Bij leven een legende; Liesbeth List in memoriam

Bij leven een legende. Geen diva maar een vedette.

Liesbeth List werd op 12 december 1941 geboren in Nederlands-Indië. Elly Driessen heette ze toen nog. Met haar moeder kwam ze, na de Japanse inval, terecht in een Jappenkamp. Vlak na de bevrijding pleegde haar moeder zelfmoord. Met haar vader reisde de kleine Elly naar Nederland. Omdat het niet boterde tussen haar en haar stiefmoeder begon een zwerftocht langs tehuizen en pleeggezinnen. Op 7-jarige leeftijd werd ze door haar stiefmoeder achtergelaten bij Jaap en Marie List, een kinderloos echtpaar op Vlieland. “Die avond heb ik gevraagd of ik ze ‘pappie en mammie’mocht noemen. Ze hebben toen allebei aan de andere kant van de deur staan huilen.”
Zo werd ze Liesbeth, de dochter van de vuurtorenwachter, en begon een gelukkiger leven op het waddeneiland Vlieland. Een bitter, romantisch verhaal dat Liesbeth vaak vertelde.

Schoolkamp zesde klas 1967 op Vlieland

In de zinderende zomer van 1967 ging ik op schoolkamp met de zesde klas van onze lagere school naar het waddeneiland Vlieland. Onze nieuwe ultra moderne hoofdmeester Frits Biezeman pleegde op alle fronten vernieuwing op onze lagere school School Oost 1 in Valthermond, Drenthe. Een nieuwe tijd brak aan voor ons dorpskinderen. Meester Biezeman was een vernieuwer en leidde ons binnen in de tijdgeest van de hippe jaren zestig van de vorige eeuw. Zo leerden wij collages maken door illustraties en afbeeldingen uit damesbladen zoals de Libelle en de Margriet te scheuren. Vooraf kregen we een thema aangereikt en plakken maar! De mooiste producties kwamen tevoorschijn. We werden ware kunstenaars. Onze fantasie werd gestimuleerd en wij werden in no time creabea. En in plaats van het traditionele schoolreisje gingen wij een hele week op schoolkamp naar Vlieland. Dat was een belevenis! En wel in alle opzichten: een volle week van huis, door ouders met een auto gebracht naar de boot in Harlingen, met zijn allen aan boord van een groot schip, logeren in de jeugdherberg op Vlieland. Het was een schoolexpeditie om nooit te vergeten.

Brandende zon, zinderende dorst, hevig verliefd, flessenpost en… Liesbeth List!

Nee, ik was bijna 12 jaar en niet verliefd op Liesbeth List, wél op een aardig meisje uit mijn klas en zij ‘was’ ook op mij. Maar een ander meisje ‘was’ ook op mij. Erg ingewikkeld allemaal, maar echte  kalverliefde in alle opzichten. En het was heet op Vlieland, de stralende zon bakte ons bruin in no time. En wat hadden we een dorst tijdens de vele mooie strand- en duinwandelingen en spelletjes in het lommerrijke bos en duin op het mooie waddeneiland. Ik zie het allemaal nog zó levendig voor mij, de geweldige herinneringen zitten gebakken op mijn harde schijf. Als ik mijn ogen sluit en de beelden oproep nu ruim 52 jaar later, zit ik zo weer op Vlieland. Ik proef de zilte van de zee, voel de woeste branding op mijn blote lijf en merk dat de hormonen door mijn lichaam gieren. En… ik vond in de branding ‘flessenpost’. Dat kende ik alleen maar uit avonturenjeugdboeken van Robinson Crusoë en de jongens van de Kameleon. In de fles zat een brief met daarin een oproep van een Engels meisje om te corresponderen. En dat heb ik jaren vervolgens achtereen gedaan. Heel plichtsgetrouw en zo goed en zo kwaad als het kon in redelijk begrijpelijk koeterwaals Engels. En dit alles was het een onvergetelijke schoolvakantie. Maar er was nog meer.

Er zat een meisje of jonge vrouw op het dek… iets bekends…

Op de terugreis van het waddeneiland Vlieland naar huis waren we allemaal ‘rozig’, moe en voldaan van een volle week strand, zee en zon. We hingen ietwat rozig op of over het bovendek van de ferryboot en plotsklaps zag ik een voor die tijd ietwat hippe artistieke jonge vrouw/ meisje zitten. Gehurkt op het voorste dek van de ferryboot. Lezen in een tijdschrift, band in het haar, hippe broek aan. Een beetje in zichzelf gekeerd. ‘Verrek, dat is Liesbeth List’ dacht ik in een split second. Thuis had ik een hippe oudere zus Sigrid en een vlotte Noorse moeder Solveig. Beiden hun tijd ver vooruit en sterk geïnteresseerd in mode, muziek en hippe moderne kleding. Aan de keukentafel was het vaak een komen en gaan van kleurrijke bespiegelingen op jene en gene in de toenmalige Nederlandse Radio en Televisiewereld van de jaren zestig.  En die was gelukkig stukken kleiner en overzichtelijker dan vandaag de dag.
Al observerend en luisterend kreeg ik daar als aanstormend puberbrein het nodige van mee. Dus, op het bovendek van de ferry trok ik de stoute schoenen aan en vroeg voor het  eerst in mijn leven ‘iemand’ om een handtekening. En dat was Liesbeth List. Zij moet toen midden twintig geweest zijn en stond aan het begin van een roemrijke carrière als dé ambassadrice van het Franse chanson. Ze maakte in 1967 een vriendelijke en bescheiden indruk op mij en glimlachte sympathiek. Naast de meisjes uit mijn klas sloot ik ook Liesbeth voor eeuwig in mijn hart. Het was in alle opzichten een memorabel schoolkamp op Vlieland.

Heeft u ook zo’n bijzondere ervaring uit uw prille jeugd met een wat wij nu ‘Bekende Nederlander’ noemen? Ik ben zeer benieuwd naar uw bijzondere ontmoeting. Vertellis!

Door: SchoolBANK-redacteur Henk Haan