Mijn kamer was mijn domein waar ik speelde. Voor mijn gevoel was ik nooit alleen: Barbie’s, poppen, knuffels, Lego, Duplo, auto’s van metaal, Barbiekleertjes, poppenkleertjes, een verkleedkist met oude jurken van mijn moeder inclusief schoudervulling en een grote bak voor McDonald’s figuurtjes die de oudere dochters van een vriendin van mijn moeder bij elkaar hadden gespaard
Theater
Al vanaf jongs af aan stond alles in het teken van theater. Al mijn speelgoed speelde mee in de toneelaktes met personages die ik als regisseur begeleidde. Barbie’s speelden scènes waarbij ze een politie-mysterie moesten oplossen. De poppen zaten in een klasje waar ik de juf was. Pop Dirk was stout en moest even afkoelen op de gang. Mijn moeder kwam weleens vragen of het klopte dat Dirk op de gang stond. Geërgerd reageerde ik dan dat hij straf had en dat mijn gezag niet ondermijnd diende te worden. Alle knuffels kregen evenveel aandacht. Zelfs die ene achter in de kast werd af en toe in de hoofdrol gezet voor die dag. Het zorgde voor afwisseling. Tien minuten spelen in het politie-mysterie, dan weer vijf minuten in de klas, de Lego-poppetjes hun nieuwe huis laten bouwen, file spelen met de auto’s in een rij voor de overstekende figuren Belle en het Beest van de McDonald’s Happy Meal.
Krakende casettebandjes
Muziek luisteren deed ik met krakende cassettebandjes. Weet je dat geluid nog als je het bandje omdraaide? In 1991 kwam de My first Sony Cassette Recorder uit. Dit was een bandrecorder voor kinderen, waar je bandjes mee kon opnemen en af kon luisteren. Het liefst luisterde ik naar “Bert en Ernie gaan op reis” (“Panne Panne Panne”) of bandjes van Kinderen voor Kinderen. Ik was niet zo kieskeurig: Sinterklaasliedjes draaide ik rustig het hele jaar door. Dit apparaat had een klein microfoontje met een snoer waar ik uren in meezong. Deze bandrecorder draaide op grote batterijen dus hij kon ook overal mee naar toe.
Discjockey & stereotorens
Mijn grote neef was “Discjockey” bij een radiostation en daar was ik natuurlijk heel trots op. Natuurlijk wilde ik ook “radio-DJ” worden en nam opnames op waar ik alle knuffels, poppen, Lego-poppetjes en Barbies interviewde om te oefenen. Ik sprak uiteraard hun stemmen ook in. Toen ik was ouder werd veranderden mijn ouders mijn kamer naar een meisjeskamer met grote spiegels en een echte “Stereo Toren”. Het geluid was uitgebalanceerd, met CD-speler, een radio-ontvanger en een bandrecorder met twee cassettes! Nu kon ik mijn favoriete liedjes opnemen van de radio en keihard over de speaker meezingen. Mijn ouders hebben nog even geprobeerd om me te verplichten een koptelefoon op te zetten, maar ze ondervonden al snel dat zingen met een koptelefoon zonder dat je jezelf hoort geen goed idee is. Dat gezang klinkt zo vals als een kraai!
Dance muziek
Van mijn neef kreeg ik een stapel Cd’s voor mijn verjaardag van het genre Dance (de Trance van toen): 2UNLIMITED, Four Brothers on the 4th floor, N-trance en Captain Jack. Deze muziek zorgde wel voor nieuw regime in huis: De bas dreunde op elke verdieping. Herinner jij je de eerste Hitzone nog die werd uitgebracht door tv-zender TMF Hitzone? Het werd een ware verzameling. Ik ging zelf naar de Freerecordshop om de nieuwste Hitzone te kopen.
Hitzone CD’s
De Hitzones liggen inmiddels bij de kringloop maar sommige opnames van vroeger zijn heel waardevol. Mijn vader heeft een aantal bandjes weten om te zetten naar MP3 met een apparaat wat hij aan de computer kon koppelen. Zo heeft mijn moeder nog opnames van de stem en opnames van mijn overleden opa die ik helaas nooit heb leren kennen. Bijzonder om zoiets te terug te horen, het geeft een beter beeld dan alleen verhalen van anderen. Ook de oude VHS-videobanden zijn omgezet naar de computer zodat we filmpjes uit 1962 kunnen terugkijken op de harde schijf. Het beeld is natuurlijk van mindere kwaliteit maar het geeft een goed beeld van die tijd. Tegenwoordig filmen we alledaagse dingen alsof het niks is, maar over een paar jaar kijken we hier vast anders op terug. Goed bewaren dus!
Reacties 2
Eind jaren 70 kreeg ik een 'echte' barbie. In die tijd had je ook een pop Sindy, daar bewoog niet veel aan. Een 'echte' barbie was fantastisch, zeker toen ik Ken er ook bij kreeg. Barbie kreeg van mij een make over, en knipte haar haren... Tja het groeide toch echt niet meer aan..
Mijn kamer was heel groot. Er was geen raam helaas, alleen een deur naar het platte dak. Met uitzicht op het oranje dak van de grote schuur. Ik zat er graag. Met al mijn boeken, cassettebandjes en tekenspullen. Elk jaar kwam ons Duitse vriendinnetje een paar weken bij ons op vakantie en dan sliepen zij, mijn zussie en ik op mijn grote kamer. Tranen met tuiten op de dag dat we weer afscheid moesten nemen.