar eind gekomen was. We krijgen een jonge vrouw die net op een brancard door een kapotgeschoten raam naar buiten is getild aangereikt. Ik trek de deken die is blijven haken recht en vraag of ze het koud heeft. “Nu niet meer.” Is haar antwoord. Als dank voor onze inzet waren er geen gesprekken naar aanleiding van deze voor mij traumatische ochtend maar kregen twee extra verlofdagen om bij te komen en een voorpremière van “Een Brug Te Ver” voorgeschoteld… Ook al besef ik dat ik veel geleerd heb in die tijd, het heeft mijn leven ook dramatisch veranderd. Meer dan 30 jaar later werd een complexe PTSS bij mij geconstateerd, mede veroorzaakt door het gebeuren bij De Punt. Na twee jaar intensieve therapie lukt het om er mee om te gaan, zolang er maar niet plotseling een straaljager opduikt. De negatieve herinneringen aan die diensttijd blijven overheersen. Zonsopkomst 11 juni 2012 ben ik voor de laatste maal naar het stukje spoor in Noord-Drenthe gegaan, heb bloemen gelegd en zo goed en zo kwaad als het ging afscheid genomen van dat verleden. “You can checkout anytime you like, but you can never leave” (The Eagles hadden destijds een hitje met Hotel California.)
Goh, heftig verhaal. Sterkte!!
Lichting 71 - 3. Ik heb 2 maanden een koksopleiding gedaan in Leiden. En 2 maanden chauffeursopleiding in Keizersveer. Daarna een jaar in Nunspeet. Regelmatig naar Duitsland op oefening. Zijn we nog een maat verloren door een ongeluk. Ik was kok-chauffeur op een DAF 328. Mooie tijd gehad, zowel op oefening als op de kazerne. Helpen in de keuken of onderhoud aan de vrachtwagen. Veel in het PMT en KMT doorgebracht. Op oefening reed ik met de keukenwagen. Uien en wortelen schoonmaken op een pleintje voor de kerk, midden in een sneeuwstorm. De boel opbreken en vertrekken omdat de vijand eraan kwam. 's Morgens om 05.00 uur thee en brood langs de mannen brengen. Eén keer in vreselijk dichte mist. Ik hing met m'n hoofd uit het raam van de autodeur. Slapen achterin de wagen terwijl dat officieel niet mocht. Op de kazerne in de keuken grote ketels voor 500 man of meer. En in de garage olie verversen en doorsmeren. Maar ook profiel in je banden snijden. Onderweg naar Duitsland op de snelweg alle pionnen omver rijden die daar midden op de weg stonden. Het waren 16 maanden waar ik met redelijk plezier op terug kijk.
Ik ben op 10 Januari 1970 in Tilburg opgekomen, lichting 70-1, ik was toen al 20 jaar en had al mijn rijbewijzen, ik kwam bij de rijschool van de AAT en kreeg de opleiding tot chauffeur op een YA 314. De opleiding duurde 2 maanden, in die tijd hadden we ook schietoefening en een bivak van 3 dagen, we moesten 15 km lopen met bepakking naar de locatie, dit was de slechtste week van mijn hele diensttijd. Toen ik al heel snel mijn rijbewijs had en opviel door mijn theorie foutloos te maken werd me gevraagd of ik rijinstructeur wilde worden, heb direct ja gezegd en kreeg daarvoor nog 2 maanden opleiding, heel veel geleerden met vlag en wimpel geslaagd. Na de opleiding ben ik overgeplaatst naar ISK Harskamp, daar zat ook een rijschool van de AAT, werd direct soldaat 1 klas en na 2 maanden korporaal. We kregen elke 2 maanden 4 leerlingen en gaven les in Arnhem en op de Ginkelse heide om in het terrein te rijden, erg leuk ! Ik heb daar een fantastisch jaar gehad in een hele leuke groep mensen met aan het hoofd adjudant (stip) Wiebe Holwerda, met hem kon het heel goed vinden en kan nog wel een poosje doorschrijven over wat er allemaal is gebeurd in dat jaar. Het afscheid in Mei 1971 was best emotioneel en ik heb nog wel een beetje moeite gehad om weer gewoon te werken, zelfs nog even gedacht om terug te gaan en beroeps te worden. Niet gedaan en tot mijn pensioen gewerkt bij Rijkswaterstaat in verschillende functies, ook een hele fijne tijd gehad. Sinds 2006 hebben wij vlakbij Harskamp een stacaravan in Otterlo waar ik toen elke dag wel 4 keer met de leswagen doorheen reed naar Arnhem. De rijschool bestaat al heel lang niet meer maar ik ben nog diverse keren naar de kazerne geweest toen het museum er nog was. Tot slot, ik had het echt niet willen missen, heb heel veel geleerd en het super naar mijn zin gehad.
Ik heb geluk gehad en moest in Dienst. Lichting 82.1 ik was in de Oplijding als Chaufeur M113. daarna oplijding als Hospik in Hilversum . 10 Maanden Aktief in Duitsland. Heele leuke Tijd gehad . Ben in Duitsland blijven hangen. Ik woon in Bremen
Op grond van de keuring werd ik geselecteerd voor seiner. Ik heb vervolgens een verzoek ingediend om in Arnhem geplaatst te worden vanwege de thuis-situatie (dove ouders). Verzoek werd ingewilligd. Lichting 73-6. Saksen Weimar Kazerne. Pantser infanterie. Eerste bivak in nov. op de Rozendaalse hei. Het was stervens-koud !! Slapen in de dikke slaapzak met de kleren aan !! Elke 2 mnd. 2 wkn. op oefening, vaak in Duitsland. Geen echt beroerde tijd gehad. Op de laatste dag van dienst (27-2-1975) getrouwd met Dinie. 27-2-2020 alweer 45 jr. samen !!
Bij de keuring aangegeven iets met rupsvoertuigen te willen doen. Het werd 87-2 zandhaas in Arnhem. Omdat ik al een poosje werkte, had ik een mooie auto waarmee ik als het even kon iedere dag mee naar huis reed (125 km )om tot s’nachts te werken en S’ochtends weer op appèl stond. Ik viel opvallend veel in slaap op de dag , en na 3 maanden ben ik buitengewoon dienstplichtig verklaard . Het zou goed zijn als de jeugd weer zo’n discipline opleiding zou krijgen!
Ik wil u er ten eerste graag op wijzen dat de dienstplicht nog steeds gewoon bestaat. De opkomstplicht echter is opgeschort. Hoe dan ook, ik betreur dit ten zeerste. Plicht doen voor je land is prima. Een offer brengen voor dit prachtige land is een must. Het is namelijk allemaal niet vanzelfsprekend. De zorg. Vrijheid. Leren vertrouwen op anderen. Leren vertrouwen op jezelf. Samenwerken. Boven jezelf uitstijgen. Probleemoplossend denken. Leren accepteren van gezag. Dat leer je allemaal als je dienst doet. Met of zonder vlekkenpak. Dan mijn diensttijd. Opgekomen op 12 mei 1986. Eerst 8 weken naar de LIMOS (Luchtmacht Instructie en Militaire Opleidingen School) in Nijmegen, leren marcheren, schieten en schuttersputten graven en zo. Daarna de LETS (Luchtmacht Elektronische en Technische School) in Schaarsbergen, om opgeleid te worden tot Hulp Vliegtuigonderhoud. Nog drie weken naar Vliegbasis Twente voor specialisatie F-16 en daarna naar Vliegbasis Volkel. Supertijd gehad, en "blijven hangen". Tot op heden. Bijna 30 jaar F-16, 3 jaar 7 mnd. de E-3A AWACS op Geilenkirchen en binnenkort weer terug naar Volkel, een kantoorbaan deze keer. Geniet er nog steeds iedere dag van.
Ik ben vanaf 1febr 1966 21 maanden in dienst geweest , basis opleiding in Maastricht , het was de bedoeling dat je doorging naar de officiers opleiding in Breda , maar daar had deze jongen toch geen zin in (te veel regiem achtig gedrag. ,daarna Bleric rij opleiding "Dikke Daf' daarna Utrecht opleiding rupsvoertuigen monteur , daarna stage lopen bij de Limburgse Jagers in Oirschot en daar over geplaatstnaar Chassee (fanatieke hap) dezer mensen waren chauffeeu rupsvoertuigen en waren later in dienst gekomen dan de monteurs. Wij hadden 14 AMX tanks in onderhoud met 3 monteurs. Wij vielen gelukkig buiten alle veld lopen , gas oefeningen ,marsen , 2 weken comando's en verder ritselden wij altijd ons onderkomen in het buitenland als de tanks daar naar toe moesten ,21 maanden in dienst geweest , maar wel lol gehad. Ik vind het jammer dat er geen dienstplicht meer is , het zou de jeugd een stuk minder ombeschoft en agressiever maken als ze onder commando staan.
Geachte moderators, mag ik vragen wat er mis is met de herinneringen van mijn dienstplicht? Is het verboden om herinneringen aan de bestorming van de trein bij De Punt in 1977 te delen? Doen jullie ook al mee aan de doofpot die nu al bijna 43 jaar in stand gehouden wordt? Of censureren jullie gewoon? Met vriendelijke groeten Jannet Vos 55.03.04.549
Dag Jannet, Dank voor het delen van jouw verhaal! Alle reacties worden handmatig door onze redactie goedgekeurd. Ik zie dat je jouw bericht afgelopen zaterdag hebt toegevoegd dus deze is vanmorgen goedgekeurd:) Groeten, team SchoolBANK
Eerst maar een kleine correctie: de dienstplicht is niet afgeschaft, die staat nog steeds in de Grondwet. Wel worden dienstplichtigen niet meer opgeroepen. Na de gewone keuring bestemd voor de Koninklijke Marine. Dus nog 2 dagen aanvullende keuringen in het MOC Hilversum. Mei 1963 was het zover. Op naar Hollandse Rading/Hilversum. Na 3 maanden eerste militaire vorming in het MOK Hilversum, inclusief sloeproeien en sloepzeilen op de Loosdrechtse Plassen en 2 zware oefeningen (lopen en roeien), naar de Verbindingsschool in Amsterdam. Een kleine 9 maanden in de schoolbanken (inclusief rapporten die vader getekend moesten worden !) voor de opleiding tot telegrafist. Weekje Den Helder voor de ABCD-training en geplaatst op het Marinevliegkamp Valkenburg. Daar kreeg ik een prikstok om langs de starbanen en de Wassenaarseweg papier te prikken... Tja, volgens geruchten was onze lichting bestemd voor aflossing in Nieuw Guinea. Maar dat had Nederland al in 1962 overgedragen. Ambtelijke molens malen langzaam... Na een paar weken geplaatst op het bureau van de schipper: wachtlijsten typen die vervolgens na vastwerken het vliegveld rondgebracht moesten worden. Kreeg een Kaptein driewiel bromfiets ter beschikking waar ik wel eerst een rijproef voor moest afleggen. Na een maand of 5 overgeplaatst naar Amsterdam: daar was een nieuwe verbindingsschool gebouwd en daar moesten de praktijklokalen worden ingericht . Dat konden mooi die overtollige dienstplichtige telegrafisten doen. Een aantal oude maten van de opleiding kwamen elkaar daar weer tegen. Mooie tijd: vele uren met een loopland kaartend doorgebracht in de kruipruimtes. Tja, 21 maanden later begin 1965 met groot verlof. Tot slot, niet onbelangrijk: elke woensdag een uitgebreide rijsttafel. Smullen!
ik ben opgekomen 2 januari 1996 tot sept 1996 groot verlof in ede begonnen opleiding verbindingsdienst 107 bataljon daarna Gorinchem opleiding 4 tonner (rijbewijs c) na 6 weken terug naar Garderen was dienstplichtig sergeant heel leuk gehad geweldig ervaring jammer dat ik niemand van mijn peloton meer heb gesproken lijkt me nog wel keer leuk op soort van een reünie te houden
Mijn dienstplicht begon 6 januari 1959, ik moest opkomen in Nijmegen alwaar de opleiding was voor de luchtmacht. Je werd in gedeeld na allemaal vragen te hebben in gevuld, en de opleiding kon beginnen. Op het formulier werd ook gevraagd naar je hobby's. Ik vulden in zwemmen en muziek maken bij een drumband. Daar werd ik voor uitgenodigd bij de drumband van de luchtmacht kapel met nog twee andere kamergenoten. En wonder wel werden we aangenomen na een test. Ik mocht de rest van mijn dienst tijd bij de luchtmacht kapel mijn dienst uit zitten. Het was muziek maken en aan shows deelnemen, zoals taptoe`s.
Mijn tijd bij de krijgsmacht als Garde Jager Opgeroepen als lichting 58-4 bij het regiment Garde Jagers in de Frederik Hendrik Kazerne in Vucht ben ik mijn hele diensttijd Gardist gebleven. Na de eerste twee maanden in een oude kazerne met gebrekkig niet altijd even smakelijke eten in je mesting in een oude garage zonder verwarming aan lange houten tafels en zittend op houten banken, kreeg ik mijn vervolgopleiding als infanterie verbindingsman ook in deze kazerne. Het was een hele overgang toen ik in Blerick het laatste deel van die opleiding als chauffeursopleiding kreeg. Hier was het eten voortreffelijk en kreeg je meer dan voldoende. Na deze opleiding ging ik naar de Orange Kazerne in Schaarsbergen en kwam in de staf compagnie terecht als ordonnans chauffeur op een Nekaf jeep. Het liefs was ik in het veld in plaats van de hele dag zitten te kaarten en poetsen. Dit hielt wel in, dat je voor alles en nog wat werd gevraagd te rijden tijdens oefeningen, zoals fourage rijden en als chauffeur bij kaartleesoefeningen van officieren. Op een avond ging ik na een weekend verlof met de trein vanuit Gouda op het perron werd aangeroepen door een dienstdoende luitenant en daar geen gehoor aan gaf omdat hij soldaat riep. Direct kwam er een soldaatje op me af en zij dat ik bij de luitenant moest komen omdat ik geen gehoor had gegeven aan zijn roep. Mijn verweer was, dat ik geen soldaat was maar aangeroepen wilde worden als Jager. Hier zou ik wel meer van horen, wat ik tot nu toe noch moete krijgen. In 59 gingen we naar La Courtine om daar te oefenen. Daar leerde je pas echt chaufferen in bergachtig terrein. Ja ook daar kreeg ik meestal een rijopdracht, omgeving oefenterrein, wat inhield dat er heel veel vrijheid was om daar te rijden waar jij dat het meest geschikt vond. Tot dat ik het verzoek kreeg om met kokkie naar in het veld gelegen onderdelen gamellen eten te brengen. Toen we dat hadden gedaan vroeg kokkie aan me of we even bij zijn broer langs wilden gaan. Deze had in de buurt een boerderij. Nou dat leek me wel wat, maar dat liep qua tijd een beetje uit da hand en we moesten ook nog terug naar de kazerne. Alleen had ik het geluk dat de motor van mijn jeep stationair regelmatig sneller ging lopen en dan moest het camouflagenet worden losgemaakt, motorkap open en stelschroef terugdraaien. Nou dat gaf met wat aandikken de reden waarom we zo laat terug waren. Iedereen was gelukkig blij dat er niets ernstigs was gebeurd. De feesten in La Courtine dorp zal ik niet gouw vergeten. Op de terugweg kreeg ik echt panne, er brak een stangetje bij de carburateur af en daar hadden ze geen vervanging voor. Zodoende werd ik ingedeeld bij de colonne achterblijvers en moest ik stoppen door de versnelling uit zijn stand te slaan en weer wegrijden in de versnelling en op de startmotor en daar na schakelen zonder koppeling. We zijn in ieder geval heelhuids in Holland aangekomen. Na het afzwaaien heb ik mijn rijbewijs voor f 5,- laten overschrijven naar het burgerrijbewijs. Direct daarna gelijk heb ik het vrachtwagenrijbewijs gehaald en ben vrachtwagenchauffeur geworden. Ik 62 ging ik na, twee weken getrouwd te zijn, voor vijf weken op herhaling naar La Courtine. Er werd toen een nieuwe 5e Divisie opgericht waarbij gebruik werd gemaakt van afgezwaaide Garde Jagers die elkaar korter of langer hadden meegemaakt. Ik had het geluk dat ik zo’n beetjes in het midden zat en ik bijna iedereen in mijn parate tijd wel had meegemaakt. Het leek wel of we van een weekend verlof terug waren gekomen en je al je oude maatjes weer terug zag Ook konden we onze werkzaamheden die we hadden aangeleerd gewoon weer oppakken of er niets was veranderd. Ik werd toen weer ingedeeld bij staf cie als chauffeur, maar dan als chauffeur van de Battalionscommandant. Mijn maatje die achter de radio zat en ik moesten ons melden bij de commandant om kennis met hem maken. Toen hij hoorde dat ik vrachtwagenchauffeur op een kombinatie was, kreeg ik de volledige vrijheid over mijn jeep. Als colonnecommandant waren we verantwoordelijk voor een goed verloop van de colonne tijdens de hele rit naar La Courtine met alle doorgangen in plaatsen en dorpen, maar ook om de boel bij elkaar proberen te houden. Óók de jongens van de Ost comp. die met de hoge TLV’s op hun jeeps in de bochten heel instabiel waren en moeilijk mee konden komen. Maar na de route gedeeltelijk te hebben teruggereden en een teken te hebben gekregen dat alles in orde was, konden we weer omdraaien en proberen de colonne in te halen voor de volgen doorkomstpost. We zouden 14 juli in La Courtine aankomen en die avond de kazerne niet uit mogen om het feest van de Fransen niet te verstoren. Na een gesprek van m’n maatje en mij hebben we de commandant kunnen overtuigen dat zoiets geen goed idee en Garde Jagers na drie dagen hobbelen in die Daf echt niet aan een bed dachten, maar meer aan samen met de Fransen feesten. Dus is deze eerste dag in La Courtine een waar volksfeest van verbroedering geworden. Het leek wel of we nooit weg waren geweest en draaiden de oefeningen beter dan welk paraat onderdeel ook in Holland. Volgens de Battalionscommandant althans, die heel trots was commandant te zijn van een Garde Regiment wat erg goed draaide. Én dat in vijf weken van een burger geen militair kon worden gemaakt. Deze commandant was zo geliefd, dat waar we ook kwamen de mannen niet wegkropen maar rond om hem heen gingen staan. Op een nacht vroeg hij me om uit mijn tentje te komen en ondanks de regen mee te gaan het veld in, daar hij niet droog in zijn tent kon blijven liggen, terwijl de jongens doornat door de manshoge varens moesten kruipen. Zulke dingen gaven hem veel aanzien bij zijn manschappen. In de periode waarin we daar voor herhaling waren was het Franse Moulinex zeer in trek in de Nederlandsche huishoudens én goedkoper dan in Nederland, dus werd er ruim ingekocht en meegenomen naar huis. De terugweg naar Nederland verliep nagenoeg gelijk aan de heenreis met dien verandering dat de trailertjes achter de jeeps vol zaten met Moulinex apparatuur die we buiten de douane om het land binnen kregen. Deze hele herhaling heb ik het bijzonder na mijn zin gehad en ben altijd Jager gebleven.
Echt een bla bla verhaal!!!
In mei 1969 werk ik voor militaire dienst goedgekeurd. Op dat moment was er een regeling dat een kostwinner uit een gezin van meer dan 7 kinderen vrijstelling kon krijgen. Ik zou in 1969 gaan werken. Voorwaarde was o.a. wel dat er nog twee broers in het gezin waren die de dienstplicht zouden kunnen vervullen. Dus in augustus 1969 had ik vrijstelling. Mooi geregeld zou je zeggen. Eind 1969 kreeg ik een oproep van de gemeente dat ik me moest melden bij Bescherming Bevolking (BB) in Den Bosch. Hier kreeg ik te verstaan, dat ik me vrijwillig bij de plaatselijke BB in mijn geboortedorp kon melden anders moest ik verplicht naar Den Bosch. Verplicht sprak me niet aan, dus werd het vrijwillig bij de BB van het dorp. Een gezellige groep vrijwilligers, waar je af en toe een oefening had. Ook alles op vrijwillige basis. Maar goed dat de BB is overgegaan naar de brandweer.
Ja dienstplichtige dat was wat. Ik ben van lichting 64-6 zover ik mij kan herinneren, op komst in Grave beneden de sluis Daar de eerste beginselen geleerd en na deze eerste maanden overgeplaatst naar Ossendrecht een dag later naar Bergen op zoom voor chauffeur's opleiding daar carnaval gevierd etc. Tijdens het afrijden paniek de motor begaf het van de truck, resultaat geen rijbewijs want de volgende dag alweer overplaatsing nu naar 'T Harde geplaatst bij de staf staf Artillerie. De majoor vond het zonde van het missen van het rijbewijs en stuurde me door voor een rijopleiding in Nunspeet van een maand daar wel geslaagd met als extra terrein rijden. Terug in T Harde daar mijn diensttijd afgemaakt met vaak oefeningen in Duitsland als telefoonnist . Afgezwaaid mei 1966 en daarna nooit meer iets gedaan met diensttijd
Ik werd opgeroepen in 1962, lichting 62-6 gekeurd in Arnhem en opgeroepen in de Generaal de Bond kazerne in Grave bij de Technische Troepen , de TD Na de basis opleiding overgeplaatst naar Utrecht, de Kromhoutkazerne, opgeleid als monteur Elektro en Brandstof systemen. Daarna overgeplaatst naar Wezep, de Prinses Margrietkazerne bij de 102TD Zware Herstelcompagnie. Hier werkte ik in een werkplaats bij 3 burgers om elektr. onderdelen van de Centurion tank te reviseren, oa spanningsregelaar, startmotoren en wat elektr. was in de tank. Hier hed ik een prima tijd gehad, alle weekenden vrij, werken van 8 tot 12 en van 13 tot 17 uur Geen oefeningen want daar was geen tijd voor, de tanks moesten rijden. Afgezwaaid als korporaal en nooit geen herhaling gehad, het was een prachtige tijd en ik ben blij dat ik dit heb meegemaakt
ja, ik was in dienst, lichting 55/5, als recruit in Vught, Lunetten en verdere opleiding in Utecht, Hojel, was gelukkig want het was in de Infra Rood detective. Het problem was ik natuurlijk, op wacht en de Generaal, met zijn 3 sterren auto, door te laten gaf een lazing,mijn buurman was een Sergeant Majoor en zoals gewoonlijk zei ik, als ik hem zag, Hallo Buurman, ik was op weg naarhuis, op de fiets, en ik had haast, weet je het meisje was belangrijk, dus naar huis en in burger,maar ik fietste voorbij mijn voorgemelde buur, "Hallo Buurman, ik kwam thuis s'avonds en mijn Moeder zel, Je hebt het nu gedaan" want de buurman kwam klagen bij haar, ik was niet bevorderd maar na mijn 21 maanden de Kapitein wilde wel dat ik bijtekenden. Ach dit is in het kort mijn wedervaringen, waar blijft de tijd, Jan nu in Aussie John, Beste wensen aan jullie allemaal
Ook een cursus Nederlands!!!!
OPKOMEN , DE EERSTE DAGEN Nadat ik in maart 1971 in Utrecht was goedgekeurd voor militaire dienst kreeg ik in juni 1972 nog een ,zeg maar, psychische test van een dag in Kamp Waterloo te Leusden. Ik ben op 13 september 1972 voor “1e oefening” opgekomen op de Jan van Schaffelaer kazerne, SROKI, in Ermelo . Opleiding tot Dpl Sgt Infanterie YP 408. Mijn lichting was 72-5. Op die locatie werden ik en mijn mede lotgenoten of uitverkorenen of hoe je het ook noemen wil onmiddellijk vogelvrij verklaard en onder de Krijgstucht geplaatst. Je vader en moeder moest je ook maar vergeten. Alle conversatie, richting ons vond direct op luidruchtige wijze plaats. Een hele garderobe en een complete kampeeruitrusting kregen wij uitgereikt. Een kleur keuze mogelijkheid was er niet en een maatje meer of minder maakte niet uit. Alles was “legergroen”. Aan onderhoud was ook gedacht: Blanco ,schoenpoets en wapenolie. Alle ons toegekende atributen behoorden tot de “Persoonlijke Standaard Uitrusting “(PSU) .Daarnaast werd ook literatuur beschikbaar gesteld ondermeer Het handboek Soldaat. Vervolgens werden we naar onze hotelkamer geleid die was voorzien van 10 stapelbedden en 20 kasten met wat tafels en stoelen. Er werd ons precies verteld welke kleding we op welk tijdstip van de dag moesten dragen (soort Uniseks) en hoe laat we allemaal tegelijk moesten opstaan en naar bed gaan. Lopen in de maat op commando met z’n allen was belangrijk (exercitie) evenals het militair gedag zeggen van een meerdere (het groeten). Om ons reisvaardig te maken werd er ook gevaccineerd. Voor het geval we onszelf of de weg zouden kwijtraken was er voor ieder van ons een dubbel metalen naamplaatje (Dogtag). Pasfoto’s met nummer werden gemaakt voor het militaire paspoort . Naar later zou blijken was dit voor de (speed) wandeltochten en uitstapjes. Dat was in ons geval de natuur op de Veluwe, waaronder de Harskamp, de Vlasakkers in Amersfoort en PIROC te Veldhoven en later om in Duitsland te reizen. Er was ook een speeltuin op het kazerneterrein, maar dat heette hier anders: de hindernis- of stormbaan! En O ja een persoonlijk wapen, een FAL geweer, kregen we ook nog. Dat was om de Russen tegen te houden zo werd ons verteld. Een veelgehoorde opmerking van het kader bij de wapeninspectie na oefeningen in het veld: “er zit nog een Sahara woestijn in je loop ”. Met andere woorden doe je schoonmaak maar over. Onze FAL geweren kregen in het vervolg gewoon een wasbeurt in onze meterslange wasbakken van het ons toegewezen sanitair onderkomen. Daarna veel wapenolie , de “Haarlemmerolie” zodat het kader tevreden was. TERUGBLIK Maar alle gekheid op een stokje. Het overgrote deel van de Dienstplichtigen na WO II, lichtingen 1950-1996 hebben daar in hun latere leven zeker mentaal geen nadeel van ondervonden. Integendeel zou ik zeggen. De 5 maanden die mijn opleiding SROKI duurde zijn voor mij wel een eyeopener geweest. Weg uit je vertrouwde omgeving, fysiek en mentaal grensverleggend, samen functioneren en niet als eenling en zelfs een genuanceerdere kijk op gezag. ( Aan dat woord en wat dat vertegenwoordigde had ik in mijn middelbare schooltijd een gruwelijke hekel !). Zelfs al wennen aan de 24/7 maatschappij van de nabije toekomst in 1972. Toen ik de opleiding had voltooid beschikte ik wel over de beste algemene conditie tot dan toe. Dankzij sport, teambuilding en alle andere inspanningen. Voetbal en Judo waren voor de militaire dienst mijn sporten. Met gemak heb ik de Militair Lichamelijke Vaardigheid (MLV) gedaan. Bij de parate hap heb ik dat nogmaals gedaan. Daar stond namelijk een vrije dag tegenover. Het algemene Infanterie embleem, ook de SROKI opleiding, was voorzien van de tekst NULLI CEDO ofwel “Ik wijk voor niemand (of niets)”. Veelzeggend en terecht m.i. als je je opleiding met goed gevolg had afgesloten. Na die opleiding werd ik als Sgt Titulair geplaatst bij de Staf Staf Cie 4e Divisie Regt. Stoottroepen WGF kazerne te Harderwijk . Helaas meer bureauwerk dan oefeningen. Met oefeningen kon ik eindelijk weer eens met de YP 408 op pad. Weliswaar met minimale (vredes)bezetting: chauffeur, boordschutter .50 en soms een paar soldaten achterin. Verder de gebruikelijke kazernetaken. Appel, Sgt van de dag, wachtcommandant, exercitie, marsen, voertuigonderhoud, schietoefeningen en zelfs een enkele parade en gelukkig mogelijkheden om te sporten. Ik heb destijds wel de grootste NAVO oefening van na WO II “Big Ferro” sept 1973 in Duitsland meegemaakt. Terzijde weliswaar, maar ik vind dat toch belangrijk om te vermelden: Voor mij staat vast dat de CIA gebruikt gemaakt heeft van deze NAVO oefening “Big Ferro” om op dezelfde tijd de rechtse coup in Chili “te laten plegen”. Op 1 maart 1974, zwaaide ik af als Sgt Effectief met Groot Verlof. Op herhaling ben ik nooit geweest. Begin 1984, bijna 32 jr. verviel vervolgens mijn mobilisatiebestemming en in augustus 1990, ruim 38 jr werd mijn Plunjebaal opgehaald. Militaire Dienst verloren tijd? Het is maar hoe je het bekijkt. Die tijd heeft zijn voor- en nadelen gehad voor mij. Zelfs tot op de dag van vandaag. Maar dat zijn weer een andere verhalen. Terugkijkend zeg ik weliswaar ondanks 0 komma 0 waardering van de overheid: Een leuke tijd. WAARDERING De waardering voor de Dienstplichtig militair 1950-1996 door de Nl Staat ontbreekt volledig. Dat moet m.i. gezien worden als een blijk van minachting voor de totale NL Bevolking . Een schande dat de 1.600.000 oud Dpl. waarvan er nog 1.100.000 in leven zijn totaal niet gewaardeerd worden door de NL Staat. Totaal niet in overeenstemming met de andere EU landen! Een zeer groot deel van hen heeft ook nog eens te maken gehad met de traumatische ervaringen van hun vaders uit WO II en Ned Indie. Extrapolerend, partner, kinderen, kleinkinderen etc heb je het over 2/3+ van de NL samenleving!! JONGEREN Een verplichte op militaire leest geschoeide opleiding zou voor de jongeren van vandaag een must moeten zijn. Afkomstig uit een curlinggezin of juist het tegenovergestelde doet niet ter zake. In deze opleiding moeten wel elementen zijn opgenomen uit de befaamde Dienstplichtige Infanterie oefening “Pantserstorm” bij de commando’s in Roosendaal en een basisopleiding Zorg. Een geheel gelijk aan een half schooljaar en onder moeders rokken vandaan. Ingebed in de leerplicht maar wel vallend onder de Krijgstucht. “Niemand is belangrijker dan het team” zei Brigade Generaal O. van Wiggen ooit. Samen ergens voor gaan en staan en verder kijken dan je neus lang is. Zo was het en zo is het nu nog steeds. The Future is yours jongeren , Use it well!
Geboren in 1933 betekent dat het in 1950 was dat ik me moest melden ergens in den Haag om gekeurd te worden. Met de trein ging ik daar naar toe vanuit Amsterdam. Auto's waren er haast niet toen. In onze straat woonden 240 gezinnen en er was één autootje. Mijn diensttijd die 23 maanden duurde begon in Gramsbergen en na een poosje werd ik bij de Lichte Luchtdoel Artillerie ingedeeld. We leerden schieten met 4 inch kanonnen op het strand ergens. Er vlogen kleine vliegtuigjes voorbij die aan een lang touw een soort doelwit trokken. Er werd ons wel op het hart gedrukt niet te vroeg te schieten omdat het vliegtuigje geraakt kon worden. Slapen was op een grote zaal met bedden met een ander bed er boven. Wassen en doesen gebeurde in je blootje. We leerden ook schieten met .50 mitrailleurs en toen de training over was kwam ik in Arnhem terecht. Arnhem ligt aan de Rijn en, ik denk, een overblijfsel van WWII, was een soort bunker met er bovenop 4 mitrailleurs .50 die rond konden draaien en die bewaakten wij 24/7. Er was ook zo'n bunker aan de overkant van de rivier. Elke Zaterdagmorgen was er appèl en inspectie op de binnenplaats van de kazerne. Na de inspectie mocht je weg maar moest je terug zijn voor Maandag morgen. Voor de eerste keer na vele inspecties werd mij gevraagd mijn broekspijpen op te tillen. Ik had een afspraak met een meisje dat weekend maar dat ging niet door want ik kreeg 2 dagen licht arrest. In plaats van mijn groene uniform sokken had ik mijn civiele gekleurde sokken aan getrokken. Ik was dus niet 'in uniform' Wie mij zag dat doen en me verried heb ik tot vandaag de dag niet uitgevonden. Ik verliet het leger als wachtmeester en ben er nooit meer in terugekeerd want ik emigreerde naar Montreal, Canada
Ik was oliebol in Ossendrecht, lichting 64-4. Daarna ging ik naar de artillerie in Breda. Ik zou wachtmeester worden. Ik werd opgeleid tot waarnemer en omdat ik mijn rijbewijs voor auto al had, zou ik mijn motorrijbewijs daar gaan halen. Het liep echter heel anders. Er was een door meer dan 100 man bijgewoonde test voor de inlichtingendienst. En natuurlijk deed ik ook mee. Het ging goed en na een paar weken gingen we met zo’n 10 man naar Amersfoort voor nog een test. Net toen ik net mijn eerste les motor kreeg, werd ik eruit gehaald. Ik moest mij melden in de kazerne van de SMID (de School Militaire InlichtenDienst) in Harderwijk. Samen met een lotgenoot waren we met z’n tweeën overgebleven. We kwamen bij de LUFI oftewel de LUchtFoto Inlichtingen. De meeste anderen zaten daar Russisch te leren of waren van de verbindingen. Van die verbindings jongens merkte je niet veel, maar van de Russische jongens des te meer. Het gevaar kwam immers uit het oosten, dus was het handig als er in de militaire dienst ook wat mensen waren die de taal van de vijand spraken en die gevangen genomen militairen konden uithoren. Er kwamen soms ook anderen, zoals een paar mannen van de marine. Ze bleven niet lang, maar wij gingen toch niet zover dat er een bh in plaats van de Nederlandse driekleur met het ochtendappel de mast in ging. Na 5 maanden werden we voor een jaar paraat in de Van Haeftenkazerne in Apeldoorn. De MID is de voorloper van de huidige MIVD. Toen zaten er dus nog dienstplichtigen in, wat nu niet meer is voor te stellen. Overdag zaten we op onze eigen afdeling met aan de langste wand een gedetailleerde kaart van Nederland. We waren met z’n vijven: 2 officieren en 2 onderofficieren, allemaal dienstplichtigen plus nog een onderofficier KVV-er. Eén van onze taken was, om het oorlogsterrein door stereo luchtfoto’s te bestuderen en aan te geven of er tanks konden rijden. Als wachtmeester kwam ik in de onderofficiersmess voor het eten en ‘s avonds voor het verpozen. Ik heb daar (veel) bier leren drinken en ik ben in dienst begonnen te roken. Als de dienst van onze burger beheerder van de kantine erop zat, namen wij het van hem over. De volgende dag rekenden we met hem af en er is nooit een onvertogen woord over gevallen. Tijdens één van die avonden kwam het idee op, om aan de vierdaagse van Nijmegen mee te doen. Omdat er een commandant moest zijn met tenminste 10 manschappen, werd ook aan de officieren gevraagd of ze mee wilden doen. Dat lukte. Met 10 andere mannen ging ik de vierdaagse lopen, 40 km per dag met wapen en pukkel. We waren een bijzonder peleton met officieren en onderofficieren van verschillende wapens en Russische liederen zingend. Ik zong ook een beetje mee, want in Harderwijk, elke vrijdagmiddag voordat we naar huis gingen, werden Russische liederen gezongen en werden daarvoor fonetische teksten uitgedeeld. We waren een zootje, maar hebben allemaal de finish gehaald (de Via Gladiola bestond toen nog niet). Wat ons ook bijzonder maakte was het aantal mannen dat van adelijke afkomst was. Eén van de chauffeurs vertelde dat hij door zijn connecties met de koninklijke familie hier terecht was gekomen. Ik kon me dat wel voorstellen, want hij was een chaoot 1e klas. Hij speelde graag piano bij ons (bij de manschappen-kantine was geen piano te bekennen), liefst met punaises op de hamers, zodat het metalerig klonk als hij speelde. Concluderend kan ik stellen, dat ik een heel bijzondere militaire dienst heb gehad. Jaap Suir 10 maart 2020
Johan In 1963 kreeg ik een oproep voor de dienstplicht, na alles te hebben gehad werd ik goed gekeurd voor alle diensten. Tijdens de keuring kon je aan geven waar je voorkeur naar uit ging. Mijn voorkeur was de Cavalerie het werken met tanks, begin 1964 kreeg ik oproep of ik mij 10 juni 1964 wilde melden in Amersfoort de Prins Willem 3 kazerne de cavalerie ik werd ingedeeld bij de huzaren van prins Willem Alexander. Na twee maanden zware basis opleiding bleef ik Amersfoort voor een chauffeurs opleiding op een DAF YA 328dit duurde twee maanden. Toen ben ik overgeplaatst voor twee maanden opleiding voor tankmonteur theorie in de Kromhout kazerne. Na twee maanden overgeplaatst naar de Bernhart kazerne in Amersfoort voor het praktijk gedeelte dit was allemaal voor de Centurion tank ( ik was van lichting 1964 - 3 )Toen was het december 1964 inmiddels een rijbewijs en papieren voor monteur Centurion tank . In december 1964 overgeplaatst naar legerplaats 't Harde . Tijdens dit verblijf ben ik op oefening geweest in Leopolsburg in België de leusderheide op de Veluwe de elspeeterheide en tiidens de Koude Oorlog ook nog drie maanden Legerplaats Hohne .op 26 januari 1966 zat mijn diensttijd er op dit waren 21 maanden hier alles bij elkaar toch een leuke diensttijd gehad. Ik heb het niet verder gebracht dan huzaar 1e klas.
Mijn lichting was 82-1. SUPER TIJD GEHAD! Als eerste een (gratis) rijopleiding groot rijbewijs in Bergen op Zoom. De lesinstructeur (het evenbeeld van Bromsnor, hij gedroeg zich ook zo) had grote problemen met mijn rijstijl. Ik heb rijles gehad in en om Amsterdam dus ik was op de weg veel te brutaal. Hij heeft meerdere keren aan de rem getrokken (grote pook). De drietonner was nog van de oude stempel en je moest dubbel klutsen om naar de volgende versnelling te gaan. De motor stond tussen de bestuurder en de bijrijder in en hij sloeg ook regelmatig op het deksel wanneer hij vond dat ik moest schakelen. Maar evengoed mijn rijbewijs in 1x gehaald. Daarna naar Havelte, de Johannes Postkazerne. Daar kreeg ik een gloednieuwe 4 tonner ter beschikking. Ja, dit was wel even anders rijden. Gewoon schakelen. Als chauffeur had ik het redelijk makkelijk. Mijn voornaamste taak was het vervoeren van personen en goederen (en veel naar de cadi!). Het 'management' bestond uit een Kapitein, een 'opper', een luitenant en 3 korporaals. De Kapitein was geen makkelijke vent maar wel een eerlijke. Je kon ook een boodschap aan hem kwijt. Hij luisterde naar je (niet dat het veel hielp maar toch). Op een bepaald moment moest ons bataljon (ongeveer 100 man) voor drie weken naar Munster, Duitsland voor een oefening. Op een avond zijn we met een man of 15 naar het dichtbijzijnste stadje gegaan om een kroeg in te duiken. Die avond was de voetbal interland Nederland-Belgie (Nederland won, volgens mij met 2-0). Groot feest in die kroeg. De meeste jongens waren behoorlijk aangeschoten (ik was toentertijd al BOB) toen we weer naar Munster terugreden. We waren een minuut of 20 onderweg toen ik door een aantal busjes van de Marechaussee werd ingehaald en gedwongen om te stoppen. Wat bleek: ik mocht de vrachtwagen niet parkeren in het stadje! Een hele heisa! Zondagochtend moest ik mij bij de Kapitein melden. Ik kreeg ongenadig op mijn sodemieter. De Marechaussee had een rapport opgesteld met de aanbeveling om mij strafrechtelijk te vervolgen. Ik heb er nooit meer iets over gehoord. Tijdens een reünie, een paar jaar later, begon de Kapitein er met mij over (het was hem bijgebleven) en hij verteld dat het rapport in de onderste lade van zijn bureau was terecht gekomen. De Kapitein heeft er dus niets mee gedaan. Tijdens diezelfde oefening waren die korporaals oervervelend en arrogant (nog erger als dat ze al waren). Op een bepaald moment hadden zij het idee opgevat om die dienstplichten weer eens te treiteren. Toentertijd hadden wij allemaal een gasmasker en een bus met wit poeder wat je op je gezicht moest smeren wanneer je het gasmasker opzette. Twee van die korporaals pakten mij vast en de derde spoot dat witte poeder in mijn gezicht. Alles zat onder. Het was waarschijnlijk ook geen gezicht zo'n "jochie" onder die witte troep. Wat hadden ze een lol! Helaas voor hen; tot mijn diensttijd was ik een fanatieke bokser. Toen ze me loslieten heb ik de eerste een paar tanden uit zijn irritante kop geslagen en de tweede een gebroken neus. De derde rende jankend weg. Dit onder luid gejoel van de rest van het bataljon (die alles gezien hadden). Je raadt het al: ik moest mij weer melden bij de Kapitein. Weer ongenadig op mijn sodemieter. Echter de Kapitein moest uiteindelijk wel erkennen dat hij mijn reactie wel kon begrijpen. Dit was hij tijdens die reünie ook nog niet vergeten. Ook hier had hij niets mee gedaan. Buiten deze akkefietjes om heb ik een super tijd gehad. We hadden een vast groepje jongens die met elkaar optrokken. We hebben vreselijk veel lol gehad!
En ik ging , na over geplaats van Prins Willem Alexander zware tanks in Amersfoord, via Oirschot, Regiment van Heutz, >>>zandhaas…. naar Suriname... SurCie, 1961-62 Mooie tijd, en de onprettige dingen vergat je toch gauw
In maart 1972 werd ik opgeroepen om mij te melden in de Elias Beekman Kazerne in Ede, wij waren de verbindingsdienst. De opleiding verliep soepel, een paar oefeningen op de Ginkelse Heide en wat leren wat morse was. Daarna naar de parate hap, ik werd overgeplaatst naar Naaldwijk, 40 km van mijn huis, en ik had er helemaal geen zin.Er waren getrouwde jongens die ver weg moesten dus had ik gevraagd dat ik kon ruilen. Ik werd geplaatst in de van Essen Kazerne in Ede, we gingen regelmatig mee op oefeningen in Duitsland. Leuke tijd gehad, alleen een maal niet toen ik na een oefening op de Veluwe mijn Uzi wapen had laten staan. De hele kazerne in rep en roer, want er waren pas Uzi's gestolen (aanslag). Met de MP naar de plek des onheils gereden, en daar stond mijn Uzi nog tegen een boom aan. Het scheelde me een flinke douw, maar toch 10 dagen zwaar gekregen en ik zat met verjaardag binnen, achter de wacht.
Broederdienst, hahaha. Dus geen afbekkerij door die randebielen. Niks voor mij hoor, midden in de flower power, ha had wel leukere dingen te doen. Weg met die belachelijke klote zooi. Morituri te salutant
oh ja eg geen BB, kreeg een brief dat ik stond ingeschreven. Meteen gereageerd dat ik niet kon wegens studie ( wat dus niet zo was, ja op mijn werk ). IK weet nog dat mijn vader nog moest gaan brandweer spelen, door de BB. Die man was gedome opgepakt tijdens de tweede wereldoorlog en moest naar Duitsland, voor de arbeidseinzats. Toen ie terug kwam na de bevrijding, had hij natuurlijk zijn dienstplicht niet kunnen vervullen, moest ie man als dank de BB in, en dat was toen een serieuze zaak. IK weet nog als kind dat ik moest gaan oefenen. Toen had ik het al gezien, eerst in Duitsland verschrikkelijke dingen meegemaakt en als dank de BB in. Het licht over het leger en dergelijke is toen bij mij voorgoed uitgegaan. Trouwens nooit meer wat gehoord van de BB, waardeloos land toen joh, mijn vader was arbeider hè, dus die werden extra gepakt. IK snap ook al die zgn. leuke verhalen niet, zoveel te lachen is er niet in militaire dienst, alleen bij het woord word ik niet goed. Fascisten waren het en nu nog voor een gedeelte ( de leiding bedoel ik ).
Als ik jou was zou ik toch een cursus Nederlands gaan volgen.
Ook ik ben in mil dienst geweest Na gekeurd te zijn in Heilo,werd ik in Aug 61 op geroepen en me te melden de Juliana van Stolberg karz Werd ingedeeld bij de Geneeskundige troepen Het eerste wat we te horen kregen was dat de dienst tijd werd verlengd van 18 naar 20 mnd De eerste 2 mnd een basis op leiding oefenen met zo,n zware Garand geweer De volgende 2mnd kregen we gewonden verzorgers op leiding Kregen ook een pistool iplv geweer En dan 2mnd chauffeurs op leiding op een tonner Na 6 mnd overgeplaatst naar Legerplaats Nunspeet,bij de parate troepen nl 176 zauci/z waar ik ziekenbak over nam van een ouwe stomp Veel bivaks mee gemaakt,waar onder West Duitsland,bij de O Duitse grens Koud,nat en nutteloos.Maar met een zieken auto maak je veel vrienden. Overdag 6 zitplaatsen lekker kaarten en warm. s,Nachts 4 lig plaatsen plus 8 dekens Veel benzine verbruikt zonder een kilometer te rijden Ook de vierdaagse in Nijmegen meegemaakt.Tenten op zetten latrines graven,en uitvallers vervoeren We zijn ook bij de begrafenis van prinses Wilhelmina in Delft geweest. Wachten tot er soldaten die langs de weg stonden om zouden vallen En in 1963 bij de elf steden tocht geweest Koud en gevaarlijk ,door de vele sneeuw was er geen verschil tussen de weg en de sloot. Wel vriendelijke mensen in Friesland Dan nog de nodige oefeningen op de hei,waar scholen nar toe kwamen.Mochten we laten zien hoe we gewonden behandelden Bij de Geneeskundige Troepen heb ik veel meegemaakt en ook veel geleerd In ons embleem stond: Eripiendo Victoriae Prosum :Al helpende dien ik de overwinning. Het duurde 20 mnd maar ben blij dat ik in dienst geweest ben!
mijn man was en de jaren50 en dienst
Hoewel ik twee oudere broers heb, moest ik toch in militaire dienst. De oudste broer ging niet in dienst, naar verluidt omdat hij onmisbaar was voor de zaak. Mijn vader zou dat hebben aangevraagd, maar daar wordt binnen de familie aan getwijfeld. Wie weet hoe die regeling precies in elkaar stak? Zou het verzoek dat mijn vader gedaan zou hebben ergens terug te vinden zijn? Als je hier iets over weer te melden, dan zou ik je zeer dankbaar zijn....
ik ben eerst gekeurd landmacht breda en goedgekeurd later kreeg ik een brief van de marine uw wordt verzocht voor keuring/marine die 3 dagen duurde goedgekeurt was wel trots op het was niet voorkeur dat was de verbindingdienst lichting 1972/74
het zou goed zijn dat alle mensen een halfjaar in dienst zouden gaan en op eigen benen moesten staan
Direct weer invoeren de mil.dienstplicht. Zou goed zijn voor veel medeburgers en discipline Ben niet zo van discipline maar loopt nu de spuigaten uit 73.5
ik was van lichting 57-3 opkomst in ossendrecht ben ik zat bij de lua reed op een 4x4 vrachtauto overgeplaatst naar oorschot daarna nog in arnhem mijn afdeling moest nog naar hongarijen mijn lichting zwaaiden toen af hehaling was er ook niet bij omdat onze afdeling toen niet meer bestond ik heb een mooie diensttijd gehad en daar van geleerd op eigen benen te staan
Ik zoek oude dienst maten van lichting 1991 - 1992 schalkaar , mijn naam is Marc Huibers , ik woonde toen in boxtel
Ik was dienstplicht sergeant bij 43 painfbat Assen B compagnie in de jwf kazerne van ca juni 72 tm juli 73, Daarvoor opleiding o o gehad In J v schaffelaerkazerne in Ermelo. Was groepscommandant op YPW en was met de manschappen achterin veel op oefening, bijv in Sennelager Dld. Oefening “ pantserstorm” bij de commando’s in Roosendaal staat me ook nog goed bij... Is er iemand die mij nog kent? Neem contact op!
Hi ik ben alex vreeken diensttijd 72-3 jwf kazerne ik zat in infanteri peloton en was korporaal dus ik denk dat ik je ken a.vreeken3@upcmail.nl als je wil mag je reageren gr A vreeken
Lichting 88-3. opleiding in Vught, daarna paraat in Wezep bij de 43e pantsergeniecompagnie. Na 10 (van de 14) maanden had ik het wel gezien :). Van mij mag de dienstplicht weer ingevoerd worden voor m/v.
Lichting 75-6.Op maandag 3 nov 1975 moest ik mij meldrn op de Cort Heijlegerskazerne te Bergen op Zoom waarna ik doorgezonden zou worden naar Ossendrecht. Daar werd ik "opgeleid" tot Jeep (Nekaf) chauffeur. Slechte tijd daar gehad maar dat werd later goedgemaakt in Harderwijk waar ik werd geplaatst bij de 142e compagnie van het 41 verb. bat. Daar hoorde ik dat deze compagnie werd opgeheven zodat ik per 1 nov 1976 weer uit dienst was. Dus 4 maanden cadeau. Daarna, nov 1976, gaan studeren aan de HTS en dat was een veel fijnere tijd!!! Makkers uit de diensttijd zijn: Marko Koot, Harrie Moria, Peter Van der Veer, Ruud Koreman.