Andere tijden met meneer Sippel

Meneer Sippel

Toen ik jaren geleden in Utrecht begon aan een nieuwe carrière als leraar wiskunde,  kwam de herinnering aan mijnheer Sippel terug. Mijn leraar voor dat vak in de brugklas van de havo. Ik zat op het onvolprezen Thomas Morecollege en kreeg les van docenten, die aan het uitvinden waren wat het verschil was tussen de HBS (waaraan ze gewend waren) en de net ontstane havo (het niveau dat bij mij leek te passen).
Meneer Sippel vond mij lui en hij had daar toen wel gelijk in: ik kon ‘aardig meekomen’ met de brugklasstof, maar sloofde me niet bovenmatig uit. In zijn frustratie riep hij een keer, na weer een door mij marginaal gemaakte schriftelijke overhoring: “Jij aap, ik trap jou het raam uit!” Met zijn onvervalste accent (zijn wortels lagen in Nederlands-Indië) maakte hij een nog grotere indruk.

Nu was meneer Sippel ook de klassenleraar en – het waren andere tijden – na een week of zes legde hij een huisbezoek af, ’s middags na school. Vanzelf was je daar toen als leerling niet bij, maar vanuit de aan de huiskamer grenzende slaapkamer (er zat een dunne glaswand met een gordijn tussen) kon ik letterlijk volgen wat er over mij te zeggen viel.
Op zeker ogenblik verhaalde mijn moeder van die middag, dat ik overstuur was thuisgekomen, bang dat de leerkracht zijn woorden nog eens in daden zou omzetten. Het was even stil, daarna meldde mijn klassenleraar met hetzelfde kleurrijke accent: “Mevrouw, ik zou nog niet de punten van mijn schoenen bevuilen…” Dat leidde verder niet tot commotie; mijn moeder nam het voor kennisgeving aan.
Zoals ik al schreef, het waren andere tijden.

Door: SchoolBANK’er René