Herinner je je eerste jeugd/schoolliefde nog?

Volgens relatie-experts en de wetenschap zijn er verschillende redenen waarom je je eerste liefde nooit vergeet. Er waren weinig zorgen, zeggen ze, de wereld lag nog voor je open en de gierende hormonen overheersten in je puberlichaam. De afgifte van het hormoon oxytocine zorgde voor een krachtige en intense connectie. Je hechtte daarom sterk, door het liefdeshormoon oxytocine.

Mijn eerste liefde

Ik herinner me mijn eerste liefde nog heel goed, al is het 43 jaar geleden dat ik hem voor het eerst – in de brugklas – ontmoette. Ik zat met mijn beste vriendin achter in de klas. We hadden onze eerste les oudheidkunde. Bij alle andere lessen hadden we onze vaste klas, maar nu schoven er ook leerlingen aan uit andere brugklassen. De sfeer was giechelig en verwachtingsvol. 

Eerste herinneringen

Er liepen 2 jongens binnen. Heren eigenlijk, ze waren nog niet zo heel erg lang, maar droegen allebei een overhemd (blauw) met stropdas. De kleinste was breed en had zijn haren strak naar achter gekamd, en vastgezet met een handje gel. De langste keek nieuwsgierig, enigszins brutaal om zich heen.  Ze liepen naar de 2 lege plekken voor mijn vriendin en mij, legden hun etuis op de tafels en gingen zitten. De langste ging voor mij zitten. Zijn vriend zat voor mijn vriendin. 

Iedereen zat inmiddels en de leraar kwam het lokaal binnen. Mijn voorbuurman ging staan. De leraar keek hem vragend aan. Voorbuurman bleef staan. De leraar keek hem dwingend aan. De jongen stond nog steeds. “Waarom blijf je staan?”, vroeg de leraar, zichtbaar geërgerd. “Omdat u me niet verteld heeft dat ik moest gaan zitten”, antwoordde de jongen. De hele klas begon te lachen. 

Bij het voorstelrondje moest iedereen zich melden met zijn of haar naam melden. “Bernhard Münster”, zei de jongen voor me. De leraar verstond hem niet. “Bern Harmuunster”? vroeg hij. “Nee, wacht maar, ik schrijf het wel even op”, zei Bernhard. Voor de leraar iets kon zeggen liep hij naar het bord, pakte een krijtje en schreef met koeienletters zijn naam op het bord. Het hele bord was gevuld. Hij keek de leraar lachend aan. Die was om, en lachte terug. 

Bernhard ging zitten en trok zijn stropdas recht. Ondanks zijn outfit kreeg hij de maanden en de jaren erna niet alleen de leraar, maar ook alle meisjes om. Waar een groep verliefde meiden stond, daar was Bernard net voorbij gelopen. Hij was cheeky, op een goede manier. Waar hij altijd mee weg kwam en de lachers op zijn hand kreeg. 

Later

Later legde hij me uit dat kinderen in Duitsland formele omgangsvormen hebben in de klas. Hij mocht pas gaan zitten wanneer de leraar dat zei. Toch is formaliteit niet direct het eerste woord waar ik aan denk als ik aan hem terugdenk. Na de middelbare schooltijd woonde ik – na zijn tijd in de Bundeswehr – 10 jaar met hem samen. We hadden een hele goede tijd samen, in een groot appartement op de Haarlemmerstraat in Leiden. Hij hadden een relatie en hij was mijn beste vriend. 

Een Minervahuis verderop kwam alle internationale voetbalwedstrijden bij ons kijken, vooral wanneer de Duitsers tegen de Nederlanders speelden. Bernhard joelde hard voor de Duitsers, tot ze op verliezen stonden. Dan haalde hij zijn Ruud Gullit pruik tevoorschijn, zette die op zijn hoofd en joelde hij het hardst van iedereen mee voor Nederland. 

Je eerste liefde vergeet je nooit. Niet altijd vanwege de oxytocine, maar soms ook omdat het gewoon een mooi mens was of is. 

Hoe zag jouw schoolliefde eruit? Bewaar jij ook goede herinneringen aan hem of haar? 

In verband met de privacy is de naam van de jeugdliefde gefingeerd. 

Meer blogs:

• Op zoek naar jouw jeugdliefde? 5 zoektips!
• Welke herinnering heb jij aan kalverliefde?