Hebben jullie er ooit last van gehad, hoofdluis? Niet iets om je voor te schamen en veelvoorkomend. Maar een berg extra werk bezorgt dat beestje wel. Om De Luizenmoeder, de serie, kun je wel lachen maar het is maar goed dat zij, en misschien ook een enkele vader, de hoofdjes en haren van de kinderen inspecteren.
De hoofdluis
Hoofdluizen zijn kleine beestjes die op warme en behaarde plekjes op het hoofd leven. Ze houden zich in leven door het zuigen van bloed. Je kunt ze krijgen van iemand die ze al heeft, besmetting dus. En ze komen voor bij kinderen van onder de 4 jaar tot aan de middelbare school. Daarom is het belangrijk dat hele klassen gecontroleerd worden. De eitjes van de hoofdluis worden neten genoemd en ‘plakken’ vast aan de haren.
Hoe ging dat vroeger, die bestrijding?
Al heel lang worden luizen bestreden door ze met de hand uit het haar te verwijderen of met een speciale fijntandige kam, de zogenaamde netenkam. Ook zijn er antiluismiddelen die gebruikt kunnen worden zoals lotions, sprays en shampoos. Verder moesten voorheen alle knuffels en beddengoed gewassen worden.
Wat ik mij nog goed herinner is dat er een mevrouw, van wat nu de GGD is, met een grote fles (geen idee wat erin zat) en een kam de klas in kwam, ieder kind naar voren riep en kamde. Als je ze had kreeg je wat van dat spul op je haar gesmeerd. Wel een beetje een afgang en weinig subtiel. Nee, dan lijkt het mij voor de kinderen van nu heel wat prettiger. Luizencapes, alhoewel niet bewezen is dat die helpen om besmetting te voorkomen, middelen om thuis te gebruiken etc.
Mijn moeder wist er anders ook raad mee. Zij kocht dan een bus DDT, dat kon toen, en bepoederde ons daarmee. Groot zijn we wel geworden maar of het gezond was?
Nee, een luizenmoeder ben ik nooit geweest. Ik geloof dat er toen nog niet om gevraagd werd. Herkennen zou ik die beestjes zeker! Herken jij je in deze behandelingen tegen luizen? Ik ben benieuwd!
Reacties 4
Tijdens mijn lagere schooltijd kwam om de zoveel tijd inderdaad een verpleegster van de GGD langs op school. Wij noemden haar de pietenzuster. Alle hoofden werden gecontroleerd en degene die pieten had kreeg volgens ons "eau de cologne" op het haar. Zal wel iets anders geweest zijn. Mijn zusje, vriendinnetje en ik kregen dit (gelukkig} nooit. Wij waren wel jaloers op die andere meisjes. Dus na schooltijd gingen wij naar de pietenzuster toe in het GGD-gebouw aan het Westerpark in Amsterdam. Vragen of wij ook wat eau de cologne mochten hebben. Natuurlijk kregen wij een hele scheut over ons haar met de echte eau de cologne. Wij heel blij. Heerlijk ruikend kwamen wij dan thuis.
In Afrika kreeg je je haar “gewassen” met petroleum….40 jaar geleden hè.
Daar wasten we vroeger onze schapen ook mee als ze myiasis hadden. Toen had je nog geen Neocidol of dat soort middelen. Petroleum hielp bijzonder goed.
Zelf geen hoofdluis gekregen. Kregen wel een voorlichtingsboekje van school waarin vermeld stond dat zelfs de koningin hoofdluis kon oplopen [begin jaren 80 een roze boekje]. Later [eind jaren 90] kreeg mijn jongste zoon, als baby [net 4 maanden oud] hoofdluis. Hij mocht nog geen anti luis shampoo hij was te jong. Heeft ruim een half jaar geduurd voordat ons gezin 'luis vrij' was.