In de jaren vijftig was de levensstandaard niet erg hoog. Zo was de aanwezigheid van fruit bij ons thuis niet vanzelfsprekend en het gezamenlijk doppen van pinda’s op zaterdagavond, vertaalden wij al snel in een zekere mate van welstand. In mijn herinnering waren de winters altijd koud en het sneeuwde vaak. Die indruk blijkt overigens wat gekleurd te zijn, want ook toen was een witte kerst een grote uitzondering.
Mijn vader was een hardwerkende man, die echter niets op had met het gedoe rond het kopen en optuigen van een kerstboom. Het was dan ook aan mijn moeder te danken dat er meestal op het laatste moment een boom in huis kwam. Waarom op het laatste moment? Nou heel simpel, een paar dagen voor de kerst werden de bomen afgeprijsd omdat de bomenboer er ook vanaf moest. De vaak voor een prikkie aangeschafte boom werd eerst vakkundig met een bijl en een zaag op maat gemaakt, zodat hij in de zware gietijzeren standaard paste. De afgeknipte takken aan de onderkant werden uiteraard niet weggegooid, want mijn moeder was van het Zeeuwse platteland en van het bekende: “want ons bent zuinig”. Achter ieder schilderijtje kwam zodoende een dennentakje terecht. Echter, door het flink stoken met een kolenkachel lagen de naalden binnen enkele dagen op de grond en waren de restanten al snel gedegradeerd tot zielige graftakjes.
Het optuigen van de boom begon met het zo veilig mogelijk bevestigen van de ijzeren klemmetjes bestemd voor een beperkt aantal, meestal witte kaarsen. Dat werkje was aan mijn moeder voorbehouden. Daarna mochten wij de rest van de tierelantijnen, piek, slingers en ballen in de boom hangen. Slechts één keer met kerst en één keer op Oudejaarsavond werden de kaarsjes aangestoken. Mijn moeder, altijd al bang voor brand, kocht daarom slechts 1 doosje kaarsen, precies genoeg voor de aanwezige klemmetjes, met in haar achterhoofd: “op is op”. Een emmer water met een spons, moest het ontstaan van een binnenbrandje in de kiem smoren.
Mijn vader had dan weliswaar geen zin om een kerstboom op te tuigen, de jaarlijkse klaverjasavond op kerstavond bij zijn werkgever, liet hij nimmer aan zich voorbijgaan. Voor ons kinderen was dit een van de spannendste avonden van het jaar. Mijn moeder bakte dan zelf een krentenbrood in haar oude oventje op een petroleumstel, bij ons beter bekend als het pieteroliestelletje.
Als we pa dan eindelijk de trap op hoorden komen renden we naar de deur om te kijken of hij wat had gewonnen. Hij stelde ons nooit teleur, want hij had altijd zijn armen vol met een karton eieren, een rollade, een fles advocaat of chocolaatjes van Droste, je kon het zo gek niet bedenken. Hij won met kaarten eigenlijk altijd wat. Van zijn uitgestreken porem kon je namelijk nooit aflezen of hij goede of slechte kaarten in handen had.
Omdat niet alleen mijn ouders, maar ook mijn twee oudere broers al zijn overleden denk ik in december nog vaak terug aan die kerstdagen, met toen nog ons voltallige gezin. Alles leek zo simpel, in vergelijking met de hectische- en onzekere (corona) tijd waarin we ons nu bevinden. Hoe ondergaan onze (klein) kinderen het huidige kerstfeest? Ik denk eigenlijk niet zoveel anders dan wij vroeger. Oké, ze hebben bijna allemaal de beschikking over allerhande moderne en geavanceerde apparaten zoals mobieltjes, iPads en laptops. Maar als het er echt op aankomt genieten ook zij met kerst toch het meest van het door hun ouders bereide kerstdiner en als het even meezit ook nog met opa en oma erbij. Kind zijn of weer even kind worden, blij zijn met de sfeervolle feestverlichting thuis en in de straat, de ontstoken kaarsen en die eeuwige wens naar vrede. “Je kunt niet alles hebben”, zeggen we thuis wel eens en ik vrees dat dit helaas ook blijft gelden voor die vredeswens. Het is niet anders en mochten jullie daardoor toch wat gaan somberen, luister dan gewoon een paar keer naar het nummer van Mark Knopfler van Dire Straits: ‘Why Worry’.
Ik wens jullie hele fijne feestdagen.
NB
Meer verhalen kunnen jullie lezen in mijn dit jaar verschenen boek: ‘Over tante Ka, de biggendrijver en anderen‘. Tijdens ‘de donkere dagenactie’ tot 1 maart 2021 als e-book te downloaden voor slechts € 6,99 (normaal € 9,99) De paperback kost € 14,95 excl. verzendkosten.
Eenvoudig te bestellen via www.boekenbestellen.nl en dan even de auteursnaam ingeven.
Reacties 2
Geweldig Ronald; alsof ik m'n eigen verhaal lees! Met maar één uitzondering: dat wij een zg 'gasoventje' hadden; waarin vader (oa banketbakker van beroep 'geweest') de lekkerste dingen bakte; van appeltaarten, cake, slagroomsoesjes; die dan gevuld werden met natuurlijk echte slagroom, die ik wel eens mocht helpen kloppen; al was dat een hoge uitzondering, want vader hielt graag de touwtjes zelf -strak- in handen! Op het door jou genoemde petroleumstelletje stond vaak de hele dag 'draadjesvlees' te sudderen: heerlijk! Oliebollen werden natuurlijk later gebakken; ook zo lekker met die uitstulpingen eraan, die mijn moeder dan weer zo lekker vond: wel een zinken emmer vol oliebollen (en wellicht meer) bakte vader; die overigens vandaag 24-12 weer een jaartje ouder zou zijn geworden (104 dan!) Ja een geweldige tijd toen Ronald....... : ook die kerstboom met echte kaarsjes in van die klemmetjes (ik heb er geloof ik nog pcs één teruggevonden, alsmede nog een bijna 'nieuw' doosje 'kerstboomkaarsjes' en afgelopen jaar ook zo'n doosje in een kringloopwinkel gezien en gekocht!) Ik kreeg ieder jaar van de buurvrouw ("Kropp") een Walt Disney figuur als kaars; en die heb ik zo lang bewaard totdat ze verkleurd waren en zelfs stuk gingen (braken) Toen heb ik ze pas opgebrand; op één na, een kerstmannetje, die ik overigens wel een keer heb aangestoken, maar het, tot op de dag van vandaag, zonde vond/vind deze op te branden! (heb zelfs ALLE kaarsen nog uit 1984; het jaar dat ik op mezelf ging wonen: allen na de kerst gekocht, bij het bijna enige 'warenhuis' dat Nederland nog kent: de Blokker! Natuurlijk omdat ze toen afgeprijsd werden; bij sommigen staat nog een prijsje op de verpakking: 0,25 ct 'per 4!! haha wel korte kleine kaarsjes, maar dan nog: die doos vol is ergens in de berging terecht gekomen en deze, nu ook alweer; altijd verhuisd!! (zullen vast nog wel kaarsen van de HEMA bij zitten; ons andere warenhuis dat NL nog rijk is, zij het niet meer (geheel) in 'Nederlandse handen' ! Nog één uitzondering op jouw verhaal: mijn vader maakte van 'echte blauwspar' dan een mooie kerstkrans die pcs om -die afschuwelijke- lamp aan het plafond kwam te hangen, met sterk rood kerstlint en ook 4 echte kaarsen! (heb er nog een (z/w) foto van; zittend op de arm van een school(?) vriend van mijn broer (die overigens uit 1948 was!) en ongeveer dezelfde leeftijd moet hebben gehad als mijn -helaas- wijlen broer! Ik was nog klein, jong en licht en wees naar die mooie grote kerstkrans om de lamp! (weet zelfs zijn naam nog: Aris Moens). Dus geen takjes achter schilderijen maar een mooie krans om de lamp aan het plafond! Geweldige herinneringen Ronald!! Tja ik ga toch maar eens 'wat doen' anders geraak ik nooit in het hoge noorden! Fijne kerstdagen Ronald; voor een ieder die het gezin nog rijk is! Geniet ervan! (Cornelis) Jelte Briedé
Beste Jelte, bedankt voor je leuke en uitvoerige reactie. Mijn moeder zou overigens op 22 december 108 zijn geworden. Ze werd 94 en ik ga in ieder geval proberen die leeftijd te evenaren. De huidige periode kun je moeilijk gezellig noemen, maar bij mij is het glas altijd half vol, dus we gaan er volgend jaar weer voor, met of zonder prikje. Ronald