Mijnheer Römeling gaf begin zestiger jaren geschiedenisles aan het Libanon Lyceum in Rotterdam. Een zeer markante man van ca. 45 jaar. Hij rookte pijp. De indringende en soms penetrante geur van zijn mixture tabak hing overal. In de gangen en rondom de lerarenkamer, maar ook in de klas. Als de deur bij het begin van de les openging zag je eerst z’n pijp en dan z’n veelal chagrijnige gezicht. Steevast klonk daaruit de vaste volzin: ”het is mij hier wederom te onrustig” waarna hij, met gebogen rug en boeken onder de arm, naar z’n tafel voor de klas beende.
Daar eenmaal aangekomen begon het ritueel van het stoppen van de pijp. Eerst kwam de lederen tabakszak tevoorschijn, daarna de stopper en vervolgens ging de brand erin.
Kolossale rookwolken in de klas
Of wij als leerlingen daar nu last van hadden of niet, was destijds geen punt van discussie. Er werd je niks gevraagd op dat gebied dus trok de heer Römeling met volle trekken aan zijn gebogen pijpje, dat met leder bekleed was om niet al te hete handen te krijgen, en blies kolossale rookwolken de klasruimte in.
Ik zat op de eerste rij. Ik was daar natuurlijk niet voor niets neergezet. Het diende de klassikale orde volgens de heer Römeling, die van orde, stilte en regelmaat hield. Ik paste duidelijk niet in dat schema, vandaar mijn ‘privilege zitplaats’ op de eerste rij.
Het briefje
Toch had ik, en met mij andere leerlingen, last van het drie maal per week terugkerende rookgordijn. We hadden 3 uur geschiedenis per week! Dus na ampel onderling beraad besloten wij toch een kort briefje te schrijven aan de heer Deering, directeur van het Libanon, om de heer Römeling te verzoeken in de klas niet meer te roken. Let wel! We spreken hier over ca, 1963. Een gedurfde onderneming! Maar het bleek toch succes te hebben. Want nadat wij ons episteltje bij de directeur hadden afgegeven, zijn wij verschoond gebleven van klassikale rookgordijnen. Hij had duidelijk de pijp aan Maarten gegeven!
N.B. De voornaam van de heer Römeling was Maarten.
Heb jij ook een opmerkelijke herinnering aan de school leraar van vroeger? Deel je herinnering in de reacties.
Meer blogs:
Reacties 7
Mijn leraar Frans zei ooit een keertje teleurgesteld tegen onze klas dat je net zo goed geen Frans kon leren. Omdat de Fransen je toch niet serieus nemen als Nederlander die hun taal spreekt. Hij was met een schoolreisje naar Frankrijk geweest geloof ik dus hij zal er wel iets hebben meegemaakt. Nou vond ik Frans een prachtige taal maar die uitspraak was wel ontzettend demotiverend. Toen heb ik die taal maar uit mijn vakkenpakket gegooid. Het leek me verspilde moeite om er nog in verder te gaan. Evengoed toch mooi dat ik het geleerd heb. Kan het nog steeds (min of meer) verstaan en lezen. En de verwante talen dus ook een beetje.
Op de Aloysiusschool in Budel begin jaren 60 werd in de klas door meester Ras (de kinderen afrossende met stokken slaande beul / tiran van de school) de ene na de andere doos sigaren verslonden. Dit, zonder zich af te vragen of de kinderen daar last van zouden kunnen hebben.
In de jaren 60 toen ik op de middelbare school zat mochten de leraren in de klas wel roken en de leerlingen op het schoolplein niet. Zelf niet "in het zicht" van de school.
Eind jaren 60 hadden we een leraar, meneer de Wezel, die altijd een sigaar in z'n mond had. In die tijd kon (mocht) dat nog. Enkel andere leraren rookten sigaretten. Niemand die er van op keek.
In de 6de klas mocht ik altijd koffie inschenken voor Meester Jongejans, Dr. Bavinckschool Enschede.
Meneer Burger, leraar Frans, rookt Gauloises caporal sigaretten. En kon heel lang spreken met rook komend uit mond en neus. De as bleef heel lang op de sigaret, en we keken uit naar moment dat de as wel moest vallen, ha, ha. Soms mocht ik pakje sigaretten kopen voor hem...Verder mr. Vlieger voor Duits, die Sale pijptabak rookte,..aangename geur. Dit moet 1974 zijn geweest.
Meester Ras sloeg in de vierde klas van de Aloysiusschool in Budel de kinderen dagelijks tot gort met een grijns en een dikke sigaar in de mond. Pure kindermishandeling en het schoolhoof en de collega leerkrachten lieten dit allemaal toe.