Vroeger was alles beter. Een zin die je waarschijnlijk vaker hebt gehoord. In veel situaties is dit niet het geval, maar er zijn ook situaties waarin dit zeker wel het geval is. Oke oke, misschien is het niet 100% bewezen dat dit echt het geval is, maar ik (een 90’s baby) ben hier in ieder geval wel van overtuigd. We hebben het over kinderfeestjes.
Als kind zijnde keek je enorm uit naar een partijtje van je vriend(in), dit is nu niet anders. Waar het verschil hem wel in zit, is dat alles veel meer over de top is. Het lijkt wel of ouders een geheime wedstrijd hebben wie het beste kinderfeestje kan geven. Deze wedstrijd is zelfs zo geheim, dat de uitslag ook niet bekend wordt gemaakt. Van het cadeau kopen tot de uitjes en van de traktatie tot het uitnodigen, het wordt steeds gekker.
Uitnodiging
Vroeger schreven je ouders een mooie kaart met daarin praktische info. De strekking van het verhaal was:
Op zaterdag [datum] vier ik mijn partijtje vanaf [XX] uur, ik zou het heel leuk vinden als je er ook bent. Rond [XX] uur word je weer thuis gebracht. Kun je laten weten of je er bij bent?
P.S. neem je zwemspullen mee.
De klassieke grap was dan natuurlijk dat je niet ging zwemmen, maar ging bowlen. Tegenwoordig zijn de uitnodigingen in het thema van het feest en worden deze online besteld. En waar je vroeger een paar vriendjes of vriendinnetjes had uitgenodigd, is het tegenwoordig zo dat alle jongens of alle meisjes of zelfs de hele klas wordt uitgenodigd. Niemand mag worden overgeslagen, ouders bereid je mentaal vast voor op een enorm drukke dag!
Activiteit
Op een kinderfeest hoort natuurlijk een activiteit. Vroeger waren dit vooral Oud-Hollandse spelletjes. Denk hierbij aan sjoelen, koekhappen, spijkerpoepen of stoelendans. En een partijtje was toen al snel wat uitgebreider als je op pad ging om te bowlen of om te zwemmen. Tegenwoordig lijkt het wel of er een evenementenbureau is ingehuurd. Er zijn partijtjes waarbij ID&T zelf nog wat van kan leren. Zo hebben veel feestjes een thema. Denk hierbij aan eenhoorns, Paw Patrol of aan Minions. De cupcakes worden hierop afgestemd, de juiste versiering wordt erbij gehaald en grote kans dat de outfits er ook op worden aangepast. Het Oud-Hollandse spel is vervangen door een mega springkussen. Niet dat iemand dit toevallig thuis heeft, nee dit wordt voor een weekend gehuurd en in de tuin of voor het huis gezet. Met het huren van een springkussen kun je zomaar de geheime kampioen worden van het organiseren van kinderfeestjes. De hele buurt ziet namelijk dat jij deze hebt besteld.
Cadeaus
Wat wel redelijk hetzelfde is gebleven zijn de cadeaus. Zo zijn cadeaus als Lego, knutselproducten en spelletjes nog steeds ontzettend populair. Als je vroeger een partijtje had, had je misschien omgerekend een budget voor een cadeau tot 5 euro. In deze periode had je nog guldens en waren guldens meer waard. Ook voor 5 gulden kon je toen nog een leuk klein cadeautje halen. Het budget van cadeaus is nu naar mijn mening ook echt omhoog gegaan. Een cadeau onder 10 euro kopen wordt een lastig verhaal. De partijtjes zijn in een bepaald thema, waarbij de cadeaus vaak ook op het thema worden aangepast. Is het thema unicorns, dan wordt er bijvoorbeeld een enorme opblaas unicorn gegeven voor op het water. Ook het geven van cadeaus wordt steeds meer over de top.
Traktatie
Op school begint het feest al bij het uitdelen. Ouders hadden vroeger echt een makkie. Ze kochten gewoon een paar partypacks Croky Chips en je kind had genoeg om de klas rond te gaan. Maar ook dit is aardig veranderd. Tegenwoordig moet er goed op worden gelet of het wel gezond is en of er niemand allergisch is. De zakjes chips zijn ingeruild voor een spies met verschillende stukjes fruit in de vorm van een poppetje of een rups. Want naast dat de traktatie gezond moet zijn, moet je natuurlijk ook de andere ouders aftroeven op het gebied van creativiteit.
Op het partijtje zelf zijn er ook een aantal veranderingen. In de jaren 90 had je een slagroomtaart uit de supermarkt of als je echt geluk had, bestelde je ouders een slagroomtaart met een foto (van je favoriete voetbalclub of van je konijn) bij de HEMA. Tegenwoordig komen er taarten voorbij die niet onder doen voor een bruidstaart. Taarten voor op een kinderfeestje hebben gewoon 4 lagen! En om het feestje passend af te sluiten gaf je in de jaren 90 bij het thuisbrengen een zakje snoep mee. Nu worden er hele goodiebags in het thema van het feest meegegeven, alsof de kinderen net terugkomen van een influencer bijeenkomst. Als dit zo doorgaat organiseren de ouders binnenkort een festival voor hun kinderen…
Soms verlang ik nog wel eens naar de tijd van vroeger, waar we een stuk sneller tevreden waren en het leven eenvoudiger leek. Laat vooral weten onder dit artikel wat jouw mooiste herinnering is aan partijtjes van vroeger en of je ook denkt dat dit in de jaren 90 beter was.
Meer blogs:
Reacties 15
Een kaartje met uitnodigingen....eh......dat was mijn mijn tijd anders. Je nodigde mondeling kinderen uit en mijn moeder sprak met de andere moeders af hoe laat ze weer werden thuisgebracht. Zwemmen????? Bowlen?????? mac Donalds??? Nee. Na school ( om 4 uur)kwamen de vriendinnetjes mee. De appeltaart met kaarsjes en glaasjes ranja stonden op tafel. Eerst cadeautjes uitpakken. Vouwblaadjes, een punnikklosje, dat soort dingen. Daarna werd er gezongen en taart gegeten. Mijn moeder ging spelletjes met ons doen. Om 5 uur ging mijn moeder de frietjes bakken. Ze had de hele ochtend in de keuken gestaan daarvoor. Zelf aardappelen geschild, de frites gesneden en voorgebakken en appelmoes gemaakt. We aten dus frites met appelmoes. Groot feest! En daarna de jassen aan om alle vriendinnetje(meestal 3) weer bij hun thuis af te leveren. En leuk dt het was:>)
Nou we nodigden mondeling de kinderen uit. We kregen als traktatie pruimen op sap, en ik denk iets lekker er bij. De hele middag spelletjes doen, verstoppertje in het lege varkenshok bijv. En aan het eind van de middag gingen de kinderen zelf volgens mij naar huis. Op school trakteerde ik op halve maantjes, dat waren snoepjes waar je goed van kon delen. Want daar moest ik in de winkel om vragen. De kinderen kregen 1 snoepje, en de juf en meester twee. Als ik dan zei dat ze er nog een mochten, dan zeiden ze quasi verbaasd, nog een?
Nog steeds moet ik lachen als ik denk aan de uitnodiging (vaak door het kind gemaakt) voor een kinderpartijtje; "We zeggen niet wat we gaan doen, maar neem je zwembroek mee...." s'Morgens kwamen m'n ouders en broers zingend "Lang zal ze leven..." mijn slaapkamer in, met thee en beschuit. Als ik beneden kwam was de kamer en mijn stoel in de keuken versierd en tijdens het ontbijt kreeg je (vaak nog in pyama) van iedereen een leuk kado. Later trakteren op school en de klassen langs om elke leerkracht iets lekkers te geven. Bij elke leerkracht mocht ik een leuk kaartje of sticker uitzoeken, die ik nog steeds bewaard heb. Mijn moeder maakte altijd hele lekkere kwarktaart met mandarijntjes, met limonade daarbij en s'avonds bakte ze of mijn vader pannenkoeken. Met stroop maakte je jouw letter of naam. We deden leuke spelletjes, die mijn moeder waarchijnlijk uit een van haar boeken had gelezen. Een lucifersdoosje wer tussen jouw en 'n ander z'n neus kedrukt en zonder het te laten vallen, moest je de overkant bereiken of we dobbelden en zodra iemand 6 gooide, moest deze winterjas/das en wanten aan en met vork en mes (wat lastig hanteren was, door die dikke wanten en dikke kleren) moest je een plakje snijkoek in stukjes snijden en steeds een stukje aan de vork prikken en opeten, tot de volgende 6 gooide. Soms had je net een stukje aan de vork en gooide de volgende 6 en dan snel snel de spullen uit, de volgende alles aan, terwijl de volgende al 6 gooide, weer snel alles uit en de volgende alles aan...En maar hopen dat je ook wat koek kon eten... De kadootjes waren iets wat ik leuk vond, of het nou een boek, punnikpopje of knutseldoos was. Ook liepen we op muziek een keer het huis rond, met lampionnen, die ik nog steeds leuk vind, of gingen we koekjes versieren, met zilverballetjes en paddestoeltjes enz. Na afloop kreeg elk kind een zakje snoep mee, met bekende "partijtje-snoep" erin, zoals zoete kauwgum, met een Donald Duckplaatje, trekdrop, spekkie, lollie, snoepketting met medaille, toverbal of kauwgombal enz. Fijn dat we er nog foo's van hebben.
Een paar kinderen uit mijn klas werden uitgenodigd bij mij thuis. Er werden dan spelletjes gespeeld. Eén daarvan staat in mijn geheugen gegrift: het "watje blazen". Wij hielden dan ongeveer met ons zessen een tafellaken aan alle kanten met twee handen vast. In het midden van het laken werd een watje gelegd. Dan moest iedereen tegen het watje blazen om te proberen het watje bij de anderen van het laken te blazen. Degene bij wie het watje van het laken viel was af en moest gaan zitten. Daarna werd het spel moeilijker want de ruimtes tussen de spelers werden steeds groter. Eén keer was het watje verdwenen maar was niet op de grond gevallen. Waar was het watje gebleven? Al gauw werd het duidelijk dat één deelnemer zó diep had ingeademd om heel hard te kunnen blazen dat het watje in zijn mond was geschoten. De jongen in kwestie zat heel verbaasd te kijken met het watje in zijn mond. Zijn gezicht met dat watje zal ik nooit vergeten. Ik weet de naam van die jongen ook nog, al is het ruim zestig jaar geleden!
Leuke herinneringen, Andre en M.J.E.Lambermont -van Gerven.
en vergeet niet het koekhappen!
een speurtocht in het bos werd bij ons ook gedaan en dan kwam m'n moeder met wat lekkers ter plekke
In mijn 'kindertijd' was het normaal dat een gezin veel kinderen had, een moeder die altijd thuis was, een vader die 6 dagen in de week werkte en er net genoeg geld was om elke dag te eten. Een moeder moest dan creatief zijn om geld uit te sparen om iets over te houden voor iets extra's, dus.... Luxe kenden we niet zoals nu, maar wel veel gezelligheid! Jarig zijn betekende dat de kamer versierd was met slingers en de stoel voor de jarige was ook voorzien met slingers. Mij kon je niet blijer maken met een doos kleurpotloden met een kleurboekje of een leesboek en dat was dan ook meestal mijn cadeau als ik jarig was. Kinderen uit school werden niet uitgenodigd, maar ik had wel een paar vriendinnetjes die mochten komen en we gingen dan buiten spelletjes doen. Ma had wel een taart gebakken en er was een fles ranja. Je kreeg een trommeltje snoepjes mee om uit te delen in de klas en voor de juffen en meesters was er een cake gebakken voor bij de koffiepauze. Je mocht uitkiezen wat je wilde eten als je jarig was en meestal werden dat pannenkoeken, omdat je dat niet zoveel at als aardappelen, groente of macaroni/nasi, wat meestal het geval was. Toch waren we wel voor ons gevoel wel altijd echt jarig geweest en tja, wat je niet kent dat mis je ook niet! Ik kreeg bij' God''s gratie' na diverse miskramen een zoon, net voor ik 41 jaar oud was. Je wilt niet onderdoen voor andere kinderen als jouw kind jarig is en gaat mee in de tegenwoordige tijdgeest. Wat een stress! Je kunt op school niet aankomen met een trommeltje snoepjes, dus sta je de avond ervoor tractaties te maken die gezond en toch creatief zijn. Ik pas ervoor om de hele klas uit te nodigen, maar een paar vriendjes moeten er uiteraard bij zijn. Slingers, hapjes, drankjes en iets om de dag door te brengen zoals een indoor-speelparadijs, het spoorwegmuseum of Nemo (was ook erg leuk). Als afsluiting ergens eten en dan 's avonds uitgeput in bed vallen. Zoonlief had echter genoten en voor de evtl. latere herinnering doe je het toch eigenlijk!
Ik werd tijdens de 1e week in de 1e klas uitgenodigd een verjaarspartijtje van een klasgenote bij te wonen. Op een zaterdagmiddag. Kan me niet herinneren dat ik een kadootje meebracht, maar 't zal wel iets te snoepen geweest zijn. Tijdens de party was de moeder in de keuken terwijl wij geblinddoekt dingen moesten proeven en raden wat het was. 1e hap was rouwe haver, dat kende ik niet, 2e hap was pindakaas, kende ik ook niet, 3e hap was bloem (meel), dat in de pindakaas bleef zitten, en 4e hap was gedroogde kokos. Toen moest ik naar toilet rennen want ging over mijn nek. Sindsdien kan ik geen pindakaas of kokosnoot eten. Dat is nu 72 jaar geleden - (1950).! Verder op lagere school geen fuifjes gehad, thuis nodigden we niemand uit, mijn moeder werkte full-time en was gescheiden. Voor onze verjaardag kregen mijn broer of ik meestal een boekje, some crayons of kleurpotloden. 's avonds kamen mijn grootouders, die brachten meestal koekjes of een cake mee die Oma gebakken had. Geld voor kados hadden ze niet. We speelden dan meestal wat kaartspelletjes en dronken chocolademelk. Om 9 uur gingen Oma en Opa weer naar huis, en wij naar bed.
Ja, men was inderdaad sneller tevreden. Ik kocht in overleg met mijn moeder voor de jarige een cadeautje van hooguit twee gulden, daar kon je in de speelgoedwinkel al echt wat leuks voor kopen. Ik praat nu over midden jaren zestig. Kinderen waren tevreden met kleine cadeautjes, het hoefde toch maar een aardigheidje te zijn? Trakteren? Wij gingen naar de plaatselijke snoepwinkel en kochten een trommel vol toverballen, altijd goed, die waren vijf cent per stuk. Altijd goed. We woonden in een kinderrijke portiek, dus daar werd ook getrakteerd met vijfcent-artikelen. De precieze inhoud van de partijtjes herinner ik me niet meer, maar er werden wel spelletjes gedaan. Op het schoolplein werden uitnodigingen rondgedeeld of je werd mondeling gevraagd. Hard was het wanneer je niet mocht komen, maar zo zijn kinderen, je had kogelhard het nakijken. Ik herinner me een eigen partijtje. Ik werd zelf ook gevraagd, dus moest je wat terugdoen. Helaas waren mijn ouders niet echt mensen die goed waren met kinderen, dat ging meestal onwennig. Het regende die middag en de kinderen zaten afwachtend op de bank. Mijn vader kwam met het lumineuze idee om ijs te gaan eten bij Thalia, in de stad. Vol die auto met kinderen en met beslagen ramen naar de ijsman. Dat was een leuke oplossing. Ik heb dat gevoel van nostalgie/heimwee ook wel eens naar vroeger. De eisen lagen tenminste niet zo hoog, het leven leek inderdaad simpeler. Stokpaard hebben? We namen een oude bezemsteel en maakten de paardenkoppen zelf. Vliegeren? Maakte je zelf. En ga zo maar door. Gitaar spelen? Ik kreeg een oude sigarendoos van mijn oom, die bij de PTT werkte. Ook die brede elastieken. Die "stemde"ik dmv spannen en zo kreeg ik er een melodie uit. Lachen. Zou ook wel een leuke activiteit zijn voor een partijtje....
Mijn moeder organiseerde altijd de leukste verjaardagsfeestjes. We woonden naast het bos en mijn moeder zette altijd leuke speurtochten in het bos uit. Omdat ik in de winter jarig ben, kwam het ook voor dat net het ijs aan het dooien was. Na het speurtochten gingen we dan op de sloot "scholletje trappen", zoals we dat noemden: over de drijvende stukken ijs lopen en springen, die natuurlijk steeds verder in stukken braken. Het liep erop uit dat alle vriendjes kleddernat waren en met geleende kleren van mij naar huis gingen. Maar een hoop lol dat we gehad hadden!! Onvergetelijk.
Ik heb helaas geen herinnerringen aan verjaardags feestjes, wel dat je de klassen rond mocht gaan en een plaatje of zo kon kiezen, maar feestje nee...wat ik wel weet, dat je dan je eten mocht uit kiezen, en dat was altijd stoofpeertjes met puree, en chocolade met gele vla met echte slagroom toe..tot op vandaag de dag doe ik dat nog steeds, alleen de vla is nu een beetje slap aftreksel van toen.
Het moet mooier,duurder spectaculairder...anders hoor je er niet bij...en iedereen moet het kunnen zien. Ik ben wat dat betreft nog een "old school" ouder. Taart van de Hema, snoep en ships...en lekker bowlen of naar de bios met een groepje kids. Versieren in huis met slingers en als de kinderen naar huis gaan een zak met snoep mee.... Het is hoe je het je zelf aantrekt wat anderen van je denken.. hij wordt nu bijna 14 jaar, zit op de middelbare school en wil zijn verjaardag thuis vieren, simpel met een paar vrienden met een bbq.
[…] Het verschil tussen kinderfeestjes van vroeger en nu […]
[…] Het verschil tussen kinderfeestjes van vroeger en nu […]