Met knikkende knieën voor de klas – spreekbeurten

Wie heeft er niet ooit een spreekbeurt moeten voorbereiden over een zelfgekozen onderwerp om dat met knikkende knieën voor een volle klas ten uitvoer te brengen? Het houden van spreekbeurten is een fenomeen dat al jaren bestaat in het onderwijs. Ik heb me altijd afgevraagd wat er de meerwaarde van is.

Spreekbeurten

Het begint al op de basisschool: kinderen met ouders die kunnen helpen met een bepaald onderwerp door informatie en beeldmateriaal aan te dragen, hen te instrueren en te helpen oefenen, zijn in het voordeel. Leuk hoor om te spreken over je huisdier, bijvoorbeeld met dierendag, en soms wordt er zelfs de mogelijkheid geboden om het bewuste beestje mee te nemen ter ondersteuning van het betoog. Dit onderwerp zal de kinderen dan ook wat gemakkelijker af gaan. Ook het spreken over hun hobby’s of sportclub zal hen motiveren er gedreven verslag van te doen. Over het algemeen zal het staan voor een groep bij de meeste kinderen verlegenheid en zelfs angst oproepen. Natuurlijk zijn er ook kinderen die gemakkelijk en met flair voor een klas gaan staan en hun zegje doen. Maar niet iedereen heeft die gave. Voor veel kinderen is het houden van een spreekbeurt een immense opgave en liggen zij er weken wakker van.

Middelbare school

Op de middelbare school wordt deze ervaring nog eens versterkt door het moeten houden van een voordracht of presentatie in een andere taal. Vaak is er nog te weinig grammaticakennis en sowieso te weinig woordenschat aangereikt geweest om je in die taal uit te drukken. In de praktijk is het zo, dat er in de les niet of nauwelijks gelegenheid wordt geboden voor oefening in spreekvaardigheid en dan moet je “out of the blue” voor een volle klas giechelende pubers je verhaal afsteken, meestal naar aanleiding van een gelezen boek of een film die gezamenlijk bekeken is. En, ik heb het meegemaakt: met een leraar achter in de klas met een stopwatch: minuut te lang: punt eraf, minuut te kort: eveneens een punt eraf. Dan wordt de taak extra zenuwslopend. Stel dat je dit vergelijkt met een muziekles: Je leert alleen de noten, hoeft de melodie niet te kunnen spelen, tót de uitvoering voor een volle zaal. Dat zou toch een onzinnige situatie zijn!

Ik ben benieuwd naar andere ervaringen over dit onderwerp, laat het weten in de reacties!