En of we het nu willen of niet, de herfst is begonnen. In de muziek worden de jaargetijden natuurlijk ook bezongen, maar in tegenstelling tot de winter, de lente en de zomer, komt de herfst er, en zeker in de Top 40, maar bekaaid vanaf.
Hits van het seizoen
De winter wordt bijvoorbeeld bezongen in ‘Hazy shade of winter’ van the Bangles uit 1988 en ‘Winter in America’ van Doug Ashdown uit 1978.
De lente in ‘Het is altijd lente in de ogen van de tandartsassistente’ van Peter de Koning uit 1995 en ‘Spring’ van Nigel Kennedy uit 1990.
De zomer in ‘Het is weer voorbij die mooie zomer’ van Gerard Cox uit 1973 en ‘Het werd zomer’ van Rob de Nijs uit 1977.
En de herfst? In de Top 40 wordt dit jaargetijde maar 2 keer bezongen: in ‘Autumn almanac’ van the Kinks uit 1967 en in ‘Forever Autumn’ van Justin Hayward en Jeff Wayne uit 1978. En vooruit, ook nog in ‘Spring, Summer, Winter and Fall’ van Aphrodite’s Child uit 1970.
Forever Autumn
‘Forever Autumn’ is een nummer van de Britse muzikant Jeff Wayne en Moody Blues zanger Justin Hayward. De single stond in 1978 in de Top 40 en kwam tot nummer 22. Jeff Wayne is een van de schrijvers van het nummer en het lied stond ook op Jeff’s debuutalbum ‘Jeff Wayne’s Musical Version of The War of the Worlds’ uit 1978.
Eén van de andere nummers op dit album is de Top 10 hit ‘The Eve of the War’. Jeff’s album is een conceptalbum en vertelt, afgewisseld met passende muziek, het verhaal van de roman ‘The War of the Worlds’ van H.G. Wells uit 1898. Het album heeft daardoor meer het karakter van een hoorspel. Het verhaal van ‘The War of the Worlds‘ gaat over een invasie in Groot-Brittannië van buitenaardse wezens. De verteller op het album is acteur Richard Burton. Naast Justin Hayward werken aan het album mee Phil Lynott van Thin Lizzy, Julie Covington bekend van ‘Don’t cry for me Argentina’ uit 1977, Chris Thompson van Manfred Mann’s Earth Band en de destijds in Groot-Brittannië zeer populaire zanger en acteur David Essex.
Album promotie
Om het album te promoten werd een versie van het album met speciale geluidseffecten geleverd aan radiostations. Dit speciale album vormde de basis voor een Nederlandstalige versie van ‘The War of the Worlds‘. Deze versie, een productie van omroep Veronica, werd op 30 oktober 1978 uitgezonden op radiozender Hilversum 1.
Deze uitzending bracht minder opschudding dan de Amerikaanse hoorspelversie van het oorspronkelijk boek door Orson Welles in 1938. Toen hadden veel luisteraars niet door dat de invasie fictie was en brak paniek uit. De stemmen in de Nederlandstalige versie waren van Jan van Veen als de verteller, Peter Koelewijn als de predikant, Willem Duyn als de soldaat en Patricia Paay als Beth.
Tot slot een link naar de digitale tijd. Er bestaat een computerspel ‘Jeff Wayne’s The War of the Worlds’. Het zal niet verbazen dat het album van Jeff Wayne uit 1978 de inspiratie vormde voor dit spel.
Meer blogs:
Reacties 8
Het was een van mijn lievelingsnummers. Omdat het zo goed bij mijn droevige jonge leven paste. Dat nummer was mijn gevoel in een liedje gegoten. Voor altijd herfst. Toen dat nummer uitkwam was ik dertien en beheersten de enorme familieruzies ons leven. Schreeuwende oom en tantes, pa en oma. Ze gaven helemaal niets om ons. Hoe wij onze verjaardag wilden vieren als kind. Elk verjaardagsfeestje of andere familiebijeenkomst was de hel. Je wist van tevoren al dat het er weer aan zat te komen. Ondanks mam die probeerde de sfeer te redden. Vechtend tegen de bierkaai.
Ook Winter in America van Doug Ashdown vond ik heel mooi. Dat klonk in de tijd van de dijkverhoging naast ons huis. Dat was een geweldig om van zo dichtbij mee te mogen maken. Beetje overdreven maar als je je bed uitsprong dan zat je bij wijze van spreken al in de zandbergen. Al die enorme kranen, dumpers, bulldozers en ander zwaar materieel, de gigantische bergen die letterlijk werden verzet door de werklui. De stalen damwanden, de enorme dikke stalen kabels. Werkzaamheden op zo'n enorme schaal dat hadden we nog nooit meegemaakt. Altijd als ik Winter in Amerika van Doug Ashdown weer hoorde, dan voelde ik de sfeer van die mooie tijd weer terug. Jarenlang een van mijn lievelingsliedjes geweest.
En dan te bedenken dat het eigenlijk een kerstnummer was!!!!!!!
De tekst deed er weinig toe. Mijn engels was toen niet best. Dat er een misty harbour werd genoemd en salty air en morning sun, sadness of the rain was mooi. We woonden aan zee en vlakbij de haven en het mistte vaak bij ons omdat we in drassig laaggelegen gebied woonden.
Forerver Autumn was ik vergeten te noemen hierboven. Het liedje van mijn droevige jonge jaren met mijn schreeuwende familie.
Forever autumn is een solo project van de leadzanger van de Moody Blues. Tot 2018 bleef de band toeren in Amerika en Europa. Ook in Nederland was de band te zien in de voormalige Heineken Muziekpaleis in Amsterdam. Een geweldig optreden met een uitzinnig publiek. Hoogtepunt is natuurlijk het nummer Nights in White Satin. Na het uit een vallen van de groep door het overlijden van Ray Thomas en Grahem Edge, besloten Justin en John op de solo tour te gaan. Beide muziektenten treden ondanks hun ver gevorderde leeftijd nog steeds op en van nieuwe opnamen mogen we nog steeds genieten.
Schitterend nummer,nu nog steeds na zoveel jaren.Klassieker.
had het album zelf