Ik las een aantal verhalen van andere mensen over schoolgym en daardoor moest ik meteen weer denken aan mijn eigen minder prettige herinneringen. Helaas was ik niet zo lenig en daarom waren de gymlessen in de zaal niet echt favoriet.
Niet blij
Gymles, veel klasgenootjes keken er naar uit. Ik niet. Dat begon al in de eerste klas van de lagere school. Doordat ik een paar maanden ziek was geweest en op bed had gelegen mocht ik op doktersadvies de eerste tijd niet gymmen en niet te “wild” buitenspelen. Nu had ik een ouderwetse juf in die klas. Discipline had een bijzondere betekenis voor haar. De eerste keer dat er gymles was moest ik mee naar de doorgaans ijskoude gymzaal. Onze school was gevestigd in een heel oud gebouw, gymzaal zonder verwarming. Allemaal in ondergoed, ik ook al snapte ik echt niet waar dat goed voor was. Maar ja als 7-jarige heb je niet zoveel te vinden. Daar zat ik op een bank aan de kant terwijl mijn klasgenootjes zich nog warm konden rennen. Gelukkig heeft mijn vader ervoor gezorgd dat ik voortaan gewoon in de klas mocht blijven met kleren aan. Ik kreeg dan een opdracht of mocht lezen, dat weet ik eigenlijk niet meer.
Het werd nooit favoriet
De jaren vorderden en ik deed natuurlijk weer mee aan de gymlessen maar echt enthousiast ben ik nooit geworden. Wat ik wel leuk vond waren de spelen zoals trefbal bijvoorbeeld. En later kwam daar ook nog veldgym bij.
Geen risico
Helaas moesten we nog regelmatig in de gymzaal allerlei voor mij haast onmogelijke opdrachten uitvoeren. Touwklimmen, ik kwam geen meter omhoog. Bokspringen – hoe dan? En dan soort van salto’s in de ringen. Een vogelnestje dat lukte nog wel maar het over de kop zwaaien dat was niet verantwoord. Ik waarschuwde de docent (dat was inmiddels middelbare school) dat als ik een koprol maakte ik duizelig werd en ik dus beter zo’n oefening niet kon doen. “Onzin, er ligt een mat onder en er staan vangers naast voor de zekerheid”. Ik had geen keus (denk ik nu anders over). Maar de snelheid waarmee ik uit de ongecontroleerde baan raakte had niemand voorzien en binnen een paar seconden lag ik op de toch wel harde mat. Niet blij, maar het voordeel was dat ik die oefening niet meer hoefde te doen.
Wat zijn jouw herinneringen aan de schoolgym?
Reacties 7
Gym, ik zag het nut er niet van in. Thuis klommen, sprongen, kropen en deden we al van alles. Daarbij ook nog de terreur van de lenige kinderen na de gymles. Het soort kind waar de gemiddelde sadistische gymleraar zo trots op is.... Later spijbelde ik alleen nog maar voor gym.
Gymzaal was i.dd koud, Linoleum of zo iets, alleen apenkooi was leuk, geen balspellen of oefeningen.
We moesten ver springen. Helaas lag de mat teveel naar de muur toe, waardoor ik tegen del muur sprong. Naar het ziekenhuis met 2 breuken in mijn elleboog,
Wij hadden een Gymleraar die heette volgens mij Middendorp en na floop moest je verplicht douchen en dan kwam ie altijd bij iedereen in de douche kijken met de wetenschap van nu ongepast gedrag beetje viespeukig
Mijn ene oog stond niet goed, waardoor ik afstand met de aanvallende bal niet goed kon inschatten en in mijn herinnering deden we met gym bijna altijd trefbal...zo eng...ik ben mijn moeder dankbaar dat ze dit later heeft aangekaart en ik iets anders mocht doen.
Ah, echt vreselijk, gym. Ik was onhandig, houterig en zeer onzeker.
Ik was vreselijk onhandig maar werd in de praktijk vaak wel vrijgesteld van bepaalde lastigere gym-oefeningen. Toen ik op de lagere school zat kregen we pas een echte gymzaal toen ik naar de vierde klas ging (nu groep 6) en tot die tijd was het niet meer dan op een braakliggend terreintje bij goed weer af en toe wat handballen. Op de middelbare school had je een docent die in zijn vrije tijd Spaans aan het leren was, datzelfde deed ik ook en in de hogere klassen liet hij de leerlingen maar wat voetballen of handballen en stond aan de zijlijn wat vragen aan me te stellen over de Spaanse taal. Een andere leraar was erg prestatiegericht maar gaf me wel vaak een wat aangepast programma, bijvoorbeeld op een basket mikken om mijn motoriek wat te ontwikkelen, vond ik niet zo slecht. Pas op de sociale academie werd ik wat meer begeleid, mede dankzij twee meisjes uit de groep die wat ervaring hadden als sportleidster dus het was niet meer alleen de docent die me een beetje kon begeleiden. Wel helemaal nieuw was een gemengde gymles, en in die bewuste sporthal had je zelfs maar een kleedruimte (nou ja flower power tijd) dat was toch wel even wennen voor me. Toen ik helemaal afgestudeerd was en dus geen sportlessen meer had begon ik het toch wel te missen en heb zelfs nog een tijdje met een basketballclub (in het laagste recreantenteam) meegespeeld.