Ik had een bijzondere en gemoedelijke lagereschooltijd

Tijdens alle jaren van mijn lagereschooltijd liep ik zelf naar school. Zo is het tenminste in mijn herinnering. Ik haalde in de ochtend een paar vriendinnetjes op, omdat ik nou eenmaal het verste weg woonde. Ons huis stond halverwege de straat en zij woonden meer aan het begin.

Op de hoek van onze straat zat een kruidenier, daar kochten we dan een appel voor in de pauze. Die zocht ik zelf uit en ik woog hem ook zelf af. Of het voor het bedrag iets uitmaakte, ik heb werkelijk geen idee. Waarschijnlijk niet, want ik had altijd genoeg geld bij me, maar leuk was het wel. Dat zelf kiezen en zelf afwegen. De kruidenier kende ons en wij kenden hem.

Vervolgens liepen we met zijn drietjes, met zijn vieren of met zijn vijven naar school. Soms liep er een oudere zus mee, soms niet. Heel gemoedelijk en elke dag opnieuw. Zo herinner ik het me. Langs de grote kastanje, waar we soms treuzelden als we onze zakken wilden vullen met al die glanzend bruine noten. Die boom was een enorm ding, met zijn imposante zijtakken. Hij vulde het grootste deel van de stoep, wij moesten erom heen lopen. Met mijn ogen dicht, zie ik hem zo nog voor me. Die boom en dat afschuwelijke groene schuttinkje dat ernaast stond. Soms schuilden we even onder zijn brede bladerdak als het heel hard regende.
Daarna liepen we langs de, in mijn ogen, drie enorme huizen. In mijn fantasie woonden daar enorme rijkaards, dat kon niet anders als je daar kon wonen. Na die huizen liepen we de bocht om en daar was dan, aan het einde van de straat, onze school.

We hoefden maar twee keer een weg over te steken, en die waren toen vast nog niet enorm druk. Op school hadden we een moestuin en elke groep had maar één klas. Ik zat dus vanaf de eerste van de lagere school steeds bij dezelfde kinderen in de klas, tot de zesde. Die zesde klas werd gesplitst, er waren wat leerlingen bijgekomen en er waren er een paar blijven zitten. Dus ging de klas in tweeën, en die klas was al niet heel groot.

Die hele gemoedelijke, lagereschooltijd, daar heb ik fijne herinneringen aan. En al mijn klasgenootjes ken ik nog bij naam, voor-en achternaam. Hoe bijzonder. Een aantal daarvan kom ik nog steeds weleens tegen en één ervan is een hele dierbare vriendin geworden.

Hoe was jullie lagereschooltijd? Was die ook zo heel erg bijzonder?

Dit artikel is geschreven door gastredacteur Cynthia Poen-Stam. Cynthia is verpleegkundige, en enthousiast blogger over van alles.