Terwijl de jongens lekker aan het rekenen waren, moesten de meisjes naar handwerkles. Tijdens dit uurtje leerden meisjes hoe je moest breien. Van pannenlappen tot babysokjes – met klamme handjes maakte je de meest mooie dingen. We nemen je terug in de tijd met 5 nostalgische herinneringen aan de handwerkles.
Werk mee naar huis nemen
Als je niet snel genoeg was of geen talent had, moest je regelmatig je breiwerkje mee naar huis nemen. Hiervoor schaamde je je altijd een beetje. Het was dan aan jou om het thuis af te maken, het werkje moest immers wel op tijd af. Wanneer je mazzel had, kon én wilde je moeder of oma je helpen. Dan maar hopen dat de juf niets doorhad…
Linkshandig zijn was nog een hele opgave
Vroeger linkshandig zijn, was echt geen pretje. Hier kwam je al snel achter toen je moest leren schrijven. Al voordat de inkt kon drogen, had je het vaak al over de hele pagina gesmeerd. Ook de methode van de handwerkles was gericht op rechtshandigen. Als linkshandige moest je in spiegelbeeld schrijven. Ook deed de juf het vaak rechtshandig voor, waardoor je borduren in kruissteekjes de andere kant op stonden.
Mazen moest iedereen leren
Weet je nog wat mazen was? Het dichten van gaten. Het ergste was: je juf maakte deze er zelf in. Daarna moest je het zelf dichten. Dat was echt een vreselijk klusje. Als je een breiwerk had van een witte kleur, werd het vaak helemaal bruin door je klamme handjes. Hierdoor waren je breinaalden vaak ook verroest. Als het gat eenmaal dicht was, kon je je geluk niet op.
De stijve babysokjes
Als je het een beetje onder de knie had, was het moment daar: babysokjes breien. Op zich was dit een leuke en uitdagende opdracht. Alleen toen je eenmaal klaar was, waren het echt hele stugge sokken geworden. Er was geen baby die ze echt kon dragen. Maar goed, je kon wel zeggen dat je babysokjes had gemaakt.
Nooit vond je het leuk, tot de periode na school
Als kind beleefde je nooit plezier aan handwerkles. Maar ineens kwam het: je zag de lol van handwerken in. Zo maakte je graag je eigen kleding. Breien, haken, borduren: je kon er geen genoeg van krijgen. Van het maken van een jurk tot een kleed – alles was aan jou uitbesteed. Dat hadden je juffen vast nooit bedacht…
Wat zijn jouw herinneringen aan handwerkles?
Reacties 17
Een regelrechte ramp die handwerkles. Nog steeds vind ik er helemaal niets aan. Ik doe dat zeker niet voor mijn plezier. Op een keer had ik straf en moest ik met de jongens rekenen. Heerlijk, heb er vaker voor gezorgd dat ik “straf”. Rekenen was voor mij geen straf. Sterker het is later mijn vak geworden. Helaas trapte de leraar er na een paar keer niet meer in en moest ik elke keer weer naar die helse breilessen
Jammer dat de handwerkles zo'n slecht imago had. Jaren later kwam het vak: techniek, voor jongens en meisjes. Ook jongens moesten knopen leren aanzetten. Van essentieel belang. Nu wordt alles al snel weggegooid, als het zelf niet gerepareerd kan worden. Gelukkig hebben we nog (de meestal Turkse) kleermakers. We willen immers consuminderen!
Wij kregen les van juf Gramsma(achteraf nog familie, las ik ergens). Het ging altijd tussen mij en Jannie Haitsma, wie het eerste klaar was met de opdracht. Weet nu niet meer wie het eigenlijk won. Aan sokken breien had ik een hekel. Borduren vond ik prachtig. Kijk met plezier op de handwerklessen terug. Ik was toen een jaar of 11.
Ik moest kniekousen voor mij zelf breien. Ik had ook nog lange benen. Maar een klasgenoot breide kniekousjes voor haar 2 jarige zusje. natuurlijk werd het niks, en geloof ik nooit afgekregen.
Handwerken, ik was er toen en nu niet goed in. Als linkshandige een extra handicap. Kreeg zelfs bijles bij lerares thuis zodat ik een voldoende kon behalen.Een erg grote frustratie, en je doet mij geen plezier met handwerken. De jongens mochten handenarbeid doen..(dit was op de Mavo 1979, geleid door een non).
In 1957 zat ik in de eerste klas van de lagere school waar zowel meisjes als jongens handwerk hadden. Als jongen herinner ik me dat ik heb "geborduurd" (gekleurde draden naast elkaar rijgen) en gepunnikt (een lange sliert maken die later werd opgerold om een inktlap te maken.
Ik ben linkshandig maar mocht "links" kruissteek borduren . Als het maar heel netjes werd. Wij hadden handwerken na schooltijd!! Of dat kwam ook een jaar voor, in de ochtend. Dan mochten de jongens vrij lezen. .........
Begin jaren 60 kreeg ik handwerkles. Ik vond het niks! Ik had alles al van mijn oma geleerd, en heel anders dan van de handwerkjuf natuurlijk. De jongens mochten timmeren en zagen, dat vond ik veel leuker. Maar ik heb er geen hekel aan gekregen. Ik zeg nog vaak: ‘als die handwerkjuf zou kunnen zien wat ik nu allemaal maak en gemaakt heb… Dus het was toch ergens goed voor. Ik zal haar wel niet meer kunnen bedanken.
Niet zo leuk. Mijn oma had me allang breien geleerd. De man van mijn handwerkjurk werkte voor mijn vader, wat ik absoluut niet wist. Zij dacht van wel en dat alles wat ik ook ' normaal' (niet echt braaf) In de klas deed, was om haar duidelijk te maken dat mijn vader etc etc. Op een gegeven moment heeft ze me toch om niets letterlijk een pak rammel gegeven. Daarna mocht ik - gelukkig - met de jongens rekenen. Pas járen later heb ik gehoord wst haar frustratie was.
We hadden les van juffrouw Delfsma en we moesten een pyama maken en allemaal patronen opspelden en uitknippen. Alleen ik herinner me dat Mientje ten Bosch ook meedeed maar ze wilde ook alles zelf doen en had geen geduld om te wachten. Gegeven moment knipte Mientje zelf alvast haar patroon maar de rugzijde was in tweeën geknipt! Dat was een ramp want dan kreeg je een naad op de achterkant. Juffrouw Delfsma stond er echt bij te huilen. Ik weet niet meer hoe het hiermee was afgelopen .
Het breien vond ik matig, heb wel een paar sokken gebreid: te groot voor een kind en te klein voor een volwassene.... Borduren was leuk, ook later veel gedaan, wandlappen en "silhouetjes", die waren helemaal in in de jaren 70. Een paar gehaakte pannenlappen vond ik laatst nog terug - nostalgie!
Ik had altijd goede cijfers op de lagere school, behalve voor handwerken... het boeide me niet en ik vond het zonde van de tijd! We moesten ooit een theemuts borduren, vullen en in elkaar zetten...daarna moesten we een ballennet haken! Haken vond ik helemaal erg, dus zorgde ik ervoor dat mijn theemuts pas af was als iedereen het ballennet al klaar had. UIteraard gaf dit geen hoog cijfer, maar de theemuts was wel erg netjes geworden hahahaha....
Handwerk weet ik nog goed was een fijne les we hebben daar ook de merklap gemaakt en die heb ik nog. Jaren geleden heeft mijn Moeder die in laten lijsten en heb ik nog steeds dat is echte nostalgie
De handwerkles was een ware ramp voor mij ik had altijd ruzie met de handwerklerares en altijd slechte punten en het kon me echt niks schelen. Me eigen lieve moeder heeft het met heel veel geduld mij allemaal geleerd en ik kan het nu ook. Maar mij hobby is het nog steeds niet. Maar de handwerklerares van de school kreeg het mij niet geleerd die had geen geduld met kinderen zo als ik. Altijd kreeg ik straf maar het maakte mij echt niet uit het was toch een rot juf.
denk met plezier terug op de handwerklessen, inclusief patroontekenen, heb het schrift nog. Kleindochters halen patronen en instructies van internet, maar maken leuke dingen, dat is het belangrijkste. nellie ellenbroek
Ik weet nog dat ik een crème lap moest breien, waar een gat in geknipt werd, die ik weer dicht moest mazen. Verschrikkelijk! Met hulpvragen. Daarna moesten we een popje breien. Het ene been ging goed maar het andere been lukte niet. Het was helemaal zwart van het steeds weer uithalen en weer opnieuw breien. De jongens mochten in dat uur timmeren. Op de hbs kan ik me geen handwerken herinneren
Een inktlap maken Macrameeën, plantenhanger Een bal breien welke je dan vulde met oude nylonkousen van je moeder