De Friese familie Flapper, die in het Guinness Book of World Records staat als de oudste gezin van 13 broers en zussen. Bizar! Zij zijn niet het enige grote gezin in Nederland.
Lees hier hoe het was om uit een gezin van 11, 15 of 19 te komen.
Familie Flapper, 13 broers en zussen
De Friese familie Flapper staat bekend als de oudste 13-koppige broer- en zussengroep ter wereld, en ze hebben hiermee een plek in het Guinness Book of World Records verdiend. Deze unieke familie heeft geschiedenis geschreven door hun indrukwekkende omvang en samenhorigheid.
Opgroeien in zo’n groot gezin betekende voor de familie Flapper veel gezelligheid en gedeelde verantwoordelijkheden. Met 13 kinderen was er altijd leven in de brouwerij en een constante dynamiek in huis. Grote gezinnen zoals de Flappers waren vroeger niet ongewoon, vooral op het platteland en in agrarische gemeenschappen, waar meer handen nodig waren om op het land te werken en het gezin te onderhouden.
Ton Koene: de oudste van 11
Ton Koene (75), de oudste van 11 kinderen, groeide op in het Zuid-Hollandse Wateringen. Zijn vader werkte samen met zijn broer als tuinder, en de familie woonde met opa en oma in een tuinwoning. Ondanks de gebruikelijke kleine ruzies, zoals bij een potje Mens Erger Je Niet!, heerste er meestal een gezellige sfeer, wat vrienden en vriendinnen vaak aanspoorde om mee te eten.
De vroege dood van hun vader op 36-jarige leeftijd was een grote schok voor het gezin. Ton, toen 12 jaar oud, zag zijn vader verdrinken en nam als oudste veel verantwoordelijkheden op zich. Hij moest streng zijn als iemand dronken thuiskwam en werkte vanaf zijn 14e in de tuinbouw om bij te dragen aan het gezinsinkomen. Na het overlijden van hun vader kreeg de familie wat extra financiële steun, maar bij het eten moest iedereen genoegen nemen met wat er was, zonder alternatieven. Van de 11 kinderen zijn er nog 9 in leven, en ze hebben regelmatig contact zonder verplichtingen. Het is prima als iemand een verjaardag niet wil vieren.
Rieks Hamsink: 15 kinderen in Helmond
Rieks Hamsink (75) groeide op in een katholiek gezin met 15 kinderen in Helmond. Hij kende 12 van zijn broers en zussen bewust, omdat de anderen al overleden waren voor zijn geboorte of toen hij nog jong was. Er werd destijds weinig gesproken over deze verliezen. Zijn moeder had een hartafwijking, waardoor de dokter adviseerde geen kinderen te krijgen, maar ze kreeg toch 15 kinderen en had 8 miskramen.
Rieks leerde in zijn jeugd om voor zichzelf te vechten. Het gezin had het financieel moeilijk en alles moest verdeeld worden. Als hij te laat was voor het eten, kreeg hij niets. Het dieet bestond meestal uit groenten en aardappelen, en vlees was een zeldzaamheid. Om te studeren, had hij een kranten- en folderwijk. Deze tijd heeft blijvende effecten gehad; Rieks eet nog steeds snel omdat hij vroeger altijd op tijd moest zijn. Nu krijgt hij de liefde terug van zijn kinderen en kleinkinderen, ondanks de moeilijke jeugd.
Jos Slot: een uitschuiftafel van 6 meter
Jos Slot (79) komt uit een familie van 19 kinderen, geboren tussen 1933 en 1955. Niet alle kinderen woonden tegelijkertijd thuis; de oudste was al uit huis toen de jongste geboren werd. Jos groeide op met vijftien broers en zussen in een groot huis in Bennebroek. Hun vader was aannemer en bouwde een uitschuiftafel van zes meter, zodat de familie tijdens feestdagen met dertig mensen kon dineren.
Ondanks kleine ruzies, zoals over wie de krant mocht lezen, hadden ze weinig problemen. Het gezin leed geen honger, en na schooltijd werkten de kinderen om bij te dragen aan het gezinsinkomen. Tot aan hun huwelijk betaalden ze kostgeld. Hierdoor konden ze goed rondkomen.
Van de 19 kinderen zijn er nog 15 in leven, en ze hebben nog steeds geweldig contact, ondanks leeftijden tussen 69 en 91 jaar. Ze komen bij elkaar op verjaardagen en vierden al 5 60-jarige huwelijken. Hoewel sommigen tekenen van dementie vertonen, blijft de communicatie goed.
Waarom waren grote gezinnen vroeger gebruikelijk?
In het verleden waren grote gezinnen veelvoorkomend om verschillende redenen. Economisch gezien waren kinderen extra arbeidskrachten op boerderijen of in familiebedrijven. Sociale factoren, zoals religieuze overtuigingen en gebrek aan toegang tot anticonceptie, speelden ook een rol. Bovendien was kindersterfte hoger, waardoor ouders vaak meer kinderen kregen in de hoop dat een aantal zou overleven. Grote gezinnen zorgden voor onderlinge steun en gedeelde verantwoordelijkheden, wat cruciaal was in tijden van economische onzekerheid en beperkte sociale voorzieningen.
Bron: NU.nl
Meer blogs: