Ergens in de krant las ik dat er moeders zijn die – hoewel ze blij zijn dat het thuiszitten voor kinderen voorbij is – toch overwegen hun koters thuis te houden. Waarom? Omdat ze niet mee de klas in mogen. Ouders worden nu geacht hun kind bij de ingang van het schoolplein achter te laten. Er zijn moeders, die vinden dat dat niet kan.
Terwijl ik mij daarover verbaas, vliegen mijn gedachten terug. Terug naar die lange weg naar de kleuterschool… Ik liep die weg samen met een vriendinnetje, dat om de hoek woonde en een vriendinnetje, die er al een wandeling van vijf minuten op had zitten, voor ze met ons mee kon lopen.
Dan gingen we met z’n drieën op weg. Een aantal jaren geleden, heb ik de route nogmaals gelopen: het was een tocht van ruim een kwartier.
Die weg staat me nog zo helder voor de geest. Eerst moesten we een drukke weg oversteken: dat was dus opletten geblazen, dan langs een rijtje huizen en dan konden we over Het Landje. Een terrein zonder huizen met allemaal heuveltjes met paadjes daarin uitgesleten. Je kon er voor kiezen om over de heuveltjes te gaan. Lekker naar beneden rennen, daardoor leek het allemaal wel veel sneller te gaan! Als we geen zin hadden in rennen, dan liepen we gewoon langs de randjes. Dat kon ook. Dan over de singel waar de grote huizen, langzaamaan veranderden in gezellige kleine huisjes.
Aan het einde van de singel, stond een supermarkt, waar we altijd even onze neus tegen het raam drukten. Dan keken we naar de flessen Exota en konden we overleggen om welke fles we zaterdag zouden vragen. Want zaterdag kregen we altijd priklimonade. Maar, welke was nou het lekkerste? De rode of de bruine? Die bruine smaakte naar cola hadden we ons laten vertellen.
Die tocht maakten we vier keer per dag, zonder een moeder om de klas mee in te gaan. Eerlijk gezegd hebben we die nooit gemist, want het was ons avontuur.
Heb jij ook van die herinneringen aan de weg naar school? En welke Exota vond jij het lekkerste?
Reacties 3
Mijn weg naar de kleuterschool was van een andere aard. Ik liep alleen. Langs een weitje met varkens. Ook de dag, nadat de juf mijn tekening had verscheurd, met de mededeling dat dit geen huis was. Mijn tekenkng showend aan de klas en ter plekke heeft de juf die verscheurd. Waarom? Ik had zo mijn best gedaan op die tekening. Mijn vader las het verhaal van Piggelmee in de omgekeerde Keulse pot voor. Ik kon toen al heel goed tekenen en heb nog een duidelijke herinnering aan die tekening. De pot met een deurtje en geblokte gordijntjes voor de ramen. Piggelmee ernaast. Ik was 5 jaar.... Thuis durfde ik niets te vertellen, want ik, normaliter een braaf kind, had duidelijk iets verkeerd gedaan. De.volgende dag naar school...gelukkig had niet iedereen nog telefoon in die tijd. Ik liep heel langzaam...wachtte.tot alle kinderen gepasseerd waren, die ook langs dat weitje moesten en ben toen onder de heg gaan zitten en heb gewacht tot de kinderen.weer.naar huis gingen en ik ben toen mee terug gelopen. Gelukkig was mijn basisschool een hemel op aarde bij de kleuterschool vergeleken en ben ik uiteindelijk in het onderwijs beland. Ik heb ALTIJD oog gehouden op het voorkomen van dergelijke pijnlijke fouten.
ik zoek de naam van de hoofdonderwyzer van de lagere school in langerak z-h van 1956 tot 1961 want ik had een hekel aan adrykskunde en toen zei hy je kom niet verder als je woonplaats, en nu heb ik in bayeren gewoond in duitsland, en nu woon ik 5jaren in spanje . Costa groeten uit het zonnige costa blanca.
Daar ik van na de oorlog en voor de watersnoodramp ben is het dus al weer een paar dagen geleden dat aan de studie ben begonnen. Ik heb een heerlijk onbezorgde jeugd gehad tenminste het eerste gedeelte tot aan de kleuterschool. Mijn buurvrouw was kleuterjuffrouw en wist wanneer ik bij haar in de klas zou komen en kwam al vroeg eens even kennis maken met haar nieuwe leerling wat op zich een heel goede zaak was alleen jammer voor mijn buur/juffrouw ik zag dat anders want zij pakte mijn vrijheid af althans zo voelde ik dat en wat heb ik haar toch gehaat, zelfs heel lang, laten we zeggen te lang want zij heeft ondanks mijn koppigheid geprobeerd het mij naar de zin te maken met als resultaat dat ik nu ik bijna 70 ben nog steeds op school zit, d.w.z ik zit nog steeds op de LHS. (lees Levens Hoge School)