HAVO 5 was het examenjaar. Het einddiploma was gebaseerd op de schriftelijke overhoringen door het jaar, het mondeling examen en het schriftelijk eindexamen. Voor vele van mijn medestudenten was het mondeling het ergste en het moeilijkste. Voor mij juist niet, ik moest het namelijk hebben van dat mondeling en dat heeft ook uiteindelijk mijn eindexamen gered!
Ja, hoe dan zult u zich afvragen?
Ik zal het u vertellen: het schriftelijk biedt namelijk geen enkele speelruimte in de wel of niet aanwezige kennis, het is vrij abstract; je weet het of je weet het niet. Bij mij was meestal het laatste het geval. Het enige wat ik daaraan kon doen was gewoon veel leren en die shit proberen te onthouden. Tja, en ik had in die tijd meer te doen dan alleen leren. Het schriftelijk is in feite niet te beïnvloeden met mijn creatieve denken. Ikzelf ben namelijk de zwakke schakel, maar bij mondeling was juist de zwakke schakel de leraar die het mondeling afnam. Hem of haar kon ik namelijk manipuleren, daar zat tevens het probleem want er zit een enorme gun factor in. Mocht de leraar of lerares je wel of niet.
Ja en hoe dan te manipuleren?
Ik bedacht dus de tactiek voor mondeling examen om er steeds voor te zorgen binnen de tijd, ik weet niet meer hoelang dat mondeling duurde, dat de leraar zo min mogelijk vragen kon stellen dus de antwoorden zo lang mogelijk proberen te rekken dat de tijd voorbij was om nog meer vragen te stellen. Minder vragen, minder kans op fouten was mijn gedachte.
Appeltje-eitje
Mondeling examen economie. Pfffft, taaie stof dat abstracte geleuter over Keynes en het einde van de laisse-faire economie. Ik ben juist vóór de laisse-fair, maar niet voor de economie, maar voor het behalen van mijn einddiploma! Maar goed, het mondeling ging uiteindelijk over het werkstuk dat ik gemaakt had: kassa! Ik of we, samen met Marcel, hadden het werkstuk gemaakt over jawel de computer! Toen begin jaren ’80 bestonden er nog geen echte computers naja de in ’82 geïntroduceerde wel bekende Commodore 64. De leraar, Hans van den Heuvel wist praktisch niets over computers en ik eigenlijk ook niet; ik had zo’n ding nog nooit in het echt gezien. Nou het mondeling eindigde met de woorden van Hans van den Heuvel, ik zal het nooit meer vergeten, zo jij weet écht veel van computers af. Jij zal zelf wel een computer hebben? Uuh, nee.
Nee?
Nou toch een dikke 8 jong!
Nederlands bij Vloet. Daar had ik dus een dik vet probleem want die beste man mocht mij totaal niet. Dus het element “gunnen” kon ik uitsluiten. En ambitieus als ik was had ook nog een boek van Raes gelezen, “De verwoesting van Hyprion”. Kent u het? Of überhaupt de boeken van Raes? Lastig, creatief en moeilijk schrijvertje. De verwoesting van Hyperion ging over ratten en de geslachtsloze mens. Zou iets voor de LHBTI gemeenschap zijn bedenk ik nu, maar ik dwaal af. Nou zei Vloet aan het einde, je begrijpt geen snars van het hele boek! Maar goed een 6. Ik was lichtelijk gepikeerd, maar bijna 25 jaar later las ik een boek van Houellebecq, Elementaire deeltjes. Door dit boek begreep ik Raes opeens en moet ik toegeven dat Vloet gelijk had.
Dank u mijnheer Vloet! En wat heeft Houellebecq nou met Raes te maken zult u zich afvragen en ik bedenk nu ook de animatie film “Horton Hears a Who” en de film “What the bleep do we know” want die hebben er óók iets mee te maken. Och dat verhaal zou nu te ver gaan. Maar grappig dat verhalen uit mij jeugd altijd ergens in mijn hoofd rond blijven dwalen en mijn zijn nu in zekere zin nog bepalen.
Dan Duits bij van de Velden. Heerlijk! Wat kan ik zeggen? Spreek redelijk goed Duits, namelijk heel mijn jeugd altijd Duitse kindertelevisie gekeken. Nederlandse programma’s voor kinderen waren in die tijd schaars. Duits daarentegen enorm: de Dick und Doof, Winnetoe, Pantau, Sendung mit der Maus, Pippi Lang Strumpf, Biene Maya enz, enz. Maar goed, het ging natuurlijk om literatuur: Brecht, Mutter Courage und ihre Kinder; ein Stuhl von Preidair ist ein Stuhl von Preidair. Äkst das, nein, wackeld das, nein! Also ein Stuhl von Preidair ist ein stuh von Pradeir. En dan de meester van lange woorden Boll: Fliegerangriffbutterbrote. Vraag me niet uit welk boek dat kwam. Maar goed ook weer een 8!
Geschiedenis bij Mijnheer de Rooij
Een super aardige man en een ras verteller. Wel veel stof om te leren, maar ook veel ruimte om aan het praten te blijven! Door gewoon goed op te letten tijdens de les ook makkelijk te onthouden. Jaartallen precies iets minder, maar met een goed verhaal kom je ver en kun je dat omzeilen als je maar ongeveer weet in de chronologie.
Handelskennis bij Jans
Pffft, totaal niet mijn vak en Jans een moeilijke stoïcijnse introverte man. Daar ging ik dus met mijn bravoure faliekant op mijn snuitje. Punt weet ik niet meer maar wel dat het mijn eind punt redde van een nog dramatischer punt dan een 5.
Engels
Werkelijk geen idee meer hoe dat ging. Ook de naam van de leraar weet ik niet meer. Wel dat mijn vriend Marc nog iets met zijn dochter heeft gehad.
Maar goed ik heb uiteindelijk mijn havodiploma gehaald, feitelijk door mijn mondeling! En die 6 voor Nederlands kon ik rechttrekken omdat het Nederlands examen bestond uit tekst verklaren en dat lag me wel, creatieve antwoorden, maar dan schriftelijk!
En u beste lezer, hebt u ook leuke of minder leuke ervaringen aan uw mondeling examen?
Meer blogs:
Reacties 7
Mijn 'examen' havo verliep wat anders. Omdat ik toch al een diploma op zak had en school spuugzat was wilde ik van school af. Wat niet zo goed viel bij de conrector, die vond het bespottelijk. Toen ik mijn boeken bij hem in kwam leveren kleineerde hij me tot op het bot. Alsof ik een hond was die doodgetrapt moest worden. Wat toch wel een heel groot effect op mijn leven heeft gehad. Als van kleins af aan mishandeld kind stond ik al niet zo stevig in mijn schoenen. Er kwam me toch een portie haat uit de conrector. Heb nooit geweten dat het zó met hem was gesteld. Maar ik heb dat 'examen' gehaald, heb me netjes gedragen naar de beste man toe. Gewoon aardig tegen hem geweest ondanks zijn haat. Voor mijn gevoel was ik geslaagd.
Bij een examen moet je geluk hebben ook al ben je altijd een goede leerling geweest. Ik moest examen doen, in het jaar voor de mammoetwet zou intreden. Ik zat op de toen nog gangbare U.L.O en daarin waren de 4 talen Engels, Frans, Duits en Nederland nog verplicht én, aangezien ik in wiskunde slecht was, had ik gekozen voor de 5 handelsvakken die het Middenstand diploma opleverden. Ik was een makkelijk lerende leerling met een voorliefde voor taal. Ik was hier ook altijd goed in met een voorliefde voor Nederlands, omdat ik de regels rond grammatica altijd goed begreep en kon toepassen. Dat zou dus geen probleem opleveren. Het enige vak waarin ik altijd slecht scoorde was geschiedenis. Ik onthield de jaartallen nooit en het interesseerde me ook hélémaal niet. Ik had nooit onvoldoendes maar wél voor geschiedenis. Ik had , om toch iets te kunnen vertellen op mijn mondeling examen, besloten om alles over de WO2 te leren, want dan wist ik toch iets. Laat ik het geluk hebben dat de examinator me vroeg; "Waar zullen we het eens over hebben?" Ik zei quasi nonchalant: "Misschien over WO2...dat lijkt me het actueelste" en hij zei : "Laat maar eens horen wat je daarvan weet." Ik begon alles te vertellen wat maar bij me opkwam en bleef vertellen...Dacht alleen 'niet stoppen zodat hij niet over iets anders kan beginnen' en het lukte mij om het uur vol te praten. Resultaat....op mijn eindlijst stond een 9 voor geschiedenis! Mijn geschiedenisleraar geloofde zijn ogen niet en vroeg nog ' hoe ik dat in hemelsnaam voor elkaar had gekregen!" Aan de andere kant had ik als laatste vak mijn favoriete Nederlands en toen ik daaraan zou beginnen, keek ik naar buiten en zag mijn ouders aan komen lopen met een bos bloemen in mijn moeders hand. Je hoorde namelijk diezelfde dag nog of je geslaagd of gezakt was. Plotseling besefte ik me dat er ook nog iets als zakken was en dat was nooit in me opgekomen. Ik dacht nog hoe erg het zou zijn als mijn ouders voor niets die bloemen hadden gekocht en ik gezakt zou zijn. Het examen begon en ik wist ineens niets meer...volledige black out! Ik zei het de examinator en vertelde wat er in me omging. Hij had begrip en wist me enigszins te kalmeren. Het resulteerde in een magere 7....zó onder mijn kunnen! Ik had op het examen geen enkele onvoldoende en ook mijn middenstandsdiploma had ik gehaald. Gek dan hè, dat ik ineens het idee kreeg dat ik het ook niet kon halen en vervolgens dicht klapte. Het is dan ook puur een gelukskwestie om een examen goed af te sluiten, daar ben ik wel achter gekomen....Het is een momentopname !
Ik kan me nog goed mijn mondeling examen Nederlands herinneren. We moesten 25 boeken lezen, verslagen maken en die verdedigen. Ik had alle verslagen gekopieerd en geen boek gelezen. Maar door mijn overtuigingskracht en goede babbel een 7 gescoord. Ik hield niet zo van lezen, maar liever op straat voetballen of iets anders met mijn vrienden
Datzelfde had ik met Engels. Een standaardvraag was altijd: Ga je wel eens naar het theater? Mijn antwoord was: Nee, maar wel naar de film. Natuurlijk vroeg de examinator toen: Welke film heb je het laatst gezien? In die tijd (1963) was West Side Story een grote hit. Ik had het verhaal, de verwijzing naar Romeo en Julia en de hoofdrolspelers al maandenlang geoefend, dus dat kon ik zo opdreunen. De examinator kreeg er geen speld tussen. Resultaat: een 9!
Prachtige, herkenbare verhalen. Wat zegt zo'n eindexamen nu helemaal. Het is beslist geen steekproef om te zien wat er in die 4,5 of 6 jaren is geleerd. Die vreselijke tekstverklaringen van de talen als sluitstuk van de hele periode: hoe verhoudt alinea 1 zich tot 2 en wat is dit voor soort tekst: informatief, uiteenzettend, activerend of beschouwend. Gruwelijk. Zeker de leerlingen van de mavo en vast ook velen van de havo gaan hier nooit iets mee doen; sterker nog: er wordt bijna niet meer gelezen. Beter zou het zijn een en stijl-, maar vooral een grammatica-examen te laten doen. Er wordt bar en boos geschreven. Adolescenten weten vaak niet wanneer een d of een t geschreven moet worden, want alles gebeurt toch met een spellingcorrector. Zo makkelijk. Erg jammer.
Mij ook overkomen John Meesters. Geen reet gedaan en toch slagen.
Mijn Havo examen was in 1975. Drie schoolonderzoeken leverden een gemiddeld op voor elk van de zes examenvakken. Dat telde voor de helft. Het centraal eindexamen was schriftelijk, en leverde een punt op dat werd gemiddeld met het (gemiddelde) cijfer van de schoolonderzoeken. Voor mijn talen (nederlands en engels) moesten we voor een van de drie schoolonderzoeken 10 boeken (naar keuze) lezen en tijdens mondelinge deel bespreken met de leraar. Lezen was mijn lust en leven dus ik koos boeken die de leraar niet (of nauwelijks) kende. Fluitje van een cent!