Het festivalseizoen zit er weer bijna op. Zittend in mijn achtertuin peins ik over deze zomer. Vakantie in België. Met de kinderen. Dagjes weg. Ook weer met de kinderen. Thuis spelletjes doen. Jawel, met de kinderen.
Vergis je niet, ik ben dol op dit drietal, maar zittend in mijn achtertuin denk ik stiekem een terug aan ‘vroeger’. Aan de Lowlands editie van 1996 om concreet te zijn. Kort na mijn 18e verjaardag nam ik met neusring, oranje haren, batikshirt, legerkistjes én vriendin Karlijn de trein richting Biddinghuizen. Of Dronten als ik me niet vergis, waar we met busladingen vol richting het toen nog jonge festival gereden werden. Er waren 30.000 bezoekers op de 4e editie van Lowlands. En Karlijn en ik waren 2 van hen.
The Offspring
Ik herinner me nog goed dat ik betoverd naar het zoetgevooisde stemgeluid van de IJslandse zangeres Björk luisterde en de hele nacht aan het dansen was in de 24 uurstent. Maar ik weet vooral nog goed dat ik vooraan stond bij de Amerikaanse punkrockband The Offspring. Toen zanger Dexter Holland het publiek uitnodigde te komen stagediven, rende een meute fans naar voren en beklom het hek voor het podium, precies waar ik stond als vers achttienjarig meisje.
Ik zie als in slow motion voor me dat het hek door het gewicht van tientallen uitzinnige fans in beweging kwam en mijn kant opviel. Ik was versteend, tot iemand mijn arm greep en me naar achteren trok. Het hek viel vlak voor mijn voeten met een doffe klap op de grond. ‘Gaat het?’ klonk het in mijn oor. Toen ik me omdraaide, zag ik een kerel van minstens 1.90 meter met lang haar, gekleed in een Megadeth T-shirt, een strakke zwarte spijkerbroek met ketting en legerkisten die minstens tien maten groter waren dan de mijne.
Biertje
‘Ja man. Gaat prima’, mompelde ik. Onder het hek lag een aantal mensen dat zich zeker minder goed voelde. Geen idee hoe het is afgelopen met hen. Maar ik herinner me wel dat het optreden even stilgelegd werd en alle fans van het podium gejaagd werden. Ik was inmiddels al op zoek naar Karlijn, die gelukkig op dat moment naar me toe liep met in elke hand een biertje. ‘Heb ik iets gemist?’. ‘Nee hoor, geef me dat biertje maar …’
Wie heeft er nog meer herinneringen aan Lowlands 1996? Kom maar op. Ik ben het festival in elk geval nooit vergeten.
Meer blogs: